3,724 matches
-
o ușă spre alte dorințe decât ce crezuse până atunci că ar face-o fericită. În general, când omul află că lumea este mai mare decât și-o imaginase, este cuprins de mâhnire mai întâi, gândindu-se la condiția lui umilă și mărginită de până atunci. Abia după aceea pornește la drum, încearcă să iasă din locșorul lui strâmt și să cucerească ținutul necunoscut. Cam așa fusese și cu fata spătarului, care de la Sfântul Dumitru încoace se tot gândise la haine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
și porți din lemn curat. Nu ieșea nimeni, nu venea nimeni. Până la urmă, a bătut în poartă și, pentru că ușierul n-avea de gând să deschidă, și-l tot întreba de pe zid ce vrea, Zogru, cu fața lui de țigan umil, a cerut să-l vadă pe părintele Teodosie. Călugărul a ieșit, în fine, pe poarta nouă, iar Zogru a și sărit la gâtul lui, întorcându-se vesel și cu altă față spre chilie. Cum a căzut seara, s-a dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
își trecu de câteva ori buza superioară peste cea inferioară și invers, obținând o distribuție uniformă a rujului, dar și o depunere de pigment suav pe marginile incisivilor. Chestie care îi dădea un aspect cât se poate de pitoresc, după umila mea părere. Își mai aranjă un pic buclișoarele vopsite într-o culoare care se voia a fi roșu Tițian, așa cum îi spusese coafeza, dar care nu izbutise decât o nuanță stacojie de o intensitate aproape electrică. În orice caz, realizarea
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ritm de melc. Ambasadorul Statelor Unite la București, Mark Gitenstein, a făcut recent o observație crudă, dar cu un sâmbure de adevăr prea dureros pentru a fi rostit public: „Revoluția a avut loc cu 20 de ani în urmă. Părerea mea umilă și personală este că mai nimic nu s-a schimbat în primii cel puțin zece ani. Odată cu alegerea lui Emil Constantinescu, lucrurile au început să se schimbe“, a susținut ambasadorul SUA. O a două concluzie: modernizarea va avea un adversar
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
azi Isus... Foaie sfântă a Iubire, Și-a răbdării îndelunge Îndeajuns, nu sunt cuvinte Strigă inima-mi " Ajunge"... Foaie sfântă-a nemurire Și-a sublim și-a sfânt și-a milă Îmi petrec sub crucea-Ți Doamne Și ființă mea umilă.
Poem trist by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83246_a_84571]
-
erau menite să reprezinte splendoare lui Hristos. Însă sufeltul său înțelegea deasemenea neputința oricărei bogății pământești de a o reda. Fața Mântuitorului părea rece la bogățiile din jurul ei, iar ea se uita la fața lui, fiindcă acea față o făcea umilă. ă Pe-asta n-am mai văzut-o, i se adresă ea în sfârșit negustorului. ă Azi am primit-o, răspunse acesta îndreptându-și ochii spre locul unde arăta ea. ă E veche? ă Secolul șaptesprezece. ă Nu este cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
cazul în asasinul crede că îl poate da în vileag. ă Cine crezi că este asasinul? Porfiri Petrovici suspină deznădăjduit. ă Ai dreptate, sunt vinovat. Am o vină foarte rusească. Sunt superstițios. Privirea lui Porfiri era pe moment timidă, aproape umilă. știi că am sânge de tătar? Din partea bunicii mele. S-a născut într-un trib Kezhig și s-a măritat cu un subofițer rus. În momentele mele de reverie, îmi place să îmi imaginez că ea fost fiica șamanului tribului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
este decât tunetul îndepărtat al furtunii ce va să vină. Și va veni... Lehamite Pe cuvântul meu de cetățean al marelui oraș Vaslui că m-am cam săturat să mă tot iau de Trăian Băsănău și servitorul său cel mai umil și umilit pre numele lui de botez, Emil și după tatăl care l- a miruit de Paști cu un ou în frunte, Boc, și de aceea azi m-am hotărât să scriu un scenariu de film care dacă va fi
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
jurat în fața lui Dumnezeu că vei fi alături de el și la bine și la rău. Domnul v-a unit, tot el vă va despărți. Luana, unde ți-e credința? Unde e fetița care mulțumea pentru toate lucrurile bune și accepta, umilă, încercările pe care i le trimitea Cel de Sus? Fetei îi era rușine să spună că a uitat de Dumnezeu, că nu mai fusese la biserică de multă vreme și că în inima ei se cuibăriseră tot felul de îndoieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
