2,482 matches
-
Cocker, „You can leave your hat on” iar unul dintre cei trei a venit pe scenă, in ritm de dans cu un chestionar, s-a așeazat În fața mea și a Început să danseze. Eu mam oprit și l-am privit mirată. I-am luat chestionarul din mână și m-am Îndreptat spre masă. El, după mine: - Haideți, doamnă, dansați și dumneavoastră, un pic! Nu am stat pe gânduri...am Început să mă mișc pe ritmul muzicii. Câțiva bărbați din sală au
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
martoră la grozăvie luă și ea o înghițitură. Doar Sorina se abținu. Din curte se auzea urletul pedagogului: Gata... dați-i drumul în club! Nu s-a întâmplat nimic... În club toată lumea! Eu mă duc, zise Creața. Unde? o întrebă mirată Sorina. În club... Sunt fată cuminte și ascultătoare Râsul ei năstrușnic îi trăda gândul ce i se înfiripase în minte. Ce-o fi cu ea, fată? Iar a pus ochii pe cineva... Mai ia o gură, că am dat bani
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
prostești. Atunci întreabă-mă ce caut aici, că dacă nu, te iau eu la întrebări! Bine, zise aranjându-și părul într-un gest reflex ce trăda plictiseala, ce cauți aici? Venisem să plâng... ca și tine. Tu plângi? mă întrebă sincer mirată, privindu-mă ca un copil dus pentru prima oară la circ și care vedea un comic de mâna a treia care coboară de pe scenă pentru a deveni spectator la propria viață? Încerc tot mai des în ultima vreme, că am
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
palmele noastre stăteau împreunate, ne-am făcut semnul crucii la urmă și așteptam să taie mămăliga cu sfoara. -Azi nu suntem singuri la masă, mi-a zis ea zâmbind cu o mândrie suspectă... -Dar cine mai vine? am întrebat oarecum mirat, gândindu-mă la o anume vecină care-i mai călca pragul și-i călea nervii cu gura ei spartă. -Ai să vezi, parcă spunea ridicând din sprâncene. Din bucătărie venea un miros ca de ars. O fi afumat mămăliga, mă
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mămăliga, mă gândeam, dar e bună la foame. Liliana maică, mai zăbovești, că i-o fi foame copilului, că vine de afară? Imediat Mătușă!... să se-nverzească apa de la mentă un pic și vin... vin imediat... Cine e? am întrebat mirat, auzind acel glas răzbătând prin toată casa și punându-mi sângele să alerge prin vene mai iute? E odorul nostru... o nepoată de la Iași... Vine la noi în vacanțe să ne țină de urât. O fată, mă gândeam speriat... și
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
alergi mai încet. Așa ca la început, Bătrâna mea dragă. Animalul a nechezat ștrengărește, ca semn de înțelegere, a fornăit tare de două ori și a plecat în trap mărunt. Pe ulița satului mai mulți oameni se uitau după ei mirați. Tudorel era cuminte. Nu făcea cu mâna, așa cum ar fi dorit prima oară, nu lăsa coama din mâinile strânse pe ea și nici privirea nu o lua de pe firul drumului. Aproape de curtea bunicului, Bătrâna s-a oprit. Băiatul nu știa
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
sa. Aniversa o anumită vârstă. Nu-și amintea exact câți ani împlinea. „Doamne, ce fericită era măicuța când asculta versurile acelea! Parcă o văd și acum cum m-a cuprins la pieptul ei mirosind a levănțică, cum m-a privit mirată, nevenindu-i, parcă, a crede că eu am scris versurile”. Nemișcat, cu privirea ațintită la buchetele de flori, Tudorel reuși să-și amintească versurile și le murmură încetișor: Îți mulțumesc, iubită mamă! Îți mulțumesc, iubită mamă, Că m-ai crescut
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
în mașină. Au ocupat canapeaua din spate. Mia s-a urcat la volan și Ilinca pe scaunul din dreapta. În timp ce șușoteau, numai ei știind ce, Ionuț se apropie mult de Maria și îi mirosi atent părul și mâinile. Fata îl privi mirată și îl întrebă surprinsă: Ce-i cu tine? De ce mă miroși ca pe o haină? Nu, nu ca pe o haina, dar mâinile și părul tău au un miros deosebit. Maria a chicotit înveselită pe dată. Auzind întrebările fiicei, Ilinca
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
mâinile: — Scumpo, poți să faci ceva pentru mine? Ea îl privi cu voioșia aceea gravă care constituia unul din farmecele ei. Fața lui roșie strălucea de transpirație și avea un aer ridicol de agitat, dar în ochii lui rotunzi și mirați strălucea flacăra zelului nerăbdător. — Strickland e tare bolnav. Mă tem că e pe moarte. E singur într-o mansardă soioasă și nu are pe nimeni care să-l îngrijească. Vreau să-mi dai voie să-l aduc aici. Blanche își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
