25,230 matches
-
Întrebă Desdemona. ― Nu. Trebuie să luăm trenul până În Detroit. ― De ce nu poate să ne Întâmpine? ― E prea departe. ― Mai bine. Oricum n-ar ajunge la timp. Vântul neîntrerupt de pe mare făcea ca marginile prelatei să fluture. Pe laturile bărcii de salvare se forma gheață. Vedeau vârful coșului de fum al Giuliei și fumul Însuși, deslușindu-se doar ca un petic de cer de noapte fără stele. (Deși ei nu o știau, coșul acela de fum dungat, pieziș, Îi informa deja despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pieziș, Îi informa deja despre noua lor casă. Le șoptea despre River Rouge și fabrica Uniroyal, despre cele Șapte Surori și Doi Frați. Dar ei nu-l ascultau. Își Încrețeau nasurile și se lăsau și mai jos În barca de salvare, unde fumul nu ajungea.) Și dacă mirosul industriei n-ar fi insistat să intre de pe acum În povestea mea, dacă Desdemona și Lefty, care crescuseră la munte, În miros de brad, și care n-aveau să se obișnuiască niciodată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
intre de pe acum În povestea mea, dacă Desdemona și Lefty, care crescuseră la munte, În miros de brad, și care n-aveau să se obișnuiască niciodată cu aerul poluat din Detroit, nu s-ar fi ghemuit pe fundul bărcii de salvare, atunci poate că ar fi detectat o aromă nouă adiind În aerul aspru al mării: izul reavăn de noroi și scoarță udă. Pământul. New York-ul. America. ― Ce-o să-i spunem Sourmelinei despre noi? ― O să priceapă. ― O să-și țină gura? ― Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Nu vreți să vă aduc o pătură? ― Ne pare rău. N-o să se mai repete. ― Nici n-ar avea când să se repete, spuse căpitanul și, ca să-și Întărească spusele, trase la o parte cu totul prelata de pe barca de salvare. Desdemona și Lefty se ridicară. În depărtare, luminat de soarele care răsărea, se zărea conturul New York-ului. Nu avea forma obișnuită a unui oraș - așa, fără cupole, fără minarete - și trecu un minut până când deveniră conștienți de Înaltele forme geometrice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
deschisă, cu urechile ciulite la zgomotul gheții care geme... ...Dar acum, pe lângă zgomotul motorului, Începe să se mai audă un sunet. În celălalt capăt al orașului, exact În această noapte, bunica mea are un coșmar. E Într-o barcă de salvare de la bordul Giuliei. Căpitanul Kontoulis Îngenunchează Între picioarele ei, scoțându-i corsetul din trusoul de mireasă. Îi desface șireturile și Îl deschide, pufăind o țigară cu aromă de cuișoare. Desdemona, rușinată la culme de brusca ei goliciune, privește În jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Apucă de capătul parâmei și Începe să tragă. Și apoi: Durere. Durere de vis, reală și În același timp ireală, doar neuroni izbucnind În flăcări. Adânc Înăuntrul Desdemonei explodează un balon cu apă. Căldura Îi inundă coapsele și barca de salvare se umple cu sânge. Lefty trage de funie o dată, apoi Încă o dată. Fața căpitanului e Împroșcată cu sânge, dar acesta Își lasă În jos cozorocul și Înfruntă mai departe situația. Desdemona țipă, barca de salvare se clatină și apoi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
inundă coapsele și barca de salvare se umple cu sânge. Lefty trage de funie o dată, apoi Încă o dată. Fața căpitanului e Împroșcată cu sânge, dar acesta Își lasă În jos cozorocul și Înfruntă mai departe situația. Desdemona țipă, barca de salvare se clatină și apoi se aude o pocnitură și simte o senzație groaznică, de rău, de parcă ar rupe-o cineva În două, și acolo, la capătul parâmei, e copilul ei, o adunătură de mușchi, vânătă la culoare, și ea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
munte și lăsase În urmă un sat. Căzuse În capcană Într-un oraș În flăcări și scăpase vorbind o franceză pocită. Traversând oceanul, mimase o poveste de dragoste, dăduse ocol punții unui vas și făcuse dragoste Într-o barcă de salvare. I se tăiară codițele. Luă un tren spre Detroit și se mută Într-o casă de pe strada Hurlbut; consultă cărți de vise și deschise o bodegă subterană; primi o slujbă la Templul Nr. 1... Și apoi gena se mută din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
