2,403 matches
-
inima. Pot să plâng și de drag, nu doar de durere. Pe scurt, sunt totuși om întreg și, pe cât se mai poate, femeie întreagă. Relația mea cu mine e mult mai bună, mai întreg bună. Eu una am plătit un tribut serios acestei îmbrobodeli create de o cultură evazionistă, foarte atrăgătoare în regimurile totalitare în care reziști greu dacă nu ești beat sau îndrăgostit sau tâmpit sau dacă nu înzestrezi cu puteri supremundane un grup privilegiat. Cazul meu. Și cu asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mă tem, Ariadna. Dacă m-aș teme, n-aș fi aici. Eu i-am cerut părintelui meu să mă trimită În Creta, Împreună cu ceilalți tineri care urmau să fie dați hrană Minotaurului. Vreau să-i izbăvesc pe atenieni de acest tribut rușinos și crud. Și mulțumesc zeilor, norocul mi-a surîs În insula ta. După ce te-am Întîlnit, sînt și mai convins că voi ucide monstrul acesta născut dintr-o regină desfrînată, care l-a făcut de rîs pe tatăl tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Minotaurului și Închisoarea lui. Nimic altceva. Însă firul tău a complicat ceea ce mi se părea atît de limpede. Din pricina lui oamenii nu vor mai fi atenți la faptul că eu am Înfruntat o primejdie și am salvat Atena de la un tribut sîngeros. Vor vedea În mine numai pe nerecunoscător și vor deplînge lacrimile tale. Un ghem de lînă atîrnă acum În balanță mai mult decît vitejia mea. Și lumea uită că din moment ce m-am slujit de acest fir Înseamnă că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
ajungă niciodată primul și să se despartă greu. Dacă se așază Între ruine, le va Îngriji sau va reconstrui casa dărîmată a exploratorului. Și totuși de atîtea ori a fost nedreptățit și disprețuit. Chiar pionierul a trebuit să plătească acest tribut cînd n-a ajuns primul; după drumul halucinant la Polul Sud, unde a găsit fluturînd drapelul Înfipt de Amundsen cu cîteva zile Înainte, Robert Scott a murit Înghețat În zăpadă scriind pe ultima pagină a jurnalului său: E Îngrozitor să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
diluat , că iarăși vei veni pe la sturioni să‐ i grupezi după detalii că da, că nu, că da. că nu... CECILIA •(rime în ʺaiʺ) Cecilia, ce nume ai! Parcă‐ i parfumul unui ceai... Cu sporul dragostei cum stai? Mai dai tribut, încă mai dai sau ai ajuns să zici: ʺBYE‐BYE! ʺ? Fumezi țigară de Hawaii, porți pălăria cea de pai. visezi scenete din serai... Nu vrei să mergi cu mine? Hai cât încă‐ n lume‐i luna Mai! Ce bine
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
de mistică. Chiar în acea perioadă studentul său săvârșea trecerea - transformată în program ideologic - de la atitudinea magică la cea mistică. Iar Nae Ionescu purta o parte din responsabilitatea „convertirii“. Eliade nu poate fi suspectat în nici un caz de a plăti tribut unui autor ca Evelyn Underhill. În zadar va căuta cineva „împrumuturi“ din Mysticism. Sursele sale sunt diferite, iar cele recente sunt cu mult mai solide și mai de autoritate decât scriitoarea engleză. În articolul său despre Rudolf Steiner, publicat în
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
în trei feluri: primul constă în a le distruge; al doilea este de a te stabili personal în acele locuri; al treilea, de a lăsa ca țările respective să se conducă mai departe după legile lor, cerându-le însă un tribut și alcătuind aici un guvern de câțiva oameni care să lucreze în așa fel încât să ți le considere prietene. Căci un astfel de guvern, fiind creat de principe, va ști că nu poate exista fără bunăvoința și puterea lui
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
holera a încetat în capitala Țării Românești, devenind mai puțin intensă și în restul județelor din principat, cu excepția Craiovei, unde încă mai bântuia cu oarecare intensitate; diplomatul își anunța, de asemenea, apropiata reîntoarcere la București 123. Capitala plătise un greu tribut molimei. Folosind unele izvoare interne 124 - a căror estimare ni se pare inferioară - demograful Louis Roman a stabilit următoarea statistică a letalității în București 125: Analistul Grigore Andronescu a notat cu minuțiozitate, în însemnările sale memorialistice, numele unor decedați din
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
