2,785 matches
-
care triumfător, milițianul o aduse aruncând’o pe masă cu evidente urme de făină risipită datorită ambalajului , ce cu greu se menținea intact. Mai Îngrămădiră pe aceași masă și unele obiecte de igienă personală, determinând pe presupusul șef să exclame. „Priviți tovarăși...! Populația țării nu are ce mânca, iar dumnealor fac imense stocuri de alimente...!!” Se Întoarse agresiv către Atena, ridicând tonul. „Dece Madam, nu ai predat stocul de alimente magazinului...? Carevasăzică, voi ignorați Decretul de Lege emis de Președintele țăriii
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
pe care cei cu vedere spirituală (lucizii), o văd materializându-se în imaginea la care ne gândim. Se știe că, unui om sub hipnoză, dacă i se transmite mental imaginea unui obiect, el îl vede; pe o foaie de hârtie, privită, doar și transmisă mental o imagine, celui hipnotizat, acela va vedea desenul respectiv. Din câte se știe, există un cod universal spiritual de comunicare prin gând, comun atât oamenilor cât și plantelor și animalelor... Cu alte cuvinte gândul se percepe
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
timp stătuserăm în tufișurile de trandafiri, speriate de fantasmele ieșite din ouă, ne ținuserăm de mână, mîngîindu-ne podul palmei cu degetele, apoi ne lipiserăm ușor una de alta și îi simțisem părul roșu atingîndu-mi obrazul, încurcîndu-mi-se în gene. Când ne-arn privit, doar o clipă, în ochi, m-am simțit deodată plină de sudoare. Egor vorbea din nou: "Dar cei mai mulți dintre oameni - sau, hai să zicem, dintre scriitori - nu vor ajunge totul. Nu vor ajunge nici măcar genii. Nu vor ajunge nimic. Eu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
pare rezolvat straniu în finalul din nuvelă, manevra tipică fiind aceea de a sugera că absența momentană conține ideea că în viață omul din vis poate fi structurat ca o parte a realității. Bunul simț acceptă și intimidează controlând motivul privit altfel de romantici și răspunzând prin variațiuni despre realism tratat ca o formă modificată a fantasticului. Termenul dialogism îi aparține lui M. Bahtin (1895 - 1975) și a fost utilizat în Probleme de literatură și estetică (1975), în care reia niște
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
rămân încremenită, apoi încerc să alung din minte imaginea unor trupușoare sfârâind pe un grătar și sper că un puști de cinci ani nțare prea multă imaginație... Cel mai mult mă uimește însă Suzette. E cea mai mică. Tocmai șița privit frații pârlinduțse pe toate părțile, precum carnea de mici. Și nu varsă vreo lacrimă, nici nu amuțește de groază. Cuvintele sună cumplit din gura unui copil de opt ani, chiar dacă îi aduc scăparea: „Vă înșelați. Eu sunt mai puțin neascultătoare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
orientăm în lumea vieții. Așadar, aproape nimic nu poate fi luat în primă instanță de la sine înțeles (§ 524). Iar pentru a înțelege ceea ce vrea să spună o propoziție, aceasta trebuie adusă din nou în lumea care îi este proprie. Trebuie privită „ca un fapt demn de atenție“, de care să te poți mira sau în fața căruia să fii neliniștit. De exemplu, ideea că unele întâmplări nu au nici o cauză poate să ne apară absurdă. Însă „absurdul“ ei se sprijină pe credința
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
create“.<ref id="112">Ibidem, p. 67.</ref> La fel și atunci când, în gândirea modernă, se pleacă de la conștiință și acte de conștiință (cogitationes), luate ca de la sine înțelese. Viața însăși poate fi privită astfel. Sau o unealtă oarecare atunci când, privită ca simplu obiect, se enunță despre ea ceva neutru („ciocanul este greu“)<ref id="113">Ibidem, pp. 216-217.</ref>. În acest caz, ea este ceea ce este „prin simplaprivire și pentru ea“. Am putea spune așadar că ființării simplu prezente îi
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
totuși) parțială a sediilor de partid". A doua zi, joi, 22 martie 1990, ziarul publică, de data aceasta pe prima pagină, editorialul Cine trage sabia...culege furtună, semnat de Romulus Vulpescu. Începea delirul. Descentralizarea angajamentului public Socot că ar trebuie privită Provincia, publicația dar și realitatea care o justifică, mai aproape de ceea ce este ea în concretul vieții de fiecare zi. Altminteri vom fi prea aproape de Academie și prea departe de uliță. Prea atenți la ceea ce ar fi să fie viața conceptelor
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
