2,720 matches
-
nu e complet exclus pentru a o asimila unei maladii, cu toate implicațiile ei. Formal, atât în cazul melancoliei dulci și voluptuoase, cât și în cazul melancoliei negre, există aceleași cadre de elemente: gol intern, infinit exterior, vag de senzații, reverie, sublimare etc.; numai din punctul de vedere al tonalității afective a viziunii diferențierea apare evidentă. S-ar putea ca multipolaritatea melancoliei să țină mai mult de structura subiectivității decât de natura ei. În acest caz, starea melancolică, în caracterul ei
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
barbar și spontan al inspirației, curgerea bogată a stărilor sufletești, sclipirea și palpitația intimă, lirismul esențial și paroxismul vieții spirituale, care fac din inspirație singura realitate valabilă în ordinea condițiilor de creație. Asupra tristeții Dacă melancolia este o stare de reverie, difuză și vagă, ce nu atinge niciodată o adâncime și o concentrare intensă, tristețea, dimpotrivă, prezintă o seriozitate închisă și o interiorizare dureroasă. Poți fi trist în orice loc; dar într-un plan închis, tristețea câștigă în intensitate, precum într-
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
mai inaccesibil, mai îndepărtat și mai irealizabil. De aici perspectiva redusă a tuturor oamenilor activi și energici, de aici platitudinea lor iremediabilă de gândire și de simțire. Muncă înseamnă periferie. Și, deși nu opun muncii nici contemplația pasivă și nici reveria vagă, ci transfigurarea intensă pentru realizarea unei prezențe, prefer totuși o lene, ce înțelege și justifică totul, unei activități frenetice, intolerante și absolutiste. Pentru a trezi lumea modernă la viață trebuie scris elogiul lenei, al acelei lenevii pline de împăcare
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
priviri difuze pe înălțimi de cer și cu tristețea înălțimilor proprii. Cum să găsesc un triumf în marele gol, în atracția nelămurită pentru depărtările cosmice? Mă văd singur, în mijlocul unui peisaj nemărginit, sorbind prin toți porii aromele singurătății, încîntat de reveria extatică a melancoliei, îndepărtînd contururile ca pentru a face și mai ciudate depărtările, trăind euforia și neliniștea apocalipsului. Sânt atât de vesel și de trist, încît lacrimile din mine au în același timp reflexe de cer și de infern. Pentru
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Saturn și Îți strig: Împărate! Adică-Doamne de Împărate Adică-Împărate cu Primăvară Adică-Împărate cu Desprimăvărarea spune-mi ce fel de agrafa În părul dulce-amărui al prințesei CALIOPE ești? ,,Loviți-mi noaptea-n poartă cu doctorul Khayyam Voi, peregrini cu mintea În reverii astrale Niște povești cu muze pentru trăsniți mai am Și pentru-un chef sălbatec o mână de parale Mai amăgiți cu vorbe potrivnica năluca Magia altruista să spumege-n pahar Nu mă uitați prieteni Îndurerați de ducă Loviți-mi noaptea
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
vitalității și elanului de Întemeiere: „Puștiul geometric În clepsidra/ Fără vitralii/ Palimpsest./ În conul meu de ceas/ Timpul se vede greu/ Îndur depărtări/ Cu păduri nezidite/ Cu vorbe pierdute pe vânt/ În spirală căderii/ Și germinație/ Povestea mă apasă/ În reverie (...)” (,,Somn”). Drumului abrupt către neant (inclusiv al sensurilor) i se opune dificilul ,,salt al infinitului”, al ,,acrobatului eleuzin”, si poate că nimic nu capătă mai multă pregnanta În volumul Alinei Tăcu decât acest mod de a călători al eului În
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
și locuri devenite aproape mitice pentru ieșeni. De data aceasta portretul sau cu tuse inegale și-l pune În deschiderea cărții, ca un clinchet de pahare pline: ,,Loviți-mi noaptea-n poartă cu doctorul Khayyam/ Voi, peregrini cu mintea În reverii astrale/ Niște povești cu muze pentru trăsniți mai am/ Și pentr-un chef sălbatec o mână de parale”. Bătând la poarta cărții sale, deschizând-o larg și intrând, vom descoperi un Alexandru Tăcu de pe Valea Zeletinului, ținându-se de mână
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
