6,679 matches
-
portocale și scorțișoară, îmi fac cumpărăturile la Billa, urmăresc vreo treizeci și două de canale TV, ascult muzică grunge, pop, industrial, gregoriană și clismatică, merg la stadion și la Ateneu, îmi plac berea de Reghin și țuica de Baia-Mare, dorm, urlu, râd, obosesc. Înăuntru, o cutie de conservă încărcată cu circuite. Secret lacrimile din pungile de metal ale pleoapelor. Când mișc degetele și-nfig unghiile în carne, dau drumul micilor păienjeni de fier pe pânzele venelor, înregistrez înțepăturile acelor și păcănitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
răspuns. Cântări ceva În minte, plimbându-se grăbit prin fața boierilor. Apoi păru a gândi cu voce tare. - Acum șase ani, la Reuseni, era să cadă și capul meu lângă cel al părintelui meu Bogdan. Trăsesem sabia să mă bat și urlam ca lupul cel atins de săgeată și săream peste mesele nuntașilor la gâtul lui Petru Aron, trădătorul și ucigașul. Și fără să văd că Petru Aron era străjuit de puhoi de oșteni poloni și că se pornise năvală asupră-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
atacă. Nu ridică, ci fac totul una cu pământul. Nu construiesc nimic, fiindcă, În spiritul legilor lui Ginghis-Han, orice construcție rănește pământul. Catedralele noastre sunt pentru ei suprema sfidare. Zâmbetul nostru Îi doare. Cărțile și picturile noastre Îi fac să urle. Între noi și ei e o bătălie fără prizonieri. China și-a ridicat Împotriva lor Marele Zid. Noi nu putem Înfăptui un asemenea miracol. E prea târziu. Dar putem face un zid suplu, inteligent și Înarmat În calea lor. - Vorbești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
preocupat de trebile lui proprii, de sine însuși, de ceea ce se petrecea împrejurul lui. Omul pururea tânăr, când trecuse pe lângă acel oraș, făptuise multe lucruri bune. Ciobanului [î ]i răpeau tatarii din turmă și el a alungat tatarii, cărbunarului îi urlau lupii pe lângă casă, el a stârpit lupăriile, și-n adevăr într-o piață a noului oraș el a văzut o statuă călare c-o elebardă în mână și s-a recunoscut pe sine în acea statuă. - Eu sunt acela, zise
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
îndoim dacă principele Bulgariei va avea un succes acătării cu politica sa de indignare morală. Altfel consiliază Machiavelli pe Principele său să lucreze. Când oamenii din generația ta, zice autorul italian, sunt corupți, trebuie să te servești ca dânșii, să urli cu lupii. De aceea, în loc de-a-i depărta de la sine, prințul ar trebui să 'nființeze o decorație, de ex. "Leul Bulgariei", a cărui posesiune să fie împreunată c-o pensie reversibilă bunăoară. Această decorație s-o împarță la toți patrioții
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
stăm nediplomaticește cu micile popoare vecine o cam știm, încît nu ne trebuie, lămuriri oficiale; opinia publică suverană a țărilor balcanice nu-și pune margini în manifestările ei contra Austro-Ungariei și spumegă de furie și ură. De la Cetinie la Filipopole urlă un cor de indiani, tot mai turbat și mai asurzitor, ca-n ajunul unui război. Despre opiniile bandei sîntem lămuriți; rămâne cestiunea dacă diplomația noastră face ceva pentru a provoca aceste sentimente de bună vecinătate, dacă se silește a demonstra
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
bosniac. El este cel ce ne repartizează seară de seară etajele în cochetul sediu al băncii private SBS și tot el este cel ce se ocupă cu fișele noastre de prezență sau cu întreținerea aspiratoarelor portocalii marca Stihl. Fiecare aspirator urlă cât un motor de avion înainte de decolare; chiar și acum, în timp ce scriu aceste rânduri, le aud vuietul înfundat... Chef' ( nu am știut niciodată cum îl cheamă, dar toată lumea îi spunea astfel) nu are autoritate și, ca toți cei lipsiți de la
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
colegii mei s-au organizat și au reclamat comandantului unității calitatea acesteia. Plutonierul responsabil, gros și unsuros (la propriu, are mereu mustața din jurul gurii plină de diverse grăsimi) care are grijă de bucătărie năvălește brusc în dormitor și începe să urle: cine a îndrăznit să reclame, de ce nu suntem mulțumiți, de ce nu am venit mai întâi la el pentru a-i spune "ca unui tată" nemulțumirile noastre. Sunt momentele care îmi plac cel mai mult din armată, pline de absurd, prostie
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