transformări fizice și psihice. Pe parcursul anilor, în viața copilului se produc diferite transformări atât fizice cât și psihice care au o mare importanță. Aceste transformări nu constau doar în adaosul în greutate sau în înălțime. Dezvoltarea copilului nu trebuie privită doar ca un proces de schimbări cantitative deoarece în dezvoltarea sa psihică se produc și multe schimbări calitative importante, spre exemplu trecerea de la pronunțarea silabelor separate la folosirea primului cuvânt reprezintă un salt calitativ. Prin dezvoltare înțelegem transformările calitative cât
Modalități de dezvoltare a abilităților de întreprinzători la copiii preșcolari by Crivoi Mihaela () [Corola-publishinghouse/Administrative/91884_a_92364]
-
de prunc (Stănică apucă de bărbie pe bătrânul, care se lăsă docil la demonstrație), uite, colo, fălci (Stănică arătă fălcile), uitați-vă, colea, dinți (Costache deschise gura), să spargi pietre-n ele, nu altceva (propriu-zis, bătrânul era cam știrb), ia priviți, mușchi (Stănică îl apucă de bicepșii slăbănogi), poftim, piept sănătos (îl lovi cu palma în piept), picioare puternice, care n-au știut ce e trăsura, tramvaiul (moș Costache exulta de plăcere), dar mai ales ascultați ce aparat digestiv are (Stănică
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
distincției, dar cerând acesteia un alt nivel de amplitudine. Necunoscutul, dacă indică numai un domeniu de cunoștințe, sau un rezervor virtual din care științele își scot treptat datele, nu reprezintă altceva decât o valoare fictivă, un fel de cantitate imaginară. Privit însă ca o zonă de sensuri al cărei conținut se află în continuă efervescență, necunoscutul nu se mai prezintă sub forma unui depozit încă neinventariat; el devine o zonă de prezență a sensurilor, un fel de organism imaterial obiectiv, sau
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
al atitudinii normale, cea care nu tinde să „pună în scenă“ ceva anume. Stilul cere deci un artificiu, nu neapărat un abandon al realității obișnuite, ci un accent sau un „punct de vedere“ care surprinde realitatea altfel, sustrasă obișnuinței și privită intenționat sub un unghi diferit, special. Marii creatori ajung la un stil personal fără să-l caute, îl au, ca să zicem așa, „în sânge“, ca un fel de putere organică. Ceilalți însă, discipolii, care fac din stil o școală stilistică
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
evoluție, ci pare să fie spartă, dăruindu-ne astfel câteva cazuri de vârf care sparg lanțul muntos al istoriei formelor și produc piscuri ce nu mai fac parte din seria de așteptări pe care se sprijină în general acea consecvență privită ca spectacol al istoriei artelor. Un exemplu mai precis: Brâncuși dă, la Paris, peste Rodin, vârful epocii, și spune repede că nu are ce învăța de la el. Or, Rodin este artistul previzibil, inovator la scară normală, adică inovator pe linia
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
au murit toți, până la unul. Rușii au curățat tot, n-au făcut prizonieri. Episodul acesta pune în joc nu numai un sens ultim care are importanță în viața omului, ci și perspectiva de valori în care acest sens ultim trebuie privit. Și este în joc cuvântul „datorie“, sensul major pe care acest cuvânt îl conține, puterea de a întrupa o idee. Kant a dat acestui cuvânt sensul său maxim, el reprezentând coloana de bază a edificiului practic kantian, căruia filozoful îi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
îmbrăcăminte, un obiect apropiat, fotografie, scrisoare etc.), fără acest minimum de bunuri nimeni nu-și poate constitui o lume proprie. Mai exact, fiecare individ, ca să fie o persoană cât de cât conștientă de viața ei proprie (adică de viața sa privită și ea sub aspectul proprietății), are nevoie de o mică lume de bunuri care să-i confirme existența. Mai știm însă, pe de altă parte, că disciplina spiritului, spiritualitatea în general, ca atitudine „practică“, cere o orientare inversă: să te
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu făceam lucrul ăsta mânat de nici un fel de apetit social, ci pur și simplu dintr-o aviditate fără scop de a-mi petrece vremea printre alții, în văzul lor și, mai ales, fără nici o intenție de a mă lăsa privit, de a juca un rol sau de a fi un personaj de excepție. Eram, pur și simplu, așa cum eram, fără să vizez nimic prin asta, doar ca să simt că trăiesc, fără să vreau să fac nici o demonstrație. Poate de aceea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
indivizi. Fără o zestre artistică nu poți fi creator, după cum nici artist cu adevărat pătruns de sensul artei nu poate fi decât cel care a deschis o pârtie nouă în univers, ca o galerie nouă în fundul pământului, sau de sus privit, o gaură în inima cerului, adică o dimensiune în care nu numai omul măsoară lumea, ci și invers. Vin apoi, la un mare pas înapoi, cei care nu pot crea, dar se mărginesc să observe și să închege laolaltă rezultatele
