5,297 matches
-
din 1858, când guvernarea așanumitei "Companii a Indiei Răsăritene Britanice" (Raj Company) a fost transferată Coroanei în persoana reginei Victoria (care în 1877 a fost proclamată „Împărăteasă a Indiei”) până în 1947, când Imperiul Indian a fost împărțit în două state suverane, „Dominionul Indiei” (mai târziu Republica India) și „Dominionul Pakistanului” (mai târziu Republica Islamică Pakistan și Republica Populară Bangladesh). Birmania a fost separată de administrația Indiei Britanice în 1937 și a fost administrată direct de autoritățile coloniale britanice până la obținerea independenței
India Britanică () [Corola-website/Science/310856_a_312185]
-
insulele Bahamas. Bermuda este mult mai la nord în Oceanul Atlantic și este în Indiile de Vest. Din punct de vedere geopolitic, Indiile de Vest sunt de obicei văzute ca o subregiune a Americii de Nord, și sunt împărțite în 28 de teritorii suverane, departamente de peste ocean și teritorii dependente. Pentru o perioadă scurtă de timp a existat o țară numită "Federația Indiilor de Vest" compusă din teritoriile caraibice unde se vorbește engleza. Insulele din Zona Americii Centrale este cunoscută turiștilor pentru exotismul său. Insulele
Caraibe () [Corola-website/Science/305649_a_306978]
-
evitat, și potecile de urmat. Cuvintele lui August Heinrich Hoffmann von Fallersleben exprimau nu doar unitatea lingvistică a poporului german, ci și unitatea lor geografică. În "Deutschland Deutschland über Alles," denumit oficial "Das Lied der Deutschen" ("Cântecul germanilor"), Fallersleben cerea suveranilor din toate statele germane să recunoască toate caracteristicile comune ale poporului german. Alte asemenea cântece patriotice cum ar fi "Die Wacht am Rhein" de Max Schneckenburger au început să concentreze atenția asupra spațiului geografic, nelimitând „germanitatea” la o limbă comună
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
a intrat în vigoare la 1 martie 2000. Ea reiterează cel mai important principiu al vechiului Act Constituțional: în Finlanda puterea suverană aparține poporului. Ea are la bază patru acte constituționale mai vechi: Actul Constitutional al Finlandei 1919), Actul Parlamentar (1928) și două Acte ale Responsabilității Ministeriale (1922) ce vizează dreptul Parlamentului de a inspecta activitatea membrilor Consiliului de Stat, Cancelarului Justiței
Constituția Finlandei () [Corola-website/Science/307705_a_309034]
-
Herțegovina, limba oficială a acesteia este denumită „sârbocroată-croatosârbă”, dar intelectualii musulmani cultivă o variantă de limbă bazată pe moștenirea lor culturală specifică. De la începutul anilor 1990, în cursul procesului de destrămare a Iugoslaviei, tendințele naționaliste se accentuează. Autoritățile fiecărei țări suverane nou formate folosesc și limba cu scopul făuririi națiunii respective. Astfel sârba, croata, bosniaca și muntenegreana devin limbi oficiale aparte, iar termenul „limbă sârbocroată”, apărut tot din motive politice, este în general considerat compromis. În urma proclamării independenței Croației (1991), tendințele
Limba sârbocroată () [Corola-website/Science/304218_a_305547]
-
cunoscut ca ""Cele 14 puncte ale președintelui Wilson"". Cele două programe cuprindeau principii importante, ca diplomația deschisă, dreptul la autodeterminare (prin care fiecare populație își putea alege formă de guvernare, de a trăi liber, într-un stat liber, independent și suveran), pacea democratică, fără anexiuni. Programul american prevedea egalitatea între state, libertatea navigației pe mare, libertatea comerțului, reducerea înarmărilor, crearea unei Ligi a națiunilor pentru menținerea păcii și cooperării între state. La 11 noiembrie 1918, Primul Război Mondial s-a încheiat
Perioada interbelică () [Corola-website/Science/303086_a_304415]
-
la Heliade, care-i va publica prima poezie, "", în "Curierul Românesc", urmată de elegia "". O vreme a fost ofițer, dar a demisionat (1837). Din pricina unor scrieri ( și ) este întemnițat. A ocupat funcții mărunte. În 1848 e redactor al ziarului "Poporul suveran". În ultimii 25 de ani de viață a fost marcat de alienare mintală. A murit sărac la București în anul 1885. Vasile Alecsandri, într-o scrisoare trimisă din Paris lui Alexandru Papadopol-Calimah, deplângea nepăsarea față de cel mai de seamă fabulist
Grigore Alexandrescu () [Corola-website/Science/297553_a_298882]
-
transferă din dreptul ei natural numai puterea strict necesară pentru a asigura pacea internă și apărarea comună împotriva atacurilor din exterior. Indiferent de faptul că este o monarhie, aristocrație sau democrație (Hobbes având o preferință puternică pentru o monarhie), puterea suverană trebuie să fie un "Leviathan", cu o autoritate absolută. Leviathan-ul era conceput ca o putere pur seculară prezentată sub forma unei figuri mitice care îi supune pe cei orgolioși și pe rebeli. Evocarea Leviathan-ului ca emblemă pentru pacificare socială internă
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