atalaku, care simte cel mai bine pulsul adunării... Când excitația apare printre dansatori, atalaku începe să țipe isteric etunana, etunana, ceea ce s-ar putea traduce prin "a sosit momentul întâlnirii" (în clar, al atingerilor sexuale). Dacă dansatorii răspund îndemnului, atalaku urlă iarăsi gutural în microfon ceva de genul "Ca, c'est bon ça ", cu un accent delicios de inimitabil. Dansul care se pretează cel mai bine acestui tip de exercițiu se numește Ndombolo; numele s-ar traduce prin Mingiuța cea roșie
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
în plus: francezii sunt un popor care nu se spală suficient; franțuzoaicele nu-și epilează picioarele. 10 martie 2005 Iarnă grea, tare grea în Québec. Așa cum primitivii băteau toba în timpul eclipselor de Lună pentru a speria monstrul, și eu aș urla, dansa, aș face vrăji etc pentru a alunga iarna aceasta atât de lungă. Mă bucură enorm ideea primăverii. Voi avea parte în sfârșit de o primăvară așa cum îmi doresc din copilărie, un anotimp pe care noi l-am pierdut în
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
manifestă, pare a fi scăpat de undeva, de sub supraveghere. Își exprimă dorințele printr-un geamăt-urlet animalic. Cele două fete încep să urce aparent indiferente scările de la universitate. Paraliticul își ia avânt cu scaunul, se blochează în scări apoi începe să urle și să se zbată neputincios. În cazul său, bestia sexuală care zace ascunsă în fiecare dintre noi se poate manifesta liber. Aș dori să remarc și privirile celor din jur, așezați tacticos pe iarbă. Priviri vinovate și atitudini paralizate de
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
spunem că asta face de 20 de ani. Apoi am descoperit lucruri noi, care au îmbogățit foarte mult povestea. Am aflat că marele lui dușman este ploaia. În momentul în care plouă nu mai poate muta pietrele și atunci plânge, urlă, e complet nefericit. Mi-am dat seama ce cantitate enormă de afecțiune pune în acea activitate. Pietrele respective sunt sensul vieții lui. I-am întrebat pe câțiva pacienți de ce cred că el mută pietrele. Unul dintre ei mi-a dat
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
al nu știu câtelea avertisment dat celor nepăsători față de splendoarea, demnitatea și originalitatea creațiilor românești al căror exponent indestructibil rămâne Mihai Eminescu. Detractorii săi nu sunt decât niște simpli păduchi literari care urmăresc scopuri oculte sau speră să se pricopsească urlând pe la răspântii ca lupii. Ei vor dispărea de la sine sub coroziunea timpului care nu iartă, asemenea unor ignobile furuncule sub acțiunea antibioticelor. Să nu uitam că nici sclavia turcească, nici cea rusească, nici cea modernă nu au reușit să maculeze
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
dacă unele încercări denotă oarece stângăcie, cel puțin una dintre ele surprinde. Sper să am dreptate: "Pietre de moară îmi umblă în creier/ Și macină, macină-ntr-una./ Și boabele râd și s-ascund/ Și-n zdrumicări se desfată/ Ai, pietrele, pietrele urlă și plâng." (Pietre, 1953). Expresionism nobil, înalt! Dar nici nu se cade să-l eliminam din sfera poeticului, pentru că, în ultimă instanță, rămâne un poet de idei cu farmecul brumei timpurii căzute pe tâmple. Meditația labirintică este echivalentă cu suferința
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
A-i consacra un poem era un gest de îndrăzneală poetică, dar și un act de nonconformism social. În alt text, publicat în 1933, ofensiva contestatară are drept obiectiv literatura instituționalizată, cu tentațiile ei ierarhizante: „poetul și câinele gherasim luca urlă în mijlocul străzii / câinele ăsta e un câine de valoare / îi vom transmite felicitările noastre / și îi vom da locul al 3642-lea în literatura română”. La douăzeci de ani poetul parcursese deja o etapă și se îndrepta către alte orizonturi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287859_a_289188]
-
nimic, nimic, nimic. Nimic n-am recunoscut... Pe dumneavoastră v-au bătut În timpul anchetelor? Era o masă uite așa, cum e asta, și Într-un colț era o sirenă, Îți aprindea două proiectoare În față, dădea drumul la sirenă să urle și Începea să te bată. Ne-o pus la curent de picam jos pe beton... În subsolul ăsta, de la vila Daniel. Da’ nu m-o ținut mult, că dimineața ne-o mutat cu o dubă la Sibiu, pe toți câți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