-i vorbească. Considera că soțul ei întinde coarda prea tare, încercând să-i forțeze mâna, făcând-o să se simtă vinovată de suferința și deznădejdea lui. Poza în omul lipsit de putere și apărare, întunecându-i micile realizări profesionale și umila tihnă din familie. În prima zi de martie, Ștefan veni să le scoată în oraș. Aniela se repezi în brațele lui Radu și nu voi, cu nici un chip, să meargă la plimbare fără el. Se rățoi la Ștefan și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de câini se repezi la ea, lătrând și arătându-și colții înspăimântători. Luana paraliză de spaimă. Începu să țipe isteric. Din umbra copacilor, un bărbat se grăbi s-o apere. Ridică ochii spre chipul protector și întâlni privirea caldă și umilă a lui Radu Noia. Înțelese, atunci, ceva ce nu credea că e posibil. Îi fusese dor de el. Un dor nebun, sufocat de mii și mii de negări. Îl iubea. Din tot sufletul, ca în prima zi. Apropierea lui îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
spus să mă scutească de prezența lui în timp ce negociam. După ce evreul a plecat, promițând să-mi aducă banii până la apusul soarelui, o sumă, după părerea lui, suficientă unui nobil să se descurce vreme de două săptămâni, Callisto a devenit brusc umil. - Domnule, m-a întrebat, pot să vă mai fiu de folos cu altceva? I-am răspuns că aveam nevoie doar de un bărbier și de cineva care să-mi livreze niște haine cuviincioase. A fost dezamăgit, căci la ambele lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dumicat în plus față de ceea ce ți se cuvenea, o săptămână o duceai doar cu pâine și apă. Deosebirea de alți benedictini exista și în felul de a se îmbrăca; regula neprevăzând interdicții de formă și culoare, ci doar să fie umile și să nu bată la ochi, veșmintele lor erau negre. Considerând obiceiul de a colora țesăturile prea costisitor și chiar un lux zadarnic, la Bobbio, culorile rămâneau cele pe care le aveau materialele brute. Îmbrăcămintea lor se compunea dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
te-ai purificat de tine însuți, dar când o vei putea face îți vei da singur seama de simplitatea sublimă a valorii meșterului Luca, Știu că are dreptate părintele dar, Oricum ai lua-o, Theo, arta religioasă e o artă umilă, dacă vei continua s-o faci va trebui să te obișnuiești cu asta, altfel orice biserică în care vei picta nu va mai fi o biserică, ci un muzeu, Încă o dată are dreptate părintele și eu privesc peste masă semnele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
le poți citi cu ușurință titlurile, geografie, istorie, limba franceză, probabil Daniel și-a făcut deja lecțiile pentru mâine, de aceea nu l-am mai văzut eu dimineața în ultima vreme, era plecat la școală, arta religioasă e o artă umilă, Daniel desenează în caietul cu foi veline semnele alfabetului grecesc, Dar Theo nu știa atunci de ce învățam eu greaca, el nu știa că voiam să citesc din Cartea părintelui Ioan, că voiam să descifrez misterioasa scriitură, de aceea învățam greaca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
strivește totul În calea sa. De cealaltă parte, Ieyasu, rece și calculat, Înțelept la sfat, viteaz În luptă, depășindu-și vîrsta prin maturitate. Dar piatra unghiulară a acestui triumvirat este și cea mai proeminentă figură: Hideyoshi, care se ridică de la umila slujbă a celui care aduce sandalele stăpînului, pentru a deveni Taiko - supremul conducător al Japoniei În numele Împăratului. Când Nobunaga iese din anonimat nimicind o armată de zece ori mai mare decât a lui, se aliază cu Ieyasu, a cărui provincie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stomacul. Altceva nu pot face. Voi merge până-n zori. — Dacă vrei, vino cu mine. — Încotro? — La Hachisuka. Așează-te la casa mea. Îți vom da te mâncare și-o să te-ngrijim până te Însănătoșești. — Mulțumesc, făcu Hiyoshi o mică plecăciune umilă; privindu-și picioarele, păru să cugete la ce avea de făcut mai departe. Înseamnă că mă vei lăsa să locuiesc acolo și să lucrez pentru dumneata? Îmi place felul tău de-a fi. Ai cuvântul meu. Dacă vrei să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cam