2,430 matches
-
alta și pentru aceea se pot uni într-o înfățoșare, și aceste se numesc note împreună-sunătoare. Acum fiindcă noi orice cugetăm cugetăm numai pin o unire laolaltă a notelor, de aci se ivește această lege: notele împoncișate nu se pot împreuna într-o cugetare. De exemplu: nu pot să cuget pre un om de cinste care să fie totodată și mincinos sau un cerc care să fie totodată și pătrat. Adevărul acestei legi se dovedește pin conștiința noastră cea dinlăuntru, căci
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
cu neputință este ca un lucru tot în aceeași privire totdeodată să și fie și să și nu fie. Acum fiindcă prin note împoncișate nu e putință de a cugeta ceva pentru că, neputîndu-se ele nărăvi laolaltă, nu se pot nicidecum împreuna într-o înfățoșare sau unitate a conștiinței, urmează cumcă din contra, acele note, care se nărăvesc laolaltă, se pot împreuna într-o 564 {EminescuOpXV 565} unire a conștiinței și aceea ce avem să cugetăm, numai prin note împreună sunătoare putem
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
fiindcă prin note împoncișate nu e putință de a cugeta ceva pentru că, neputîndu-se ele nărăvi laolaltă, nu se pot nicidecum împreuna într-o înfățoșare sau unitate a conștiinței, urmează cumcă din contra, acele note, care se nărăvesc laolaltă, se pot împreuna într-o 564 {EminescuOpXV 565} unire a conștiinței și aceea ce avem să cugetăm, numai prin note împreună sunătoare putem cugeta. Legea aceasta se numește principiul unirei: principium consensus. Principiul unirei nu se deosebește altmintrelea de pricipiul contrazicerei, decât că
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
formate cumpănindu-le laolaltă și luând sama la notele cari se potrivesc, apoi ținând în conștiință acele note cari sunt lor comune și despărțindu-le pre acestea di cătră acelea prin care se deosebesc de cătrăolaltă și mai pe urmă împreunînd notele cele comune într-o unitate a conștiinței, formează concepturi ale concepturilor cari se numesc priceperi (notiones) sau idei; deci cuvîntul/ideea // (icoana lucrului) bine s-au întrebuințat de cătră cei vechi pentru fieșcare înfățoșare. Așa pentru exemplu înfățoșările unui
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
triunghiul și figura 568 {EminescuOpXV 569} de trei unghiuri sunt concepturi cu totul, omul și pasărea, în parte identice. Pentru aceea se numesc acele dentîi concepturi întocmai potrivite, iară cele din urmă asemenea. 3) Amice concepturi sânt cari se pot împreuna într-o conștiință, de unde se și numesc împreună-sunătoare sau prietene, iară acele concepturi cari nu se pot totdeodată cugeta se numesc protivnice, d[e] e[xemplu]: știință, virtute, frumuseță sunt concepturi amice pentru că se pot împreună-cugeta într-un om; din
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
face concepturi, sau întru adins și le face, sau mai pre urmă trebuiește neapărat ca să facă. Pentru aceea, concepturile se despart în concepturi: 1) cu putință, 2) aievnice și 3) neapărate. Concepturi cu putință sunt a cărora note se pot împreuna într-o unitate a conștiinței, adică, cari nu-și contrazic; acestora, din contra, stau concepturile cele cu neputință. Reale sau aievnice concepturi sunt a cărora note sunt în faptă împreunate într-o unitate a conștiinței; iară mai pe urmă neapărate
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
neapărate. Concepturi cu putință sunt a cărora note se pot împreuna într-o unitate a conștiinței, adică, cari nu-și contrazic; acestora, din contra, stau concepturile cele cu neputință. Reale sau aievnice concepturi sunt a cărora note sunt în faptă împreunate într-o unitate a conștiinței; iară mai pe urmă neapărate concepturi sunt a cărora note trebuiesc numaidecât a se încopcia în unitatea conștiinței; d[e] e[xemplu]: conceptul filosofiei într-un țăran este cu putință, iară într-un învățat real-aievnic
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
i-o dăduse Augustus, i-a interzis să vadă oameni, oricare ar fi fost ei, să iasă din casa aceea mizerabilă unde era surghiunită. Ura lui nu s-a potolit până când n-a găsit-o prăbușită pe jos, moartă. Își împreunase mâinile și le frământa, încât încheieturile degetelor se albiseră. Cât despre sora mea, n-am mai văzut-o; e izolată acolo și în ziua de azi... Și nu poți face nimic. Tiberius a prefăcut insulele acelea în niște închisori unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
