2,425 matches
-
e Însă și critic dramatic, urmându-i lui Bernard Shaw la The Saturday Review. Numeroasele cronici, eseuri pe cele mai neașteptate teme (Între care nu puține dedicate dandysmului sau unor dandy celebri, cum ar fi Însuși George al IV-lea), caricaturile care Împânzesc revistele decadente, toate Îi aduc celebritatea. Căsătorit cu o actriță americană, trăiește Între cele două războaie la Rapallo, În Italia, scrie, are emisiuni la BBC și, În 1937, e Înnobilat. Prezența lui distinsă, ironia subtilă, finețea spiritului Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de cîine”, pletele lăsate de-o parte și de alta a gâtului, până pe umeri, la părul răvășit, vopsit În verde al lui Baudelaire e o cale destul de Întortocheată. Defilează prin fața ochilor noștri, așa cum i-am putut reconstitui din tablouri, desene, caricaturi și chiar fotografii, șuvițele romantice ale lui Byron, buclele fără cusur ale lui Brummell, tunsorile periate pedant de Beardsley, Wilde și mai apoi Drieu La Rochelle, frezele masculine, degajând o virilitate elegant-sportivă ale unui Scott Fitzgerald sau Maiakovski. O anchetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mai mult decât ridicol. Prea marea căutare este poate un viciu mai grav decât lipsa de Îngrijire, iar axioma de mai jos le va face cu siguranță să se Înfioare pe femeile cu pretenții: L Cine Întrece moda ajunge o caricatură. Nu ne rămâne acum decât să risipim cea mai mare greșeală Întreținută de o presupusă experiență În mințile celor puțin deprinși să gândească și să observe; Însă vom enunța În mod tiranic și fără să Îl comentăm verdictul nostru suveran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
lectură, în afara duratei sale personale și integrat altor ritmuri, trăind într-o altă "istorie". Majoritatea celor "fără religie" nu sânt de fapt eliberați de comportamentele religioase, de teologii și mitologii, fiind uneori prinși într-un adevărat hățiș magico-religios, degradat până la caricatură și, prin urmare, greu de recunoscut. Procesul desacralizării existenței umane a dat naștere adesea la forme hibride de magie trivială și de religiozitate de fațadă. Nu ne gândim nicidecum la nenumăratele "religii mici" care au răsărit precum ciupercile în orașele
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
la Coimbra se zbat între un exasperant complex de inferioritate - care-i face să privească scârbiți și cu ură moravurile, instituțiile și cultura tradițională - și un profetism revoluționar plin de candoare. Cincizeci de ani de pseudo-liberalism transformă Portugalia într-o caricatură; nu mai exista monarhia tradițională de odinioară - dar Portugalia nu devenise încă o țară europeană, asemenea Franței. În comparație cu Parisul, pentru "generația de la Coimbra" nu este nimic bun în Portugalia. Acei puțini cărturari care au acces la luminile Europei se îngrozesc
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
nostru, valetul tatei, Osip (pe care peste un deceniu pedanții bolșevici Îl vor Împușca pentru că Își „Însușise“ bicicletele noastre, În loc să le cedeze poporului) avea ca tovarăș de compartiment o persoană necunoscută. Pe plan istoric și artistic, anul Începuse cu o caricatură politică În Punch: zeița Anglia se apleca deasupra zeiței Italia, pe al cărei cap ateriza una dintre cărămizile Messinei - cred că era cea mai stupidă imagine pe care a inspirat-o vreodată un cutremur. În luna aprilie a aceluiași an
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
cu multă caznă În fața bibliotecarei noastre, Liudmila Borisovna Grinberg, când a fost descoperit. Dar cum Dumnezeu puteam eu să discut toate acestea cu profesorii de școală! 5 Presa reacționară nu a Încetat niciodată să atace partidul tatei și mă obișnuisem cu caricaturile mai mult sau mai puțin vulgare care apăreau din când În când - tata Împreună cu Miliukov oferind Sfânta Rusie pe tavă Evreimii Mondiale și altele de acest gen. Dar Într-o zi, parcă prin iarna anului 1911, cel mai puternic ziar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
azvârlindu-și pistolul spre orchestră. Nici un scriitor rus de un oarecare renume n-a pregetat să descrie une recontre, o confruntare ostilă, fățișă, Întotdeauna desigur de tipul clasicului duel à volonté (nu acel ridicol spectacol spate-În-spate-pași-Întoarcere-pac-pac, cunoscut din filme și caricaturi). În perioade mai mult sau mai puțin recente, multe morți tragice s-au produs pe terenul de duelare, victime fiind membrii multor familii de vază. Sania mea aluneca Încet-Încet, ca prin vis, pe strada Morskaia și Încet-Încet, siluete vagi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