derutat, dar, cum el era căpetenia, făcu un pas Înainte. — Ești Hachisuka Shichinai? Întrebă Mitsuhide. — Eu sunt, răspunse Shichinai, ținând capul sus. Se afla În fața oamenilor săi, dar era un lucru obișnuit ca un ronin să nu se arate umil Înaintea unui samurai, care servea un senior sau războinici de rang mai Înalt. Deși era Înarmat cu o lance, Mitsuhide făcu o plecăciune și vorbi politicos: — E o plăcere să te cunosc. Am mai auzit de numele dumitale, precum și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mergea Înaintea lor. Îl Întrebă pe Nohachiro: — Nu era nimic suspect la el, nu-i așa? — Nimic din ce se poate vedea. Kahei strânse mai bine frâul calului. Nu trebuie să-i acuzăm de proastă creștere pe oamenii de obârșie umilă. Apoi, făcându-le oamenilor săi un semn cu capul, spuse: — Să mergem. Nu le luă mult ca să-l ajungă pe Hiyoshi. În timp ce-l depășeau, Kahei privi nepăsător În jur. Desigur că Hiyoshi, se dăduse la o parte din drum, stând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și exclamă: — Ei, dar e Maimuța, fiul lui Yaemon, nu-i așa? — Da. — De ce nu ți-ai spus numele, În loc să gemi acolo ca o stafie? — Păi, poarta nu era deschisă, și, când m-am uitat prin spate, dormeați, spuse el umil. Apoi, ați Început să vă cam agitați și m-am gândit să Încerc să vă strig din nou. Nu e nevoie să fii așa de rezervat. Cred că soția mea a Încuiat poarta când a plecat la cumpărături. Vin să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
le alunga la fel de repede. Se părea că trupul și spiritul său sfidau orice ordine prestabilită. Se Înțelege că aceste lucruri țineau nervii celor din slujba sa Întinși la limită. În ziua aceea, se citise o carte, iar apoi de dusese, umil, la capela buddhistă, să se roage pentru strămoși. În liniștea capelei, cererea de a-i aduce calul fusese la fel de surprinzătoare ca o lovitură de trăsnet. Servitorii nu-l găsiră acolo, unde i se auzise glasul. Se repeziră la grajd și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a dat o slujbă de mică importanță și presupun că ești nemulțumit. Dar, de vreme ce ți s-a mărit salariul, n-ar trebui să consideri că ai mai avansat un pas În lume? Ca purtător de sandale, deși e un post umil, erau momente când stăteai pe lângă calul stăpânului și mai aveai o speranță de avansare. Pe de altă parte, Însă, putea fi nevoie să-ți dai viața. La bucătărie, ai scăpat de asemenea griji. Nu poți fi și cu slănina În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Da, da. Dar, În sinea lui, nu era câtuși de puțin dezamăgit. Dimpotrivă, se bucura foarte mult că primise o avansare nesperată de la Nobunaga. Când Începu munca la bucătărie, primele lucruri care Îl frapară atenția fură Întunericul, umezeala și murdăria. Umilii slujbași care pregăteau mesele, fără a vedea soarele nici măcar la amiază, și bătrânul bucătar șef lucraseră, fără răgaz, ani În șir, În mirosul supei de alge. „N-o să meargă deloc,“ Își spuse posomorât Tokichiro. Nu suporta să stea În locuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
o lamentație. Presupun că ați asistat cu toții la Înălțarea și la decăderea unor provincii. Și cunoașteți nefericirea oamenilor care au locuit În provincii decăzute. E inevitabilă. Cum este firesc, Domnia Sa, generalii săi și aceia dintre noi care suntem cei mai umili samurai nu uităm de apărarea celor mai mici părți ale provinciei, nici chiar În somn. Dar ascensiunea și prăbușirea unei provincii nu pornesc din castelul său. Se află chiar aici, În voi Înșivă. Locuitorii provinciei sunt zidurile ei de piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întrebă Ieyasu. — Hirate Nakatsukasa a murit, dar are câțiva oameni capabili ca Shibata Katsuie, Hayashi Sado, Ikeda Shonyu, Sakuma Daigaku și Mori Yoshinari. Foarte recent, i s-a alăturat un om extraordinar, cu numele de Kinoshita Tokichiro. E de rang umil dar, din cine știe ce motiv, numele lui se aude mereu de pe buzele orășenilor. — Ce părere au oamenii despre Nobunaga? — ăsta-i lucrul cel mai extraordinar. E firesc ca ocârmuitorul unei provincii să se dedice guvernării poporului său. Iar poporul, de regulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]