4,042 matches
-
scriitoricești, faimoasele și nemiloasele „execuții“ iorgulesciene, spectacole intelectuale de anvergură. Și poate cu deosebire aspectul acesta fusese reținut din manifestarea publică a lui Mircea Iorgulescu, din critica și din jurnalistica sa, adică felul cum ducea o luptă, felul cum își dobora, imperturbabil, adversarii de idei, sufocându-i cu baraje de argumente logice, nicăieri fisurate și imposibil de clintit, și prăbușindu-i până la urmă în ridicol. Acțiunile acestea de lichidare, Mircea Iorgulescu le ducea la capăt cu o extraordinară dexteritate tehnică, spre
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
sunt de neșters, de neuitat. Trenurile morții, vagoanele de vite ticsite de evrei care plecau spre lagăre și doamna Agarici, binecuvântată să-i fie memoria, o boieroaică, mama unui mare pilot... R.P. Horia Agarici, supranumit „salvatorul Constanței“, aviatorul care a doborât trei bombardiere sovietice... A.R. ...exact ...doamna Agarici, care, sfidând autoritățile și patrulele nemțești, venea în numele Crucii Roșii la gară, le dădea apă nenorociților din trenuri și-i stropea cu un furtun. Bombardamentele, în fricoșătoarele sirene și alergarea în adăposturi
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
de a se sui pe corabie, iar alți 12 uciși cu focuri de armă pe țărm. La o vizită ulterioară, din 1774, a vestitului navigator britanic James Cook, acesta observă dispariția cvasitotală a arborilor și faptul că majoritatea moailor erau doborâți la pământ, probabil în urma unor revolte ale localnicilor, nemulțumiți că idolii lor nu mai puteau face nimic pentru ei. Insula a fost în secolul al XIX-lea vizitată de mai multe baleniere și vase-pirat spaniole, olandeze, engleze, franceze, localnicii începând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
bagă ceva"! Veneam de la Santiago unde găseai de toate, veneam de la Madrid și Geneva... Am perceput văzând tot acel gri generalizat ca pe un pumn în burtă, dar aidoma unui boxer bine pregătit șocul psihic și fizic nu m-a doborât, ci m-a făcut să mă proptesc și mai bine pe picioare. Vorba ceea: Fie viața cât de grea, tot mai bine-n țara mea"! După întoarcere, multe rude și cunoscuți m-au întrebat de ce nu am "rămas", calificându-mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
cu „CERCO LAVORO” și stătea la in tersecții. Nici aici nu-l dorea nimeni. După o lună a plecat la Roma, unde avea un prieten, fost vecin din baltă. Avea deja privirea schimbată, dar declara că pe el nu-l doboară nimic. Scrisoarea 165 Ce reprezintă de fapt „țara” ta? Când mă gândesc la România, am imaginea străzii cu castani, am imaginea familiei și a locurilor comune, cele pe care le vedeam zi de zi. Pentru fiecare dintre noi România reprezintă
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
o duminică după-amiază l-am revăzut împreună cu câțiva prieteni, invitați anume pentru a-l viziona. Chiar în timpul acestei ultime, pentru o perioadă, vizionări, am simțit că am febră mare și, după plecarea oarecum precipitat-îngrijorată a musafirilor - am căzut la pat, doborât de o gripă devastatoare. Aproape că mi s-a părut firesc! Apoi am revăzut filmul „la bulgari”, „la ruși”, iar după revoluție și la noi. Acum, mă gândesc cu melancolie la vremea Căinței lui Tenghiz Abuladze. Sunt, recunosc, un nostalgic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și un nor L-a ascuns dinaintea ochilor lor». Deci, ultimul indiciu a fost: «Îmi veți fi martori». Că Apostolii au dat mărturie în favoarea dumnezeirii lui Isus Cristos, pe care L-au preamărit prin martiriul lor, că, murind, l-au doborât pe satana, că Biserica și milioane de sfinți și de suflete bune le-au continuat opera, că Duhul Sfânt își continuă lucrarea în istoria omenirii, care dă tot mai mult mărturie despre prăbușirea inițiativelor duhului infernal, e evident; iar dacă
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
toate astea, cum să nu fii de acord cu aceia care consideră, că Întruparea a fost grăbită prin rugăciunile Preacuratei Fecioare Maria? Pe Calvar, Maria este prezentă, dar nu vorbește. Sfânta Evanghelie ne spune că «stătea» (stabat), adică nu era doborâtă la pământ, ci era în picioare, într-o deplină conștiință de sine și de toate. Arta, datorită perspectivei, ne-o reprezintă lângă Cruce; în realitate, ea trebuie să fi fost în fața acesteia. O mamă simte nevoia să-și fixeze privirea
