4,151 matches
-
Dunării milioane pentru aventuri războinice; trist este când acea nație, săracă de brațe muncitoare și bogată, prea bogată, de guri flămânde, de speculanți și gheșeftari, își trimite zece mii de muncitori peste graniță să moară în țară străină, de foc, de ger și de foame, fără vreun folos, fără un anume scop decât, poate, a ajuta interesele unui element etnic dujman elementului ei național. Trist este pentru acea nație când, netrăgând nici un folos din {EminescuOpX 127} nebuneștile ei jertfe, nu poate barem
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
corectitudine și onestitate politică de la organul d-sale. [10 ianuarie 1880] ["TOTDAUNA ÎNAINTEA UNUI VOT... "] Totdauna înaintea unui vot economicos sau a unor discuții economicoase guvernul se-nblînzește, iar ziarele lui foiesc de făgăduințe. Acum, când crapă lemnile și pietrile de ger, " Romînul' încălzește sufletele tremurătorilor contribuabili arătând ce admirabilă situațiune (mincinoasă) financiară e aceea a guvernului roșu și ce multe proiecte minunate pentru a ferici nația va vota marele partid naționale-liberale in majorem Romaniae gloriam. De câte ori vedem pe marii magistri ai
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
ai coborât în tranșeea realității// Cutia de scrisori mereu goală...// Take my breath away...// Înveșmântat în frigul tristeții/ privești cum te-nconjoară/ din toate colțurile odăii/ Nimicul...” - După-amiaza de duminică) sau, între ele, clișee metaforice („Era o iarnă a cuvintelor;/ gerul măreț, ca o marmură albă, naltă,/ înghețase șoaptele ca pe corali risipiți” - Anestezic I), altele trăgându-se către zona milenarismului, de actualitate la data debutului. Având ambiții de „antropologie culturală”, eseistica din Modernități (2001), cu un sumar dat de inventarierea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290629_a_291958]
-
m-a Învățat limbi străine venea zilnic la noi În casă și știu exact ce-a fost cu dânsa. În fine, că au murit extrem de mulți oameni nici nu trebuie să vă spun. Majoritatea au murit În primul an, pentru că gerul era năprasnic, a secerat mii de oameni, care au murit și din cauza condițiilor extrem de rele și a totalei lipse de medicamente. Iarna au murit de tifos. Vara au murit din cauza dezinteriei, pentru că pe copaci existau fructe, oamenii le culegeau, dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
au Îmbătrânit și mi-au spus să nu mai stau la Cluj că nu am de ce, așa Încât am venit și am stat lângă Dorna. Am făcut naveta 5 ani. Mi-a fost și acolo destul de greu, că la Dorna sunt geruri, nu glumă. Dar s-a terminat. Pe urmă l-am cunoscut pe soțul meu și În ’63 ne-am căsătorit și am lucrat aici, la prestigioasa bibliotecă „Mihai Eminescu” din Iași timp de 20 de ani. Soțul dumneavoastră... A fost
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
vrei, dar cu ce să repari? Au reparat apoi unchiul și tata, având atâta protecție, fiind acolo șefi, au pus niște cârlige și niște cuie, nu știu de unde le-au găsit, ca să se Închidă, că nimic nu se Închidea. Și geruri cât cuprinde. Eu pot să vă spun și despre soț. El e din Botoșani, a făcut liceul până la evacuare, dar au pus mâna pe ei și i-au dus la muncă. A fost și la Edineț, l-am blestemat noi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
le vedeam zilnic trecând pe stradă pe lângă noi spre gropile comune. Un alt episod al familiei mele a fost acela că am aflat că Într-un sat, la 22 de kilometri de Moghilev, se poate munci la țărani. Pe un ger năprasnic, noi am pornit pe jos spre acel sat, care se numea Kukavka. La scurtă vreme după ce am ajuns am aflat de la alte familii, care veniseră Înaintea noastră, că grupuri de ucraineni care Își zic milițieni Îi vizitează pe nou-veniți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
multă foamete, morți de frig, Înghețați, oameni care n-aveau unde să stea, unde să muncească. Condițiile erau foarte grele, organizarea era foarte proastă - nu poți spune că cei care mureau de foame nu munceau fiindcă nu voiau să muncească. Gerurile erau groaznice, tifosul exantematic. Nu poți spune că a mers cineva cu pușca și a Împușcat. Era, totuși, un sergent-major, mi se pare, unu’ Costică - dacă apărea Costică trebuia să dispari: dădea totul jos, te lovea, Îi plăcea să țipe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
