3,534 matches
-
Diamant. Fine del primo tempo. Secondo tempo. Ești scutit de școală și pălăvrăgești cu cine poți și tu. Cu unu zis Motorină. Te lauzi că noua voastră casă are douăzeci de camere. Repetentul de Motorină nu te crede și te scuipă În ureche. Pe urmă jucați țările. Cuțitul lui e mai bun și se Înfige temeinic În pământ. E șmecher. Te tot Împarte În triunghiuri din ce În ce mai mici. Rămâi fără țară căci În ultimul triunghi pe care ți-l lasă Motorină nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
a intrat cea mai mare parte a lucrurilor. În afară de paturi. Mâine vin zugravii. E frumoasă strada Episcop Ilarion și adormi fericit cu „oaia” În brațe. Apuci să-i povestești cum l-ai bătut pe Motorină repetentul și cum l-ai scuipat În ureche. Și mai apuci să-i spui: „Ascultă bă oaie proastă și fugăcioasă, tu știi cum se taie sticla?” Și el nu știe. Îi dai un bobârnac În chelie și-l luminezi: „Cu diamantul bă, cu diamantul de la geamgiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
-i fac felul cu un cuțit lung la beregată. Năclăiți de viscol și sudoare Îl țin până când animalul, stropit de sânge, rămâne inert, sacrificat. Lampa de benzină Își forțează tirajul, cu țeava la câțiva centimetri de zidul pe care Își scuipă flacăra albastră cu vuiet pofticios de prăpăd, căci ea va pârli porcul, În timp ce nevasta vecinului, cu destulă greutate, dar și cu mare grijă, pune pe o masă, ținându-l de urechi, cazanul cu apă clocotită. Flacăra albastră va pârli porcul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
În cimitirul Pantelimon II din București. Aduci apă de la fântână pentru mormântul tatălui tău. Te oprești printre cruci. Pe una din ele scrie: „A primit un telefon, a plecat și a murit.” Peste gard, dincolo de calea ferată, coșurile fabricii Neferal scuipă plumb peste Împrejurimi. Din pieptul tatălui tău a crescut un prun. Te gândești cu oroare la rădăcinile lui. Și-i așază pre dânșii În loc luminat, În loc de odihnă, de unde a fugit toată durerea, Întristarea și suspinarea și unde cercetarea feții Tale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
cu voce scăzută începu să facă niște gesturi stranii, fumul descriind în aer arabescuri albe. Din când în când se oprea și se îndrepta spre vatră, scotea din buzunarele fustelor ei bobițe ca de rășină, le arunca în foc și scuipa de fiecare dată de câte trei ori în flacăra albăstruie ce se ridica. — Doamne ferește, oprește-te, Zamfiro! Am terminat, sărut mâna. Plătește-mă să se împlinească. Marica aprecie că nu are încotro și scoase un galben turcesc. Zamfira îl apropie
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
povestește-mi despre dinți, care-i treaba cu ei? Și o suge sau suflă-n ea sau, cumva, face și una, și alta? O, Doamne, ai terminat în gura ei, Ba-ba-lu? Doamne, Dumnezeule! Și ți-a înghițit frișca sau a scuipat-o sau s-a înfuriat - povestește-mi! Ce-a făcut cu frișca ta fierbinte? Ai prevenit-o că ești pe terminate sau, pur și simplu, ai terminat și ți-ai zis las’ să-și bată ea capul? Și cine a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
băut și are efecte tămăduitoare asupra coardelor vocale și redă vocea. - Suc de castraveți proaspeți cruzi. Castraveții mai apropiați de maturitatea fiziologică (mai bătrâni) au mai mult suc. Cu sucul de castraveți se face gargară și se bea (nu se scuipă sucul, după gargară, se înghite). Un pahar (250 gr) de suc de castraveți, băut pe zi, ajută la funcționarea bună a ficatului, ca rezultat ajută la menținerea sănătății. Sucul de castraveți „taie” setea. O cură de suc de castraveți se
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
ciulind totodată urechile la insinuările tendențioase care doar să i se pară că le faci și numaidecât te bagă-n bâza colegilor, punându-ți în cârcă până te cocoșează, până ce opinia colectivului ți se pune de-a curmezișul și te scuipă afară, și atunci jupânu’ nu mai are încotro, cât o fi el de înțelegător și bine intenționat... Rafael o lăsă baltă. Prudență, mă rog, n-ar mai fi insistat pe metehnele madamei Ortansa, care i-ar fi mâncat sufletul, temându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
