4,702 matches
-
trimisese mesageri pentru tratativele de pace. Katsuie n-avea de gând să înghită totul stând cu mâinile-n sân. Trimise emisari de două ori: pe primul, fostului shogun Yoshiaki, cerându-i că încurajeze un atac al clanului Mori din provinciile apusene; pe al doilea, la Tokugawa Ieyasu. Dar, într-a optsprezecea zi din Luna Întâi, Ieyasu, din motive necunoscute, se întâlni în secret cu fiul cel mare al lui Nobutaka, Nobuo. Ieyasu profesase o neutralitate strictă, prin urmare, ce planuri avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
părăsi în secret tabăra, exact în a doua jumătate a Orei Șobolanului. Forța atacatoare era divizată în două batalioane a câte patru mii de oameni fiecare. Coborâră muntele spre Shiotsudani, traversară prin Trecătoarea Tarumi și înaintară spre răsărit, pe malul apusean al lacului Yogo. Printr-o manevră diversionistă, cei douăsprezece mii de oameni din armata principală a lui Katsuie o luară pe alt drum. Avansând spre provinciile de miazănoapte, cotiră treptat spre sud-est. Acțiunea lor era destinată să asigure succesul atacului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
față de Genba și ceilalți vasali nu fuseseră niciodată nimic mai mult decât remarci strategice menite să le alunge teama de dușman. În adâncul viscerelor sale, Katsuie știa că Hideyoshi era un adversar formidabil mai ales după retragerea sa din provinciile apusene și performanțele din Bătălia de la Yamazaki și conferința de la Kiyosu. Iar acum, acest inamic puternic se afla în fața lui și, chiar la începutul acelor ostilități cu miza de totul-sau-nimic, vedea că propriul său aliat devenise un obstacol. — Comportamentul lui Genba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ieși el însuși pe coridor. Ați auzit ce-au spus adineaori, stăpâne? — Am auzit, răspunse Katsuie; chipul său arăta și mai pământiu decât fusese seara. Ce pot spune, decât că Hideyoshi a făcut același lucru ca în timpul campaniei din provinciile apusene. Așa cum era de așteptat, Katsuie își păstră calmul și încercă să-i liniștească pe cei din jurul lui, dar nu-și putea ascunde propriile lui emoții rămase dinainte. Îl prevenise pe Genba și, din felul cum vorbea acum, părea aproape că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
agitați! Nu vă pierdeți capul! Dar intențiile lui de a potoli tumultul nu reușeau decât să adauge încă un glas în debandada nebunească. Era aproape ziuă. Strigătele războinice și focurile de muschete, care se deplasaseră din regiunea Shizugatake spre malul apusean al lacului Yogo, răsunau peste apă. — După cum merg lucrurile, ar trebui ca Hideyoshi să ajungă aici curând! — Cel puțin la amiază. — Cum! Crezi că vor aștepta până atunci? Lașitatea genera alte lașități și, în sfârșit, frica învălui întreaga tabără. — Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
înțelegea că, deși Hideyoshi avea ambiții mari, și el urma să beneficieze de câștiguri importante. Ceea ce-i îngreuna lui Shonyu sarcina de a da un răspuns nu era decât problema larg discutatei justificări morale a războiului dintre armatele răsăriteană și apuseană. Clanul Tokugawa îl acuza pe Hideyoshi că era un trădător care-l eliminase deja pe unul dintre fiii fostului său senior, iar acum era gata să-l lovească și pe moștenitorul acestuia, Nobuo. „Dacă mă aliez cu Hideyoshi,” cugeta Shonyu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
un om cu intuiție. Înțelese că fapta nu era decât o tactică puerilă de a forța cumpărarea bunăvoinței și un calcul politic cusut cu ață albă. — Am luat hotărârea. Într-un vis, Buddha mi-a spus să mă alătur armatei apusene, își anunță el vasalii. În aceeași zi, îi trimise lui Hideyoshi o scrisoare, declarându-se aliatul său. Desigur, mințea în legătură cu apariția lui Buddha în vis, dar imediat după ce luă decizia, ambiția înnăscută a generalului fu inflamată pe neașteptate de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
un alt actor prezentă o strofă dintr-un cor și câteva cântece din slujba creștină, care câștigase recent favorurile seniorilor din provinciile de la apus. Cânta la un instrument asemănător cu viola din serviciile bisericești și avea hainele brodate cu modele apusene și tivite cu dantelă, armonizate orbitor cu un kimono japonez tradițional. Publicul era impresionat și fascinat. Nu încăpea nici o îndoială că ceea ce îi plăcea omului de rând le putea face plăcere și marilor seniori și samurailor. — Senior Nobuo, Seniorul Ieyasu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de metri, dar domina câmpia în mijlocul căreia se înălța și ar fi constituit o bază convenabilă de unde să se poată organiza atacuri în orice direcție. Într-o bătălie de pe câmpia din Owari și