6,372 matches
-
documente, ed. cit., p. 57: Așadar Ana bine face că n-are voință. Ar vrea ea viață nouă dar aceasta nu se mai poate! Sandi însă are voință, pentru că el e instrumentul esențial al fatalității. Fatalitate cu voință e cam comic; dar fatalitatea o văd eu, Sandi lucrează pentru dânsul. El vrea fata. Pentru ce o vrea? O vrea așa cum vreau eu să public piese. Poate cer mai mult cuvânt. Și acest cuvânt e dat în piesă dacă nu e dat
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
poate? Nu cunoști yoga, nu practici yoga? Și zici că ai urmat liceul la Spiru Haret, liceul lui Mircea Eliade? Începem numaidecât cursul de yoga. De necrezut!...”. Probabil că umorul lui Steinhard a metamorfozat lapidar și profund intervenția, nostalgică, și comică totuși (măcar pentru combinația de ministru al instrucțiunii și tehnică psihosomatică). Oricum, În 1946, și Vasile Voiculescu Îi cerea fiicei sale, aflată la Paris, referințe despre yoga1. Nicolae Steinhard Îi va spune lui Al-George: „Concluzia nuvelei (Nopți la Serampore) e
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
care o Îndeplinește Yoga În economia spirituală a Întregii Indii”1. Mai important este că Eliade știa că un fenomen similar este și adopția europeană (inclusiv românească) a temei (ceea ce ar merita un studiu separat, cu o secțiune - tristă sau comică, sau amândouă- post-1990). Cu un ton introductiv generos și enigmatic, pe care Îl folosea În conferințele sale americane și Borges, Eliade adăuga În 1974: „Dacă Îmi permiteți să mă refer la experiența mea limitată, aș adăuga că În anul 1928
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
autor de teatru radiofonic, scenarii, adaptări (Scandal la trei papuci, O afacere cu devize, Fetița ta, Mic pitic, Ai cui sunt pantalonii? ș.a.), traduceri. De reținut ar fi Năzdrăvăniile Vulpoiului, adaptare, sub formă de serial de televiziune, după scrierea eroi comică medievală. Roman de Renart, pe când Furnicel (1954) și Vulpișor (1969) sunt cărți pentru copii, fără mari pretenții, dar scrise cu haz, ingeniozitate, vervă. Misteriosul Mister Misterfield (1958) e o parodie cu intenții satirice a romanului polițist „occidental”. Aurel Vlaicu (1962
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288147_a_289476]
-
ele cu toate că ele sunt singurul nostru sprijin într-o comunicare care poate să nu fie univocă, dar aceasta este cu atât mai frumoasă. O anumită ambiguitate în folosirea cuvintelor le dă farmec chiar dacă deschide și poarta neînțelegerii sau a situațiilor comice. Ce bine că limba nu se lasă matematizată! Poate că în aceasta este și frumusețea limbajului natural, faptul că un cuvânt nu este un număr. Cum spunea Platon (subliniat și de Constantin Noica), limba însăși este... zeul Pan în persoană
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
sub titlul A Dance to the Music of Time (1951-1975), este o cronică a vieților interconectate ale oamenilor din mediul politic și artistic, începând dinaintea războaielor mondiale. Opera lui Iris Murdoch, profesor de filozofie și scriitor, este stimată pentru analizele comice ale vieții contemporane. Exemple de astfel de creații sunt Under the Net (1954), A Severed Head (1961), The Black Prince (1973), Nuns and Soldier (1980) și The Good Apprentice (1986). Efectul puternic al cărților sale este dat de contrastul dintre
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
-se cu natura umană, constituie evoluția de la sublim la burlesc. Euripide, cu noua lui comedie antică, renunță la elementul purificator, la conceptul nemuririi și construiește ideea de teatru în care spectatorul vede alter-egoul său. Adrian Marino definește burlescul drept „un comic excesiv, extravagant și adesea vulgar” sau „un tip de teatru comic, caracterizat prin caricaturizare și parodiere”. Timpul prezent, mai cu seamă, secolul al XXI lea a readus în atenție noțiunea grotesc, ca o categorie estetică a cărei trăsătură specifică este
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
cu noua lui comedie antică, renunță la elementul purificator, la conceptul nemuririi și construiește ideea de teatru în care spectatorul vede alter-egoul său. Adrian Marino definește burlescul drept „un comic excesiv, extravagant și adesea vulgar” sau „un tip de teatru comic, caracterizat prin caricaturizare și parodiere”. Timpul prezent, mai cu seamă, secolul al XXI lea a readus în atenție noțiunea grotesc, ca o categorie estetică a cărei trăsătură specifică este sinteza dintre umorul negru, polemică și tragism, cu accente variate, în funcție de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