și marșuri continui"576, epuizarea fizică și morală anihilând capacitatea de rezistență la infecții. În privința marii influențe a surmenajului asupra genezei holerei, Cantacuzino cita exemplul unui regiment român de infanterie care, în timpul campaniei din Bulgaria, a plătit holerei un greu tribut de vieți: "cazurile de holeră încetau să apară îndată ce regimentul era pus la odihnă câteva zile, ca să reînceapă imediat ce relua marșul; ritmul acesta s-a repetat cu regularitate de câteva ori, până ce trierea purtătorilor de germeni și o vaccinare generală
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
numai În romane citisem. O viață Întreagă am tânjit după o dragoste În care să mă mistui ca o flacăra de jertfă. Dar același destin Înverșunat și gelos, parcă pe această trăire sublimă, aștepta nerăbdător să-și ia partea de tribut. După o relație de cinci ani am hotărât să ne unim destinele, semnând acea hârtie (duminică, 12 oct. 1998). Luni, 13 oct. 1998, În jurul orelor 15,00, partenerul meu murea În brațele mele În drum spre spital, În urma unui accident
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
cred că Marele Creator avea vreun amestec În această negustorie. Trebuia să ai puțin sânge „diavolesc” ca să-ți faci averi și să te „Înalți” cu mult deasupra altora. Cât de neputincioasă mă simt În fața acestei vieți efemere - care cere un „tribut”greu... doar unora dintre noi. La dracu cu ea, cu toți „nemuriții” Încă, care pot fura În voie de la cei mulți și năpăstuiți, fără „spate” lat - care să le acopere orice urmă. Greu de făcut față Într-o lume care
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
dacă minerul zăcea mort în galerie, atunci cine închisese intrarea în mină? Să nu fi fost singur? Poate că fuseseră doi ori mai mulți? Nu, exclus. Minerii nu-și abandonau ortacii. Accidente se petrecuseră din totdeauna în subteran. Era un tribut pe care muntele și-l lua de fiecare dată în schimbul minereului scos din adânc, dar trupurile celor dispăruți erau căutate și scoase la suprafață. Mai liniștit puțin la gândul că predecesorul său nu se afla sub resturile de stâncă sfărâmată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
spus. Te rog! Puțini dintre noi se aventurează pe Muntele Rău, spuse Ileana, aparent absentă. Și totuși, se întâmplă în fiecare an. De cele mai multe ori este vorba de străini care, neștiind despre ce este vorba, ajung acolo. Muntele își ia tributul de fiecare dată. Iartă-mă că intervin, o întrerupse Cristi, nu vreau să te superi dar trebuie să înțeleg și eu. Ce înseamnă "muntele își ia tributul"? E vorba de vieți omenești? Nu neapărat. Unii își pierd mințile, alții dispar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de străini care, neștiind despre ce este vorba, ajung acolo. Muntele își ia tributul de fiecare dată. Iartă-mă că intervin, o întrerupse Cristi, nu vreau să te superi dar trebuie să înțeleg și eu. Ce înseamnă "muntele își ia tributul"? E vorba de vieți omenești? Nu neapărat. Unii își pierd mințile, alții dispar și sunt găsiți după mult timp rătăcind în pădurile de acolo, iar uneori nu-i mai găsește nimeni. La fel de bine, sunt și cazuri când nu se întâmplă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să știe. La fel ca și mine. Exact, la fel ca și tine. Asta-i o conspirație. Străinilor nu le spuneți nimic și îi lăsați la voia întâmplării. Dacă au noroc, foarte bine, dacă nu... Muntele trebuie să-și ia tributul. Glumești. Deloc. Ia gândește-te puțin. Ce să le spunem? Și dacă am face-o, cine ne-ar crede? Tu ești cel mai bun exemplu. Nu știu. Ar trebui totuși să luați măsuri. Faceți un gard în jurul muntelui, puneți niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
trebuia o scară? Doar avea toiagul cu care se putea ridica oriunde voia. Încă nu se obișnuise cu gândul că era un paznic și se putea bucura de niște avantaje pe care i le oferea această nouă ocupație. Mai plătea tribut vechilor obișnuințe. Îl îngrijora și gândul că urma să manevreze un exploziv deosebit de sensibil, dar intenționa să lucreze cât mai mult împreună cu Moș Calistrat. Spera ca împreună să o scoată la capăt. Am nevoie de ajutorul tău, îi spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
faptul că nu s-a putut căsători la biserică. Nu c-ar fi ținut foarte mult la asta, religia n-a fost niciodată o precupare intensă a familiei. Dar nunta exclusiv civilă n-a fost o alegere voluntară, ci un tribut plătit țării: bunicul meu lucra în Ministerul de Interne, la Securitate, iar fiica lui n-avea cum să se mărite cu preot. Câțiva ani mai târziu, mătușă-mea a făcut-o, ceea ce n-a împiedicat-o să divorțeze în 1989
