3,004 matches
-
pună întrebări despre Frediana, aflând astfel că și ea se afla în armată; în timpul lungilor marșuri ale zilelor trecute totuși, trebuise să rămână alături de Magister și nu avusese ocazia să o întâlnească. După câte îi povestise Chilperic, devenise de acum eroina neamului său, însuflețită de o ură de nestins față de huni și de o sete de răzbunare plină de mândrie. Tocmai datorită carismei sale și a hotărârii sale neclintite, atâția burgunzi consimțiseră să se alăture armatei lui Etius, trecând peste propriile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
De tonuri de albastru vinețiu Și-n sunet desuet și neștiut Dansez și cântă Pentru că știu! De aș uita de gândul meu târziu De sunetul ce-a fost și nu mai este Voi ști că pot încă să fiu Doar eroina principalăă. Din poveste! UITARE Ți-am rătăcit chitara-n viitor Și a-nceput să-mi plouă cântec Prezent păstrat într-un decor În armonia falsului descântec. Mi-ai presărat o gamă inventată Un gând uitat în amintire Ai răvășit în
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
unul din șefii mai mari de compartiment, respectiv mecano-energetic, ai tatii. Îl cunoștea foarte bine pe tata și-i aprecia în mod deosebit profesionalismul și condiționalitatea. Doamna dirigintă n-a avut copii, dar cu fiecare promoție devenea dintr-o dată mamă eroină, acolo la școală eram toți ai dumneaei și ne identificam cu apelativul „promoția sau seria Băteanu”. La limba și literatura română era cu adevărat „o nebunie”, făceam cu nu mai puțin celebrul profesor Florea, fratele cunoscutului profesor de metodică și
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
unul din șefii mai mari de compartiment, respectiv mecano-energetic, ai tatii. Îl cunoștea foarte bine pe tata și-i aprecia în mod deosebit profesionalismul și condiționalitatea. Doamna dirigintă n-a avut copii, dar cu fiecare promoție devenea dintr-o dată mamă eroină, acolo la școală eram toți ai dumneaei și ne identificam cu apelativul „promoția sau seria Băteanu”. La limba și literatura română era cu adevărat „o nebunie”, făceam cu nu mai puțin celebrul profesor Florea, fratele cunoscutului profesor de metodică și
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
până acum și ne face să ne gândim că amănuntul asupra căruia s-a oprit el ar putea să fie mai edificator pentru ceea ce s-a întâmplat decât arma crimei. Pentru că ne-ar ajuta să înțelegem mai bine tragedia acestei eroine care nu a putut să opteze până în ultima clipă între iluzia salvării prin căsătoria cu prințul Mâșkin și acceptarea destinului prin fuga cu Parfion Rogojin, care era situat la antipodul fratelui său de cruce, dar nu o iubea mai puțin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
România literară. Întâi, pentru că andrisantul a fost de-al casei. Apoi, pentru că visul lui Brumaru de a deschide într-un târg de provincie o prăvălioară cu lenjerie de damă la care să ajungă - printr-un coridor îngust și umed - toate eroinele celebre din literatura universală nu este al unui pervers, așa cum ar putea să pară la prima vedere, ci al unui cititor rafinat, dispus să le acorde amănuntelor intime de natură să definească un personaj literar exact atât cât trebuie să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
mult mai mare și decât dormitorul lui Sorin și decât cel al Sorinei... „Locuința” de care vorbim se cheamă... garaj și se află în vecinătatea blocului în care stau cei doi Sorinei, dimpreună cu părinții lor. Ați ghicit, așadar, că eroina povestirii noastre este o mașină ca toate mașinile, un autoturism cu patru roți, cu un volan mare, cu faruri, stopuri și alte lumini de toate mărimile și culorile. Numele acesta îl are de la Sorin. Fiindcă-i mic, tare mic, băiețelul
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
pot gândi, din nou, imaginea Simonettei Vespuci. Nu prea Îmi mai place romanul, prea complicat, În care am contemplat-o. Filiația, refuzul și aspirația filiației, În artă și În viață, În Revoluție și sub tiranie, În genialitate și În mediocritate? Eroina seamănă cu Simonetta, anchetatorul care o distruge seamănă, nu Întâmplător, cu un iepure. Iar autorul Își caută un predecesor În bătrânul pictor Piero di Cosimo. Contemplu, Îndelung, la Dahlem, tabloul pe care Cosimo Îl intitulase Venus, Marte și Amor adormit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o distruge seamănă, nu Întâmplător, cu un iepure. Iar autorul Își caută un predecesor În bătrânul pictor Piero di Cosimo. Contemplu, Îndelung, la Dahlem, tabloul pe care Cosimo Îl intitulase Venus, Marte și Amor adormit. Seara, recitesc