2,992 matches
-
terorii dintre ceruri și pământ se va face fărâme, iar eu voi rămâne suspendată în neant, la răscruce, ca atunci când eram mică și atârnam între mama și tata. Când ajungem, sar direct în piscină, spune Udi, iar eu îl privesc uimită, este sigur de faptul că vom ajunge, drumul este atât de îngust, și uneori, când trece pe lângă noi câte o mașină din direcția opusă, aproape că atingem coasta muntelui, sunt momente în care am impresia că fie vor supraviețui ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
seară mi-a spus, m-am săturat să îți tot văd mutra asta amărâtă, eu nu doresc nici o altă fată, dar, dacă tu crezi că te așteaptă ceva mai bun decât mine, ești invitata mea să cauți. L-am privit uimită, în loc de ușurarea minunată la care mă așteptam, am fost cuprinsă de frică, înăuntrul meu s-a deschis un gol, asemenea unei carii ce crește înăuntrul unui dinte, zguduindu-mi urechile; m-am întors acasă în hohote de plâns amar, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ligheanul plin, în semn de protest, dar după numai câteva ore alerga înfrântă la sforile cu rufe, pentru că cerul începea să se înnegrească, iar hainele ei dragi se îmbibau cu apă. Acelea erau clipele lui de satisfacție, sub privirile ei uimite își sărbătorea victoria asupra previziunilor meteo, acel adversar misterios, care îl provoca zi de zi, ca și când ar fi fost doi rivali pentru dragostea mamei, atât de dragi îi erau aceste clipe, încât încerca să le reconstituie, și după ce ea plecase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
în special cu sendvișuri cu pâine și unt, sub forma turnulețelor pe care ni le pregătea tata sâmbăta dimineața, turnuri răsucite, prăbușite, din felii subțiri de pâine prăjită și straturi groase de unt topindu-se între ele, iar Noga privește uimită cum zboară feliile din toaster, de parcă le-ar trage cineva niște palme fierbinți, cum poți mânca sendvișuri calde pe zăpușeala asta, eu îi zâmbesc cerându-mi scuze din priviri și o trimit să ne aducă înghețată, cât mai dulce posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
înspăimântătoare, burta ascunsă, o îmbrățișez, îi mângâi umerii, privirile mele sunt ațintite asupra labelor picioarelor ei lipite de mine, unghiile îi sunt vopsite cu ojă roșie, în ton cu rujul și părul, cât de frumoase pot fi labele picioarelor, sunt uimită, îmi iau apoi ochii de la silueta ei îngrijită, situația nu poate fi chiar atât de gravă, de vreme ce încă se îngrijește de fiecare detaliu, iar eu spun, încearcă să nu te torturezi cu gânduri negative, acest lucru te va slăbi, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
care își continuă drumul, el urcă într-o mașină din apropiere, iar eu o urmăresc până ce o ajung din urmă, deschid geamul mașinii și o strig, Noghi. Ghiozdanul îi joacă pe spinare în timp ce se întoarce spre mine, mami, constată ea uimită, ce faci aici, nu ești la serviciu? Așa cum îi spusesem și eu lui Udi cu numai câteva ore în urmă, astăzi era o zi a surprizelor, el mă luase pe mine prin surprindere, iar eu, pe ea, așa se întâmplă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
fetele stau întinse pe canapele, picioarele lor goale sunt adunate sub ele, mă privesc indiferente, doar Hani mă întâmpină într-o dimineață plină de entuziasm, am terminat puloverul, și flutură înaintea mea un norișor trandafiriu. Ce frumos este, spun eu uimită, este perfect, iar ea își mângâie burta, și fetița mea este perfectă, i se va potrivi, nu uita că, după ce se va naște, o voi îmbrăca eu, cu mâinile mele, apoi scoate din buzunar o bandă elastică trandafirie, cu elasticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
acela ciudat al lui, întotdeauna mă săturam să îl văd cum se chinuie și în cele din urmă îl ajutam, chiar și acum mă apropii de pat și încep să le împăturesc, o bluză și încă una, el mă privește uimit, se simțea mai bine când urlam și înjuram. Unde mergi, îl întreb, iar el spune, încă nu știu, întâi voi face o călătorie în sud, după aceea, voi vedea, trebuie să mă gândesc la toate în liniște, să fiu doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