trasă la loterie. Sau mă lansez eu În speculații, punându-i fratelui meu În cârcă propriile mele obsesii despre șansă și soartă? Se prea poate. Dar, pe când noi puneam la cale o excursie - o excursie care fusese făgăduită când cu salvarea lui Milton din alt război -, Capitolul Unsprezece, care pleca În propriile sale voiaje chimice, părea că Încearcă să scape de ceea ce percepuse vag pe când era Înfășurat Într-o pătură de lână: posibilitatea ca nu numai numărul lui de recrutare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
luam prin tunelul amețitor, cu lumini galbene, care ducea spre New Jersey. Am intrat În subterană prin stâncă, având peste noi fluviul murdar și peștii Înotând În apa Întunecată de deasupra dalelor curbate de beton. La un magazin al Armatei Salvării din Scranton, nu departe de stația de autobuz, mi-am căutat un costum. M-am prefăcut că fac cumpărături pentru fratele meu, deși nu m-a Întrebat nimeni nimic. Măsurile bărbătești mă derutau. Cu discreție, mi-am pus hainele pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Aprinse o țigară și se prezentă, Întinzându-mi mâna: ― Ben Scheer. ― Eu sunt Cal. Nu mi-a pus obișnuitele Întrebări despre originea și destinația mea. În schimb, când am plecat, m-a Întrebat: ― De unde-ai luat costumul ăsta? ― De la Armata Salvării. ― Foarte drăguț. ― Chiar așa? am spus. Și apoi m-am mai gândit. ― Faceți mișto. ― Nu, nu fac, spuse Scheer. Îmi place un costum În care-a murit cineva. E foarte existențial. ― Ce-i aia? ― Ce-i aia ce? ― Existențial. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ridicarea prafului - o spumă cenușie / un vid păzit de dezordine. / Ca o agonie imperfectă, resturile lui intime, infime / pătrunseră asupra formelor neclare." Aceeași incomprehensibilitate a unor lumi neumane se relevă brusc și în afazia îngerului care, deus ex machina, simulează salvarea ființei androgine din hotelul "Fantastic": "- fonf-fonf - scârțâie îngerul - răsturnîndu-te din sacul de spate / - fonfat... fatafon... fon". Disprețul, aversiunea lui Florin Iaru pentru tot ce seamănă a sentimentalism, a melodramă, a emoție expusă direct în poezie devin foarte clare într-un
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
trezi". De la rătăcirea aceasta furibundă și sufocantă, personajul e salvat charismatic, fiind "pescuit" de un pescar de oameni și înălțat în vârful unui gigantic turn paralelipipedic, la al cărui ultim etaj îl așteaptă Maestrul. Schema devine din ce în ce mai simplistă, mai simetrică, salvarea de la puerilism venind în continuare de la resursele imaginarului. Maestrul are ochii ficși, obsedați, ai lui Jodorovski însuși (care este și autorul decorurilor filmului). El este secondat de o femeie goală, cu pielea ca de bronz, rasă pe cap (ca, de
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
să mă sune zilnic. Și acum, cea mai tare chestie, zise ea și făcu o pauză, pentru efect. A venit zilele trecute la mine cu un cadou. Ghici ce era? — Habar n-am. — O pereche de pantofi purtați de la Armata Salvării, zise Diane cu o nuanță de zeflemea În voce. — O pereche de pantofi purtați de la Armata Salvării! repetă Kitty. — M-am dus acolo ca să verific eticheta cu prețul. Un dolar! țipă Diane furioasă. — Haide, haide, intenția contează, Îi făcu Kitty
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
efect. A venit zilele trecute la mine cu un cadou. Ghici ce era? — Habar n-am. — O pereche de pantofi purtați de la Armata Salvării, zise Diane cu o nuanță de zeflemea În voce. — O pereche de pantofi purtați de la Armata Salvării! repetă Kitty. — M-am dus acolo ca să verific eticheta cu prețul. Un dolar! țipă Diane furioasă. — Haide, haide, intenția contează, Îi făcu Kitty cu ochiul. — Arăt eu a femeie care se Îmbracă de la Armata Salvării? — Poate că tipul e lefter
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
de pantofi purtați de la Armata Salvării! repetă Kitty. — M-am dus acolo ca să verific eticheta cu prețul. Un dolar! țipă Diane furioasă. — Haide, haide, intenția contează, Îi făcu Kitty cu ochiul. — Arăt eu a femeie care se Îmbracă de la Armata Salvării? — Poate că tipul e lefter. Poate, pentru el, Armata Salvării e un fel de Tiffany. Gândește-te și tu, poate abia a aterizat aici. Când am ajuns la New York, Parade of Shoes mi se părea grozav. Cred că a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
dus acolo ca să verific eticheta cu prețul. Un dolar! țipă Diane furioasă. — Haide, haide, intenția contează, Îi făcu Kitty cu ochiul. — Arăt eu a femeie care se Îmbracă de la Armata Salvării? — Poate că tipul e lefter. Poate, pentru el, Armata Salvării e un fel de Tiffany. Gândește-te și tu, poate abia a aterizat aici. Când am ajuns la New York, Parade of Shoes mi se părea grozav. Cred că a fost drăguț din partea lui că ți-a făcut un cadou. Fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
