25,230 matches
-
culorile unui sticlete de mai. Nebraska la vremea recoltei: ultimul loc din lume unde ar fi vrut să se ducă. Care era cuvântul ăla care însemna frică irațională de spații goale, întinse? Să scrie și mai mult era singura lui salvare. Un raport concentrat, publicat sau nu. Unul care să răscumpere tot ceea ce fusese rușinos la celălalt. Nu un studiu de caz, o viață. Putea să-și asigure, în avans, bunăvoința tuturor celor implicați. Îl putea recrea pe Mark Schluter, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
întâmplare...? Ei bine, nu știa. Nu știa absolut nimic despre nimeni. Dar erau lucruri pe care le putea afla despre ea însăși. Se plimbă pe stradă, în fața sediului Platteland Associates, prefăcându-se că admiră vitrinele puținelor magazine - echipamente medicale, Armata Salvării, cărți vechi - care nu fuseseră încă eutanasiate după debarcarea Wal-Martului. Avea să se ivească la doisprezece fără zece și avea să se îndrepte spre Home Style Cafe, pentru masa de prânz. Patru ani n-aveau cum să schimbe lucrurile. Robert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mai bucuroși că sunt cine sunt - tocmai asta visase să fie. Iar bărbatul acesta era singurul care-i cunoștea această slăbiciune fatală. Ascultă și-i cântă în strună, încuviințând din cap la amănuntele pe care i le dădea - apartamentul de salvare pe care îl pregătise, avocatul care promitea protecție convenabilă. Îl lăsă să trăncănească despre viitorul care-l aștepta. Măcar avu decența să n-o întrebe dacă era dispusă să-l umple. Și această scurtă escapadă n-o costase decât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de a acționa conform intențiilor și chiar de a le da formă. Mutism akinetic - orice dorință de a vorbi, gândi, acționa sau alege dispăruse. În entuziasmul său uman scuzabil, Crick a declarat că fusese localizat centrul voinței. Se auzi soneria, salvarea și blestemul său. Studenții începură să iasă chiar în timp ce se grăbea să încheie. — Cam asta a fost analiza introductivă a chestiunii extrem de complexe a integrării mentale. Știm câte puțin despre părți. Știm mult mai puțin despre modul în care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
oprească chestia asta. El nu răspunde, ci se sprijină pe un călcâi, în poziția Virasan, și se holbează la toate felurile de mâncare sofisticate pe care le gătise ea. Acum avea să iasă la iveală. Acum avea să plătească pentru salvarea asta. De unde știi toate astea? — Am văzut schițele. Bărbia lui se înalță, cade și se înalță iar. Un fel de încuviințare caustică. —Și... când aveai de gând să-mi spui? — Tocmai ți-am spus, răspunde ea, cu palmele deschise, arătând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
înapoi spre est pe ruta piezișă de zbor, devine transparent, mai subțire decât pelicula. O voce spune: Vă rugăm să nu vă plimbați prin cabină sau să vă adunați în grupuri pe culoare. Se agață de cuvinte - o vestă de salvare. Ceva din specia asta s-a descătușat. Bărbatul-copil avea dreptate: Capgras e mai adevărat decât netezirea asta perpetuă a conștiinței. Avusese la un moment dat un pacient - Warren, în Țara mirării -, un bărbat de treizeci și doi de ani, comerciant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
fi avut noi mai puțin de mâncare decât boul și vaca. M-am spălat repede în bucătărie și m-am îmbrăcat cu costumul. Eram la mijlocul lui septembrie și vremea rămăsese caldă, ceea ce mie mi se părea îmbucurător, căci era singura salvare dacă n-aveai decât un costum de stofă subțire. Îl periasem temeinic, curățând urmele de noroi de pe pantaloni. Când plouă la mahala, se fac îndată băltoace și e vai și amar de pantaloni. Bun, de acord, la noi se fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
transmiteau emisiuni speciale. În capitală se distruseseră multe clădiri, până și elvețienii și-au oferit sprijinul. Noi n-am acceptat, pentru că partidul și guvernul aveau deja totul sub control. Ne-a comunicat tovarășul personal. Apoi au apărut primele povești despre salvări uimitoare de sub dărâmături, cu oameni care au reușit să supraviețuiască, deși în jurul lor se prăbușiseră zidurile. S-au scris chiar și cărți despre asemenea întâmplări. După câteva săptămâni, au început să ne dea iar la televizor Columbo și Kojak, filmele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