venea atât de entuziasmată, părea că abia așteaptă să fie chemată, iar acum îmi vorbește fără chef, voi încerca să ajung, ca și cum drumul dintre casa ei și casa noastră ar fi devenit foarte lung și periculos. Mă întorc la Noga uimită, paracetamolul nu își făcuse efectul, iar eu îi acopăr fruntea cu un prosop umed, în curând va veni și medicul, îi șoptesc eu, dar ea miaună, îl vreau pe tati, sună-l pe tati, și eu simt cum inima îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mamă, sigur îți par acum la fel de demnă de milă ca și tata, iar ea îmi spune pe un ton cald, greșești foarte tare, Noam, aproape că te invidiez, este mai bine să fii de partea celor părăsiți, eu ridic privirea uimită, firimituri antice de pâine mi s-au lipit de obraji, printre urmele umede de lacrimi, vorbești numai prostii, mamă, ce bine ar fi fost dacă eu l-aș fi părăsit, îmi pare rău de fiecare zi în care am rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
tu bine? El era gelos ca un copil pe atenția pe care i-o acordai ei, dorea să ai grijă numai de el, nu îți mai amintești cât de brusc s-a îmbolnăvit atunci când s-a născut Noga, eu sunt uimită, ce vrei să spui, s-a îndrăgostit de ea din prima clipă, o plimba ore întregi în brațe, o spăla, se trezea noaptea când plângea, iar ea spune, dar și acest lucru nu era decât o parte a jocului său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de-a valma unele peste altele, ca și când un cu totul alt om va ieși în cele din urmă de sub pături. Mă simt bine în compania tăcerii sale somnambule, atât de tare mă tem să fiu părtașă la durerea ei, sunt uimită să îmi văd mama întâmpinând-o în scurtele ei momente de trezie, perfect capabilă, firească și plină de tandrețe, într-o noapte, în timp ce întindeam un cearșaf pe canapea, mama se apropie de mine cu o țigară în mână, ești nedreaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
am vreun motiv pentru a da înapoi, acum și Udi crește fetița aceea, așa că eu de ce să nu o ajut pe fata aceasta minunată, care îmi intrase în suflet din prima clipă în care o văzusem, deja știu cât de uimită va fi Noga, cum ne vom înscrie voluntare pentru creșterea acestui copil, îl vom plimba în cărucior, vom încălzi casa iarna, îl vom întinde pe covor în mijlocul salonului, iar el va zâmbi și va lovi cu piciorușele sale micuțe, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
femei, dar ție în mod special, credeam că nu va îndrăzni, sunt surprinsă că ți-a făcut un asemenea bine, spune ea cu satisfacție și se întoarce în scaunul ei instabil, care se încovoaie sub povara greutății ei, o privesc uimită, nu face toate astea numai pentru a mă încuraja, se pare că, într-adevăr, crede sincer în ceea ce spune, iar eu o întreb pe un ton moale, ce este atât de bine în asta, și ea spune, tu nu vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă va mai părăsi niciodată, obrajii mi se lipesc de urechi într-un zâmbet larg, care nu mi se șterge de pe față nici în clipa în care aud bătăi în ușă, un bărbat necunoscut stă în prag, sub privirile mele uimite. Foarte puțini bărbați calcă pe aici, și aceștia sunt de obicei tați cu inimile zdrobite, băieți tineri, sălbatici și răniți, dar un bărbat ca el nu are ce căuta aici, cu părul negru dat pe spate, îmbrăcat cu o cămașă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
modul în care înaintează lucrările la noua lor casă, acordând o atenție specială fiecărei țigle. La capătul scărilor se află o ușă elegantă, iar el scoate din buzunar o legătură de chei și o deschide larg, eu privesc în jur uimită, din mijlocul dezordinii răsare o casă de păpuși perfectă, luxos mobilată, chiar și un coș cu mere roșii stă așezat pe masa din salon. Ce este aici, întreb eu, cine locuiește aici, tu? El râde, de pe ce planetă vii, ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
fusesem atât de aproape să o aduc asupra ei fusese evitată, Hava reușise să rezolve lucrurile, să îi schimbe decizia, de ce nu îmi spusese, aș fi putut muri fără să știu. Îmi târăsc picioarele pe scări, deschid ușa în fața mutriței uimite a lui Noga, ce s-a întâmplat, întreabă ea, iar eu murmur, nimic, dar imediat mă întind pe canapea și izbucnesc în lacrimi, s-a întâmplat un lucru foarte bun, am fost salvată ca prin minune, dar ea nu pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