formulele secrete ale minților și vieților lor. Noi toți care l-am cunoscut pe Vaughan acceptăm erotismul pervers al accidentului de mașină, la fel de dureros ca și extragerea unui organ expus prin deschizătura unei răni chirurgicale. Am urmărit cupluri care se împreunează în vreme ce gonesc noaptea de-a lungul autostrăzilor întunecate, bărbați și femei la un pas de orgasm, mașinile lor accelerând într-o serie de traiectorii ademenitoare spre farurile puternice ale fluxului de trafic din sens opus. Bărbați tineri, singuri la volanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
-i semn lui Catherine să urce. - Lasă-mă pe mine să conduc - acum lumina e limpede. - Dar mâinile tale... Ești pregătit? - Catherine... Am prins-o de braț. - Am nevoie să conduc din nou înainte să treacă totul. Cu brațele goale împreunate peste sâni, scrută interiorul mașinii, căutând parcă muștele pe care i le descrisesem. Voiam să i-o arăt lui Vaughan. Am pornit motorul și am ieșit din curtea blocului. Cum am accelerat, perspectivele străzii se deschiseră în jurul meu, îndepărtându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
drumul, rămâne atârnând. Ca să și-o așeze la loc, ar trebui să se uite în oglindă. Și puhoaiele de oameni sosesc în continuare în oraș. Oamenii se roagă în genunchi să fie încă o dată martorii unei apariții. Dom’ sergent își împreunează cazmalele și se preface că se roagă, trăgând cu ochiul în lături, pe fereastră; tocul pistolului e deschis, cu arma încărcată și pregătită pentru o partidă de tir la țintă mobilă. După ce a terminat de scris pe cer, Fecioara Zburătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
ne întreabă: Da, vă rog? Helen își întoarce privirea spre mine. Se uită spre Mona și Stridie, care stau pitiți în mașina parcată lângă bordură. Stridie șoptește în telefon: — Spuneți-mi, mâncărimile sunt permanente sau intermitente? Helen Hoover Boyle își împreunează degetele în dreptul pieptului; ghemul de pietre rozalii și perle îi acoperă cu totul bluza de mătase. — Doamna Pelson? Venim din partea companiei Transformări Miraculoase. În timp ce vorbește, Helen își întinde brusc mâna, cu degetele strânse, înspre femeie, ca și cum ar proiecta cuvintele. Helen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
în iubirea pornită de la lingură, Colindă auriu, gutuia-n iarnă mă colindă Și-o las acolo...Sunt Evă cu buzele-ostenite De șoaptele din gânduri, de așteptări, iubite... Mă caut... Mi-e sufletul îngenuncheat în brazda ei Și mâini de pravoslavnic împreun, În fața Poeziei tot sângele-mi adun Și-n Alfa și Omega-credința mi-e temei... Mă caut cu lumina și cu umbra Și mă găsesc la fel de efemeră, Iar inima-mi bucată e de-Alhambra Și forma ei rămâne veșnic sferă. Din palma
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
-i cunoscută. Baba cu trup sfrijit încetase să mai clefăie iaurt cu lingurița și îl fixa cu ochi mirați și tâmpi, lucind stins în găvanele orbitelor. Sărut mâna, maică Dochia! o salută Nichi, făcându-i o reverență japoneză, cu mâinile împreunate în dreptul ochilor. Bătrâna căscă ochii mari și începu să molfăie din nou iaurt din borcan. Îți mulțumesc pentru flori, glăsui Felicia și vaga ambiguitate a acestor vorbe îl făcu pe Victor să se înroșească ușor. Se putea, adică, înțelege că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
cu zestrea, o întrerupse stânjenită Felicia. Ce dumnezeu!... Hai să vorbim despre altceva... Doamnă, interveni Victor, ca să lămurească lucrurile, eu n-am venit aici ca sa emit pretenții... Eu nu sunt vânător de zestre! Vai, ce bine! se bucură doamna Măgureanu, împreunându-și palmele. Mi s-a luat o piatră de pe inimă... Că au fost tot felul de situații... Noi, după cum vezi, drăguță, suntem oameni scăpătați... Trăim așa cum dă dumnezeu, amândoi dintr-o pensie... Nu face nimic, doamnă, o liniști Victor, Fiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
cuvântul bunicii ei, ce era la fel de voluntară și puternică ca și mama ei, și se ruga în fiecare seară îngerului său protector după indicațiile bunicii, urmând să-și pună de fiecare dată o dorință spre a fi împlinită. Ea își împreuna mâinile ei micuțe în dreptul frunții îngropate într-un breton drept și stupid și intona aceleași versuri în fiecare seară înainte de culcare: "Înger, îngerașul meu, Ce mi te-a dat D-zeu, Eu sunt mic, Tu fă-mă mare" ... (Parte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
căpițele de fân de la baza colinei. Apoi, mai zăboveau o vreme, în care ea fie îi cânta, fie îi recita din versurile ei de dor cu rimă împerecheată. Nu discutau niciodată despre viețile lor dincolo de această vale, în care se împreunau, probabil până la cele mai subtile niveluri ale ființei lor, în cea mai desăvârșită armonie. Și nici unul nu părea că-și dorește mai mult decât atât; pesemne că era și așa destul de mult. Astfel de amănunte erotice ale escapadelor străbunicului, desigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