destule. Am refuzat s-o însoțesc mai departe. Ea mi-a spus că sunt laș și a dispărut de una singură în desiș. M-am întors la șosea și, când dădeam să intru pe poartă, pe lângă mine a trecut o salvare. Erau trei copii înăuntru și, după cum arătau, se vedea cât le era de frică. Pe unul din ei, Dragomir, l-am recunoscut și el mi-a făcut semn cu mâna. A durat mai mult de o oră până când Nora a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
o oră până când Nora a venit înapoi; avea pantofii și pantalonii murdari, însă nu părea să-i pese. Când am văzut că vrea să-mi vorbească, am întrebat-o: „Ascultă, unde îi duc pe Dragomir și pe ceilalți copii, cu salvarea?” „La Spitalul orășenesc din Covasna. Acolo vor fi operați sau așa ceva.” Am simțit inima bătându-mi mai tare, căci asta mă aștepta și pe mine. A doua zi dimineață, m-am deșteptat destul de târziu. Nu venise nimeni să mă trezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cheamă Sanda și cereți cu ambasadorul Zanzibarului. Ea Închide mereu și spune „necinstiților, las’ că știu eu cine sunteți și dacă nu vă dați numele, nu mai răspund”, iar voi râdeți de vă prăpădiți. Când vă hotărâți să sunați la Salvare și Pompieri apare maică-ta care a fost la ședința cu părinții și distracția ia sfârșit. Vă prefaceți că Învățați la chimie, iar tu explici foarte serios o ecuație cu tetraoxidul de crom care nici nu există. Pe scări, prietenul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de pripas, un oraș al câinilor, și oamenii trăiesc alături de câini. O teamă fără nici o motivație bate la ușa fiecăruia. Orice zi care vine e ca un fel de porție de viață, ca o izbândă a unui loz norocos. Singura salvare - cărțile, muzica, amintirile, propria conștiință. Teama ia forma unei liniști interioare. 20 aprilie Recitești Boris Vian - Spuma zilelor. Seara, la vernisajul unei expoziții - „Salonul refuzaților”: Horia Bernea, Sorin Dumitrescu, Ilfoveanu, Napoleon Tiron... trece ca o statuie lividă Nichita Stănescu 24
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
să Închei nici un dialog. O să vă cunoască. TU, la televizor. Îl vezi pe Ion Iliescu. Instinctiv nu Îl crezi și, Îl respingi. În nici un caz ăsta, ăsta nu. Și chiar crezi asta. (Peste câteva zile, când citește componența Consiliul Frontului Salvării Naționale, Îți dă un fel de speranță, tot Înșiră la nume, nume cunoscute și la urmă de tot când termină... „cu voia dumneavoastră, ultimul pe listă, Ion Iliescu”). Ți se duce speranța. Ceea ce vezi cu ochii tăi e de netăgăduit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
mai ales, Se vede o speranță pe fețele hidoase Și parcă-ncepe eul, să aib-un înțeles... Când inima pulsează de plinătate gravă Și răscolește-n coșul cel plin cu sentimente, Atunci nu trupul tău, ci altul, o epavă, Va încerca salvarea, pe noi acostamente... Un trup, din trup cu trupul, aidoma și nu, Ți-a subjugat ființa și gândul și voința Făcând din tine alta, așa cum dânsul vru Și mi-ai sculptat pe chip, amarul, suferința...
EUL... by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83795_a_85120]
-
jos lângă mine. Hai în cealaltă cameră, mi-a spus la ureche, nu se aude nimic aici. Vreau să vorbim. Era clar că nu accepta un refuz. M-am uitat spre Will și Joe sperând să găsesc o portiță de salvare, dar aveau deja limbile atât de adânc unul în gura celuilalt că probabil își blocau reciproc căile respiratorii. Am renunțat, dând din umeri. Ei bine, măcar să fie o bârfă. Mâna lui Will era acum pe coapsa lui Joe, cu jointul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Efros, prietenă de-a sorei lui, tînără evreică pe care APC chiar a cerut-o În căsătorie ( și noroc că avînd religii diferite, femeia a Început un șir de certuri ce se anunța nes fîrșit, iar scriitorul și-a găsit salvarea În fugă)! Apoi, s-a lăsat sedus de o profesoară frumoasă, Lidia (Lika) Mizinova, deși atitudinea lui nu era cea a unui bărbat care iubește sincer. Legătura asta platonică nu va putea fi destrămată niciodată, Lika crezînd cu tenacitate că
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Vâlcu, suprapus peste o premieră a teatrului ra diofonic :” Și-a trecut pătimirea precum Filoctet, cu ale cărui tragice trăiri se identificase altă dată, spunîndu-și că, atunci cînd un zeu se Îndîrjește să-i aducă prăbușirea, exis tă, singură, soluția salvării prin artă. CÎnd victima tragică este artistul, din suferință va scoate un punct de sprijin. Altfel, lumea nu ar fi decît o Închisoare atroce, cu un singur condamnat la Întuneric ” ... Frumos! Sau, cît de exact și de util pune problema
