3,534 matches
-
ca băieții tăi să-mi dea la cap. — Și de ce mă Întrebi pe mine? — Ai răpit deja doi oameni, așa că Încă un al treilea ar putea să nu fie prea mult de suportat pentru conștiința ta. Roșcovanul aproape că-mi scuipă În față: — Ce dracu’ e aia conștiință? zise el și trecu de ușă. Afară din han, m-am grăbit să-l urmez În direcția unuia dintre adăposturile pentru bărci. Din ea ieși un bărbat, Încheindu-se la șlițul pantalonilor. Interpretând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
piept. Dacă credea că sunt polițist, atunci puteam să uit de misiunea mea. Un fost deținut nu se Împrietenește niciodată cu un polițist. Și dacă am fi fost amândoi duși de valuri pe o insulă pustie, tot mi-ar fi scuipat În față. — Da? am zis cu nonșalanță. Și unde s-a Întâmplat asta? I-am pus jumătatea de țigară Între buze și i-am aprins-o. — Erai detectivul casei, croncăni el. La Adlon. Am aranjat cândva o spargere acolo. Chicoti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Înveselisem de-a binelea, ziua Își răscumpăra, iată, prețul, nu prin floarea pe care mi-o oferise teatral Nichita Stănescu În văzul lumii și al informatorilor de tot soiul, ci prin vorbele pe care harul său tot mai schimonosit le scuipase, batjocoritor, pe afișele festiv naționaliste ale Partidului, pline În ultimul deceniu ceaușist de iconografia caricaturizată a Domnilor Încolonați să legitimeze apariția Marelui Urmaș cu stea roșie. Dar Poetul se Încovoiase deja deasupra mea și Îmi șoptea, languros, alte vorbe. - Uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
franchistă, spaniolii au devenit Într-un an o națiune democratică! Iar dacă le-ai spune celor din Germania de Est că, după dictatura continuă din 1933 În 1989 mai trebuie să aștepte 20 de ani ca să devină democrați, te-ar scuipa În ochi. Brucan consideră probabil pe români un popor de idioți! I-am scris și lui Nemoianu, ieri, În acest sens. Cred că ar trebui, noi cei din exil ( Încă) să protestăm public Împotriva acestor minciuni și insulte. Te salut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
invariabil, Într-un viitor nedeterminat. Când situația politică internațională obligase la „reforme”, un efect moderator Începuse să se simtă și În România caragialesc-stalinistă, dar grotescul mascaradei nu diminuase. Scârbit de ceea ce vedea În jur, fostul militant nu vroia totuși să „scuipe În ciorba” din care mâncase!... Nici să renunțe la Idealul oricât de depărtat și oricât de manipulabil. Arthur Koestler - comunistul care a revelat printre primii ipocrizia și ororile stalinismului - povestește, În autobiografia sa, cred, o Întâmplare ciudată și grăitoare. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
prea multora dintre prietenii săi. Pentru el, legionarii În cămășile lor Înverzite, de rinoceri, erau „fiare Înlănțuite”, Întruchipând „bestialitatea și nelimitata prostie a omenirii și a cosmosului”, iar cântecele lor un „răget de fier, cu vorbe de fiere și fier, scuipând fiere și fier”. Rinocerita avea să reapară, Însă, și după evadarea lui Ionescu din Patria rinocerizată... Rinoromânia socialistă, cine ar putea-o uita? „Tot ce am făcut rău mi se datorează, tot ce am făcut bine datorez Partidului”, declarau, prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
să fi cunoscut, ca să pot pleca acasă. Yunhe e speriată. Yu Qiwei a avut un unchi bogat ca să-l scoată afară, dar ea nu are. Se simte rău. E sigură că femeia care tușește întruna are tuberculoză. Peste tot e scuipat amestecat cu sânge. Trec două săptămâni. Două săptămâni de somn groaznic. Două săptămâni de trăit în teroare, știind că în orice clipă capul i-ar putea fi scurtat de pe umeri. Unde e Partidul? Nu există nici un semn de salvare. Până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
are vocea prea slabă. Auzul nostru a suferit de pe urma raidurilor aeriene ale lui Chiang Kai-shek. Tu ești de la oraș, nu știi ce e războiul... Deodată, o femeie o face ipocrită pe profesoară. Asta e nepoliticos, zice Lan Ping. Nepoliticos? Femeia scuipă pe jos. Ipocrito! Clasa se ia după femeie. Lan Ping aruncă creta și nu mai predă. Femeile aclamă bucuroase. Pe neașteptate, se aude sunet de focuri de armă. E Zi-zhen. Femeia mai în vârstă face un gest cu degetul îndoit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