După un minut eram pe urmele ei. Am ajuns-o din urmă tocmai jos, pe când traversa strada. ― Domnișoară Deleanu, dă-mi voie să-ți ofer un bilet studențesc pentru astă-seară la teatru. S-a uitat la mirie cu ochi mari, mirați. ― Regret, dar nu pot primi. ― De ce? Doar n-ai nici o obligație. ― Nu ies niciodată singură noaptea. ― Dacă-i vorba de asta. s-a rezolvat: te conduc eu. ― Nu-i mai bine să oferi biletul unui coleg? m-a întrebat insinuant
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
aveau și ei un ceas potrivit după al meu. Într-o zi, lenevind în pat, am neglijat să le pun porția obișnuită. Ei veniră, ca de obicei, fără să găsească nimic de mâncare. Se plimbau nervoși pe bordura ferestrei, gângurind mirați, zburau pe aproape în văzduh, se întorceau iar bătând cu aripile în geam, probabil ca să-mi dea de veste că uitasem. Mai bine de o oră s-au frământat încoace și încolo, dar nu se îndurau să plece cu... gușile
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
să tragă cu urechea și să surâdă din când în când. Când se topiră patru ceasuri de drum? Parcă adineauri pornise trenul din Gara de Nord. Nu ne dădusem seama nici eu,, nici ea, în încîntarea noastră! Și unul și altul eram mirați de cele mai simple lucruri și totul ni se părea o vrajă anume creată pentru noi. Acum eram pe culoar și priveam pomii înșirați pe drum care o rupeau la fugă înapoi. ― Uite, uite marea! i-am strigat Mihaelei ca să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
bine dispus, pentru că, închipuiește-ți, nici una din corăbiile mele nu s-a înecat în mare... Toate au ajuns la destinație. ― În schimb ale mele sânt gata să se înece. ― Atunci, repede, îmbracă-te... Mergem să le salvăm... ― Cum? a făcut ea mirată, acoperindu-și surâsul cu mâna. ― Foarte bine. Închiriem o barcă și pornim pe mare în căutarea lor. ― Ai dreptate, Dor, un naufragiu ar fi catastrofal pentru mine. Toate iluziile mele s-ar duce la fund. ― Te rog de-aici înainte
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
nehotărâre, de luptă intensă, ca să nu-i dau impresia că cedez atât de ușor. ― Fie, i-am spus răspicat, o fac pentru tine. Numai pentru o singură ființă de pe pămînt! ― Pentru mine! exclamă Mihaela cu glasul alterat. Mă privi lung, mirată, ca o făptură cu însușiri supraomenești. Ochii ei aveau priviri atât de rugătoare, atât de neliniștite! Se prăbuși inertă într-un fotoliu și acolo izbucni în hohot sfâșietor de plâns. ― Aimée, ce înseamnă asta? Nu trebuie! E o prostie ce
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
în care mă puneam. Alergasem într-un suflet la facultate (luînd o mașină ca să nu întîrzii), iar acum când nimeni nu m-ar fi împiedicat să țin cursul, îl contramandam din senin, fără nici un motiv. ― Dar nu aveți ours, spuse mirat asistentul. ― Cum n-am? Nu-i astăzi sîmbătă? ― Vă înșelați, e vineri... ― Ești sigur? ― Foarte sigur, și îmi arătă, cu un gest, calendarul din perete. Într-adevăr, era vineri. ― Da, ai dreptate, scăpasem din vedere. Sânt cam obosit. Am intrat
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
-Te rog, ghemotocule, să mă lași în pace să dorm, i-a răspuns calul. -Cum să dormi, Picioare lungi, pe teritoriul meu? îl mai întrebă cățelul. -Da, măi ghemotocule, pe teritoriul tău, îi răspunse calul. -Nu înțeleg, de ce? a întrebat mirat cățelul. -Pentru că așa vreau eu, i-a răspuns calul. -Adică, vrei să spui că, dacă sunt mic, nu te pot ataca? făcu din nou cățelul. -Măi, ghemotoc, nu-ți încerca norocul cu mine, diferența între mine și tine este
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
-Ei vezi, tu nu vrei să înțelegi tocmai ceea ce este mai important; tăria ta nu este un aliment obișnuit, ci un aliment foarte periculos și încărcat cu toxine. -De unde ai mai scos-o și pe asta domnule concurent? întrebă mirat și ironic Alcoolul. -Nu am scos-o eu, asta este pură realitate. Și acum să continuăm; așa cum spuneam, sângele în timpul circulației lui prin toate organele interne ale omului trimis de către inimă, duce cu el un balast, așa-l numesc oamenii