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ne confruntăm, unul în care va trebui să evoluăm, să fim sprinteni și adaptabili sau altfel vom fi sortiți dispariției individuale, economice și chiar la nivel de societate. Acesta nu este un scenariu al sfârșitului lumii; mai degrabă ar trebui privit ca o prognoză a oportunităților economice, sociale și politice bazate pe o nouă economie care prinde rădăcini peste tot în lume, o economie a inovațiilor care va modela fiecare aspect al existenței umane. Economia inovațiilor care se prefigurează acum va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
fiind la noi obiceiul. Bucarest, une potinière, vorba Profesorului Mironescu. Dar, lipsind propria ta mărturie și, dacă ai noroc, lipsind și martorii, oricând poți dezminți ceea ce se spune. Astfel că ei nu te vor avea la mână... Iată cum trebuiește privită problema confesiunilor dacă ai un recunoscut spirit practic. Prudența te îndeamnă să cântărești, în orișice, avantajele și dezavantajele. Așa cum te întrebi acum : nu riști mai mult ducându-te decât neducându-te ? N-ar fi mai bine să faci drumul întors
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Sophiei, acompaniată la pian de sobrul Jorj Ioaniu, și va crea senzație cu un sfâșietor lied de Verdi. După dans, junele Geblescu va explica un nou joc de societate, care va face deliciile copilăroasei Margot : — Priviți, vă rog, stimați domni, priviți, vă rog, drăgălașe doamne și domnișoare (va spune tânărul abia întors din Anglia, începându-și noul joc de societate, de fapt o simplă experiență de fizică). Priviți, vă rog, stimată asistență, aici, foarte atent : acest punct negru din centrul acestui
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fac apariția rînduri de soldați îmbrăcați frumos, sărbătorește. Alături de ei, un ofițer înalt, în ținută de paradă, pare tinerețea însăși. Murmurul s-a stins. Doar pașii soldaților bat cadența pe asfaltul străzii. Și deodată, din piepturile tuturor, izbucnește strofa următoare: "Priviți, mărețe umbre, Mihai, Ștefan, Corvine..." Liliana tresare, întorcînd mai mult capul în stînga, spre soldați. Copleșit și el de acest Deșteaptă-te, Române, Mihai își scoate pălăria, rămînînd cu privirea fixă pe rîndurile de tineri în uniformă. Alături, trupul Lilianei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
față la planul împăratului, foarte hotărât, și cedă din slăbiciune, deși rațiunile acestuia citate pentru a-i îndupleca culminau în subtilități și sofisme. Numai trei puncte sânt în cestiune - zicea împăratul: primatul, apelațiunea și comemorarea în rugăciuni, cari cîteși trele, privite mai de aproape, sânt pentru greci fără valoare și neprimejdioase. Desigur că papa nu va veni așa de curând la Constantinopol pentru aprezida conciliul; a-l numi frate și cel dentăi nu e asemenea vrun scrupul, căci și în Evanghelie
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
e una din cele mai grele din toată reprezentarea dramatică. Ea se-ntemeiază pe de o parte pe o flexibilitate și elasticitate mare a vocei, pe de alta în facultatea de-a păstra până la fine în reprezentarea sa icoana caracteristică privită intuitiv. Daca aceasta se-ntîmplă atuncea-l numim pe acel specific ton fundamental "caracteristic", precum numim caracteristice fizionomia și ținuta când își rămân consecvente. Tonul fundamental trebuie să se manifeste înainte de toate în puterea de-a esprima categoria generală în care
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
de felul acesta ar trebui să fie neapărat, pentru că ele ascuțesc nemărginit de mult conceperea personalităților poetice și pentru că îndreaptă întotdeuna simțul la individualizarea celor generale. Cu asta ar putea să se combine eserciții practice, spre a și sensibiliza cele privite înăuntru prin intuițiune. Mai întîi ar trebui să se distingă prin ton fundamental antiteze caracteristice generale, în deosebirile lor desemnate cu trăsuri mari. Va să zică actorul ar avea aicea tema de-a 433r afla tonul fundamental la singuratecele categorii deosebite: a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
toată intuițiunea sensibilă și printr-asta fac cu putință axiome sintetice apriori. Dar aceste izvoare de cunoștințe apriorice (numai condiții ale sensibilității fiind) își determinează prin asta hotarele lor, adică că se referă la obiecte numai întru cât aceste sânt privite ca fenomene, nu însă întru cât ar reprezenta lucruri de sine însele. Numai fenomenele sânt terenul accepției lor, peste care trecând nu mai e la locul ei o întrebuințare obiectivă a lor. Această realitate a spațiului și timpului lasă-ndealtfel neatinsă
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]