4,117 matches
-
metastazelor ganglionare a fost de 67%, respectiv 91% [45]. Endoscopia cu magnificație și în bandă îngustă Endoscopia cu magnificație combinată cu narrow band imaging (NBI) (endoscopia cu imagine în bandă îngustă) sunt metode care permit o bună vizualizare a arhitecturii mucoasei și microvascularizației. Endoscopia cu magnificație are la bază capacitatea de a mări imaginea în timp real, și prin aceasta permite vizualizarea de detalii ale mucoasei care nu pot fi vizualizate în endoscopia standard [48], iar NBI este o tehnică endoscopică
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
endoscopia cu imagine în bandă îngustă) sunt metode care permit o bună vizualizare a arhitecturii mucoasei și microvascularizației. Endoscopia cu magnificație are la bază capacitatea de a mări imaginea în timp real, și prin aceasta permite vizualizarea de detalii ale mucoasei care nu pot fi vizualizate în endoscopia standard [48], iar NBI este o tehnică endoscopică în care incidența luminii este restricționată de o bandă îngustă în trei culori (roșu, alb și verde) și oferă detalii asupra patternului mucoasei și microvascularizației
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
detalii ale mucoasei care nu pot fi vizualizate în endoscopia standard [48], iar NBI este o tehnică endoscopică în care incidența luminii este restricționată de o bandă îngustă în trei culori (roșu, alb și verde) și oferă detalii asupra patternului mucoasei și microvascularizației superficiale [49]. Prin combinarea acestor tehnici, se poate evidenția displazia de grad înalt și adenocarcinomul intramucos. Există studii care sugerează că aceste tehnici ar putea avea rol în evaluarea leziunilor ampulare [50]. Laparoscopia și ultrasonografia laparoscopică Permite detectarea
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
se diagnostichează pe baza examenului histopatologic. Tumorile benigne sunt reprezentate de: adenoame, leiomioame, lipoame, fibroame, hamartoame și limfangioane [53, 54]. Adenoamele sunt cele mai frecvente tumori benigne și sunt leziuni premaligne (mai ales tipul vilos). Endoscopic, papila este proeminentă, cu mucoasa granulară, decolorată, dar fără eroziuni sau ulcerații. Colorațiile intravitale (albastru de metilen sau indigo carmin) cresc contrastul dintre mucoasa granulară și cea normală. Aspectul polipoid, conopidiform, sesil este caracteristic adenomului vilos. Insulele de adenocarcinom apar inițial în focare și sunt
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
54]. Adenoamele sunt cele mai frecvente tumori benigne și sunt leziuni premaligne (mai ales tipul vilos). Endoscopic, papila este proeminentă, cu mucoasa granulară, decolorată, dar fără eroziuni sau ulcerații. Colorațiile intravitale (albastru de metilen sau indigo carmin) cresc contrastul dintre mucoasa granulară și cea normală. Aspectul polipoid, conopidiform, sesil este caracteristic adenomului vilos. Insulele de adenocarcinom apar inițial în focare și sunt prezente la 50% din adenoamele viloase la diagnostic [55]. De aceea, biopsia sau citologia prin periaj nu pot exclude
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
tumori maligne periampulare (cancer cap de pancreas, colangiocarcinom cu localizare distală, cancer primitiv duodenal) este de multe ori extrem de dificilă. Neoplasmul de cap de pancreas poate invada duodenul, dar invazia este rar limitată la papilă fiind afectată de obicei și mucoasa înconjurătoare. Diagnosticul diferențial cu carcinomul ampular formă ulcerativă este dificil. Carcinomul primitiv duodenal determină o îngustare importantă a porțiunii a doua a duodenului, cu mucoasa ulcerată și sângerândă. De multe ori endoscopia nu poate diferenția originea tumorilor periampulare (ampulă, pancreas
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
poate invada duodenul, dar invazia este rar limitată la papilă fiind afectată de obicei și mucoasa înconjurătoare. Diagnosticul diferențial cu carcinomul ampular formă ulcerativă este dificil. Carcinomul primitiv duodenal determină o îngustare importantă a porțiunii a doua a duodenului, cu mucoasa ulcerată și sângerândă. De multe ori endoscopia nu poate diferenția originea tumorilor periampulare (ampulă, pancreas, duoden) fiind necesare examinări imagistice complementare (ecoendoscopie, ERCP). Colangiocarcinomul cu localizare distală interesează mai mult arborele biliar și mai puțin mucoasa duodenală și papila. STADIALIZAREA