Mino, dacă poziția Komaki era fortificată, armata apuseană ar fi avut înaintarea stânjenită, astfel Komaki fiind un post excelent pentru strategii atât ofensive cât și defensive. Nu era deloc timp să-i explice toate acestea lui Nobuo, așa că Ieyasu se răsuci și arătă cu degetul, vorbindu-le de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în Sakamoto era ocupat exclusiv cu munca. Sakamoto era atât cartierul său general militar pentru Ise și partea de miazăzi a provinciei Owari, cât și centrul rețelei diplomatice și de informații care se întindea din provinciile de la miazănoapte până în cele apusene. În calitate de centru al operațiunilor secrete, samurai era mult mai convenabil decât Osaka. De asemenea, mesagerii puteau să vină și să plece din Sakamoto fără a atrage atenția mai mult decât se dorea. La suprafață, cele două sfere de influență păreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nici cu Katsuie. Trebuia să amâne declanșarea ostilităților în scopul de a-și desăvârși propriile pregătiri. Aștepta că-l câștige de partea sa pe Niwa Nagahide; aștepta să se asigure că membrii clanului Mori nu puteau face nimic în provinciile apusene; aștepta să distrugă primejdioasele rămășițe ale călugărilor-războinici din Shikoku și Kishu; în sfârșit, aștepta să dezbine opoziția generalilor din apropiatele provincii Mino și Owari. Torentul de mesageri nu se mai sfârșea, iar Hideyoshi îi primea chiar și în timp ce stătea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de mișcare delicată. Răsunând în atmosfera ușor înnorată a după-amiezei, dinspre Onawate se auzeau focuri de arme inamice și aliate. De pe Drumul Udatsu se înălțau în depărtare nori de praf, în locul unde două sau trei mii de soldați din armata apuseană începeau să atace fortificațiile inamice. — Începe atacul general! În timp ce priveau în depărtare, generalii simțiră stârnindu-li-se o emoție nestăpânită. Era, într-adevăr, un punct de răscruce al istoriei. Indiferent cine dintre cei doi oameni câștiga, epoca avea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
un respect mai mare decât Ieyasu. În dimineața aceea, nu se mișcă nici un steag din toată tabăra de pe Muntele Komaki. Era aproape ca și cum s-ar fi dat ordine stricte să nu se reacționeze la micile incursiuni de atac ale armatei apusene care aveau să verifice hotărârea oștirii din răsărit. Se lăsă seara. O unitate a armatei de la apus care se retrăsese din luptă aduse un teanc de foi propagandistice care fuseseră culese de pe drumul spre tabăra principală a lui Hideyoshi. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
departe din spatele taberei principale. Împușcăturile răsunaseră ici și colo din primele linii încă de la ivirea zorilor și continuară până a doua zi. Chiar și în acel moment, se credea că era acțiunea de deschidere a unei ofensive generali din partea armatei apusene a lui Hideyoshi. Dar prima lovitură din ziua precedentă fusese o fentă a lui Hideyoshi, în timp ce adevăratele manevre constaseră în pregătirile de la Inuyama pentru atacul prin surprindere al lui Shonyu asupra Castelului Okazaki. Strategia urmărea să abată atenția lui Ieyasu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și de pe câmpiile cultivate cu orz. Cu două zile înainte, în seara celei de-a șasea zile din Luna a Patra, doi fermieri din satul Shinoki se târâseră pe câmpie și alergaseră de la un copac la altul, evitând iscoadele armatei apusene. Avem să-i spunem ceva Seniorului Ieyasu! E foarte importan! strigară cei doi, în timp ce soseau în fugă la tabăra de pe Muntele Komaki. Ii Hyobu îi dusese la cartierul general al lui Ieyasu. Cu câteva momente în urmă, Ieyasu stătuse de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
apus deplasându-se într-o coloană lungă și neagră pe singurul drum care dispărea într-o pădure din depărtare. Trupele de urmărire se împărțiră în două, pornind în secret după coada inamicului, care consta din Unitatea a Patra a armatei apusene, condusăde Mikoshi Hidetsugu. Astfel se contura soarta ambelor armate în acea dimineață a celei de-a noua zile din lună. Mai mult, comandantul ales de Hideyoshi pentru acea misiune importantă - propriul său nepot, Hidetsugu - încă nu cunoștea situația, la crăpatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în fugă drumul spre poala colinei. Din latura umbrită a Muntelui Fujigane, stindardul de comandant cu evantaiul auriu strălucea puternic deasupra armatei clanului Tokugawa. Simbolul acela emana o stare aproape de vrajă și stârnea fiori prin sufletele tuturor luptătorilor din armata apuseană aflați pe câmpie. Există o mare diferență psihologică între spiritul unei armate în înaintare și acela al armatei care a întors spatele. Nagayoshi, încurajându-și acum din șa oamenii, arăta ca un om care-și anticipa propria moarte. Armura sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