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
vomite. MINISTRUL: În cabinetul meu? Nu. Dacă-i așa, mai bine să moară. PATROANA: Mor... MINISTRUL: Slavă Domnului! JENI: Și dacă se preface? PATROANA: Salvați-mă! JENI: O salvez? MINISTRUL: Nu știu cum e mai bine. JENI: Știți ceva. Dacă am chema salvarea. Ei ar putea s-o salveze sau s-o omoare. Momentul ăsta de tranziție trebuie depășit. MINISTRUL: Ai dreptate. Ar putea măcar s-o ia de-aici. JENI: Alo! Salvarea! Un caz grav... da... nu știu cît de grav... Pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
Nu știu cum e mai bine. JENI: Știți ceva. Dacă am chema salvarea. Ei ar putea s-o salveze sau s-o omoare. Momentul ăsta de tranziție trebuie depășit. MINISTRUL: Ai dreptate. Ar putea măcar s-o ia de-aici. JENI: Alo! Salvarea! Un caz grav... da... nu știu cît de grav... Pare foarte... Ce diagnostic? MINISTRUL: Ce sînt eu să pun diagnostice? Eu sînt doctor în politologie. Spune-le de rigor mortis. JENI: Avem un diagnostic probabil... Rigor mortis... Da... Mortis. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
în politologie. Spune-le de rigor mortis. JENI: Avem un diagnostic probabil... Rigor mortis... Da... Mortis. Cu "s". Alo...! Alo...! A închis. A zis că pentru asta să nu ne adresăm la ei. MINISTRUL: Ce lipsă de responsabilitate! PATROANA: Ajutor... Salvarea... JENI: Rahat. De unde să-ți dau salvare? MINISTRUL: Cred că i-a trecut rigiditatea. Uite cum saltă. Parcă e o broască. JENI: Rîioasă. MINISTRUL: Mă tem că tot vomită pînă la urmă. JENI: Nu știu ce ne facem. MINISTRUL: Sună la ministerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
JENI: Avem un diagnostic probabil... Rigor mortis... Da... Mortis. Cu "s". Alo...! Alo...! A închis. A zis că pentru asta să nu ne adresăm la ei. MINISTRUL: Ce lipsă de responsabilitate! PATROANA: Ajutor... Salvarea... JENI: Rahat. De unde să-ți dau salvare? MINISTRUL: Cred că i-a trecut rigiditatea. Uite cum saltă. Parcă e o broască. JENI: Rîioasă. MINISTRUL: Mă tem că tot vomită pînă la urmă. JENI: Nu știu ce ne facem. MINISTRUL: Sună la ministerul sănătății. Să trimită o salvare. JENI: Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
-ți dau salvare? MINISTRUL: Cred că i-a trecut rigiditatea. Uite cum saltă. Parcă e o broască. JENI: Rîioasă. MINISTRUL: Mă tem că tot vomită pînă la urmă. JENI: Nu știu ce ne facem. MINISTRUL: Sună la ministerul sănătății. Să trimită o salvare. JENI: Dacă 1-aș chema chiar pe ministru? E coleg cu dumneavoastră în guvern. O fi și medic. MINlSTRUL: Imposibil. Trebuie să fie la ziua Europei. Și eu am întîrziat. Ah, cît am întîrziat din cauza acestei strigoaice nemernice. JENI: Alo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
pe ministru? E coleg cu dumneavoastră în guvern. O fi și medic. MINlSTRUL: Imposibil. Trebuie să fie la ziua Europei. Și eu am întîrziat. Ah, cît am întîrziat din cauza acestei strigoaice nemernice. JENI: Alo! Ministerul sănătății! Trimiteți vă rog o salvare la ministerul nostru. Avem un caz foarte grav... Dar unde să sun? ...La Salvare? Am sunat dar nu vor să vină. E un caz foarte complicat... Grav, da... Mortal a fost, dar acum nu mai este... A fost rigor mortis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
Trebuie să fie la ziua Europei. Și eu am întîrziat. Ah, cît am întîrziat din cauza acestei strigoaice nemernice. JENI: Alo! Ministerul sănătății! Trimiteți vă rog o salvare la ministerul nostru. Avem un caz foarte grav... Dar unde să sun? ...La Salvare? Am sunat dar nu vor să vină. E un caz foarte complicat... Grav, da... Mortal a fost, dar acum nu mai este... A fost rigor mortis și acum sare ca o broască... MINISTRUL: Ca un purice... JENI: Auziți, ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
ziariștii. Sînt o grămadă. Spun că e ceva suspect. MINISTRUL: Și ce vor? JENI: Declarații senzaționale în exclusivitate. MINISTRUL: Cum dracu' au aflat? JENI: Au observat că n-ați ajuns la ceremonia de ziua Europei și apoi au văzut o salvare venind încoace. Așa au dedus că e ceva grav. MINISTRUL: Și salvarea unde este? JENI: N-au mai lăsat-o să treacă. Toată strada e blocată de ziariști. MINISTRUL: Ah, purcelușii! Ce facem? JENI: Am încuiat ușa de la intrare dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]