2,992 matches
-
cheamă pe tine, frate turc? - zise mai încet Vulture. — Mustafa, bre - zise turcul, coborând și el glasul. — Frate Mustafa - șopti Vulture - ai mâncat vreodată piure de castane? — Mâncat, bre - șopti și turcul. — De la cine ai mâncat tu, frate Mustafa?! - zise uimit Vulture. — De la tine, bre, acu trei ani, când ai fost cu celălalt Vodă - zise turcu. — Mda - zise Vulture. Și mai vrei să mănânci? Mai vreau, bre! - zise turcul. Atunci du-te și anunță-l pe viziriu. — Iaca mă duc - zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ai o viață de câine, măcar să mori mușcând. Așa că, dragii mei - se răsuci el spre călugări - mergeți înapoi la Papa și spuneți-i că eu, Sima-Voevod, sunt gata să-i lovesc pe osmalâi cu primul prilej potrivit! — Măria-Ta!... - făcu uimit Ximachi. — Am zis! - îi tăie vorba Voevodul și se sculă în cârjă. Apoi grăi cu glas mai blând: Ruxăndriță, porumbița mea, până deseară la ospăț, n-ai vrea să mergem să facem nani? — Nani? - ganguri Ruxăndrița. Ba da, vreau, vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
în calitate de tată trebuie să te îngrijești să aibă de toate. Din 1317, de când e atestată familia Potoțki, toți membrii ei au avut dantura completă. De altfel, măseaua de minte e pe stema familiei. — Și eu ce pot să fac?! - zise uimit hangiul. — Vei plăti despăgubiri: fata va fi dusă la Cracovia și i se vor pune doi dinți de aur. în plus, a treia măsea din dreapta sus e găurită. Va fi umplută, tot pe cheltuiala ta. Se pleacă la Cracovia poimâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
zâmbetul trist Metodiu - uneori chemările Domnului par oamenilor simpli chemări ale Necuratului. în visele tulburate ale acestei zglobii copile nu Michiduță și-a vârât coada, ci grija Celui de Sus ca să-și îndeplinească menirea de femeie. — Păi și dovleacul? - făcu uimit Iovănuț. — Dovleacul va desăvârși lucrarea - spuse Metodiu, scoțându-și botinele prăfuite din picioare. Dacă mănânci dovleac seara, rar, foarte rar reziști ispitelor. Episodul 154 îN SALA DE MESE A SIGNOREI Rămași singuri, Metodiu și Iovănuț începură, după datină, să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
răspunse bătrânelul. Dar dacă stăm până dimineață, prindem micul dejun. Toți se uitară năuciți la el. Raționamentul moșneagului le scăpa. Păi da - continuă el - de ce să n-așteptăm până dimineață? Oricum, dimineața primim masă. — Dar de ce să așteptăm aici? - întrebă uimit căpitanul Tresoro. Ce să facem aici? Să facem cunoștință - răspunse bătrânelul. Mâncăm de două luni împreună și pe mine nu m-a întrebat nimeni cum mă cheamă. — Bine, poftim: cum te cheamă? - zise căpitanul Tresoro. — Mă cheamă Toto - spuse bătrânelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
câteva amare meditațiuni pe motivul „ubi sunt”. Apoi Ruxăndrița scoase de sub pat o ladă mare, ferecată și porni să îngrămădească în ea rochii, postavuri, șiace, cearceafurile de pe pat, odicoloane, văpsele, bijuterii, cupe, sfeșnicele din cameră. — Ce faci, dragă? - zise Vodă uimit. — Ce să fac? - răspunse Ruxăndrița. Iaca adun, că doară n-o să plecăm cu mâna goală! Cine știe ce matracucă are să vie în locul meu, de ce să-i las toate astea ei? — Nu e frumos ce faci, suflețel - spuse Vodă. Nu sunt lucrurile tale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
capetele plecate că din prea plinul, obștescul timp al sfințeniei voastre ați avut veșnic de lăudata îngăduință de a desprinde un mic răgaz pentru a ne primi și asculta păsurile. Nu vom uita aceasta niciodată. Frumos vorbești, padre Metodiu - zise uimit papa. Să aibă acele ținuturi din care-ați purces așa școli bune de retorică? — Școli nu prea sunt - răspunse Metodiu - ba aș spune că nu sunt deloc, însă, serenissime, retorica o avem în sânge, iar sângele nostru e nobil și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
știu ce scrie. — Și ce scrie, dacă nu vă supărați? - întrebă Metodiu. — Până aici Occident, de-aici încolo pașalâc - spuse turcul cu mândrie. — Mă scuzați, n-am știut - zise Metodiu. Eu sunt moldovean, și știți, la noi nu... — Moldovean?! - spuse uimit ienicerul. Osman, Selim, Zaiafet, ia veniți bre, încoace! Din niște tranșee săpate la umbra pâlcurilor de salcâmi, răsăriră câteva busturi mahmure de turci. Alături de ele apărură și altele, mai tuciurii, cu inel în ureche și cu viori în mâini. Abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