polemică și tragism, cu accente variate, în funcție de epocă. Există opere grotești cu destinație simbolică, un progres (estetic) bine definit referitor la justificarea „urâtului” în opera artistică, o „categorie, ipostază estetică reflectând realitatea cu formele ei fantastice, bizare, disproporționate, de un comic excesiv prin aspectul caricatural, neobișnuit de caraghios, ridicol, bizar”. Aparent fără nicio diferență din perspectiva definirii celor două, burlescul și grotescul se suprapun din punct de vedere teoretic. Însă fiecare dintre aceste noțiuni a avut o perioadă de dominare, în funcție de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
și unicității operei sale, renunțând la tradiția Renașterii. Orientarea sa către viața rurală și peisajele ei este în strânsă legătură cu acele culori solare, pe care lefolosește cu preponderență. Stilul simplu, cu influențe ale maestrului olandez Bosch, presărat cu scene comice (uneori), scene inspirate din viața cotidiană a țăranului, exercită o magie de neegalat asupra noastră. Bruegel și-a găsit inspirația în natură și natural, fiindu-i atribuit titlul de „maestrul peisajelor”, în care a creat adesea scene cu mai multe
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
viață. Creațiile populare au dreptul la analize din perspectiva unor principii estetice proprii, de regulă moștenite odată cu deprinderile de exprimare prin intermediul unui anume tip de expresie artistică. Sensibilitatea și creativitatea artiștilor vor fi puse în slujba exprimării Adevărului, Binelui, Frumosului, Comicului, Tragicului sau Grotescului - adică a modului în care percep viața pământeană sau din Lumea de Dincolo. Problema esteticii folclorului a constituit subiectul a numeroase dispute teoretice. Ovidiu Bârlea, încercând să definească principalele orientări a concluzionat: „încercarea de a se apropia
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
care generau spectacolele sau basmele populare. În aceste forme de creație, categoriile estetice amintite vin să așeze în fața publicului oglinzi ce supradimensionează; astfel, măștile care, aparent, sperie sunt purtătoare ale unor simboluri ce vorbesc despre viață cu dimensiunile ei tragice, comice sau poetice in egală măsură. Personajele din basme și cele întruchipate de măști sunt proiecții ale dorinței omului de a asocia binele cu frumosul și răul cu urâtul, dar și a căutării dincolo de aparențele înșelătoare ale unei imagini frumoase/urâte
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
voci considerând Harry Potter ca fiind o serie pentru copii. Din păcate, această concepție s-a extins mai apoi, fiind atribuită întregului gen. Însă fantasy nu se oprește aici. Harry Potter aparține în ceea ce specialiștii numesc „low fantasy” sau „fantasy comic”. O continuare a acestui tip de literatură este fantasy-ul satiric, realizat impecabil de Terry Pratchett. În contrast cu aceste opere, trilogia Stăpânul inelelor se înscrie în „high fantasy”(fantasy înalt). Acest sub-gen este caracterizat de profunzimea acțiunii și multitudinea de personaje, precum și
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
Dănilă, care dă pe rând boii săi „mari și frumoși” pe un car, carul pe o capră, capra pe un gânsac și gânsacul pe o traistă goală, seria de schimburi catastrofale, mai întâi amuză, apoi, însă, scandalizează, stupefiază. Din personaj comic, Dănilă devine o victimă ca oricare alta, o victimă neajutorată, rostogolindu-se inexorabil pe panta neștiinței sale. Rareori prostia și-a râs de om cu atâta cruzime: „parcă dracul mi-a luat mințile” se mira eroul, rămas perplex, „cu o
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
se ciocnească consoanele - bruscând ritmul și imprimând o anume duritate cadenței - creează un efect de stridență. Poetul arici face versuri înțepătoare. Glumița e cam groasă, în stilul onomasticii lui Alecsandri în care demagogul se cheamă Răzvrătescu. Desigur, totul e aici comic, și trebuie luat ca atare, la gradul al doilea. Există însă și un miez grav. Faptul că Heliade Rădulescu îl încondeiază pe Alexandrescu stabilind paralele fictive între numele caraghios și versurile proaste arată un anume exercițiu al ideii. Adică ne
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
Ghica, nume vechi, "de familie", e însoțit și de prenume. Ca să marcheze caracteristica lui singulară - ca să îl scoată din logica eredității -, Heliade Rădulescu simte nevoia unei construcții mai elaborate, în măsură să sublinieze individualitatea. Rezultă de aici o expresie involuntar comică: Ghici Ioan. Nu e singura însă, mai există și Danielii Skavenski sau Panii Anton. De ce pentru noi această formă sună atât de strident? Să facem o încercare exact în stilul lui Heliade Rădulescu, pe un material contemporan. Brebanii. Cărtăreștii. Simona
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
un vers, luat pe ici pe colea din operele lui Virgiliu și tot atunci din același Virgiliu o femeie, Proba Falconia, a cusut o Sântă Scriptură [...]. În secolul nostru un francez, numit Beuchot, a combinat tot astfel o carte foarte comică, apărută la Paris în 1814, sub titlul de C.C. Tacite, historien du roi, de Madame, de Buonaparte. Ei bine, de ce să nu facem și noi Istoria lui 11 februarie numai și numai din versurile dlui D. Bolintineanu?112 În convenția