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
că Augustus însuși se arătase interesat de teatrul pe care-l jucam eu. A fost de acord, tacit, cu scenariul propus de mine. Condiția era să nu mai revin niciodată la Roma. Alge În timp ce merg singur pe plajă, dimineața, sunt doborât de mirosul de stârv al algelor vii, abandonate de mare, ca un cadavru inform depus pe țărm în timpul nopții. Dar duhoarea aceasta insuportabilă nu mă oprește totuși s-o inhalez în fiecare zi, ca și cum mi-ar înteți, în mod secret
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Azi mi-am schimbat părerea; cred, mai degrabă, că nu poți trăi dacă nu semeni pământul și nu mulgi oile. Aici, și eu a trebuit să învăț să mânuiesc plugul și să ar; într-o seară, m-am descoperit numărând, doborât de trudă și scăldat în sudoare, câte brazde răsturnasem în ziua aceea. Era un pariu pe care doream să-l câștig; un poet, ca să poată să scrie, trebuie să trăiască toate acele ipostaze umane descrise în poezia lui. Altfel rămâne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ales Pe izvoare reci, Și ierburi întregi, Pe cracă uscată, De moarte lăsată. Ei când au venit, Jos au hodinit, Au îngenuncheat, De-amândoi genunchi Și s-au închinat: Iară s-au sculat, Cu securi au dat, Jos m-au doborât, M-au pus la pământ. Și ei că m-au luat, Tot din munți în munți, Prin brădui mărunți; Tot din văi în văi, Pri brazi mărunței. Dar ei nu m-au luat Ca pe alte lemne; Și ei m-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Tot din vale-n vale, Cu cetina-n cale Să le fiu de jale; Cu poale lăsate, A jale de moarte. Eu dacă știam, Nu mai răsăream; Eu de-aș fi știut, N-aș mai fi crescut. Când m-au doborât, Pe min’ m-au mințit, C-au zis că m-or pune Zână la fântână Călători să-mi vină; Ș-au zis că m-or pune Tălpoaie de casă, Să mă șindilească Cu șindilă trasă. Dar ei că m-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
fetele prietenului meu Emanoil Bucuța de la Ideea Europeană, poet, romancier, eseist și om de cultură, care le Închina versurile lui suave când erau Încă mititei, ca [ei] să-l bârfească când ajungeau ingineri și medici, iar tatăl lor bolnav și doborât de necazuri, și nici să [nu] asiste măcar la comemo rările pioase din fiecare an; sau ca băiatul meu, care-mi nesoco tește scrisul de astăzi fiindcă „nu produce nimic“, nici chiar cât manualele lui de botanică, cu care nu
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
că îi anunța moartea scriitorului-prieten : «Am fost amărât și sunt cu moartea lui Vlahuță », pe care, spune Ion Apetroaie, Vasile Voivulescu l-a asistat «ca medic în boala ce-i va aduce sfârșitul». Soarta țării, vârsta și boala, l-au doborât pe Vlahuță. Împreună cu ceilalți bârlădeni el editase Calendarul cultural. Cu banii din vânzarea lui s au tipărit Amintiri de copilărie. Plănuiau să scrie și o carte de citire pentru “omul de rând”. Nau mai apucat să o facă. Din ce în ce mai slăbit
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
bogăția te poate ucide mai repede decât sărăcia. Cunoscuse multe cazuri de-a lungul timpului. Bogăția te rupe, de cele mai multe ori, de realitate, te ridică deasupra pământului, te face să plutești și nici nu-ți dai seama când viața te doboară. Unii chiar uită de unde au plecat, și pe ce scară au urcat. Numai atunci când se lovesc de pragul de sus își amintesc. Când ești bogat ești mai mult mână în mână cu demonii decât cu Dumnezeu! Sărac fiind, ești mai
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ce-ți rezervă viitorul. Din când în când i se părea că poate să-și ghicească viitorul. Acum pretențiile lui crescuseră din toate punctele de vedere. Era ca o plantă proaspătă și rezistentă. Credea că nimic nu-l mai poate doborî, iar în caz că acest lucru se întâmpla era pregătit să se ridice imediat. Când află la ce oră îi pleacă trenul, îi salută afectuos pe cei care veniseră să-l petreacă și le zise: - Rămâneți cu bine și să ne vedem
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
rusești, puținele avioane micuțe cu aripile de șindrilă și doar câteva zboruri ale dușmanilor, cele două bombe aruncate la întâmplare asupra orașului, câteva lupte aeriene, camuflajul și un singur tun antiaerian improvizat în centrul orașului, care n-a reușit să doboare nici un avion, pământul care se cutremura de pe urma ofensivei germane la Mărășești, cozile la prăvăliile de alimente, lipsurile de tot felul, rechizițiile zilnice de animale, căruțe și alte bunuri - au fost simțite de toți locuitorii orașului care număra, probabil, cam 24
