2,172 matches
-
pe lîngă "nucleul dur" al economiei cu argumentele și experiența sa de economist, dar existau chestiuni pe care nu le puteam înțelege cum tre-buie. Dimensiunea omului și a viului era prezentă ca un imperativ obsedant, dar rămînea marginală, sub forma remușcării pentru ceea ce nu reușeam să asimilez în ciuda bunelor mele intenții. Grupul celor Zece mi-a pus la dispoziție metodele și argumentele ce mi-au permis să plasez această dimensiune în centrul demersului meu. Era o schimbare de perspectiva totală: ce
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
de libertate decît cea privitoare la viața sau moartea biologică. O libertate absolută, pură, izvorîtă dintr-o conștiință care îl depășea ca ființă individulă și care ținea tocmai de acel mister adesea evocat. Fie o viață salvată, dar singur, cu remușcarea unui sacrificiu inutil cel al surorii sale -, fie o fidelitate față de sine care să sfarme "conștiința nefericită" pentru a țîșni spre altceva. Ce importanță are dacă găsim sau nu un termen pentru a defini acest altceva, ce importanță are pînă
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
epocii sale. Desigur, relativ recenta "divulgare" a înclinațiilor homosexuale ale scriitorului a contribuit și ea la acest puseu de interes resuscitat, deși, spre deosebire de Gide, Mauriac a fost mult mai discret în această privință și mult mai chinuit de frustrări și remușcări, din perspectiva religiei pe care o practica cu fervoare. Ca mai întotdeauna, cînd ridicăm ușor voalul asupra unui trecut despre care credeam că știm tot și pe care l-am clasat la raionul de antichități, descoperim accente surprinzător de actuale
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
înjositoare a nevoilor materiale și îl propulsează pe om dincolo de consecințele imediate ale păcatului, la nivelul unui Dumnezeu de duminică, extenuat de muncile săptămînii de creație, care și-ar privi opera și s-ar privi privind-o, fără comentarii sau remușcări. Reacția gînditorului s-ar limita atunci la un refuz placid de a ieși din duminică, lăsîndu-se în voia lenii ca a unui "scepticism fiziologic, o îndoială a cărnii" (TD). E, de altfel, o perspectivă pe care o justifică o veche
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
devenit dispoziție de durată sau situație obișnuită. Căci în acest mod rămâne încă posibilitatea de a cere iertare și de a-și schimba propria viață. Saltul de calitate se realizează în momentul în care, din cauza obișnuinței, nu se mai simte remușcarea interioară și dorința de a cere iertare și de a schimba drumul vieții. Acest spațiu este și spațiu de convertire, spațiu pentru a primi profeția iertării, și distincția scoate în evidență această distanță ca oportunitate încă posibilă de primit și
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
o dată pentru că este în așa măsură „obișnuit” să acționeze corupt că sfârșește prin a anestezia sentimentele sale morale și spirituale profunde. În mod precis: o dată anesteziate rădăcinile sale morale, „cu dificultate cel corupt poate ieși din această stare din cauza unei remușcări interioare”. Fără o remușcare interioară nu se mai caută răscumpărare și ajutor pentru a ieși din corupție. Aspectul imanenței este vizibil în faptul că omul corupt se atașează de ceea ce crede că este tezaurul, adică de putere, fie politică, economică
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
așa măsură „obișnuit” să acționeze corupt că sfârșește prin a anestezia sentimentele sale morale și spirituale profunde. În mod precis: o dată anesteziate rădăcinile sale morale, „cu dificultate cel corupt poate ieși din această stare din cauza unei remușcări interioare”. Fără o remușcare interioară nu se mai caută răscumpărare și ajutor pentru a ieși din corupție. Aspectul imanenței este vizibil în faptul că omul corupt se atașează de ceea ce crede că este tezaurul, adică de putere, fie politică, economică, spirituală sau religioasă. Aici
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
cruzimea sa284, ci unui Tată pacific și pregătit să ierte, care adesea tună fără să arunce fulgere, care se întristează, când decide ceva trist, pentru care e o durere personală să-i pedepsească pe ceilalți. Și totuși Ovidiu are o remușcare propria-i culpă i-a câștigat clemența, înfrânându-i mânia. Deoarece poetului nu îi este permis să cadă personal în genunchi în fața împăratului, Messalinus, ca un mare sacerdot, trebuie să ducă mesajul ovidian zeilor, adăugând la acesta și rugăciunile poetului
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cîntecul său. IX Vasile Alecsandri. O recluziune productivă. Retorica peisajului, peisajul retoricii. Alecsandri scrie cu precădere iarna, anotimpul pe care Îl detestă cel mai mult. CÎnd se face frumos afară, se pregătește de călătorie. Literatura este lăsată atunci deoparte, fără remușcări, pînă ce un nou val de frig, o ploaie răcoroasă, o ceață groasă Îl fugăresc, iarăși, În cămin. La adăpost de urgiile naturii, gustul pentru artă Îi revine, În tihna biroului fantezia se eliberează. Liniștea, confortul interior și timpul rău