se simte unit cu ei printr-o solidaritate de cavalerie spirituală. „Cred că-l Înțeleg”. „În ce sens?” am Întrebat noi. Belbo era de-acum la al treilea gin Martini (whisky-ul seara, susținea el, deoarece calmează și Înclină spre reverie, gin martini după-amiaza târziu, pentru că excită și Întărește). Începu să povestească despre copilăria lui la ***, așa cum mai făcuse altă dată cu mine. „Eram prin anii 1943-1945, vreau să spun În perioada de trecere de la fascism la democrație, pe urmă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dus lipsă de fericire Într-a mea. În fond, era singurul meu cămin. Pe 23 martie 1983, stăteam lîngă cea mai bună prietenă a mea, Alison, la ora de istorie. Învățam despre Primul Război Mondial, iar eu căzusem Într-o reverie ai cărei actori eram eu, Simon Le Bon și dragostea adevărată. Tocmai ajunsesem la partea În care el mă privea adînc În ochi Înainte să-mi dea sărutul magic, cînd Alison mă Îmbrînci brusc. Am privit-o și-am constatat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
SÎnt perfect de acord, zice Sally. Nunțile de primăvară sînt așa de fumate. Nunțile de iarnă pot fi minunate și foarte elegante. Focuri de bușteni, nuanțe Închise de roșu și violet, lumînări aprinse, mai adaugă ea și se pierde În reverie. — Înțeleg că intenționezi să apelezi la serviciile lui Sally, rîde Fran, știind că Sally excelează În calitatea sa de Organizator de Evenimente la Calden și că, anul ăsta, a pus deja la cale două dintre cele mai impresionante nunți din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Fata are ochii machiați cu negru Tutankamon și pare și mai atrăgătoare decât ultima oară, mai sofisticată, mai stăpână pe sine. Încearcă să nu se gândească la nimic legat de Franța, la sud de Midi. Jonathan este angajat într-o reverie dureroasă despre Cap d’Antibe, când ușa se deschide și profesorul Chapel își croiește drum printre cei prezenți, spre partea din față a sălii. Star îi face semne cu mâna și spune: — Bună, tată! Profesorul are o statură impresionantă, masivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
le privi pe ale ei. Două din unghii erau rupte, în timp ce ale tinerei erau perfecte, iar oja de culoare neagră strălucea. Avu un ușor acces de gelozie, pe care îl înăbuși imediat. - Știi ce este iluzionismul? o întrerupse Kara din reverie. - David Copperfield, răspunse Sachs. Houdini. - Copperfield, da. Houdini, nu - era un artist al evadărilor. Iluzionismul e diferit total de prestidigitație. De exemplu... Kara ținu între degete o monedă primită rest de la cafea. Închise pumnul și când îl redeschise, moneda dispăruse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
în numele omului pământuri necunoscute. A citi înseamnă pentru mine a trăi, iar a scrie înseamnă a arăta că trăiesc, iar a trăi înseamnă a descoperi sensul suprem al existenței. Dar tinerețea, ca vârstă a lumii e făcută din ,,revoltă și reverie”. Mai târziu, când vine o clipă de tăcere, ca un gând între două valuri ce se apropie 174 grăbit de țărm, atunci constați că a citi înseamnă de fapt a fi om, a vorbi înseamnă de fapt a te manifesta
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
nu putea să o “supună” legilor nescrise ale profesiei lui și presimțea clar că nu o va cunoaște deplin niciodată...niciodată. O privea în cotinuare cum se uită atentă la foc, apoi și-a ațintit privirile în pământ, lasând-o în reverie. Era o liniște care le aparținea amândurora. -Curând va trebui să plec la Beirut pentru câteva zile cu probleme de serviciu.Ți-ar face plăcere să vii și tu cu mine? -Desigur, se bucură Lăură, privindu-l lung, ca și
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
drumul acesta care mă îndepărta de amenințare și mă conducea spre miraculoasa vindecare l-am pierdut pe el, însă cel mai rău a fost faptul că și ea l-a pierdut. Am ajuns, zice el, iar eu mă trezesc din reverie, sunt surprinsă pentru o clipă să văd pe pat trupul lui, nu pe al ei, ambulanța oprește la Camera de Gardă, exact ca atunci, dar de data aceasta nu mai aleargă nimeni către noi cu tot felul de aparate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
jos hainele de iarnă, doar vara se va sfârși în curând, primele semne se făcuseră simțite în noaptea care tocmai trecuse, iar noi ne pregătim pentru venirea iernii puțin mai devreme decât de obicei, dar lui nu îi pasă de reveriile mele, unde mi-ai pus haina aceea albastră contra vântului? El urlă ca și cum rolul meu ar fi fost încă acela de a-l ajuta, iar al lui, acela de a dispărea fără a spune unde anume și cu cine, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