numai coji de alune, de semințe de floarea-soarelui și mucuri de țigări. Mao nu o întreabă pe mireasa lui ce părere are despre musafiri. Știe că e iritată de manierele lor. Este limpede că nu poate să suporte când ei scuipă pe jos, își bagă degetele în gură să se scobească în dinți în timp ce vorbesc sau, mai rău, trag vânturi cu nerușinare. Sunt un veșmânt făcut dintr-un verdict - fiecare fir e legat de o crimă sângeroasă. Mao o face pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
inima. Însă e ceva ce nu pot să îndur. Ceva, un gândac, pe care trebuie să-l omor înainte de a putea continua. Lui Fairlynn trebuie să i se dea acest avertisment. A mers prea departe. Soțul meu se ridică și scuipă o gură de frunze de ceai într-o scuipătoare. E felul lui de a mă face să tac. Sunt umilită. Adânc înăuntrul meu, violența începe să se agite. Efortul e prea groaznic ca să poată fi măsurat. Scuză-mă, Jiang Ching
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
înlocuiește cu propria sa invenție, programul zi-liu-de, care le permite țăranilor să dețină proprietatea asupra ogrăzilor lor și să vândă ceea ce au plantat. Localnicii sunt încurajați să lucreze în familie. În esență, este capitalism în stil chinezesc. E ca un scuipat în obrazul lui Mao. Doamna Mao Jiang Ching observă starea de spirit a soțului ei. Ea tocmai s-a întors de la Shanghai. Împreună cu Kang Sheng, privește cum tigrul Mao e tras de mustăți. În fiecare zi după congres, Kang Sheng
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cea a vicepreședintelui Liu, Despre autoeducația unui comunist, care s-a vândut în șase milioane de exempare. Ai transmis această situație șefului Biroului Cultural, Lu Din-yi? Da. Comentariul lui a fost că „e o chestiune academică.” Mao se ridică și scuipă din gură frunzele de ceai. Jos cu Biroul Cultural și cu Comitetul Orășenesc din Beijing! Hai să agităm țara. Spune maselor să clatine bărcile dușmanilor. Revoluția trebuie reînnoită. Ordinul tău a fost dat. Primul cuplu al Chinei își folosește puterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
-mi facă, mai mult de-atât. Și nu uitați că am fost actriță, o mare actriță. Am jucat cu pasiune. Voi, aceia care sunteți fascinați de mine, îmi datorați aplauze, iar voi, cei care sunteți dezgustați, n-aveți decât să scuipați. Vă mulțumesc tuturor pentru prezență. Mulțumiri Îți mulțumesc, Sandra Dijkstra, impresara mea, pentru că ai avut marea forță de a înota în apele tulbiri. Cinci ani pentru a ajunge la mal. Cum am ajuns Doamna Mao îți este dedicată ție. Anton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ascultă, zâmbind. Ridică mâna și anunță: —Tristețe. Acolo, pe coridor, reușita intelectuală o șocă pe Karin până la lacrimi. A fost prezentă și la prima lui propoziție completă. Terapeutul ocupațional îl ajuta pe Mark să se descurce cu nasturii, iar Mark scuipase cuvintele, ca un oracol: În craniul meu sunt unde magnetice. Își acoperi fața cu ambii pumni, văzând ceea ce era, acum că putea să-i dea un nume. Frazele începuseră să curgă șuvoi din el, rupând zăgazul. A doua zi, seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
el le atrage politicos atenția că totul e puțintel cam aiurea. Astăzi, cea care pune întrebări e o femeie cam de vârsta lui Mark, proaspăt ieșită de pe băncile Universității din Lincoln. Nu-i o cățea, dar scoate un mârâit oribil, scuipând pe gură nebunii de felul: O fată intră într-un magazin, să dea o probă pentru o slujbă. Completează formularul de înscriere. Managerul se uită la datele ei și zice: „Ieri am primit candidatura unei persoane care avea același nume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Poate că acuzația mută a femeii ăleia, Gillespie. Își bău cafeaua, studiind fundul ceștii. La masa din celălalt capăt, fermierii făceau schimb de glume despre agenții agricoli guvernamentali. Weber asculta fără să înțeleagă. — Deci, zice primul gagiu, gândacul ăsta nu scuipă ce-a mestecat, ca ălălalt. Nu, zice al doilea gagiu. Asta e o călugăriță care nu face compost. Chelnerița lui își făcu din nou apariția. — Te mai servesc cu ceva, dragă? — Doar nota, mulțumesc. Oh... și pot să vă întreb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ajuns. Spune-i, zice el. Știi că trebuie. Ea întoarce capul, făcând risipă de explicații. Am încercat, susține ea. I-aș fi spus. Dar n-a recunoscut... —Când? Între ei, orice prefăcătorie dispare. Despuiați, se cunosc unul pe altul. Ea scuipă venin. —De ce faci asta? Eu sunt tot un caz? Ce vrei de la mine? Amărât încrezut, moralist și laș... El dă din cap, în semn că recunoaște. Dar se simte ușor, gol, o comisie cu milioane de membri. —Ai să reușești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