măsura de prevedere de a ascunde un număr de soldați printre stufărișuri și casele țărănești, în timpul nopții. În șa, Hideyoshi sporovăia amiabil ca și cum nu i-ar fi observat, și în cele din urmă descălecă pe malul râului Yada, aproape de marginile apusene ale Kuwanei. Să așteptăm aici sosirea Seniorului Nuobo? întrebă el și, așezându-se pe scaunul de campanie, începu să admire peisajul local. Nu peste mult sosi și Nobuo, la timp, întovărășit de un grup de vasali călări. Probabil că Nobuo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o consecință firească, acordarea creditelor cu buletinul, consumul irațional al unor produse de import și rostogolirea în viitor pe umerii generațiilor viitoare a unei datorii publice din ce în ce mai mari, ștrangularea inițiativei private românești și trimiterea firavului capital 4 românesc pe meleaguri apusene pentru a susține acolo inițiativa privată, încurajarea lipsirii de ocupație prin ajutoare de stat, asigurarea complicității muncitorilor prin mituirea cu salarii compensatorii, incapacitatea de a construi o infrastructură absolut necesară transportului, un sistem de administrație publică greoi, inert, fără capacitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84961_a_85746]
-
se găsească formula fericită prin care să se legitimeze în fața națiunii aceste cheltuieli și să se creeze totodată mijlocul de a înmulți numărul slujbelor potrivit cu creșterea proletariatului orășenesc. [...] pretextul stângaci [...] de a pretinde că pe această cale se introduce "civilizația" apuseană la noi: de câte ori se simțea nevoia de a milui un nou grup de paraziți, se copia o nouă instituție străină, creându-se o nouă serie de slujbe"10. Asistența socială ascundea un troc politic între putere și cei care îi
[Corola-publishinghouse/Science/84961_a_85746]
-
erau independente, funcționa un număr considerabil de misiuni diplomatice europene. Și în secolul al XIX-lea, ca și acum, sprijinul european pentru crearea unei Românii moderne a fost fundamental. Elita românească s-a format la marile centre universitare din Europa Apuseană, contribuind în mod determinant la construirea edificiului statal românesc; momentul de astăzi ne ajută să ne reamintim că Franța i-a fost alături României în momentul Unirii din 1859, că România datorează Germaniei dinastia regală românească, ce a obținut prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
274, 338, 345, 818 Europa de Est 150, 184, 191, 199-200, 204, 211, 243, 246-247, 258, 263, 274, 288, 300, 381, 682, 818, 824 Europa de Sud-Est 20, 25-26, 53, 63, 71, 74, 89, 96-98, 128-129, 200, 226, 231, 345, Europa de Vest (Vestică, apuseană)50, 64, 120, 201, 214, 217, 229, 231, 267, 303, 338, 429, 593, 737, 823, 833 Europa Meridională 403 Euroregiunea Adriatică 144, 146, 156, 261 Euroregiunea Dunăre-Criș-Mureș-Tisa (DKMT) 234-236 Euroregiunea Marea Neagră 89, 144, 146, 162, 522-524, 539 Extremul Orient 362
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
de esclusiviști precum erau părinții noștri, tot ar fi fost cum ar fi fost și tot o mai puteam duce cu bine de pe o zi pe alta. Dar așa ne-am dezgrădit, făcând drum lung unei civilizații pripite, unei pospăieli apusene care, în schimbul păturilor bogate ale brazdei noastre, ne împle cu trebuințe de cari n-am fi avut trebuință; prin legiuiri de un caracter cosmopolit pe cari liberali obicinuesc a le numi "tot ce e romînesc", am făcut din țara noastră
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
cu trebuințe de cari n-am fi avut trebuință; prin legiuiri de un caracter cosmopolit pe cari liberali obicinuesc a le numi "tot ce e romînesc", am făcut din țara noastră o nouă Americă, în care se grămădește superfluența populațiilor apusene, cărora le convine foarte bine teoria de "om și om" de egalitate, libertate și fraternitate pe socoteala noastră. Nevoind sau neputând cunoaște că orice stat are nevoie de clase puternice, am ridicat din temelie toate puterile vechi ale țării, fără
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
aer sau în pământ, ci în brațe și că, unde lipsesc brațele sau calitatea producției e, proastă, nu poate fi nici vorbă măcar de țară bogată. Deci în țară săracă am voit să introducem de-a gata toate formele civilizației apusene. Trebuiau școli. Prin ce le puteai înființa? După cum am spus, buruiana noastră de leac --- prin muncă. Trebuia ca școalele puține, câte erau, să se ridice la cel mai înalt grad de dezvoltare cu putință, precum se și-ncepuse treaba în
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]