avem răbdare, că o să fie bine... Nu știai nimic, din pundt de vedere politic, ce se Întâmplă În lume. Chiar când s-a rupt frontul În ’44 la Stalingrad, a fost o iarnă extraordinară, ca și aia din ’42, numai geruri și zăpezi. Și cei care mergeau la lucru afară au venit și au spus că rușii au străpuns frontul și că nemții Încep retragerea. Dar acolo nu se vedea nimic. Când m-am dus la văru-meu la Dubăsari am vrut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
se discuta mereu și se povestea că au fost duși, aduși, iar duși și tot așa, peste Nistru, și nu mai aveau absolut nimic, nici măcar de vânzare, nici măcar putere de muncă. Primul an a fost cel mai greu - a fost ger, Însă norocul nostru a fost că noi am fost cumva pregătiți, că eu eram Îmbrăcată cu vreo trei-patru pulovere, trei-patru perechi de ciorapi, cu ghete mai mari, părinții mei tot așa, parcă existența acestor lucrușoare ne-a ajutat să rezistăm
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ei n-a lucrat, n-a gătit -, a zis: „Cum să mă pui să gătesc așa ceva?”... Asta a fost prima noastră reușită ... Deci am ajuns cam prin decembrie... cam două luni a durat acest traseu. Între timp au Început niște geruri cumplite, de crăpau pietrele, a Înghețat pârâul, lacul... Și În localitatea aceasta majoritatea erau rădăuțeni și câțiva basarabeni deportați mai devreme și toți trăiau În niște condiții mai mult decât precare - adică n-aveai efectiv ce să mănânci; și pe lângă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Germaniei. Vedeam pe tablele de pe marginea șoselei ce urmează. Este foarte interesant cum s-a Întâmplat. Porneam circa 14.000 de oameni, câte cinci deținuți pe rând. Mergeam În noaptea aceea, mai rezistam, mergeam și ziua următoare, era zăpadă, iarnă, ger, mergeam foarte Încet... În aceeași zi pe la prânz, după-masă, mulți au căzut. Nu mai putueau ține pasul și cum cădea, sigur, fără să vrea cineva, dar care venea În urma lui călca pe el - și călcau destul de mulți. Mulți cădeau pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
alt punct de vedere era o tragedie. Trenul acela avea vreo 50 de vagoane și se Îndrepta spre Buchenwald. Am mers 7 zile - 7 nopți, fără mâncare, fără apă... Vedeam ziua cerul senin, iar noaptea cerul Înstelat - dar cu un ger năprasnic. Sigur că cei din Sud, grecii, italienii, francezii nu rezistau, pur și simplu mureau: de foamete, de boli, de epuizare totală... Dacă nu mureau leșinau, iar leșinul Însemna moarte. Dacă leșina cineva, toți ceilalți se așezau pe el și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
leșina cineva, toți ceilalți se așezau pe el și atunci Îl sugrumau. După aceea, când vedeau oamenii din vagoane că nu mai vorbește, nu mai respiră sau respiră puțin, era pe moarte, Îl dezbrăcau. Ca să se Îmbrace mai bine Împotriva gerului. Așa am mers 7 zile și 7 nopți, iar când am ajuns la Buchenwald, din 140 am rămas vreo 72 - restul au leșinat, apoi au pierit. I-am aruncat afară din vagon, pentru a avea loc să ne așezăm. Păi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
trei am ajuns la Buchenwald și Încă vreo jumătate din cei 14.000. Ne-au dezbrăcat... Eu aveam acolo... lucram cu scânduri, mi se infectaseră aceste două degete și aveam puroi, foarte urât, trebuia să taie... Și În frig, În ger, știți ce Înseamnă... Și am ajuns În fața soldatului SS. Era o baie, o baie mare și foarte frumoasă, ne-au adus Într-un lagăr așa de frumos, cu faianță, tot, pe jos, extraordinar. Dar era un vas mare din metal
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
fapt, cadavrele, nu? Am strâns cumva din dinți, mi-am tras mâna jos, am ieșit, m-am dus la duș, cât m-a lăsat, până când... n-am leșinat, dar am căzut neputincios. Fără apă, fără mâncare și atâtea zile În gerul acela, după 7 zile de nenorocire, și sufletește, și fizic eram... Am căzut sub dușul cald. M-a ridicat Herman, m-a dus să primesc haine, că În sala cealaltă se dădeau haine, tot vărgate. Trebuia să ieșim până se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