mi se părea grozav. Cred că a fost drăguț din partea lui că ți-a făcut un cadou. Fii și tu mai Îngăduitoare. Diane se gândi o clipă la ce-i spusese Kitty. — Dar ți-au plăcut vreodată hainele de la Armata Salvării? — Nu, mi-e teamă că nu. Dar el e un puștan din Africa, ce să știe el despre modă? Sunt sigură că doar s-a bucurat că a găsit un chilipir. — M-am simțit jignită. E cel mai aiurea cadou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
care l-am primit vreodată, zise Diane, furioasă și amuzată În același timp. Tu primești bilete de avion gratis până la San Francisco, Îți petreci noaptea În Malibu, iar eu mă aleg cu un tip care-mi cumpără cadouri de la Armata Salvării! chicoti ea. Nu e drept. Câți bărbați de culoare au case În Malibu? N-am găsit nici un singur negru mai de Doamne-ajută Într-un an Întreg. — Mi-a venit o idee, zise Kitty. De ce nu dai un anunț la Craigslist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
să vrea să-i facă viața mai ușoară. Era extenuată, și totuși neclintită În hotărârea ei de-a rămâne cu Charlie până la sfârșit. Kitty trânti portiera mașinii și părăsi rulota de parcă ar fi plecat de pe Titanic cu ultima barcă de salvare. Un minut mai târziu, Își dădu seama că uitase sticluța În care Își făcuse nevoile. Se uită pe fereastra din spate și o văzu pe Desert Rose ridicând-o de pe masă și Întinzându-i-o lui Charlie, să ia o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
cea a lui Cristos făcând același lucru. Închideam ochii atunci și vedeam asta mai bine ca niciodată: Cristos era totuna cu Coșuță, iar Coșuță era un prost. Ceva trebuie să fi simțit și Coșuță. Știa că pe undeva ultima lui salvare, dacă tot nu știa să fluiere, era ca necunoscutul de pe aleea Băiuț - Cristos Salvatorul - să nu ia bătaie. O să-l bat, âi spuneam eu. Nu, n-ai voie, îmi spunea el. Și a trebuit să merg cu troleibuzul până spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
camion, camionul era plin cu panouri, panourile au început să alunece și să zboare, unul a lovit în zbor o femeie, a strivit-o de trotuar și i-a retezat carotida, era tânără, țipa cumplit, a murit înainte să vină Salvarea. De fapt, C37 nu e un bloc obișnuit nici astăzi. Există, se pare, o legătură între blocul ăsta și Al-Qaeda, iar firul pleacă de pe aleea Parva, chiar din dreptul Școlii generale nr. 57, traversează țara și continentul, trece Atlanticul, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Rostogolirea lor este, de fapt, trecerea dintr-o condiție a existenței în alta. Pentru că această poetică a obiectelor comportă riscul unei reificări. Poetul presimte pericolul de a rămâne singur cu lucrurile, și această presimțire îl bântuie, cu puteri mereu sporite. "Salvarea" sa constă tocmai în capacitatea de a capta quiditatea obiectelor, retorica lor asumată și disimulată, care devine, printr-o logică a metaforismului, însăși esența poeziei. Dar, pentru Emil Botta, nu numai ce-ul obiectelor este "materie" poetică, ci în primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
și confeti se dovedește a fi mai puternică decât legătura, atât de problematică și fragilă, cu universul din care a provenit. Cu toate acestea, nu găsim nicăieri un minus tensional, ci un... plus gestual. Aceasta este și unica modalitate de salvare din recluziunea spațiului dușmănos, care seamănă nefiresc de mult cu moartea: gesturile care își propun să cucerească spațiul devin tot mai largi, până ating cortina nevăzută a timpului ("O, vreau să fug/ dincolo de al stelelor crug", Noapte-minune) : Și așa împodobit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
afectivă a dorinței de viață din ambivalența psihoconștientă a gestului suicidar. În acest demers, trebuie acționat astfel ca moar-tea să nu reprezinte un act anonim, depersonalizat și impropriu, ci dimpotrivă, o probă de afecțiune, de căutare de sine și de salvare".21 Dar poate că această temă de trist prestigiu, a suicidului, ține mai mult de latura teatralității operei lui Emil Botta (indiferent ce conotație am da acestui termen) decât de orice altceva. În orice caz, conform unei psihologii de buzunar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]