bătut, deci că sigur ne-am văzut unul pe altul... Ei, și comandantu’ nou, Dumitrescu sau Constantinescu, ne-a adunat pe toți și a ținut primul discurs pe care l-am auzit eu În pușcărie... că altfel auzeai numai cum urlau la tine când intrau sau pe vizetă. La Gherla ați fost vreodată la izolare? Am avut o perioadă, Între 14 ianuarie și 14 august 1964, când am stat și la izolare. Nu mi-au spus de ce, dar am aflat când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
erau de cauciuc, ca să mai facă un pic de amortizare, erau de lemn și numa’ rupe. Și te punea să numeri până la 25. Dacă ai ajuns până la 15, 16 și n-ai mai putut suporta, o trebuit să strâgi, să urli. „Câte ți-am dat, mă?” „Nu mai știu.” „O luăm de la Început.” Serios vă spun. „O luăm de la Început.” Vi s-a Întâmplat să primiți bătăi din astea? Nu, fiindcă eu am fost de un principiu... Acolo o fost bine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ai lăsat galenții!”. Și-apoi le mai da câte una peste spate cu botele alea pe care ducea hârdaiele. O fost teroarea mare atunci... Bătăi extraordinare, și-n fiecare duminică era bătaie de la ora opt și până pă la 12. Urla celularul! P-un fost coleg, Victor Orha, l-o dus În pavilionul doi, și cică i-o dat 25 la fund. Și asta pentru că un gardian i-o dat ordin să mute o piatră mare și el avea un necaz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
că el a intervenit ca Securitatea să nu treacă la acțiuni de represiune În ’89... M-am dus și eu atunci aici În fața primăriei și În fața prefecturii și pă urmă m-am dus și la Securitate. Era lume multă. Strigau, urlau... La ei nici o mișcare. Vă mulțumesc. Ioan Șt. Popatc "Ioan Șt. Popa" S-a născut În 1935. Naționalitatea: română. Religia: ortodoxă. Studii: Facultatea de Filozofie, secția ziaristică. Profesia: profesor. A fost arestat În 1959 și condamnat latrei ani. A executat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
magazinul. Și se uita în continuare bănuitor la el, așteptînd poate ca băiatul să murdărească sticla sau să pună mîna pe una din bomboanele colorate sau pe altceva. Tocmai înainte să-i vină rîndul, căpcăunul a avut satisfacția să mai urle o dată la el: Las-o pe doamna în față. Nu vezi că-i bătrînă și de-abia se mișcă?! De-abia atunci a văzut cîrja care încerca să-l depășească cu lovituri peste picior. I-a făcut loc, cerîndu-și scuze
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
cine sunt? Știu atâtea lucruri neesențiale despre mine. Uneori, într-o clipită sunt luminată parcă de o incunabulă din cartea vieții, despre care se vorbește în Biblie. „Tinctura” sfintelor din familia mamei mele strălucește și în mine. Îmi vine să urlu: Doamne, păstrează-mă în iubirea Ta! M-aș bate cu pumnul în coșul pieptului, ca sinucigașii din familia tatălui meu, strigând: Doamne, am păcătuit! Dă-mi înțelepciune pentru ziua în care chipul meu va fi orbit de lumina de neînchipuit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Messerschmitt-urilor (sau Junkers, Stuka, Focke-Wulf, nume de avioane nemțești care erau pe toate buzele), tot alergând prin grădină, s-a izbit de un tub de beton în care se puneau flori, și dinții din față i s-au spart. A urlat atât de tare, încât vecinii au crezut că a fost vorba de ceva îngrozitor, venind de la dușmani, și s-au ascuns cu toții în pivnițele improvizate ca adăposturi. Câți ani să fi avut ea atunci? Și eu? Totul e ascuns în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
în care sunt invitată de ambasadă să vin în România. Mare angoasă - am mai primit și alte invitații, pe care le-am refuzat. Criticile colegilor la adresa mea, reproșurile grosolane pentru lipsa mea de interes politic, în comparație cu alți colegi de pe baricade, urlând cuvinte goale, mă fac mai degrabă sceptică decât binevoitoare. Am visat o pasăre cu capișon negru, alb și albastru, pe care o țineam în mână, simțindu-i bătăile inimii. Cu Maciej (Zaremba) și Agneta (Pleijel) care s-au întors cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
fumez o țigară, recitesc scrisorile tale, fumez din nou o țigară, mă gândesc la tine, la tine cu mine, la mine cu tine, la noi. Îmi vine să deschid fereastra biroului, să fac fumul să iasă și să strig, să urlu, dar mă opresc la timp pentru că știu că vor veni să mă ia și să mă închidă pentru a-mi da calmante, pentru a-mi spune că nu trebuie să strig și să urlu, pentru că „asta nu se face”. Mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]