lui mari. Acolo era locul lui, iar el știa asta. Patria albatroșilor uriași; locul unde se năștea, iubea și murea pasărea care domnea asupra mărilor și În fața căreia pescărușii, pelicanii americani, fregatele, bâtlanii și corbii-de-mare nu erau decât niște biete caricaturi Înaripate, fără pic de grație. Semeț, a dat din nou ocol, cercetînd Încă o dată cunoscutul povîrniș de lavă fisurată care se ițea la adăpost de vînt, Într-un golf liniștit și micuț cu nisip alb, pentru a urca fără grabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
-i ceară lui Dominique Lassa să-i lămurească probleme care i se păreau obscure cu privire la personalitatea lui Don Quijote și a scutierului său, Sancho Panza, minunîndu-se Înaintea descoperirii că era vorba numai de personaje de ficțiune, care nu existaseră, pesemne simple caricaturi ale altora care ar fi putut exista cu adevărat, cu mulți ani În urmă. - De ce să mai povestești atunci? a Întrebat el. De ce să mai pierzi atîta vreme și energie povestind ceva care nu e adevărat? Francezul a Încercat atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
apa una cîte una. PÎnă cînd? De ce nu sufla măcar vîntul? De ce marea nu se ridica, agitîndu-se ca toate celelalte mări ale acestei planete? De ce trebuiau să se afle tocmai În mijlocul mării liniștite? PÎnă și Mediterana, acea băltoacă minusculă, o caricatură de ocean, pe care o vizitase Împreună cu Germán de Arriaga, avea mai multă putere și personalitate decît acel Pacific stupid, mereu plcictisitor, mereu plat, ca și cum un strat gros și invizibil de grăsime ar fi potolit pentru totdeauna furia lui, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
simplă chestiune academică, Nu, domnule, n-am votat în alb, dar dacă aș fi făcut-o, m-aș afla tot atât în cadrul legii cât dacă aș fi votat cu oricare dintre listele prezentate sau dacă aș fi anulat votul cu caricatura președintelui, a vota în alb, domnule care puneți întrebări, este un drept fără restricții, pe care legea nu a avut altă soluție decât să li-l recunoască alegătorilor, scrie acolo cu toate literele, nimeni nu poate fi persecutat pentru că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
așa? l-am aprobat eu. Ce temă are expoziția ta? —Este o instalație. Am trimis la New York cu vaporul o colibă din vremea Tudorilor, luată din Penrith, și i-am pictat exteriorul În așa fel Încât să semene cu o caricatură a reședinței Mock Tudor din Beverly Hills. Expoziția se cheamă Mock Mock Tudor 1. Ha ha ha ha ha! chicoti el. Minunata Salome este celibatară? — Ar putea fi, pentru ... musulmanul potrivit, spuse Tinsley, uitându-se la Prince Angus cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Polițistul se scuză față de gazde pentru întârziere: vin direct de la Operă, unde protagonista ridicase, ca totdeauna, sala în picioare. După câteva minute de amintiri pe tema petrecerilor de Anul Nou din trecutul apropiat, domnul Hristea Livezeanu le-a arătat o caricatură franțuzească din Figaro, în care era o masă festivă, frumos aranjată, și dedesubt era scrisă mărunt replica amfitrionului: „Vă rog, fără politică și fără Afacerea Dreyfus!“ Iar în partea de jos a paginii, aceeași masă, devastată, cu oaspeții bătuți măr
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Missisippi. Speranța - această roată de rezervă a destinului. Fatalismul popular confundă proiectele divine cu cenzura destinului. Marile răspântii ale omenirii sunt dirijate de înțelepciune, de destin , dar și de neghiobia omenească. Din când în când, destinul ne trimite câte o caricatură de răspuns. Marii creatori își construiesc libertatea interioară dincolo de vitregiile epocii. Destinul îți întinde pana de scris. Dar nu ți-o plimbă pe hârtie. Firesc ar fi să ne temem de ceea ce este inevitabil. Adică de soare, de timp, de
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
a construi. În evul mediu, politicienii făceau naveta între tron și pușcărie, între mângâierile reginei și cele ale călăului. Singurul om nou, ca ideal de frumusețe fizică și spirituală, a fost realizat de grecii antici. Replicile moderne sunt mai mult caricaturi. În istorie, flacăra unei misiuni se poate degrada în hegemonism. Fără cultură, istoria este un imens cazier. Misiunea călăului nu este aceea de a ridica statui victimelor. Istoria este alcătuită din sânge și cinism. În cantități, aproximativ egale. Istoria este