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
doua a duodenului, cu mucoasa ulcerată și sângerândă. De multe ori endoscopia nu poate diferenția originea tumorilor periampulare (ampulă, pancreas, duoden) fiind necesare examinări imagistice complementare (ecoendoscopie, ERCP). Colangiocarcinomul cu localizare distală interesează mai mult arborele biliar și mai puțin mucoasa duodenală și papila. STADIALIZAREA Stadializarea TNM a carcinomului ampular conform AJCC/UICC (American Joint Committee on Cancer/Union International Centre Cancer) se face în funcție de gradul tumorii primare (T), a adenopatiilor regionale (N) și a metastazelor la distanță (M) (tabelul 156
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
distanță (M) (tabelul 156). Stadializarea carcinomului ampular în funcție de sistemul TNM este prezentată în capitolul „Morfopatologie”. EVOLUȚIE. PROGNOSTIC În evoluția naturală, boala se extinde prin invazie loco-regională, pe cale limfatică (adenopatii locoregionale) și pe cale sanguină (metastaze la distanță). Carcinomul ampular invadează inițial mucoasa duodenală și pancreasul, ulterior interesând țesuturile peripancreatice, adeventicea vaselor mari (venă portă, venă mezenterică superioară, venă splenică, respectiv trunchiul celiac, artera hepatică și mezenterica superioară). Metastazele ganglionare interesează ganglionii pancreatico-duodenali (stația I), ganglionii mezenterici superiori (stația II) și ganglionii paraaortici
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
de 20 MHz care are penetrabilitate până la 10 mm (38). Sensibilitatea și specificitatea metodelor de examinare intraductală (ecografia intraductală, colangioscopia, tomografia confocală) sunt ridicate (sensibilitate 89-95%, specificitate 86-91%) [70, 82]. Endomicroscopia confocală LASER permite obținerea unor „biopsii optice” de la nivelul mucoasei digestive, folosind iluminarea laser [83]. Această tehnică permite o evaluare histologică in vivo în timpul endoscopiei, ajutând diagnosticul diferențial între leziunile benigne și maligne [84,85]. Pentru evaluarea epiteliului biliar, miniproba confocală este introdusă în arborele biliar cu ajutorul endoscopului cu vedere
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
se face în funcție de profunzimea invaziei (T), interesarea ganglionară (N) și prezența metastazelor la distanță (M) (capitolul „Morfopatologie - Colangiocarcinomul”). EVOLUȚIE, PROGNOSTIC Cancerele CBP ditale sunt tumori mici cu dezvoltare lentă. Prognosticul este rezervat datorită diagnosticului tardiv, tumorile fiind rareori limitate la mucoasă și submucoasă în momentul diagnsticului. Extensia directă loco-regională este frecventă datorită proximității cu duodenul și pancreasul. Ulterior, sunt interesate țesuturile peripancreatice și vasele mari (venă portă, venă mezenterică superioară, venă splenică, trunchi celiac, arteră hepatică, arteră mezenterică superioară). Metastazele ganglionare
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
tumori periampulare (ampulom Vaterian, tumoră coledociană inferioară, neoplasm de cap de pancreas). Aceasta se face cu ajutorul explorărilor imagistice. STADIALIZAREA Stadializarea carcinomului duodenal periampular se face conform sistemului TNM (tabelele 159 și 160). EVOLUȚIE. PROGNOSTIC Adenocarcinomul duodenal se extinde progresiv de la mucoasă la submucoasă, stratul muscular și seroasă. Metastazele ganglionare regionale apar precoce. Invazia structurilor vasculare determină caracterul nerezecabil al tumorii. Metastazele peritoneale și metastazele la distanță (mai ales hepatice) sunt frecvente. Prognosticul adenocarcinomului intestinal se corelează cu rezecabilitatea, gradul de diferențiere
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului () [Corola-publishinghouse/Science/92209_a_92704]
-
pe traiectul trigemenului până în centrul lacrimal din punte, care trimite fibre parasimpatice prin intermediul facialului, marelui petros superficial și nervului vidian la ganglionul sfenopalatin și glanda lacrimală. La rândul său, nucleul vegetativ al trigemenului de la nivelul zonei locus coeruleus stimulează secreția mucoasei nazale și glandelor palatine. În afara structurilor vegetative parasimpatice, locus coeruleus, ca principală componentă a formației reticulate pontine, conține și celule nervoase adrenergice, secretorii de noradrenalină, care se articulează monosinaptic cu neuronii ariilor corticale implicate în producerea reacțiilor somato-vegetative comportamentale, fenomenului
