3,756 matches
-
o senzație de neglijență și lejeritate în gesturile și atitudinile sale"! Citind aceste rânduri mă întrebam cam cum ar fi arătat Che în costum Armani, cu cămașă și cravată Hugo Boss, parfumat cu Agua di Gio și cu degetul la tâmplă rostind clasica formula "To be or not to be"!). Presa uruguayană de dreapta avea să-l "mitralieze" pe tânărul ministru cubanez abia împlinise 33 de ani deși acesta reușise să adune, la 17 august, la o conferință pe teme economice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
pur și simplu a zbughit-o din cabinet, alături de tata. Au ieșit alergând din clădirea dispensarului. Aveau aerul unor adolescenți care tocmai făcuseră o poznă. Tata era nițel ridicol în rolul acesta de june, el, care avea păr alb la tâmple. În stradă, doctorița s-a oprit și i-a întins tatei mâna, recomandându-se în glumă și serios: -Irina. -Valeriu, s-a prins tata în jocul ei. -Uite ce-am hotărât, Valeriu: să-mi faci o vizită. Tata a remarcat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
aceasta îl îngrozea, îl scotea din minți pe fratele meu. Numai că, avea să constate curând Vlad, dracul nu mai era așa de negru. Ceva se petrecuse cu tovarășul Cameniță, acesta se schimbase, se mai cizelase, părul îi albise la tâmple, îi dispăruseră acea furie, acea cruzime de animal, acum în ochii lui mai puteai zări câte ceva, ceva ce uneori semăna cu îndoiala, cu golul fără margini, acum pe obrazul lui mai răsărea câte un zâmbet cu o licărire de omenie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
volume de critică: Fantezii critice (Iași, Junimea, 1983), Portret al criticului în tinerețe (București, Cartea Românească, 1984) și Exerciții de îndoială (Iași, 1999), precum și a două volume de versuri: La Belle Époque (Iași, Junimea, 1999) și Domnișoara cu nefericirea la tâmplă (Iași, 2002). A fost membru al Uniunii Scriitorilor din România și al Uniunii teatrale din România - UNITER. Între 1996-2002 a fost consilier în Consiliul municipal Iași, șef al Comisiei pentru Cultură. La 12 octombrie 1990 a fost printre inițiatorii constituirii
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
chiar așa. Tu ești Victor... Tu știi că eu sunt mama. "Mama ta", a insistat. Nu am putut răspunde. Nu era mama mea, nu eram Victor, nu eram nimic, mai puțin decât nimic... Dar bătrâna doamnă m-a sărutat pe tâmplă și m-a rugat să-mi deschei cămașa; mi-a ascultat inima... Îi simțeam urechea aspră. Bătrâna credea că-l regăsise pe Victor, care fusese de-o vârstă cu mine și avea un trecut oarecum asemănător cu al meu. Dispăruse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
iveală când nu te aștepți, tocmai când cauți calea opusă lor. Dar orice tulburări incerte mă stăpâneau, ele s-au spulberat de cum s-a deschis ușa și un bărbat puternic, de vreo șaizeci de ani, cu păr alb stufos și tâmple olimpiene, a apărut În prag. Avea o figură care Îți transmitea instantaneu Încredere, cu ochi calzi, trădând Însă un umor irezistibil (care a avut și mai mult darul să mă relaxeze). Mi-a Întins mâna prietenos și cu o voce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Privesc însă cum se luminează ochii Chiarei când mă vede, cum îmi zâmbește Elena... Acum are patru ani și spune că suntem amiche per la pelle, adică prietene la cataramă. Chiara mai vorbește cu arborii ei, își pune mâinile la tâmple ca și cum s-ar concentra, apoi îmi spune că voi fi fericită. Eu o întreb: — Auzi, ia vezi, o să am vreodată o casă cu flori și cu un cățel în curte? Ea se concentrează din nou și spune: — Da, o să ai
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
se destramă lunecând într-o baie de sânge. Stau întins pe plajă ca un infirm și primesc în corp căldura agonică a astrului muribund. Reînnoirea acestui eveniment produce în mine întotdeauna același efect; lumina crepusculară îmi străpunge dureros ochii și tâmplele. E ca o pulsare de materie crudă: am impresia că atomii incandescenți se desprind din sfera purpurie a astrului solar, străbat spațiul și vin să-mi sfâșie corpul cu puterea dată de ascuțișul unor pumnale. O durere atroce mă obligă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Cu puțin timp în urmă mi-ați făcut o onoare pe care cu greu/ați fi acordat-o unuia cu drepturile neștirbite;/numai eu până acum, pe-aceste țărmuri, sunt scutit de dări,/afară de cei ce sunt scutiți prin lege;/tâmplele mi-au fost încinse cu sacra cunună/pe care favoarea publică a vrut să mi-o ofere fără ca s-o cer”). Astrologie Aici se prevede viața unui nou-născut, studiindu-se poziția și mișcarea astrelor. Aia e o abilă ghicitoare în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