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
în vedere faptul că normele "exactității" au variat considerabil de la o școală poetică la alta și, firește, de la o națiune la alta. în limba engleză, unde rima masculină predomină, rimele feminine și dactilice au de obicei un efect burlesc sau comic, în timp ce în latina medievală, în limba italiană sau în cea polonă, rimele feminine sunt obligatorii când se tratează temele cele mai serioase, în engleză întâlnim problemele speciale constituite de rima vizuală, de rimarea omonimelor - mijloc de realizare a calamburului - de
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
un ritm calm desfășurării narative ; în schimb, într-un poem romantic, mai multe și-uri pot constitui treptele unui crescendo de întrebări puse cu iritație și pe nerăsuflate. Hiperbola poate avea un caracter tragic sau patetic, dar poate fi și comică și grotescă. În afară de aceasta, anumite figuri de stil sau particularități sintactice revin atât de frecvent și în atâtea contexte diferite, încât nu pot avea un sens expresiv precis. Constatăm că Cicero folosește litota sau preterițiunea de mai multe ori în
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
anumite trăsături și anumite efecte stilistice. Un mijloc de stabilire a acestei legături este să se arate că anumite figuri de stil revin mereu, combinate ou alte figuri care se repetă, 5n pasta je cu un anumit ton specific: sublim, comic, grațios sau naiv. Se poate susține, așa cum face W. K. Wimsatt, că simpla repetare a unui procedeu stilistic nu ne îndreptățește să-l considerăm lipsit de sens ; Anumite construcții gramaticale se repetă, ca și declinările și conjugările ; dar ele sânt
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
de încredere - întrunesc trăsături orientale, ebraice, spaniole și italiene, văzute din punctul de vedere al "anglo-saxonului". *19 În romane, ca și în drame, găsim un fel de trupă -de actori : eroul, eroina, mișelul, "actorii de gen" (sau "personajele umoristice", sau comicii). Există tineri, ingenue și bătrâni (tatăl, mama, mătușa fată bătrână, guvernantele sau dădacele). Arta dramatică de tradiție latină (Flaut și Terențiu, Commedia dell'arte precum și Ben Jonson și Molière) folosește o tipologie clasică bine conturată : miles gloriosus, tatăl avar, servitorul
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
cele din urmă, arată cum acestea se întrepătrund - înmănunchere de intrigi care fusese practicată și de elizabetani, adesea în mod strălucit. O intrigă se desfășoară paralel cu o alta (cum se în-tâmplă în Regele Lear), sau îndeplinește funcția de "intermezzo comic", sau de parodie, servind, prin urmare, ca mijloc de a sublinia acțiunea principală. Povestirea la persoana întâi (die Ich-Erzählung) este o metodă care trebuie atent comparată cu celelalte. Desigur, în acest caz, povestitorul nu trebuie confundat cu autorul. Scopul și
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
o poezie... de un gen nou", iar "modul în care Thomson cugetă si își exprimă gândurile" aici este "original". Principiul purității genurilor, care a fost invocat în Anglia de adepții tragediei clasice franceze împotriva tragediei elizabetane pentru că admitea și scene comice (groparul din Hamlet, portarul beat din Macbeth), este horațian, când este dogmatic, și aristotelic, când se întemeiază pe experiență si pe un hedonism rafinat. Tragedia, spune Aristotel, trebuie să ne ofere nu "orice fel de desfătare, ei numai cea care
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
dintre o societate injustă și stupidă, dar așezată în articulațiile ei, la o lume în care „the time is out of joint”, în care isteriile colective și deruta individului sunt legate de panica sfârșitului de ev. AL. PALEOLOGU Sub aparențele comicului, Eugen Ionescu a fost totdeauna un autor tragic. Dar prin burlesc, el se ferea de anumite lacrimi, se apropia pieziș de întrebările esențiale, umplea vidul existenței cu scaunele deriziunii, dădea ocol morții, pitindu-se, să n-o vadă, și se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287581_a_288910]
-
proceda în genere poezia modernă (pe urmele lui Eminescu) cu folclorul, punând mai multă coloare și stingând claritățile. El pune în acțiunea de fascinare prin sentimentalism o grijă excesivă, la modul misterios, care, cu toată teatralitatea și cu un ușor comic inclus în orice mistificație, încântă prin ineditul contrastului. G. CĂLINESCU Adevăratul stegar al mișcării simboliste a fost Ion Minulescu. Fără a fi ermetic, prin fond, și, mai ales, prin formă, întrucât e o artă de relativă inițiere și, oricum, de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288163_a_289492]