dar își păstrează intacte instinctele de sălbăticiune carnivoră. Vezi bine că ea ucide pentru a supraviețui, iar supraviețuirea ei e cea dintâi garanție pentru supraviețuirea speciei. Când dai să i te împotrivești, riști să calci legile firii și să fii scuipat afară din lume și din viață. Altminteri, să nici nu te gândești, orice le-ai spune și le-ai învăța, până la urmă vor face tot cum le taie capul și se vor impune. Vor face legea cu votul lor, măcar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
lase prostit ca data trecută... Care el a zis că ești om, da’ nu. O zdreanță, Mărgărite, asta ești, o zdreanță de om! Și iarăși: ți-arată el, ai să vezi, dacă nu te-o face dă spital, să mă scuipi! Așteptau, desigur, să apară și Zizi, să-și rezolve treburile cu Mărgărit. Sobolul cel tânăr ținea mobilul la ureche și dădea din cap, aprobându-l, de bună seamă, pe Zizi și ținându-l la curent cu negocierile, cu felul cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
beciului se ridică un geamăt. Brusc și intens, bebelușul începe să plângă până ce scâncetele lui ajung la o intensitate paroxistică. Oamenii se îngrămădesc îngroziți unii în alții. Praf înecăcios intră prin nări și gură, zgâriind dureros gâtul. Marius încearcă să scuipe, dar gura uscată nu mai are salivă. "Ăsta să fie sfârșitul? Îngropat de viu ca un șobolan neputincios?". Val după val bombardierele continuă să lanseze torpile și bombe, lăsând în urmă durere, moarte... Și deodată, tăcerea izbește dureros timpanele. Obișnuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
întors dintr-un exercițiu de instruire comun româno-german, dăduse buzna în biroul comandantului fără a cere permisiunea și în termeni ireverențioși își manifestase nemulțumirea față de cele constatate în timpul aplicației. "Atitudine îndoielnică", "delăsare", "veleități de independență față de autoritatea germană"cuvinte aproape scuipate în fața colonelului de către discipolul lui Himmler și subliniate cu bătăi de pumn în masă. Dar ceea ce considera el cel mai grav erau zvonurile defetiste asupra desfășurării războiului care circulau nestingherit, fără ca cineva să ia măsuri de pedepsire a lor. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
prea bine. Dar nu poate, se simte slab, neputincios, incapabil să dorească și altceva decât să fugă cât mai departe. Blestemă momentul când acceptase provocarea românului. Sare în picioare și urlă roșu la față: Ciort tebea poberi fasist voniucii 116! Scuipă cu putere pe jos și în timp ce se îndreaptă către ieșire simte repulsie față de sine pentru că i se făcuse frică. În forma ei nudă, viscerală, așa cum o arată ochii unui animal dus la tăiere ce știe că nu are nici o șansă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
sec, încasează în plin o lovitură care lasă în urma ei o gaură imensă în partea frontală a blindajului. O siluetă umană, adevărată torță vie, se zbate încercând să iasă afară din cușca de metal incandescent. Instantaneu, armele partizanilor încep să scuipe foc și moarte. Defileul se transformă intr-un haos infernal. Grenadele zboară, exploziile amplifică panica, nemții aleargă bezmetici, numai pentru a fi secerați fără ca măcar să vadă de unde le vine moartea. În fața mitralierei lui Karel oamenii cad ca popicele. Motocicletele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
așteaptă drum lung, fiecare minut contează. Sublocotenent Novăceanu, pregătește oamenii. Formația de marș este aceeași. Dă-i bice, iute! Iovuț se ridică fără chef de pe trunchiul prăbușit al unui copac unde stătuse până atunci, scuturându-și turul pantalonilor de zăpadă. Scuipă chiștocul țigării și înjură cu năduf în timp ce își îndeasă mai bine căciula pe cap: Cum măsa-n cur a picat măgăreața asta pe noi? Ofițerul politic ne iubește tare, spune Romulus ironic, în timp ce coase cu degete înțepenite de ger un nasture
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ca un soi de constatare vinovată a faptului că niciodată nu mă spăl suficient. Secundele pe care le număr în gând sunt, cel mai adesea, trișate; dar de această dată nu-mi puteam permite să trișez. După două minute, am scuipat către marginea chiuvetei, ca să nu fac zgomot, după care mi-am clătit iar gura și am spălat chiuveta. Am pus periuța la loc și am luat de pe policioară deodorantul. Am pulverizat la amândouă axilele, unde în urmă cu două zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ca niște cățeluși - pesemne o chichiță pusă la cale de Centru. Samuel nu era prea încântat de întrerupere, mai ales că toate episoadele de trezire respectau același tipar. Nu găseai altceva decât o planetă fără viață și puteai liniștit să scuipi în lături și să compui alt fotomodel. În urma ta, un droid vesel îți înhăța scuipatul ce plutea prin aer și-l purifica, stocându-l în măruntaiele lui electronice. Urmau operațiunile de asolizare și experimentele. Erau așa de asemănătoare unele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