își face apariția în apartamentul autoarei, încercând să susțină piesa în fața unor persoane influente reale, disimulate aici sub alte nume. Ș. mai scrie versuri (Mirabila povară - Du côté de chez moi, 1999), eseuri, reflecții, evocări, acestea adunate sub titlul Lângă tâmpla cerului (1998), texte elaborate în Germania, între 1987 și 1990, despre condiția diasporei românești, despre câteva figuri culturale importante - Mihai Eminescu, Alice Voinescu, Albert Camus. Semnificativă este însă apariția unui volum de memorii, Scântei din vatra vremii (2001), care reflectă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289638_a_290967]
-
propria țară - meserii marginale, imposibilitatea de a publica, dificultatea de a găsi ambianța potrivită - și, în cele din urmă, autoexilarea. SCRIERI: La curțile Hârlăului, București, 1977; ed. (Iconia), München, 1994; ed. Cluj-Napoca, 2003; Lunga veghe de la Cozia, București, 1981; Lângă tâmpla cerului, Cluj-Napoca, 1998; Mirabila povară -Du côté de chez moi, ed. bilingvă, Cluj-Napoca, 1999; Scântei din vatra vremii, Iași, 2001; Fulger în prag de veac, postfață Valentin Tașcu, Cluj-Napoca, 2002. Traduceri: Epopeea lui Ghilgameș, introd. Al. Dima, cu ilustrații de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289638_a_290967]
-
din Sărărie. Când ai aflat nenorocirea ce te-a lovit, ai trecut printr-un moment de mare descumpănire. Dar, mai bine spune-ne dumneata cum a fost: „ Am stat o zi și o noapte... cu coatele pe genunchi și cu tâmplele în mâini și nu mă uitam la nimeni. Stăteam și nu mă puteam gândi la nimic... Cine și câți te-au înțeles atunci sau chiar astăzi. Poate doar cel care a avut nenorocul să treacă prin asemenea nenorocire. În scurtă
Un humuleștean la Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1273_a_1920]
-
mine... Taci, mămucă dragă, lasă că te descânt eu și o să vezi cum are să-ți treacă îndată... Creangă repide înșfacă o ulcică, o umple cu apă, pune doi cărbuni aprinși și începe a freca pe bătrâna femeie pe la gât și tâmple, tot bolborosind: <<Sulică, mulică, tot în sus mi te ridică, de ț-a trece, nu ț-a trece, vie altul să te frece>>, iar... bătrâna femeie adormi sub mângâietoarele cuvinte ale lui Creangă. Se vede lucru că credința babei a
Un humuleștean la Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1273_a_1920]
-
să mascheze ceva, ceva ce numai ea putea ști și bănui? Borboane de sudoare îi invadaseră fruntea. Câte avea să-i spună încă și nu o făcuse... Gândurile i se învălmășeau amestecându-se ca o claie de fân. O dureau tâmplele. Probabil că atunci când își ținea copilul în brațe își amintea mereu de ea. În cele din urmă, Carlina își aminti că uneori el o încânta cu flori, buchete mari, în special gladiole roz pe care i le punea în brațe
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ochilor ei se întâlniră și se topiră precum se topește roua unei dimineți în arșița soarelui, sau spuma unei mări în amurgul serii. Duse un deget ușor de pe buzele lui pe buzele ei, după ce îl sărută, apoi se aplecă aproape de tâmpla ei șoptindu-i la ureche : „Te iubesc! Te iubesc așa de mult... cum nu am iubit vreodată! N-ai să mai pleci niciodată, nicăieri de aici. Ai să stai cu mine toată viața.Vom avea copii, iar când vom fi
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
lovea acolo unde mai lovise de atâtea ori. Când îl văzuse că apare după atâta așteptare, când era gata să se întoarcă acasă, simți prin trupul ei acei fiori de gheață care îi cunoștea iar o sudoare rece îi năpădi tâmplele. - La ce m-ai chemat să vin la tine? Să văd cât de nemernic ești? - Te-am așteptat! Am venit după tine, înțelege! - Cum m-ai așteptat? Uitându-mă într-o stație de autobuz? - Am stat aseară până târziu și
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ar fi putut dormi în circumstanțele de față? Îl așteptase toată noaptea de pe undeva să apară. Așternutul era vechi și șifonat demult. Nu îndrăznise să se facă mai comodă, capul și-l simțea ca prins într-o menghină; îi zvâcneau tâmplele. Se simțea îngrozitor și se întreba ce căuta ea acolo. Oare de ce fusese atât de bădăran cu ea?! Nu mai era deloc politicos! Se purtase urât cu ea, caraghios... Toate amintirile cu el îi bâzâiau prin creier aidoma unei insecte
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