lăhămețiți de un veac de aprig pașalâc, se azvârleau după cojile aruncate în apă. La un moment dat, după o coajă mai mare se iți capul unui sturion imens, doldora de icre, care aruncă o privire în jur, își dădu uimit seama până unde ajunsese, se scufundă rapid și făcu cale-ntoasă spre Orșova. — Frumoasă priveliște - intră Metodiu în vorbă oprindu-se lângă grec. — Frumoasă, nimic de zis - răspunse căpitanul - dar e o priveliște în care trebuie să fii cu ochii în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
superresponsabila soră mai mare. Deosebirea era atât de frapantă, încât între ele ar putea să fie o diferență chiar de zece ani. Din fericire, Duggie Sutton a apărut lângă mine înainte ca Suki să apuce să întrebe de ce sunt așa uimită. Pot să v-o fur pe fata asta talentată pentru câteva momente? Mă trase ușor deoparte și îmi șopti confidențial: Ce succes, draga mea! Arată superb. Sper că ești încântată. Bineînțeles că nu se potrivește cu spațiul ăsta, dar vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ăsta - ei, în fine, Charles al nostru era dependent de droguri. Ce zici de asta? Destulă heroină pură în sânge încât să omoare un cal. În ciuda tonului vesel, Hawkins se uita intens la mine. Probabil a văzut că eram sincer uimită. —Doamne, am murmurat. Charles de Groot, băiatul de aur, bomba blondă, un toxicoman. — Nu mai poți fi sigur de nimeni în ziua de azi. — Deci nu știai. Era o afirmație. —Bine, următoarea întrebare. Știi de la cine o lua? —Scutește-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
franțuzesc, felul în care graseia erau încântătoare. Mi-a spus dintr-odată: Dar suntem lipsiți de maniere, Sam, vorbim numai despre grijile noastre. Îmi pare atât de rău. Ar trebui să întrebăm în ce stare este sculptura ta. Am rămas uimită. O pot repara, i-am răspuns. Îmi va lua ceva timp, dar va fi ca nouă. Doar că nu prea am chef să o gândesc din nou. Nota de plată va fi consistentă, a spus Sir Richard pe loc. Fă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fetișoară. Că de-amu ne trimăt și fetișoare, păgânii! - Cine trimite, ce? - mama tot nu Înțelege (las’ că nici eu). - Păgânii iștea di Ruș’! De-amu leagă-n harașuta lor șî fetișoare! ȘÎ ni le trimăt! - Adică... parașutiste? - mama e uimită (dar eu!) - Cum Îți spui! Ș’ tâlharii de Măneni - alde Morcov, blăstămatu - i-o luat tăti lucrușoarele, o lăsat-o cum o făcut-o mă-sa - și unde, doamnă?! Taman În stuhării, la Curchi! O mâncat-o di jie lichitorile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
lucrează de câțiva ani în Italia și judecă țara cu ochiul străinului, Jeff in Puglia. (Astfel de bloguri ale expaților, prin perspectiva oferită, sunt o sursă excelentă de informare.) La începutul șederii lui în Italia, prin 2005, americanul Jeff povestește, uimit, că primarul din Brindisi fusese condamnat la închisoare pentru corupție, dar că după ispășirea pedepsei a fost reales în funcție. Prin februarie 2007 aflu de la el că primarul (același) este iarăși în închisoare - tot pentru corupție și luare de mită
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
fac eu pe acest cîine turbat pe care-l urmăresc să mi se gudure la picioare, dînd din coadă, atunci cînd și unde se așteaptă mai puțin. — A doua oară astăzi! O zi plină de coincidențe. SÎnt pur și simplu uimită Dar mie nu mi se părea deloc așa. — SÎnt uluit de-a dreptul, continuă el. Mi-am zis eu că o să adulmeci tu locul ăsta la momentul potrivit, dară nu sta acolo... ia loc. — Dar de ce nu mi-ai spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
căpăcelul vizorului. Nici nu-i de mirare că i-a trebuit atîta timp să ajungă la ușă dacă ne gîndim la ce oră matinală am sunat. A scos lanțul În grabă, a rotit minerul și a deschis ușa larg. Rămase uimită, așa cum prevăzusem. — Ce vi s-a Întîmplat? Încă e devreme... — Ei, Camelia. Mă lași să mă spăl pe față? Bine că nu se zăreau pantofi bărbătești la intrare. Își prinsese părul Într-un fileu și era Îmbrăcată În ceva matlasat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