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
stimulilor neuroreflecși de natură vagală sau senzorială (extero- și interoceptivă), prin mecanismul contracției musculaturii abdominale, gastro-intestinale și diafragmului. Centrii tusei și strănutului, pe lângă centrii respiratori, asigură reacțiile reflexe de apărare și îndepărtare prin expir forțat a factorilor iritanți de la nivelul mucoasei nazale, bucofaringiene, laringotraheale etc. Un centru glicoreglator a fost pus în evidență de C. I. Bernard la baza ventriculului IV cu ocazia „piqurei diabetice”. Majoritatea acestor centri fac parte din formația reticulată a trunchiului cerebral, al cărui rol vegetativ va
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
termina în ganglionul sfenopalatin (ganglionul Meckel) din fosa cu același nume. De aici pornesc fibre postganglionare care, prin intermediul nervului maxilar superior și ramurii sale orbitare (lacrimopalpebrale), ajung la glanda lacrimală, iar prin nervii nazali superiori și nazopalatini se distribuie la mucoasa foselor nazale. La rândul lor, fibrele parasimpatice preganglionare plecate din nucleul salivar superior se alătură rând pe rând ramurii senzitive a facialului (nervul intermediar Wrisberg), nervului coarda timpanului și lingualului până la nivelul planșeului bucal. La acest nivel se desprind de
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
superficială (plexul Shabadash sau Henle), în raport cu fața luminală a stratului muscular circular ai cărei neuroni contribuie la inervația acestuia (1, 6, 9). I.2.2.6. Plexul mucos Plexul mucos este alcătuit din microganglioni oligoneuronali diseminați în lamina propria a mucoasei intestinale, pe fața profundă a muscularis mucosae care îl separă de plexul submucos profund. Rețeaua plexului se organizează în raport cu structurile caracteristice mucoasei și poate fi subîmpărțită în trei componente, subglandulară, periglandulară, viloasă subepitelială și viloasă axială. Fibrele terminale cele mai
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
I.2.2.6. Plexul mucos Plexul mucos este alcătuit din microganglioni oligoneuronali diseminați în lamina propria a mucoasei intestinale, pe fața profundă a muscularis mucosae care îl separă de plexul submucos profund. Rețeaua plexului se organizează în raport cu structurile caracteristice mucoasei și poate fi subîmpărțită în trei componente, subglandulară, periglandulară, viloasă subepitelială și viloasă axială. Fibrele terminale cele mai subțiri ale plexului mucos au relații intime cu epiteliul intestinal, celulele enteroendocrine și cele ale sistemului imun, dar nu s-au pus
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
determină în sens anal o zonă distală de relaxare (9, 31, 36, 37). Astfel excitația se deplasează de-a lungul peretelui intestinal imediat proximal față de bolul alimentar (fig. 21). Microcircuitele secretomotorii și vasomotorii sunt activate atât de excitarea mecanică a mucoasei cât și de chimismul intestinal, prezența endoluminală a glucozei fiind unul din cei mai importanți factori fiziologici stimulatori. Calea aferentă a acestor circuite este reprezentată de neuronii IPAN ai plexului submucos, dar și de cei mienterici care au câmpuri receptoare
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
relizează un arc reflex monosinaptic, făcând sinapsă direct cu neuronul secretomotor/vasodilatator. Colateralele lungi ale neuronilor IPAN din ambele plexuri, submucos și mienteric, fac sinapse cu lanțurile interneuronale descendente și stimulează secreția distal (anal) față de zona excitată. În cazul excitării mucoasei intestinale prin agenți patogeni sau diferite toxine are loc depolarizarea celulelor entero-endocrine și eliberarea de 5-HT (35, 39). Aceasta stimulează neuronii IPAN din submucoasă, iar axonii lor centrali fac sinapsă cu interneuronii interplexuali care, la rândul lor, activează neuronul secretomotor
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