multă bucurie! Nu te îngrijora, nu s-a speriat nici un pic. Dacă n-ar fi fost foamea care să-l irite, ne-am fi înțeles de minune noi doi. Vocea lui Lupino era caldă, moale și prietenoasă. Labele îi erau împreunate liniștit dinainte, corpul relaxat, urechile plecate. Ochii inteligenți clipeau îngăduitor. Căprioara se dezmorțea încetul cu încetul din înțepenire. S-ar fi îndepărtat, dar puiul hămesit nu dădea semne că avea să se sature prea curînd. Erau acolo, la doi pași
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
indiferent la agitația celorlalți. Stătea cu capul Îndreptat spre naos, ca și când ar fi scrutat În tenebre, așteptând sosirea cuiva. Era ceva nefiresc În nemișcarea lui. Parcă un lințoliu Îi acoperea trăsăturile, făcându-le nediferențiate. Bărbatul stătea În picioare, cu mâinile Împreunate la spate. Dante era stupefiat. Pe chipurile zbirilor care se Înghesuiau Împrejur Își citea propria incredulitate. Bărbatul părea să fie, În același timp, victima și martorul mut al crimei. Bargello se trase și mai aproape. Parcă Își căuta ocrotirea, asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
nopții nu ajunse până la ea decât lătratul istovit și neîntrerupt al câinilor din oază. Se pornise un vânt slab și apele lui ușoare se auzeau curgând printre ramurile palmierilor. Venea de la miazăzi, din acele ținuturi unde deșertul și noaptea se împreunau acum sub cerul încremenit, unde viața se oprise în loc, unde nimeni nu îmbătrânea și nu mai murea. Apoi apele vântului secară, și ea nu mai știu dacă le auzise cu adevărat. Auzea doar o chemare mută, pe care, după voie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
-mă, așa, întinde-mi mâna, dă-mi... Un pumn de sare umplu gura sclavului flecar... CEI MUȚI Iarna era în toi, dar deasupra orașului, care-și începuse forfota, se înălța o dimineață luminoasă. La capătul digului, marea și cerul se împreunau în aceeași strălucire. Yvars nu vedea însă nimic din toate astea. Înainta cu greu pe bicicletă, de-a lungul bulevardelor care domină portul. Își sprijinea piciorul infirm pe pedala fixă, în timp ce cu celălalt se chinuia să învingă pietrele caldarâmului, ude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
să trec. — Haide, Claire, a repetat Luke, făcându-mi semn să vin la el. Eu am început să merg fără prea multă tragere de inimă. Pe măsură ce mă apropiam, am văzut-o pe Vivian aruncându-mi o privire ucigătoare. Indignată, își împreunase brațele pe piept. Lulu se uita mânioasă din stânga scenei, iar Dawn privea agitată, din fața mulțimii. Numai David mi-a făcut entuziasmat un semn, cu degetul mare al mâinii ridicat în sus. — Așa cum v-am mai spus, n-aș fi aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
corpului, respirației și minții. Fuzionarea focului cu apa Acesta este un exercițiu în mișcare, în care mâinile ajută la ridicarea și coborârea qi-ului între Marea de Energie (apa) și inimă (focul). Postură: postura Calului sau șezând. Tehnică: expirați profund și împreunați-vă mâinile chiar sub ombilic, cu palmele îndreptate în sus și cu vârfurile degetelor la o distanță de aproximativ 2,5 centimetri între ele. Începeți să inspirați încet pe nas și să vă ridicați ușor mâinile de-a lungul toracelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
dacă practicați o singură tehnică de control al respirației, aceasta e tehnica pe care ar trebui să o alegeți. Postură: în picioare, cu călcâiele apropiate, cu vârfurile picioarelor depărtate la 45 de grade, cu genunchii îndoiți și cu spatele drept. Împreunați mâinile în față, sub ombilic, cu palmele în sus și cu mâna dreaptă peste mâna stângă făcută căuș. Tehnică: goliți plămânii în profunzime și începeți să efectuați o inspirație prelungă și lentă prin nările mărite. Pe măsură ce inspirați, ridicați-vă încet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
stresului cronic și a surescitării. Figura 4.13. Rotirea umerilor Destinderea spatelui superior Tehnică: stați drepți, cu călcâiele apropiate și cu vârfueile picioarelor depărtate într-un unghi de 45 de grade. Relaxați-vă brațele și prindeți-vă mâinile pe la spate, împreunându-vă palmele (figura 4.14). Este bine să vă încrucișați degetele. Întindeți-vă gâtul în sus, rotiți ambii umeri spre spate și încercați să uniți coatele. Nu vă veți putea atinge coatele între ele, dar trebuie să vă mișcați ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]