scop suveranul deține monopolul deciziei finale. Pentru Schmitt, suveranitatea nu decurge dintr-o "monopolizare a puterii prin forță" ("Gewalt- oder Herrschaftsmonopol"). Deciziile și verdictele luate într-o situație de excepție nu pot fi atacate în ceea ce privește corectitudinea lor. Astfel, pentru Schmitt suveran este acela care poate evita un război civil sau poate să îl aducă la sfârșit cu succes. De aceea, pentru Carl Schmitt starea de excepție are caracterul unui principiu euristic: ""Excepția este mai intersantă decât cazul normal. Cazul normal nu
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
a democrației". Prin acest argument, Schmitt pune accentul pe partea de fond și nu pe cea formală a democrației. Consecința logică este că a apăra un asemenea sistem ineficient nu reprezintă o apărare a democrației. Alternativa o reprezintă un președinte "suveran", care să dețină puterea supremă de decizie. Din moment ce președintele este și el ales democratic, el este un element al democrației. În condițiile din Germania, în special când din cauza incapacității parlamentului de a lua decizii, un război civil ajunsese să reprezinte
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
președintele este și el ales democratic, el este un element al democrației. În condițiile din Germania, în special când din cauza incapacității parlamentului de a lua decizii, un război civil ajunsese să reprezinte un pericol real, Schmitt opta pentru un președinte suveran al Reichului. Față de un parlament divizat și ineficient, președintele ales, deține puterea legitimă pentru că el este reprezentantul unității. Pentru Schmitt, acest reprezentant al unității este suveran, deținând dreptul de decizie în stat și este "garantul constituției", adică păzitorul substanței politice
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
un război civil ajunsese să reprezinte un pericol real, Schmitt opta pentru un președinte suveran al Reichului. Față de un parlament divizat și ineficient, președintele ales, deține puterea legitimă pentru că el este reprezentantul unității. Pentru Schmitt, acest reprezentant al unității este suveran, deținând dreptul de decizie în stat și este "garantul constituției", adică păzitorul substanței politice a unității. Este de remarcat că Schmitt susține această soluție numai în situațiile în care parlamentul devine ineficient. Schmitt definește "dictatura" ca instrumentul prin care suveranul
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
reveni la stabilitatea și normalitatea care sunt indispensabile pentru aplicarea și eficiența dreptului. În studiul lucrărilor lui Schmitt este important să se aibă în permanență în vedere definiția dictaturii în sensul dreptului roman. Spre deosebire de această definiție, Schmitt mai distinge "dictatura suverană" (souveräne Diktatur), în cadrul căreia dictatorul stabilește el însuși o situație, pe care se străduie să o mențină. Spre deosebire de primul tip de dictatură, care are menirea de a restabili constituția, Schmitt arată că dictatura suverană și constituția se exclud. Schmitt precizează
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
această definiție, Schmitt mai distinge "dictatura suverană" (souveräne Diktatur), în cadrul căreia dictatorul stabilește el însuși o situație, pe care se străduie să o mențină. Spre deosebire de primul tip de dictatură, care are menirea de a restabili constituția, Schmitt arată că dictatura suverană și constituția se exclud. Schmitt precizează: Faptul că fiecare dictatură conține excepții de la norme, nu înseamnă că ea acceptă negarea incidentală a unei anumite norme. Dialectica internă a conceptului constă în faptul că negarea se referă tocmai la acea normă
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
O ordine internațională stabilită la un moment dat, nu este veșnică; la anumite perioade de timp, apar noi condiții care impun realizarea unei noi ordini. După Schmitt, în istorie asemenea ordini au fost totdeauna stabilite prin războaie ale unor "state suverane", care încercau să impună ideea lor politică de "factor de ordine" prin războiul cu un adversar. Abia în momentul în care cererile de ordine se loveau de o barieră, se putea ajunge la un tratat de pace care crea un
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
de referință în care să trăim. Alternativa o constituie haosul și teroarea, într-un mediu pe care Berger îl numește "anomie". Nomos-ul terestru al lui Carl Schmitt este o ordine valabilă pe întreg globul care, în mod analog cu deciziile suverane, creează condițiile de normalitate necesare pentru îndeplinirea dreptului. Astfel, nomosul terestru constituie o premiză pentru orice legalitate a dreptului internațional. Pentru Schmitt, un drept internațional eficient trebuie să se bazeze pe o asemenea ordine concretă și niciodată doar pe tratate
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