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
deda „la cîteva ore de dulce lenevie”. Căci - mărturisește el prietenului Ghica - „tot ce se aseamănă mai mult sau mai puțin cu lenea - are dinainte stima și aprobarea mea”. CÎnd lenea se prelungește pe timpul unei ierni Întregi, omul comod are remușcări: „Putea-voi, oare, să recîștig timpul pierdut mai tîrziu? Să dea Dumnezeu.” Dumnezeu este generos, poetul recuperează timpul irosit, piesele, poemele se adună Într-o operă Întinsă, iarna viforoasă este, de obicei, fertilă pentru literatură. Este interesant de observat că
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
sentimentului personalității". Drept urmare, iată că Bizu trece de la o stare sufletească la alta (într-un mod cu totul neverosimil, repet, dar foarte în spiritul teatrului), despărțindu-se fără explicații de Silvia, femeia iubită așa de înflăcărat, și nu atât din remușcare față de Mili (pe care o vizitează la spital mai curând din politețe decât din compasiune), cât din orgoliul de a-și fi pierdut luciditatea. Bolnav ("sobolul din coșul pieptului" începuse să-i dea iar târcoale), pleacă din țară fără a
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
-se la mitologia generală a șarpelui, autorul francez este convins că aceasta simbolizează ,,spaima nespiritualizată și nesublimată a imaginației exaltate: vanitatea culpabilă, principiul răului"50. Mușcătura dureroasă, veninoasă și mortală a șarpelui s-ar traduce pe planul simbolismului psihic ,,prin remușcare sau prin tortura culpabilității refulate, care nu este altceva decât vanitate"51. Nu întâmplător la vechii greci, șarpele îmblânzit și chiar mort simboliza înfrângerea vanității. Oprindu-se apoi în exclusivitate la creștinism, Paul Diel interpretează mitul șarpelui ipostaziat în figura
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
unui instrument de orientare În ceață. Împrăștie negura. Și negura le este necesară ca subsolului adâncurile Întunecate ale pământului. Lumina Îi orbește. Le arată fața hidoasă, buhăită, plină de cute adânci, săpate de frica ispășirii. Sau mai știi? Poate de remușcări Întârziate. Asasinii, jefuitorii de cadavre, crezându-se pierduți În negura uitării, tremură În fața vitrinelor librăriilor, Înnebunesc la gândul că miile de biblioteci sindicale și sătești, zeci și sute de mii de oameni ai muncii, VOR AFLA. Vierii și Varticii sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
al „femeii fatale” de genul Sandei din Iarbă rea, al Donei din Drum fără pulbere, etc. Anca este o replică fidelă a Donei Vorvoreanu (Ă). Pornit schematic, tot ce e În legătură cu Anca se rezolvă schematic, pe neașteptate. Vancu, cuprins de remușcări, dă În vileag uneltirile Ancăi. Anca, Cortobius și complicii lor sunt arestați și totul se termină precum se cuvine. Rezultatul: acțiunea dușmanului de clasa care - prezentată la Început atât de complex și viu, Îndeamnă efectiv la Întărirea vigilenței - apare acum
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
instabilitatea slujbei dau condiției muncitorului o extremă precaritate. Întîrzierea Franței în materie de politică muncitorească agravează situația. În perioada 1850-1914, doar al Doilea Imperiu a avut o veritabilă politică muncitorească. Trebuie așteptat sfîrșitul de secol pentru a asista la apariția "remușcării sociale" în sînul burgheziei franceze: dovadă, ecoul discret la enciclica pontificală Rerum novarum promulgată în 1891. Legea din 1884 (legea Waldeck-Rousseau) permite formarea sindicatelor; federațiile de meserie și bursele muncii animate de Pelloutier se unifică în Confederația generală a muncii
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
mijloacele foarte importante este pocăința, ale cărei foloase, putere și har sunt foarte mari. După Pinufius, definiția desăvârșită a iertării păcatului este ,,să nu mai săvârșim în nici un chip păcatele pentru care ne pocăim sau pentru care conștiința noastră are remușcări” (cap. V). Iertarea păcatelor se înfăptuiește prin harul botezului, prin martiriu, pocăință, prin simțământul dragostei care dărâmă munții păcatelor, căci ,,dragostea acoperă multe păcate“, prin milostenie, vărsarea de lacrimi, chinul inimii și al trupului, prin mijlocirea celor cuvioși, prin milă
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
aspect. Pe de altă parte, se complăcea în postura eroică a luptei pentru cauze cu sorți de izbândă puțini sau inexistenți, blamând "imperialismul" în numele unor principii care păreau radical morale în termeni "burghezi", încercând deci să speculeze sentimentul unor potențiale remușcări capitaliste; moralitatea internațională a leninismului romantic era însă departe de a fi "burgheză", chiar dacă utiliza termeni și atitudini de acest gen ca un contradiscurs pe care îl opunea moralității "burgheze" pentru a o submina. Radicalismul ei militant dar lipsit de