spui. Nu am avut grijă așa cum ar fi trebuit de una dintre fetele de la cămin, spun eu, mi-a fost teamă că am determinat-o să își părăsească propriul copil, dar acum am văzut-o împreună cu el, ea mă privește uimită, aproape încurcată, nu înțeleg cum ai putut să te învinovățești pentru asta, chiar dacă ar fi renunțat la el, tot nu ar fi fost din vina ta, este o alegere atât de importantă, nu este posibil ca un om să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
și ei vizibil satisfăcuți. Gorman era lipsit de experiență, dar nu și de bun simț. Hicks se întoarse spre mica încăpere alăturată pentru a striga. ― Hei, Ripley, mergem să facem o mică plimbare. Vii cu noi? ―-Venim acum. (Fură toți uimiți să o vadă pe fetiță ieșind din cealaltă încăpere.) V-o prezint pe Newt. Newt, ei sunt prietenii mei. Sunt și ai tăi. Copila se mulțumi să le adreseze un mic semn cu capul, refuzând deocamdată să-și extindă prietenia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Humanitas din București, și nu-mi venea să cred ce cărți se găseau acolo. Una era ce auzisem despre România postcomunistă, alta era să văd cu ochii mei! Am cumpărat imediat 30-40 de cărți, iar vânzătoarea se uita la mine uimită. Nici n-o fi crezut că le iau ca să le citesc, o fi crezut că le revând, că sunt nebun... De acolo am plecat la Cluj, unde am avut numai câteva ore la dispoziție, dar iar am cumpărat cărți. Asta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
orice pasaj, să-l reiei până li se face lehamite vecinilor, să pui stop când se ivește ceva neprevăzut și să-ți creezi atmosfera convenabilă - o țigară, o băutură, o femeie sau alt(cevăa... De vreo patru cincinale asist, deloc uimit, doar puțin sâcâit de lipsa resurselor pentru înnoirea „tehnicii din dotare“, la perfecționarea mijloacelor de redare audio-video. Am început, ca tot românul de rând, cu ascultarea Metronomului & By Request-ului de la Europa Liberă. Mi-am luat magnetofon (Maiakă înainte să cumpăr
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
atâta transparență aproape epidermică în negru și atâta dantelărie a liniilor. Galliani s-a specializat pe portrete uriașe, migălite insidios, cu o delicatețe apăsată, virilă, dar diafană în același timp. Într-un album aflat la librăria Muzeului Querini-Stampalia, am rămas uimită în fața unui desen semnat Galliani, neexpus, dar fotografiat, care înfățișa un falus uriaș și erectil, sprijinit cu aplicație de manichiuristă de o mână cu unghiile lungi și lăcuite cochet. Nu era nimic libidinos, scabros ori necuvenit (sper să nu șochez
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
dinaintea camerei de luat vederi, fiecare tehnician devine un actor cu replică vie, haioasă, interesantă ori numai sobră, timidă, concisă. Asistăm la un moment de magie: Zappa îi transformă pe acești oameni în artiștii propriei existențe. Astfel că, sub ochii uimiți ai privitorului, întreg studioul Compact Video („cel mai bun din San Fernando Valley, profesional aproape de domeniul SF“, zice de mai multe ori vrăjitorul Zappa, el însuși actor, regizor, reporter și intervievat simultan!Ă devine o mașinărie ce nu doar produce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
iar se îmbrățișară în văzul întregii tabere aliniate smirnă de-a dreapta și de-a stânga. Mai abitir decât toți suspina Huruzuma, sora hanului, nedezlipindu-se cu capul de sfioasa claviculă a tânărului călugăr Iovănuț, care, cu tătăroaica lipită de el, lua uimit cunoștință pentru prima oară de faptul eminamente lumesc că unele părți ale netrebnicului trup bărbătesc pot căpăta uneori o independență cu totul ieșită din comun. în sfârșit, cam pe când mărețul Phoebus trecea fâșia orizontului în Vest, dunărenii porniră la drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
-n curte? De-a cui ești de-a lu’ Pipirig? — De-a Vasilcăi a lu’ Porojan. — Ce vorbești, dom’le?! - făcu ochii mari zdrahonul. Vasilca lu’ Porojan ce-a trăit cu Stafidiade ce ținea casa aia verde? — Așa e! - zise uimit Metodiu. Da’ de unde știi? — Păi și eu sunt din Hârlău! - răspunse voinicul. — A cui ești din Hârlău? — A Glanetașului. — A Glanetașului? Ăla care și-a vândut salcâmu’? — Ăla, preacuvioase! Da’ matale de unde știi? L-ai cunoscut pe tătuca? — De cunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]