a identificat în acuzațiile aduse de oamenii lui Franco asemănări cu cele aduse chiar lui de oamenii primarului ieșean Gheorghe Nichita. Vitse a ținut să spună că nu a avut tupeul să se compare cu Lorca, dar că a rămas uimit cum în epoci diferite și în țări diferite, oameni diferiți sunt puși la zid din cauza unor acuzații asemănătoare și nefondate. Studentă la Actorie, în rolul principal „Ce părere aveți despre teatrul spaniol în general?“, îl întreabă un ziarist pe Lorca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
a început să o examineze. Era extrem de contrariat. Nu își amintea să fi observat cât de particulară este această stâncă față de toate celelalte din zona cercetată în timpul altor escaladări. Privirea i-a rămas țintuită de suprafața ei, pe care descoperea uimit o mare complexitate structurală și morfologică. Îndreptându-și atenția pe o parte din rocile surargintii, observă o aglomerare de cristale poliedrice Marian Malciu de granați alături de micașisturi cu străluciri argintii, ce păreau a fi doar bolovani izolați, dar toate cu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
fie ca amândoi să se manifeste ca relativ diavoli, fie măcar unul din ei. Orice fel de cogitațiune își are riscul ei, chiar și atunci când este de bun-simț și întru totul dorită de auditoriu. În general, receptorul așteaptă să fie uimit și înminunat, dar se șifonează dacă este prea tare zdruncinat. Eu cred însă doar în arta cu zdruncinături, în arta care atinge epidermic (iar epiderma aceasta nu este doar piele sută la sută, ci și epidermă cerebrală, sufletească etc.). Cogitațiunile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
care am oficiat-o, copilul a rostit limpede primele cuvinte din viața lui, cerându-i mamei sale să îl ia în brațe și să-l ridice până la icoană, ca s-o poată săruta. Credincioșii prezenți atunci în mănăstire au rămas uimiți, după cum am rămas și eu când am văzut ce putere mare are Maica Domnului”, a povestit părintele. Atunci părintele Antonie a studiat cu atenție icoana pentru prima dată. A văzut că avea doar doi ochi, așa cum i-a pictat pictorul
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
Îmi era poftă sau foame; nu știu, dar cred că niciodată nu mi-am dorit mai mult să mănânc pește. Când am ieșit să plec, părintele Antonie a strigat după mine: "Chemați-i și pe ceilalți și haideți la masă". Uimită, am refuzat politicos, deși nu mai puteam de bucurie că pot mânca bucățica de pește pe care mi-o doream atât. " Haideți mai repede, până se face ora 12.00", a întărit părintele. Am alergat să-mi chem tovarășii de
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
nu e de mirare. Până la urmă, de patru ani vin aici și de fiecare dată răspunsul a fost „Ei, știi tu, Janice, doar o seară cu fetele“. Ridică o sprânceană, dar mi-aș dori să nu pară chiar așa de uimită. Cineva drăguț? întreabă. — Păi, sper că e drăguț, rânjesc eu. Evident. Mi-ar plăcea să-i spun. Mi-ar plăcea să anunț întregul coafor cu cine mă întâlnesc de fapt diseară, dar sigur nu m-ar crede nimeni. Mă simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ne toarnă șampanie. —O, știi doar că nu am voie să vorbesc despre scenariu. E confidențial. Hai, continuă, îl tachinez în timp ce gust șampania. Spune-mi, îți ocupi timpul cu idile și cu femei care suferă după tine? Adam se preface uimit. Nu eu scriu scenariul. Eu doar citesc replicile. Nu e vina mea că scenariștii m-au distribuit în rol de canalie. Totuși, nu sunt așa în realitate. Ca să mă asigure de spusele lui, îmi face cu ochiul. Nu mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
comanda. Sunt fericită. Foarte fericită, de fapt. Adam tocmai mi-a spus că ar vrea să se uite pe scenariul meu. Asta înseamnă că vrea să mă mai vadă, evident. Îi cer chelnerului varianta vegetariană. Adam comandă același lucru. Sunt uimită. Rareori întâlnesc bărbați vegetarieni. Ciudat, mereu mi-am închipuit că o să mă mărit cu un vegetarian ca mine. Încă un semn, poate? Îl întreb despre munca lui și e evident că îi place ce face. — Actorii nu sunt plătiți pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
intimidarea a fost întrerupt. Râd în sinea mea. Așa-i trebuie. Păi, îmi cer scuze, trebuie să-i duc dulciurile bietului copil. Probabil crede că m-am dus și m-am aruncat din avion. Bărbatul râde zgomotos, și eu sunt uimită. Nu a fost așa de amuzant. Întinde mâna. —Norman Levins, spune el strângându-mi ferm mâna. Ești o fată încântătoare și sper să te mai văd și altă dată când mai merg cu avionul. Nu ai cumva un carnețel pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]