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
din somn țipând. Ce coșmar! Eram lac de sudoare... Singură, în întuneric, cu candela și umbrele de pe pereți. Am aprins toate lumânările... De frică să nu vină iar, am stat toată noaptea cu ochii larg deschiși. Spre dimineață, m-a doborât somnul. Și au venit iar... Nu mă lasă să dorm, unchiule! scâncește încetișor, chinuită. Nu mă lasă!... Maria, de ce nu iei seara, la culcare, o lingură din licoarea aceea ce ți-am adus-o de la Veneția? Te afionează, dormi fără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
pe cap. "La luptă! Pentru Moldova și Ștefan!!" dă năvală Olena luptând. "Jos cu Mahomed!!" nu se lasă Petru mai prejos. Ștefan luptă cu un sul de pergament, încearcă cu disperare să se apere, dar, atacat din flancuri, copleșit, e doborât, tăvălit, burdușit, ghigosit, gâdilat, fiecare cu jumătatea sa cucerită cu sacrificii și dragoste... Tatarilor!! Aer!! Mă ucideți!! strigă Ștefan râzând, sufocat sub ploaia de sărutări, dar bucuros de hârjoană. Sora intră ca o vijelie și începe să-i croiască pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
arse de patima puterii și s-au bulucit care mai de care să se cocoațe pe "Scaunul Moldovei". Cum, însă, pe Scaunul mult râvnit nu e loc decât pentru un singur șezut, au prins fârtații a se îmbrânci, a se doborî unul pre altul...parcă eu n-am făcut la fel? ...și s-a iscat o vrajbă c-au prins frate cu frate a se surpa, a se sugușa, a se ucide cu pumnalul, cu otrava, cu juvățul. Și au adunat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Dar să vă ferecați gura. Și așa Vodă cată "dovada", spune și își drege glasul. Țineți minte, atunci, la Baia, când oastea ungurească a lovit Moldova? Noi, mai mulți boieri, am socotit că a sosit clipa să mântuim țara, să doborâm tiranul cu ajutorul regelui Mateiaș. Din nenorocire, Diavolul ne-a răsturnat toate socotelile... Ungurii au mâncat o bătaie soră cu moartea; și Măritul rege Mateiaș a fugit, pe năsâlie, cu o frumușică de săgeată moldovenească înfiptă în spinare. De nu eram
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Alexa. Nu... nu... Și-aiasta-i încă cu primejdie. Sângele mânjește, lasă urme. Lovitura trebuie să vină pe furiș, tăcută, nevăzută, neștiută, fulgerătoare, ca mușcătura de năpârcă mortală. Un praf, un prăfuleț cât o buburuză, o înghițitură strecurată... Am cercat-o: a doborât un taur. Otrava! Câte capete încoronate n-au fost trimise în iad cu un prăfuleț cât o gânganie... Sfântă otravă! Speli paharul, ești curat ca lacrima, nici o urmă, nu te știe nici gându', nici pământu'... Îi aud clopotul de îngropăciune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Ștefane... Dormi puțin, că mâine.... O să dorm... O să dorm... Somn ușor... Țamblac pleacă. Ștefan a rămas singur. Se apropie de masă. Răstoarnă clepsidra și se lasă în jilț. Își proptește capul în mâini, ațintind firișoarele ce se prefirează în clepsidră... Doborât de somn, capul greu îi cade pe masă. A adormit. Clopotele... Broaștele Sucevei... 17 La mănăstire, Maria !? Pe culoarul luminat de două torțe, e vânzoleală mare. Un du-te-vino de țărăncuțe ce aleargă lipăind cărând felurite lucruri și odoare: o icoană
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
repede și În taină. Meșterul și lucrătorii lui nu se Întrebară ce-i cu străinul. În acele vremuri nesigure, soarta unui om n-avea mare preț. Poate că-l ucisese careva Într-un colț Întunecat al orașului. Sau se prăpădise doborât de molimă. Sau poate că plecase. În câteva zile Hermann fu dat uitării și chiar și Simeon Își amintea rareori de el. Acum, dintr-odată, Îi răsărise În minte numele pe care buzele arse ale cruciatului Îl șoptiseră fără Încetare
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
de ageră Încât putea tăia un fulg În două, când fu Înconjurat de atacatori. Bodo era voinic și deprins să mânuiască cu măiestrie uneal ta primejdioasă, așa că sarcina ucigașilor se dovedi Într-ade văr mult mai grea decât crezuseră. Tânărul Îl doborî pe cel mai apropiat, când o arsură cumplită Îi fulgeră umărul drept. Își trecu cu iuțeală sabia În mâna stângă și continuă să lovească cu sete. Puterile Îl părăseau, odată cu sângele ce țâșnea din umăr, și cei doi tâlhari rămași
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]