în comunicarea neuroimună. Tubul digestiv fiind un important sediu al interacțiilor neuroimune, înregistrările cu microelectrozi ale manifestărilor electrice de la nivelul plexului submucos al colonului de cobai sensibilizat la beta-lactoglobină au evidențiat creșterea excitabilității terminațiilor presinaptice de către histamina eliberată de mastocitele mucoasei respective. Blocarea receptorilor H2 ai histaminei cu cimetidină a inversat atât excitabilitatea preparatului, cât și reacția antigenă (Frieling și colab., 1994). Recent, un grup de cercetători japonezi (Nakanishi și colab., 2008) studiind mecanismul molecular al interacțiunii nerv-celulă mastocitară, au evidențiat
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
variată de particularități imunohistochimice prezintă comunicările neuroimune bidirecționale de la nivelul altor structuri limfoide primare (timus, amigdala, măduva osoasă, splină, ganglioni limfatici) și secundare (mastocite, limfocite, leucocite etc.), având ca principal element reglator citokinele. Interacțiuni neuroimune complexe au loc la nivelul mucoaselor digestivă, bronșică, buco-faringo-laringeală și diverselor teritorii neuro-glandulare, inclusiv cerebrospinale. Componentele sistemului imun sintetizează și eliberează citokine cu rol de mediatori sau modulatori chimici celulari ai răspunsurilor imune locale, regionale sau centrale. Un rol important dețin relațiile neuro-endocrino-imune reciproce. Suficiente date
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
oxigenului și a unei pteridine (eritrotetrahidrobiopteridină) în prima etapă și a vitaminei B6 (piridoxal-fosfat) în cea de a doua. Prin acetilare cu ajutorul N-acetil-transferazei, serotonina se transformă în melatonină, principalul hormon pineal, implicat în realizarea alternanței veghe-somn. Spre deosebire de neuronii serotoninergici și mucoasa intestinală, plachetele sanguine nu sintetizează serotonină, ci doar o captează și o transportă la distanță de locul de formare și eliberare. Aproximativ 90% din serotonina totală este de origine intestinală, 8% se găsește în plachete și doar 2% reprezintă componenta
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
care sub influența aldehid-dehidrogenazei se transformă în acidul 5-hidroxi-indolacetic (5-HIA), ca produs final. Dozarea acestuia în urină oferă indicații asupra capacității de sinteză, eliberare și inactivare a serotoninei. I.6.6. HISTAMINA Descoperită la începutul secolului trecut în extractele de mucoasă intestinală și implicată în reacțiile alergice (Lewis și colab., 1927), histamina a dobândit statut de mediator chimic după 1959, când i-a fost dovedită prezența în țesutul nervos cerebral (White, 1959). Există numeroase dovezi experimentale privind atât distribuția centrală și
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
a histaminei, cât și proprietățile sale fizio-farmacologice de substanță neurotransmițătoare. Distribuția. Cercetările imunohistochimice privind distribuția fibrelor histaminergice la nivel cerebro-spinal au precizat principalele localizări și proiecții ale acestora. La om, cele mai mari concentrații sunt în granulele mastocitelor din piele, mucoasa gastro-intestinală și plămâni, provenind din metabolismul local al organelor respective. Plachetele sanguine și bazofilele circulante conțin, de asemenea, mari cantități de histamină, legată prin forțe electrostatice de heparină și serotonină. Diverși factori fizici și chimici afectează depozitele tisulare de histamină
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
În afara proprietăților neuromodulatoare, VIP îndeplinește rol și de mediator chimic activator al eliberării de hormoni adenohipofizari (prolactină, somatotrop și luteinizant). În peretele intestinal, VIP este prezent în concentrații mai mari în fibrele nervoase ale plexurilor intraneurale decât în cele din mucoasă sau submucoasă. În afara rolurilor de neurotransmițător sau cotransmițător colinergic, VIP îndeplinește și funcții de hormon local prevăzut cu proprietăți metabolice importante (activarea sistemului adenilatciclază-cAMP, stimularea insulino-secreției, lipolizei și conversiei glicogenului în glucoză etc). Colecistokinina neuronală (CCK-8). Este segmentul peptidic terminal
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]