terminată. Zice că acum e un nimic. Ea izbucnește, jignită că fratelui ei poate încă să-i pese. Scârbită că femeia poate să-i lase baltă, după ce se ajunsese atât de departe. Iar înșelăciune. Iar risipă de evlavie. —Doamne Dumnezeule, scuipă ea. O femeie cu talentele ei! Își închipuie că lumea nu mai are nevoie de ea, doar pentru că a futut-o rău de tot? Noi am ajuns aici la câțiva litri. La grame și miligrame. Iar ea vrea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
am vrut să plec, dar m-am răzgândit. Am luat de pe tejghea o carte a tovarășului, m-am grăbit s-o plătesc, am strâns-o sub braț și am pornit aproape în fugă. Acasă am făcut-o bucăți și am scuipat pe fotografia de pe copertă. Însă întâi am tras draperiile, ca să nu mă vadă nimeni de prin vecini.” Tata a mai adăugat, cu un zâmbet mijit în colțul gurii, că în patria noastră socialistă cu toții ne învârtim necontenit. Noi defilam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
New York. Înainte de aterizare, avionul s-a rotit pe deasupra orașului o oră întreagă. Eram sigur că asta se întâmplă din cauză că tata se află la bord. Sub noi erau case neobișnuit de înalte, de acolo, de sus de tot, ai fi putut scuipa drept pe ele, numai că n-ai fi văzut unde a nimerit scuipatul. Din când în când, se vedea chiar și circulația de pe străzi, iar Statuia Libertății am avut-o sub ochi neîntrerupt. Ceva atât de mare nu mai văzusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
scos căciula. Am întrebat de ce și el a ținut-o morțiș că așa se cuvine, așa e regula. Eu m-am mirat că știe el o regulă care nu-l lasă cu căciula pe cap, dar îi dă voie să scuipe în apartament oricând vrea. În fine, pe țigani nu trebuie să-i sâcâi cu asemenea întrebări, altfel te blestemă și n-o să-ți mai reușească nimic în viață. De la depărtare, nu putem vedea fața Mihaelei. Zăcea în sicriul deschis, înconjurată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
apoi am intrat în piață. Pe alocuri pământul fusese stropit cu apă și resturi de legume zăceau pretutindeni. Țărăncile și țiganii mâncau semințe de floarea soarelui, puneau sâmburele între dinții din față și-i spărgeau coaja, pe care apoi o scuipau pe jos. O țigancă îi dădea să sugă unui copil mic, sânul îi atârna afară din rochie, vedeam rețeaua de vinișoare albastre, ca un fluviu cu multe brațe și micuțul sugea cu ochii închiși. Călcâiele țărăncilor erau vânjoase și negre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
care lucrează în schimburi, și profesorul cu chelie de la cinci stăteau în balcoanele lor și o urmăreau cu privirea. Oare asemenea priviri înroșesc pielea? În momente din astea mi-ar fi plăcut să verific forța gravitației. Aș fi putut să scuip pe chelia profesorului. O vedeam pe după marginea balconului nostru. Turi, de exemplu, verifica altfel forța gravitației. Lăsa să cadă de pe acoperiș pungi de plastic umplute cu apă, care se spărgeau la picioarele adulților. O dată cu părul, adulții își pierd și simțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pungi de plastic umplute cu apă, care se spărgeau la picioarele adulților. O dată cu părul, adulții își pierd și simțul umorului. Pe Turi înjurăturile nu-l deranjau deloc, le folosea și el cu plăcere. Ca și scuipatul. La el acasă, cu toții scuipau în toate direcțiile. Turi era copil de țigan și un element dificil. Eu nu înțelegeam asta, căci la chimie abia ajunsesem la al zecelea element din tabel. Dar așa spunea sectoristul. Când sectoristul suna la apartamentul nostru, ușa de la bucătărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
merge pe drumul pentru mașini. Merge doar până la primele gherete ale grănicerilor. De acolo nu se vede bine Dunărea, dar mai departe nu se poate Înainta din cauza frontierei de stat cu Republia Populară Bulgară. Te uiți la puștile grănicerilor și scuipi de la Înălțime, de pe pod, Într-o mocirlă. Când iese soarele te așezi la marginea șanțului să mănânci. Cureți de coajă ouăle fierte și când vrei să arunci cojile, ouăle și chiflele Îți cad În apa verde și bâhlită din canal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]