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
secret, cu tăria de peste patruzeci de grade se pot face diferite extracte din plante și acestea, fiind luate cu picătura, vor aduce vindecare oamenilor care suferă de diferite boli. -Înțeleg că ești pregătit pentru orice situație ce se ivește, zise mirat Alcoolul. -Așa este, astăzi trebuie să fii pregătit în orice moment pentru că pot apărea surprize. -Mulțumesc pentru sfat, vecine Ceai și te asigur că n-o să uit ajutorul pe care m-i l-ai dat, zise bucuros Alcoolul. -Cu plăcere
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
-Cu ce ne stingheresc, viteazule Amar? Și despre ce armă nouă este vorba? -Atunci când se luptă doi călăreți, se pot încurca unul pe altul. Arma nouă cu care vin este greu de mânuit. Uran a făcut ochii mari și mirat a repetat întrebarea către Amar: -Nu mă ține în frâu, spune odată despre ce este vorba? -Fiecare luptător cristen care va lupta călare alături de un luptător ur va avea asupra lui o ramură de alun pe care este înlănțuit în
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
achitat mașina, pentru vilă nu mai trebuie să cumpărăm nimic, fiindcă este dotată cu de toate, haine avem slavă Domnului, ce ne mai trebuie? doar sănătate și... mai am o dorință ... -Ce dorință? ... Cum de mi-a scăpat? a întrebat mirată soția. -Ai să afli la momentul respectiv, a răspuns soțul. -Bine ... dar pentru mașina lui fii-tu ai terminat de achitat rata? a întrebat soția. -Nu știu exact, dar cred că da, a răspuns soțul. -Vom vedea visul cu ochii
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
la împărtășit. După ce am trecut prin dreptul casei omului, am întrebat-o pe mama mea: -Mamă, te rog să-mi spui, omul acesta este nebun? -Nu-i frumos să spui așa de cineva pe care nu-l cunoști! mi-a răspuns mirată mama. -Eu nu am de unde să știu ce fel de om este, dar unii dintre copii asta spun. Poate că așa zic părinții lor. -Nu, mamă, nu este nebun, dar n-a apucat să se însoare de tânăr și a
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
ciudat se petrecu. Total pe neașteptate și fără niciun indiciu premergător, Victoria, parcă pe loc transfigurată, căscă larg ochii și își roti repede capul în toate părțile, ca și cum n-ar fi știut defel ce anume se întâmplă cu ea. Părea mirată, uimită chiar. Mai strânse iarăși, de câteva ori, pleoapele și le deschise înapoi. Efectul, pentru dânsa, părea a fi același. Se uită țintă la Șerban și parcă nu-i venea să-și creadă ochilor. I se citea lesne în priviri
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
pentru noi, nu mai are un sens religios. E, pur și simplu, o operă de artă. N. Își stinge țigara, își șterge ochelarii, după care mă anunță, râzând, că "războiul dintre Sparta și Atena a luat oficial sfîrșit". Îl privesc mirat. "Primăria din Sparta ― îmi explică el ― și-a adus aminte că niciodată ostilitățile dintre Sparta și Atena nu s-au încheiat cu o pace. Și a avut inițiativa acestei comedii". Sunt gata să-l întreb de ce crede că așa ceva e
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
care dă cu tifla unei "Rome" supertehnicizate, la fel de plină de păcate ca Roma antică, dar mai vitală. Acum, mă ispitește altă frondă. Îmi place să văd în New York o "Romă" locuită de "barbari", unde noi, cei din "Lumea Veche", descoperim mirați, descumpăniți, iritați, că istoria s-a răsucit, că acești "barbari", tineri, viguroși, fără tradiții, extraordinar de eficienți și nesuferit de puternici, sunt mai "civilizați", din punct de vedere tehnic (mi se întîmplă destul de des să mă trezesc în fața unui buton
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
Quincy Market. Mănânc scoici. Un bărbat mă întreabă ceva. Îi spun că vorbesc franceza, italiana și înțelegi spaniola. Se interesează de unde sunt. - Din România. Mă privește cu o curiozitate ușor amuzată, care mă deranjează. Deodată, îmi spune: - Felicitări. Îl privesc mirat. De ce m-o fi felicitând, oare? - Sunteți primul român pe care-l întîlnesc. - Dar dumneavoastră de unde sunteți? - Din Bermude. - Vă felicit și eu. Sunteți primul om din Bermude pe care-l întîlnesc. În avion, în drum spre Washington Totul în
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]