pasajul cu vizita eroinei În sala de muzeu unde este expus acest tablou. „Poate n-ar privi tabloul. Ar Închide doar ochii, să revadă pajiștea smălțuită de flori, din care crește Venus goală, odihnindu-se, parcă, lângă Marte, gol și el... pânza pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Autorul riscă o comparație aproape blasfemică. Formularea o găsim În finalul textului: „Și de la o mare depărtare - așa cum spun despre Dumnezeu copiii: e grozav! - ea văzu și cunoscu chipul iubitului său”. Experimentul senzual-sexual, nelimitabil la atât, În ciuda credinței inițiale a eroinei, reverberând În reacții sufletești și cerebrale deopotrivă, pornit din și În haosul diurn și profan al hazardului, ca ispitirea și ispita libertății, pare a nu putea renunța, totuși, la semnificație. Angajarea intraumană numită Iubire, pusă În chestiune prin infidelitate, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cu Flaubert, maestrul neiertător al mizeriei „romantice”, susurând În putridul realității. Claudine nu este, În nici un fel, Înrudită cu Emma, iar proza lui Musil, ca și viziunea sa, este radical diferită de realismul, nu o dată sarcastic, din capodopera lui Flaubert. Eroina lui Musil nu este o nefericită mic-burgheză sufocată de strâmtoarea unei căsătorii de conveniență cu un soț oarecare, visând la marile evadări idilice ale amorului. Claudine este o femeie cu un trecut pre-marital aventuros, care și-a găsit Împlinirea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cu un trecut pre-marital aventuros, care și-a găsit Împlinirea În asocierea cu soțul pe care Îl admiră și Îl iubește. Ea nu visează la escapade senzaționale, doldora de clișeele feminismului provincial al micilor matroane nefericite. „Bovarismul” ei este nul. Eroina lui Musil ar avea, probabil, formulări drastice despre mediocritatea iluziilor și a eșecului În neautentica și, până la urmă, imposibila „eliberare” de sine la care aspira Emma. De altfel, „căderea” prin care se regenerează și poate se și Înalță Claudine nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de terapie (terapia eliberării de sine). Primejdioasa Încercare nu se vrea, Însă, negarea atașamentului esențial față de cel iubit, ci, oricât de straniu ar părea, se pretinde o validare și Îmbogățire a legământului. Este una dintre „subtilitățile” nu totdeauna convingătoare ale eroinei lui Musil. Atât de diferită de „romantizanta” gândire banală a eroinei lui Flaubert, această viziune pare să aibă, totuși, tocmai prin exces de sofisticare, o nedorită (?) simetrie cu aceasta. În calma seară de iarnă când soțul confirmă că nu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Însă, negarea atașamentului esențial față de cel iubit, ci, oricât de straniu ar părea, se pretinde o validare și Îmbogățire a legământului. Este una dintre „subtilitățile” nu totdeauna convingătoare ale eroinei lui Musil. Atât de diferită de „romantizanta” gândire banală a eroinei lui Flaubert, această viziune pare să aibă, totuși, tocmai prin exces de sofisticare, o nedorită (?) simetrie cu aceasta. În calma seară de iarnă când soțul confirmă că nu o poate Însoți În vizita la internatul unde Învăța fiica lui nelegitimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de cunoaștere și de biografie are totuși, se va dovedi, inevitabilul efect că, acum, relația dintre trup și spirit pare schimbată: spiritul, de veghe, se lasă pătruns, Înregistrează pulsațiile și somația confuză, urgentă, a „trupului” care, oricât ar spera altminteri eroina, nu mai este doar trup. Totul se Întâmplă, constată uimită Claudine, doar pentru că absenta, pentru câteva zile, de acasă!... Riscantă evadare din privilegiile fericirii, care se dovedesc prea repede fragile și riscante. Ce este trecutul, de fapt?, se Întreabă rătăcita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
călătoriei spre școala-internat a fiicei. „Nu cunoștea această persoană; nu Îi păsa cine este. Simțea doar că era cineva care dorea ceva. Iar acum acel ceva Începea să capete o formă și să devină real”. Autorul situează, În acest moment, eroina În categoria mai largă a acelor „mulți oameni sensibili”... „Și, ca În cazul multor oameni sensibili, În succesiunea de neînțeles a evenimentelor, o atrăgea tocmai ceea ce nu Îi aparținea ei, ceea ce nu aparținea spiritului; iubea tocmai neputința și rușinea, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și familia Bagdasar din România? N-ar mai urma decât să scrutăm, la rândul nostru, din nou, relația dintre realitate și ficțiune? Cât de „perfectă” ar fi să fie reproducerea realistă la un scriitor de tipul Bellow? Alexandra Bagdasar, modelul eroinei „pozitive” În romanul Iarna decanului și al celei „negative” În Ravelstein?... Ar fi atât de important, până la urmă, dacă „simulacrul”, cum spune Cynthia Ozick, este perfect sau, dimpotrivă, infidel, inventiv? Dubito. Chiar dacă autorul Însuși ar răspândi zvonul că Grielescu = Eliade