acte”- a strigat procurorul și a primit 12 ani închisoare. Eu am primit doi ani. Despărțit de ceilalți am lucrat la dreptul comun. Aici am fost bătut de Directorul Petru Goiciu ca „slugă al popilor”. La al doilea pumn la tâmplă mi-am pierdut cunoștința; m-a apucat de guler și nu știu cât a mai dat; mi-a mișcat oasele la craniu; simțeam săgetături când mișcam capul. În februarie 1951 - via Văcărești - am ajuns la Spanțov, lângă Oltenița și de aici la
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
se ferește în lături: A! Nu!... Aiasta-i cununa mea de spini! La așa "Mântuitor" așa coroană! râde el sarcastic și începe să se agite de colo-colo târșind piciorul. Buba-i aici, Sihastre! spune și își înșurubează un deget în tâmplă. Ai tu cataplasmă pentru aiastă nevăzută rană. Ai?!... Arhimandrit!... Mitropolit te fac! Am!!... Am!! se repede bătrânul îmbiindu-l cu o ulcică de pe policioară... Ce-i aicea? Afion ... Îți alină durerile toate ... Toate?! Toate! Fantastic! Ia ulcica cu mâinile tremurânde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
lângă Țamblac. Auzi? "Comori în Ceruri", mormăie el. Dac-ar fi după mine, le-aș pohti mai abitir pe cele pământene. Din păcate, nu se grăbește nimeni să mi le dea... Aaa! se adresează el unui boier înalt, frumos, cu tâmplele argintii, ce stătea tăcut, retras, mai în spate, boier Isaia! Dragul meu! Poftește mai în față! Așa-așa... Ca rudă apropiată a Domnului, s-ar cuveni să stai în față, să fii pildă tuturor că Domnul din Ceruri a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Despoții ăștia ajung să se creadă supraoameni, adaugă Maria. Își creează un adevărat cult al personalității: "Omul providențial", un geniu stăpânitor ce se naște o dată la cinci sute de ani... De fapt, au o rotiță sărită aici, își împunge el tâmpla cu degetul. Dumnezeule! strigă Alexandru, eroic, și mușchii încordați se umflă sub cămașa nădușită, lipită pe trup. De m-aș întâlni în luptă, față-n față cu acest "Magnific"! I-aș arăta eu "Fatih-Fatih"! Un cetitor în stele, egipțian, pripășit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
E trist... E frumos totuși... De aceea... și Ștefan o îmbrățișează, o strânge, o ține strâns. De-aș putea să opresc timpul... spune el și se smulge cu greu. Tăcere... Voichița îi mângâie o șuviță: Ți-au înflorit ghiocei la tâmple, Măria-ta Ștefane... Grijile, Voichițo, grijile... Patruzeci de toamne s-au scuturat... Uneori, mă simt atât de bătrân. Am trăit... cât pentru trei vieți am trăit.... M-am gândit, suspină Voichița, dar în glas își face curaj singură. M-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
BÂRSĂNESCU, Ștefan. Medalioane. Iași, Editura Junimea, 1972. BEJAN, Victor. Oamenii cetății. Iași, Editura Pim, 2015. BEJENARU, Aurel, AGRIGOROAIE, Elidia. Memoria locurilor ieșene. Iași 1974. BOGDAN, N.A. Orașul Iași. Ediția princeps. Iași, 1904; Editura Tehnopress, 1997; Editura Junimea, 2008. BUCIULEAC, Florin. Tâmpla/ Fizionomii convorbiriste/ Convorbiri literare, Iași, 2008; Chipuri. Album. Iași, Editura Opera Magna, 2013. BOTEZ, Demostene. Memorii. București, Editura Minerva, 1970. BOTEZ, C., PRICOP, A. Prin hanurile Iașilor. București, Editura Sport-Turism, 1989. BUSUIOC, Nicolae. Oglinzile Cetății. Interviuri ieșene. 3 vol., Iași
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Ralet crede și el că înlocuirea ișlicului cu pălăria a ușurat „fluturările gândului“. S-ar părea că o națiune își schimbă caracterul odată cu costumul, presupune Marie Boucher (o franțuzoaică stabilită în Moldova); „oricum fie, este vădit că una nu se tâmplă fără alta. Molăciunei obiceiurilor boierului i vinea bine antereul, care era făcut parcă înadins să-i împedice mersul prea repede, și măreției sale împrumutate i se potrivea prea bine urieșul șlic, de un cot în circonferință. Surtucul și fracul dădură
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
dimpotrivă totul părea stingere, scădere. Eu voiam o creștere, o înălțare, ceva imaculat, o lege, un frig aspru dar un aer limpede. În loc de aceste vorbe frumoase, palmele mele umede, sudoarea năclăind părul. Nu mă puteam mișcă de la fereastra, sângele urca, tâmplele mi se desfăceau încet : puteam să și glumesc : poate, în sfârșit, voi pătrunde << înăuntru >>”. Naratorul, Viziru, confundă realitatea imaginației cu visul și poartă dialoguri aparente cu personaje cum ar fi Antipa. Cu acesta ar avea un contract. Personajul îi da
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]