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
viețuirea pe pământ. Uran a dat afirmativ din cap, a ieșit din adăpostul zeiței gândind că nu o dată protectoarea i-a spus: „ trăiești pe pământ, dar nu totdeauna poți trăi fericit”... „iar acei care sunt fericiți, trebuie să plătească un tribut.” După ce Amar s-a despărțit de Uran, s-au înfățișat la el, cei doi conducători ai luptătorilor urieși, Bursu și Pădur. -Să ne tragem sufletele înainte de marea vărsare de sânge și să ne asigurăm că nu mai avem altceva de
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
treacă timpul, sau se trântesc pe fotoliile de plastic de pe terasă, de-a lungul zidului, sub copertină și stau la taclale. Ideile mele despre antici și despre clasicitate suferă, probabil, de toate metehnele romantice. Pe Acropole, am plătit din plin tributul, specific romantic, de a da mai multă importanță ruinelor decât construcției din care provin. La Delfi, ruinele sanctuarului lui Apolo (cel mai clasic dintre zei) mi s-au părut mai romantice decât suspinele lui Lamartine din Lacul. La Levadia, două
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
de prietenie. Seniorul Katsuie o duce bine cu sănătatea? Vorbea într-o manieră demnă, iar glasul său îi copleșea pe ceilalți, deși era scăzut. Vasalii îi priveau pe mesageri, care se simțeau amândoi ca reprezentanții unui clan subordonat, aducându-și tributul. Ar fi fost de neconceput să transmită, în acel moment, mesajul din partea seniorului lor. Dar nu aveau ce face. — Seniorul Katsuie vă felicită pentru cucerirea provinciilor Kai și Shinano. Ca simbol al felicitărilor sale, vă trimite aceste daruri. — Seniorul Katsuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
furie în mine și cumplit este chinul meu, ce parcă nu mai are sfârșit!" Și Iisus i-a răspuns: "Satana te chinuie atât de mult pentru că ai postit multe zile și este foarte furios că deja nu-i mai plătești tributul; nu-l mai hrănești cu toate spurcăciunile cu care ți-ai spurcat până acum templul sufletului. Îl chinui pe Satana ce se află în tine cu foamea și astfel, el, în furia lui, te chinuie la rândul său. Nu te
Cărticică înspre… minte, trup şi suflet = mic tratat de bunăstare by Dan Alexandru Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/545_a_749]
-
să nu-ți bănuiască intențiile, căci vârându-și inelul în gură, el se va face pe dată nevăzut. Tot vorbind astfel, înțeleapta Melissa și frumoasa Bradamanta au ajuns în apropierea orașulul Bordeaux, unde bogatul și marele râu Garone aduce mării tributul apelor sale. S-au despărțit îmbrățișându-se cu dragoste. Bradamanta, absorbită de misiunea ei, se grăbi să ajungă la han, unde Brunello sosise doar cu câteva minute înaintea sa. Tânăra eroină l-a recunoscut fără greutate. S-a apropiat de
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
pe o tragere dublă pe tabloul scânteietor. Erau trei lalele pentru un pot de două lire. Am jucat cele două trageri și am obținut numărul patru de care aveam nevoie. Am evitat Winfinder-ul, preferând să efectuez tragerea manual, ca un tribut sentimental plătit vechilor îndemânări, vechilor talente. Oricum am zbârcit-o și am făcut două cireșe pe stânga. Douăzeci de penny. Apoi i-am simțit câmpul bioenergetic în spatele meu. Nu m-am întors. „Hei, ce faci acolo? m-a întrebat el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
1931, când Savel avea șapte ani, familia și satul se bucurau de viață, fratele mai mare, deschizătorul de drum spre școli superioare, s-a înecat în iazul Dorohoi. Era în clasa a 7-a de seminar, penultimul an de școală. Tributul apelor întunecă văzduhul, sfâșie sufletele. S-a îndoliat casa. A oftat satul. O durere de nespus a încremenit sufletele înecate în lacrimi, acoperite de jale și luminate de rugăciuni. Dar cum orice mamă află resurse să treacă prin durere mergând
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
Ajuns pe stradă întreabă puștii ocupați într-o partidă de fotbal: - Cum este apa? - Excelentă! Prin apă toți înțelegeau marea care le stătea în minte de când erau mici, obsesia lor și din păcate de multe ori sfârșitul< marea își lua tributul în fiecare an. Atmosfera încă era apăsătoare, briza nu avea de gând să înceapă, curând însă seara își intrase în drepturi. Începuse să se mai răcorească, asfaltul păstra încă fierbințeala acumulată în timpul zilei. Dintre bătrâni doar Marinică agitat, bântuia nesigur
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]