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
-i transmită forța studenților săi. Astfel, el depășește ceea ce pare a fi o neîmplinire scenică pentru a prezerva, pe alt plan, impactul vocației sale vocație inițial realizată, iar apoi doar proiectată! Un artist rănit, dar un artist fără regrete nici remușcări,iată ce e Alexa. El a aliat drumul teatrului cu acela al vieții în moduri diferite, dar fără a abandona, nici trăda, ceea ce revela demult, în seara în care, uimit, descopeream Cartofi prăjiți la orice. Această distorsiune m-a preocupat
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
pornește de la o problemă sufletească", este "o dramă pornită dintr-un postulat psihologic", Anca și Dragomir "fiind simple expresii psihologice". Cei doi eroi ai piesei sînt exponenții unor sentimente abstracte, zice Lovinescu: în Anca se întrupează răzbunarea, iar în Dragomir remușcarea. Regizorul a păstrat aceste direcții, dar le-a nuanțat foarte mult; dorința de răzbunare a Ancăi se împletește subtil cu o mare durere provenită din imposibilitatea de a-l uita pe Dumitru. Iar Dragomir nu e doar un personaj chinuit
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
a păstrat aceste direcții, dar le-a nuanțat foarte mult; dorința de răzbunare a Ancăi se împletește subtil cu o mare durere provenită din imposibilitatea de a-l uita pe Dumitru. Iar Dragomir nu e doar un personaj chinuit de remușcări: pe el îl mistuie, în aceeași măsură, suferința de a nu putea cîștiga inima femeii pe care o iubește cu patimă și, totodată, e urmărit de o cumplită spaimă. Formidabila lui izbucnire din secvența în care izbește cu barda în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
lui Dumitru care apare din cînd în cînd (dar nu ca o umbră incertă, hamletiană, ci ca un om real) este concretizarea puternicei spaime pe care Dragomir o trăiește. Regizorul merge aici împotriva afirmațiilor lui Eugen Lovinescu, care zice că "remușcarea lui Dragomir nu e dramatică, iar eroul trece pe planul al doilea în interesul nostru". Ascultînd "vocile textului", ca un regizor modern ce se află, Alexa Visarion a descoperit puternicul dramatism al personajului, urcîndu-l pe Dragomir în prim-planul atenției
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de șampanie și romanțe va doborî în joacă porumbelul scamatorului îi corespunde sabia ucigașă, dar "adevă rată" a celui care nu crede în miracolul artei. Îndepărtarea martorilor, în scena finală, pare nu atât o aplecare sub povara spaimei ori a remușcărilor, cât o lepădare, o respingere din partea pământului însuși, cuprins de răsuflarea fierbinte a vitelor, singurele îndurate. Ele și copilul... (Magda Mihăilescu) Alexa Visarion a pătruns în lumea filmului așa cum cred că se cuvine: cu o propunere fermă de gândire artistică
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ale catastrofei. Șerban și Irina încearcă să minimalizeze posibilele consecințe, să suspende posibilitatea unui accident și să evacueze ideea că dincolo de oglinda retrovizoare ar fi putut într-adevăr să se petreacă ceva. Claudiu și Răzvan par, în schimb, chinuiți de remușcări și se consideră vinovați de accident. În cele din urmă, Răzvan alege să fie om și o face sub imperiul piesei la care asistă, ceea ce accentuează importanța simbolică a acestui nucleu narativ. În monologul final, Răzvan aude descrierea pregnantă și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
a venit dintotdeauna comunismului cînd a fost vorba ca propaganda lui să producă diversiune, bătînd monedă falsă pe aceeași marotă: antifascism, antinazism, antihitlerism, etc. dar făcîndu-se că uită de propriile gulaguri, mult mai performante decît lagărele morții. Nici o umbră de remușcare nu pare să adie peste vizita aceasta, ca și cum, în propria țară, după ocupația din 1944, n-ar fi înflorit un halucinant holocaust roșu, în care a fost decimată elita politică și intelectuală a României. Și nu numai ea. E foarte
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de la bar, sorbindu-l), el și regizorul. Ins moral, complicat, moale, cu problemă în familie, prin îndrăgostirea subită de o jună metisă. De altfel, masculul-vedetă îi și sugerează soluția: să-i zăpăcească el nevasta, ca regizorul să scape de chinuitoarele remușcări în amorul lui extraconjugal. La care acesta, perplex: "Cum să fac un asemenea tîrg!" Buuun. Și urmează scena, picanta scenă, în care naturile celor doi sînt net juxtapuse. Una din frumoasele de la bar, "înger albastru", se apropie de masa celor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]