visezi. Vreo zece ani mai târziu - diferența noastră de vârstă -, tot lecturile m-au făcut și pe mine să descopăr lumea largă, spre care am tânjit zeci de ani fără să pot ajunge la ea altfel decât prin cărți și reverie... Când am început să călătoresc, lumea reală a avut de luptat din greu cu aceea din imaginația mea pentru a mă convinge că merita „deranjul”. Până azi, am momente în care lumea reală mi se pare mai săracă, mai ștearsă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
înverzite din spatele catedralei Sf. Petru. De fapt, „cufundat în gânduri” nu e poate cea mai nimerită expresie; nu gândurile încercau blândul creier al acestui om potrivit de statură, cu păr rar, cu nas mic, răsucit ștrengărește spre cer, ci aburoase reverii ce se apropiau ușor de pragul somnului. O tufă de coacăze în care se împiedică, fiind gata să se răstoarne, îi atrase atenția sfântului părinte că părăsise fără să vrea cărarea și că e pe cale s-ațipească. Se-așeză pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
la abația Camposanpierro. Erați un adevărat exemplu pentru noi toți - răspunse cardinalul atacând cu lingurița ultimul braț al crucii de miere. — Nu mi-a fost nici mie ușor - își aminti papa. împrejurimile abației nu ne predispuneau deloc la evlavie și reverie, fiind literalmente înconjurat de o mulțime neverosimilă de țărănci pietroase, tinere. Mersul după apă la izvor era un veritabil chin. Nu-ș cum se făcea, că totdeauna la izvorul unde trăgeam eu, se nimereau vreo trei-patru Giacomette de-alea care, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ducea zilnic la sala de sport a companiei și fără îndoială juca cricket duminica pentru a-și încheia săptămâna perfect. —Sebastian Shaw, spuse. Sper să nu consideri că m-am exprimat nepoliticos în legătură cu sculptura. Mi-am revenit brusc dintr-o reverie în care apărea Sebastian, care nu bănuia nimic, pe o bandă de alergat, purtând un șort și un tricou, transpirația începând să îi picure pe piept, mușchii coapselor și ai gambelor încordându-se în timp ce alerga... Deloc, am răspuns cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
o caramelă ținută în mâini. Alice îmi spunea ceva, arătând către un stand care vindea pulovere similare cu cel pe care îl purta Tom, dar eram în dreptul boxelor și nu o puteam auzi. Cu toate astea, m-a scos din reverie. Gesticulând că ar trebui să ne îndepărtăm de zgomot, m-a condus în casa scărilor și mi-a spus pe un ton serios: Ea era femeia care i-a făcut puloverul lui Tom. E din fir natural de păr de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Simon Grenville. Nu știam dacă se va bucura de compania mea sau nu, dar m-am dus la el. —Scuză-mă, acest scaun este ocupat? S-a uitat în sus, cu gândul în altă parte, de parcă era adâncit într-o reverie. —Sam, zise el. Nu era un salut foarte binevoitor, dar nici nu a fost spus, de exemplu, cu resemnarea cu care o întâmpinam eu de obicei pe Baby. În aceste circumstanțe, asta a ținut loc de „bun venit“. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și, în cadrul unicei ferestre a micii săli de așteptare, se apleacă discret pe minuscula claviatură a portabilului. Visează... Visează cu ochii deschiși. Nu reușește însă să formeze numărul cunoscut căci o voce metalică, o inumană voce aspră o întrerupe din reverie : Se poate intra la pacienta Dora Matei, sectorul nr. 3. Maximum două rude apropiate. Formați "03" pe claviatura de la intrare. Victor este deja în picioare, a și format codul indicat și ușa interzisă s-a deschis cu o fâlfâire asemănătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
lui, Ela, diminețile când își petrecea cureaua ceasului în jurul mâinii, când simțea că roua e încă foarte rece... Parcă îl cunoștea de când lumea! Dar nu mi-ați vorbit deloc de soțul dumneavoastră, îl auzi pe bărbat și se întrerupse din reverie. Într-adevăr, exista Trofin, ea era doamna Trofin și nu altcum, cum de-l scăpase din vedere? Își trecu palma peste față și oftă profund. Mâna nu-i mai mirosea a săpun bun, ci a transpirație, avusese așadar emoții reale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
tramvai a trecut sunându-și clopotele, transportând copii gălăgioși și turiști din Russian Hill la Aquatic Park, la Muzeul Marinei și la Debarcaderul Pescarilor. Zgomotele orei de vârf din San Francisco se furișau În Încăpere, scoțându-i pe toți din reveria lor. — Rose nu e rea la suflet, s-a aventurat Barsam. Când ne-am cunoscut era o fată timidă din Kentucky. Se zice că și iadul e pavat cu intenții bune, a sărit unchiul Dikran. Însă Barsam nu l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]