terestru" care, din punctul de vedere al lui Schmitt nu a fost încă creat. Schmitt întrevede, în principiu, trei posibilități de realizare a unui asemenea nomos pentru întreg globul: Schmitt prognozează o dispariție a organizațiilor statale. În dispariția ordinii statelor suverane, Schmitt vede următorii factori: întâi dispar statele și apar subiecte noi de drept internațional. În al doilea rând războiul devine "ubicuu" adică omniprezent și permanent disponibil, și astfel și-ar fi pierdut caracterul convențional și limitat. Cum Schmitt constată apusul
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
roman. În zilele noastre, referirile asupra sa îl reprezintă ca fiind o figură legendară. Înainte de nașterea lor, bunicul lui , Numitor și fratele său mai mic Amulius, au primit tronul din Alba Longa la moartea tatălui lor. Numitor a primit puterile suverane ca drept al nașterii sale, în timp ce Amulius a primit trezoreria regală, inclusiv aurul adus de Eneas din Troia. Însă din pricina faptului că Amulius deținea averea, având astfel mai multă putere decât fratele său, îl detronează pe Numitor. Speriat că fiica
Romulus și Remus () [Corola-website/Science/299706_a_301035]
-
planul de anexare al Ministerului Imperial și Regal de Finanțe, după care, în 5 octombrie 1908, ministrul de externe Contele Aehrenthal a consemnat încorporarea oficială a acelei regiuni. Actul legal unilateral, nesusținut de nici o conferință internațională, care confirma extinderea autorității suverane a Dublei Monarhii asupra Bosniei și a Herțegovinei a fost cauza apariției crizei bosniace în Europa. În acel moment a devenit clar cât de puțini aliați ar fi avut Austro-Ungaria în caz de război. În 1908, Francisc Iosif I și-
Austro-Ungaria () [Corola-website/Science/297468_a_298797]
-
niceean, religia de stat obligatorie pentru toți supușii imperiului, îndepărtându-se de arianism care, în Conciliul ecumenic de la Constantinopol (381), este condamnat definitiv. Creștinismul devenea religie predominantă. Împăratul "Grațian" a încetat de atunci să mai poarte titlul de "pontifex maximus", suveran pontif al cultului roman. Represaliile au făcut între șapte mii și zece mii de morți, în funcție de izvoare, ceea ce l-a determinat pe Ambrozie de la Milano să-l "excomunice". Victimele masacrelor erau, în marea lor majoritate, dintre "romani", iar masacratorii erau foști
Teodosiu I () [Corola-website/Science/299985_a_301314]
-
care o considera preferabilă emancipării lor în Statele Unite. În 1845, la Monrovia s-a întrunit convenția constituțională, organizată de Societatea Americană de Colonizare, care a elaborat proiectul de constituție ce, doi ani mai târziu, a devenit constituția republicii independente și suverane a Liberiei. La începutul secolului XX, Monrovia a fost împărțit în două: (1) Monrovia în sine, unde se afla populația de origine americană; această parte avea în arhitectură o reminiscență din sudul Statelor Unite; și (2) Krutown, care era locuit în
Monrovia () [Corola-website/Science/316106_a_317435]
-
(în ), oficial denumită Republica (în , pronunțat ; în dialectul Gheg: "Republika e Shqipnísë"), este un stat suveran din sud-estul Europei. Se învecinează cu Muntenegru la nord-vest, cu Kosovo la nord-est, cu Macedonia la est și cu Grecia la sud și sud-est. Are ieșire la Marea Adriatică spre vest, și la Marea Ionică spre sud-vest. Se află la mai
Albania () [Corola-website/Science/297409_a_298738]
-
Regatului Vechi. Reconstruiește fortificațiile reședinței Assur, ceea ce indică redobândirea independeței Asiriei după prăbușirea Imperiului Sumerian condus de cea de-a treia dinastie din Ur. Puzur-Așur poartă titlul de "ișșiakum" al cetății (titlul de rege - "șarrum" - fiind rezervat divinității naționale Assur). Suveranii asirieni până la Șamși-Adad I (1813-1780) au adăugat titulaturii lor precizarea "din dinastia fondată de Puzur-Așur". Îi succede la tron Șallim-ahhe.
Puzur-Așur I () [Corola-website/Science/303824_a_305153]
-
oportunitate. Rusia sovietică a văzut aceste teritorii ca pe provincii rusești revoltate, necesare pentru securitatea Rusiei dar nu a putut să reacționeze rapid pentru a contracara mișcările de independență. Succesul Revoluției Poloniei Mari a dus la înființarea unui stat polonez suveran, A Doua Republică Poloneză. Conferința de Pace de la Paris nu a stabilit o hotărâre definitivă cu privire la granițele dintre Polonia și Rusia Sovietică, și nici nu a fost discutată problema în Tratatul de la Versailles. Conferința de Pace a promulgat o frontieră
Invazia sovietică a Poloniei () [Corola-website/Science/320802_a_322131]
-
rareori în scrierile evreiești precreștine, dar ideea unui Dumnezeu rege este fundamentală în iudaism. Isus folosește termenul aramaic „malkut”, care nu se referă la un teritoriu geografic locuit, cât mai ales la activitatea regelui acelui teritoriu, rege care își exercită suveran puterea. Evreii timpului lui Isus Cristos aveau părerea că lumea ajunsese la o asemenea degradare încât nimic nu mai putea salva situația decât intervenția divinității la scară cosmică, intervenție supranaturală făcută cu ajutorul unui trimis supranatural, Mesia, Fiul lui Dumnezeu, Fiul
Împărăția lui Dumnezeu () [Corola-website/Science/312690_a_314019]