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
strecoară repede. Le simt în jurul gâtului. De-aia îți spun toate astea. Nu mă voi teme de moarte, dacă știu că spiritul meu va trăi prin vârful peniței stiloului tău, pe buzele oamenilor, pentru generațiile viitoare. Spune lumii povestea unei eroine. Dacă nu vei putea să-ți publici manuscrisul în China, du-l în afara ei. Nu mă dezamăgi. Te rog. Nu ești o eroină, mamă! O aud pe fiica mea cum ripostează. Ești o femeie nenorocită, nebună și bolnavă. Nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
va trăi prin vârful peniței stiloului tău, pe buzele oamenilor, pentru generațiile viitoare. Spune lumii povestea unei eroine. Dacă nu vei putea să-ți publici manuscrisul în China, du-l în afara ei. Nu mă dezamăgi. Te rog. Nu ești o eroină, mamă! O aud pe fiica mea cum ripostează. Ești o femeie nenorocită, nebună și bolnavă. Nu te poți abține să nu-ți împrăștii boala. Cum zicea și tata, ai săpat atât de multe morminte, că nu ai destule cadavre pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
dar nici nu poți zbura. Ești în cursă, înlănțuită. Există un ferăstrău invizibil. Nu mai ai degetele la picioare. Rămâi fără suflare de atâta țipat. Te aude toată casa, dar nu există salvare. Își amintește aievea lupta cu durerea. O eroină pe scena vieții. Debutul ei a fost când și-a rupt cârpele care-i înfășau strâns picioarele. Fără răzvrătire, nu există supraviețuire! țipă ea la mitinguri în timpul Revoluției Culturale. Mama e șocată în clipa în care îi arunc înainte fâșiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
și ridică lopata deasupra capului. Buzele îmi ard. Am în gură un dinte din față. În anii ’70, în timpul punerii în scenă a operelor și baletelor sale, Doamna Mao își descrie rana actrițelor, actorilor, artiștilor și națiunii. Doamna Mao zice: Eroinele noastre trebuie să fie acoperite de răni. De răni din care picură sânge. Răni provocate prin tăiere, înțepare sau rupere, de arme cum ar fi lopețile, biciurile, sticla, bâtele, gloanțele sau exploziile. Studiați rănile, acordați atenție gradului arsurii, straturilor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ea. A terminat cu rolul de părinte. Nu știu ce să fac, știu doar că nu vreau să ajung ca ea. Urmăresc opere și copiez ariile. Legenda lui Huoxiao Yu și Povestea Camerei de Vest. Visez la personajele din basmele antice, la eroinele rebele, femei care luptă neînfricate pentru fericirea lor și o obțin. Hotărăsc să mă fac actriță de operă, ca să pot trăi pe scenă o viață de eroină. Dar bunicul se opune acestei idei. Pentru el, actrițele și prostituatele sunt la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Yu și Povestea Camerei de Vest. Visez la personajele din basmele antice, la eroinele rebele, femei care luptă neînfricate pentru fericirea lor și o obțin. Hotărăsc să mă fac actriță de operă, ca să pot trăi pe scenă o viață de eroină. Dar bunicul se opune acestei idei. Pentru el, actrițele și prostituatele sunt la fel. Nu mă dau bătută. Bunicul regretă că mi-a făcut cunoștință cu opera. Amenință să mă dezmoștenească. Însă e prea târziu. Fata nu este vândută trupei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
grup de critici, invitați de el pentru a face o recenzie spectacolului. Nu a sunat mai înainte ca să facă rezervări, deoarece știa că spectacolul merge slab și că locurile nu vor fi o problemă. Yunhe nu-și poate controla lacrimile. Eroina cucerește până la urmă dragostea iubitului ei. Însă lacrimile ei nu sunt pentru personaj. Sunt pentru ea însăși, pentru victoria ei, pentru faptul că și-a pus în umbră rivala și nu mai poate fi ignorată. Și pentru că a făcut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
așa cum crede în iubire. În Yu Qiwei, ea își găsește propria identitate. Dacă Yu Qiwei reprezintă conștiința Chinei, asta este și ea. Așa se consideră pe sine în 1931. Asta se potrivește cu imaginea pe care o are despre ea, eroina, actrița principală. Mai târziu, se va repeta același model. Când devine soția lui Mao, ea crede, în mod logic, că dacă Mao este sufletul Chinei, asta este și ea. 3 Se întâmplă la câteva luni de când suntem împreună. Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]