să mă gândesc. Mă gândesc că sunt o victimă a nerecunoștinței propriului copil. Ideea îmi trezește autocompătimirea și nu încerc s-o alung, deși îmi dau seama că e un sentiment de mâna a doua. Carnea și sângele meu mă scuipă. Vlăstarul crescut din sămânța mea s-a poticnit din creștere și-o va lua pieziș pe sub tufe ca o plantă parazită. Multe metafore de succes îmi invadează creierul, umilindu-mi fiul și glorificându-mă pe mine, până când, invariabil, îmi voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
iernez la Xuhe, de pildă, ignorând cu ușurință vibrația aerului și sunetul exploziilor de manevră ale bazei de MIG-uri. Oamenii - destul de rari. Dar prea multe animale! Mult prea multe. La Xuhe aveau iepuri. Pădurea se unduia în vânt și scuipa regulat câte un ghemotoc alb care o lua razna pe câmpuri, se strecura pe cub poartă, intra în pagodă, se oprea, mustăcea. I-am întrebat pe frați, așa cum urma să-l întreb și pe Gongku, mai încolo, dar despre alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
în dreapta, caporalul îl făcu pe reporter să se dezechilibreze, ceea ce ușură efortul de împingere și îl reduse la o simplă împunsătură în piept. Fitz urlă scurt și se prăvăli de la etaj. - Bravo, Mitch. Așa-i trebuie. Scăpați de el. Frank scuipă în lături și porni clătinând din cap spre ușă. Totul se terminase. Era cazul să bea un rachiu și să-și clarifice mintea. Ce zi ciudată. Cea mai ciudată zi. - Domnule, n-a murit! strigă cineva. Uite-l că fuge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
care sădește pomi și spune în interviuri lucruri despre Dumnezeu. În lupta tuturor cu moartea, primul căzut e Hector, și dacă până atunci nu-l suportai și-i ziceai cară-te, acum că a murit îți dai seama că ai scuipat un arhanghel, și-ți pare rău, dar ce să-i faci? Între un șarpe adult și un pui de mâță, cine o să moară primul? Puiul de mâță. Între un pui de gâină și un câine, cine o să moară primul? Puiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
puști răsărise lângă mine și mă întrebă direct: - Ai pus „lipitura”? - Unde? - Pe fundul pocnitorii, ca atunci când o izbești de pământ să pocnească mai tare și să sară țandăra în sus. - Nu. - Uite așa. Îmi luă din mână „pocnitoarea” și scuipând pe o bucățică de nămol, subție fundul pocnitorii, o lipi acolo și când o izbi de pământ, a pocnit foarte tare și țandăra sări în sus. Bucuria mea n-a fost mică. Mai învățasem ceva. - Știi „țurca”? l-am întrebat
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
caldă, bine crescută, cu miez mult și cu coaja groasă și bună, care merita ciupită, nu de foame, doamne ferește, ci din distracție. Saliva îmi năvălea în gură și nu știam ce să fac cu ea. Cu cât o 161 scuipam, cu atât năvălea mai multă, de parcă se rupsese zăgazurile în mine. Apoi, până acasă, imaginându-mi că această pâine era o cobză, o ciupeam și iar o ciupeam, începând de la cojițele din cele două laturi ale pâinii și continuând cu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
o să facă biata femeie? - Care femeie? - Păi, Ilinca din deal...Ce-o să facă? Nu știu. Burta fetei crește și mă-sa se vaită că n-are bani să dea copchilu' afară, zise cel care lansase vestea, apoi mai țâșni un scuipat pe care-l chisă repede cu vârful toiagului. - Da casierul pe unde-o fi? - Naiba știe unde? Că a fugit cu banii acum trei săptămâni și de atunci nu l-a mai văzut nimeni. O fi el pe undeva. Hm
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de li s-a calculat asemenea pensii de mari? - Da' tu n-ai aflat că în țara asta dreptatea umblă cu capul spart, și asta-i cam de multișor poveste, nu știu care poet a spus-o! și țâșni și el un scuipat în noroiul din fața lui, chisând cu toiagul foarte absent. - Auziți, săptămâna trecută, primarul a trecut pe la porțile oamenilor și i-a îndemnat să iasă cu atelajele ca să care fiecare câte două trei căruțe de nisip și balastru de la râu, că
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]