dat eram șapte inși, lucra un singur om, apoi și fratele mai mare a Început să lucreze și să aducă ceva acasă. Dar nu aveam mâncare normală, n-aveam Îmbrăcăminte, stăteam Într-o casă mică, Într-o colibă... Iarna era ger și gheața străbătea prin pereți. Ce s-a Întâmplat cu cei doi prieteni ai dumneavoastră? Herman Iacob a murit În lagăr. Cu Naftalin m-am Întâlnit, Într-o situație extrem de sentimentală. Când am revenit, pe 1 octombrie, evreii aveau o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
că urma să se schimbe ceva? - Cam pe 25-26, nu aș putea să spun exact - În orice caz, În a doua decadă a lunii ianuarie a Început evacuarea. La Birkenau, unde am fost eu, s-au făcut trei transporturi; era ger, iarnă, au fost trei eșaloane, care plecau pe jos. Eu cu grupul meu (mii de oameni erau acolo) ne-am aliniat... Țin minte, era spre seară, ultimul eșalon, și au anunțat că cei care nu pot să meargă pot să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
trase din ea de câteva ori. "Nu vrei să ieșim? zise. E soare afară și e așa de frumos orașul nostru sub zăpadă." "Ba da", răspunsei și îi adusei haina. Zăpada scârțâia sub pașii noștri. Chipul ei se îmbujoră din pricina gerului, care parcă îi pria, nasul i se făcu de statuie, obrazul îi deveni și mai frumos sub o nouă simetrie și mai armonioasă a trăsăturilor; numai privirea îi rămase aceeași, neclintită ca un diamant verde. Mă îndepărtai de ea și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
are valoare... Vezi că universitarul nostru are balmă grea și dacă mai zici multe să n-o încasezi și tu! Eu voi depune mărturie că tu te-ai legat de el brimul și m-ai îndemnat ji be mine. Îmi ger scuze, jjj... Asta nu înseamnă că treg de partea lui, nu-l cunosc, nu mă interesează... Fiegare cu masa lui... Dar n-o să merg bînă acolo cu ordinăria să-l mai înjur când el face ginste... Mai dîrziu văd eu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
îți place..." "De bag în bida mă-tii gu bărbatu-tău, gu tot, eu nu l-am văzut niciodată bă dreapta îndîia j' adoua, gă doar de la gine am învățat, dagă nu de la el și de la tata... E drept, îmi ger scuse, tu nu tregi nigiodată de dreapta îndîia, ești un înger și de-aia de iubesc, un borc ji un înger, jjj..." Și aici Calistrat părăsi furculița și cuțitul, se dădu pe spate și râse la noi într-adevăr cu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
împreună și scena care a avut loc aici în cabină s-ar fi produs atunci aiurea, cu aceleași consecințe, când mă îndrăgostisem de tine și nu voiam să te pierd..." Orașul mișuna de lume, și cerul înstelat, fără lună, adusese ger puternic, zăpada scârțâia sub tălpi. Mă liniștisem cu totul, violența întîmplării fatale era încă departe de mine. Răspunsul ei era complet și total, încifrat însă într-o enigmă, pe care nu simțeam dorința s-o desleg. Romeo, după ce ucide, spune
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
lista ar putea continua. Cîțiva tineri, ce așteptau pe jăratec pe un știutor al Luceafărului, îl vor asalta de îndată. Între acești nevinovați damnați ai comunismului, între care cobora grevistul foamei, respingător de slab și impresionant de palid, duhnind a ger, dîrdîind pînă și-n priviri, este prezentă o nobilă atmosferă de sfidare a realității una cu totul distrugătoare pentru ființe dintr-o altă plămadă. "De pretutindeni ca norii de pe munte se iscă și se condensează în celula 34 atmosfera aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de ani, mă întreba și ea de ce e greșit să lăsăm într-un interviu, mărturisirea că a avansat într-o direcție "târâș-gropiș", și că într-o anumită după amiază de iarnă a copilăriei sale, plimbându-se prin Cișmigiu "tremura de ger". Apoi a devenit gânditoare și mi-a povestit ea însăși anecdota cu americanca superbă, cu țigaret și unghii lungi care, fericită să primească niște compatrioți tot după o jumătate de secol de absență și să le vorbească în limba maternă
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
di cui Capitini fă fugace menzione, îl libro di Geremia. All'interno della vastă sezione oracolare, quando îl lamento del profeta sulla sorte del regno di Giuda și fă più straziante, îl suo dolore "senza fine", la sua piaga "incurabile" (Ger 15, 18), îl Signore Dio prospetta una soluzione a patto che egli diventi capace di "distinguere ciò che è prezioso / da ciò che è vile" (Ger 15, 19). Allora la 'geremiade' potrà cessare e îl sacerdote diventare la bocca di
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]