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de stres. Suntem atât de bulversați, încât spiritele mari ale vremii nu se întâlnesc decât postum, pe rafturile vreunei biblioteci. Ne-am înmulțit teribil! Trebuie să ne îngrămădim mai mulți pe aceeași cruce. Din bulibășeala trecutului cu prezentul, va rezulta caricatura armoniei viitoare. S-ar putea ca, în curând, marele dușman al condiției umane să fie confortul, nu poluarea și nici terorismul. S-ar putea ca Apocalipsa să nu însemne decât degradarea accentuată a speciei. Un descreierat cu priză teribilă la
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
au trezit grohăind. Marea artă este întotdeauna convulsivă. Poeții, acești fundamentaliști ai iubirii, pot fi oricând acuzați de trafic de speranță. Capodopera nu moare decât odată cu întrebările din ea. Bietul chip omenesc duce în spate veacuri de pictură și de caricatură ! Arta se degradează când ricoșează în predică. Arta este imensul depozit de tandrețe pe care singuraticii creatori îl împing spre noi. Poezia ar mai putea scoate petele de jeg de pe cuvinte. În artă, falsul fâsâie la tot pasul. În corida
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
lumii. E totuși o minune că, după Gulag și Auschwitz, mai vorbim despre artă. Uneori, poezia actuală e o formă de onanism liric. Și arta actuală începe să devina incubator de stres. Se pare că pictura contemporană se cațără spre caricatură. Insomnia - această boală cu valențe creatoare. Literatura proastă constipă. Ori declanșează torențiale clisme spirituale. Rezistă arta care se ridică la temperatura eternului uman. Scriitorul profund își pune cititorul pe gânduri. Metisajul valorilor revigorează cultura. Poezia actuală a devenit un soi
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
scriitor cu noapte întreagă. Nontalentele au vitalitatea și agresivitatea buruienilor. Unele reviste literare seamănă cu niște prostituate bătrâne și năzuroase. Cele mai viguroase filoane artistice continuă să vină din subconștient. Am impresia că pictura contemporană se cațără mai mult spre caricatură. Și capodoperele mai au nevoie de câte un weekend de câteva decenii. Polemicile literare sunt pigmentate deseori și cu puțin vid de... caracter. La auzul tragediilor antice și cărămizile cădeau pe gânduri. Se pare că în spirit se cuibăresc mai
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
noastre rămân ancorate în visul blindat de lectură. Marii artiști sunt ca apa. Adică știu să potolească setea semenilor. Și artiștii trebuie să discute cu pacienții lor. Misiunea avangardiștilor e să calce, nu în străchini, ci în ridicol. De regulă, caricatura este mai expresivă decât portretul. Puțini artiști nu suferă de complexul ignorării. Arta este o redută facultativă. Căutați bronzul în opera, nu în biografia autorului. A fi poet este o condiție, nu o profesiune. În poezie, emanciparea trece uneori dincolo de
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
cu coada între picioare. Nu avea însă curajul să pună în aplicare planul. Probabil presimțea ceva. A doua zi, în micul cotidian "Informația" din capitală, într-o minusculă rubrică de umor, pe lângă nelipsitul careu cu cuvinte încrucișate, apăruse și o caricatură de care colegii lui, făceau haz. În fața Ceasului care arăta ora cinci și un sfert, văzut din față, conturul unui tânăr îmbrăcat asemănător cu cel descris mai sus, cu jumătatea de mustață nerasă țepoasă și rebelă ca o perie de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
se Întoarcă la locul ei, pentru că s-ar fi Întâlnit cu doctorul Czinner pe drum. Și atunci Își aminti de domnul Quin Savory, pe care venise să-l intervieveze. Fața acestuia Îi era bine cunoscută din fotografiile apărute În Tatler, caricaturile din New Yorker, desenele În peniță din Mercury. Privi grijulie În lungul culoarului, clipind puțin din ochi, ca miopii, apoi se depărtă cu pași grăbiți. Pe Quin Savory n-avea cum să-l găsească În compartimentele de clasa Întâi, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
atingea și Își strângea nodul - oricum prea strâns - de la cravată și pipăia acul ei victorian. Eu aparțin prezentului. Dar scufundat pe moment În visul lui grandilocvent, trecu cu vederea șirurile lungi de fețe de adolescenți răutăcioși, batjocura pe la spate, poreclele, caricaturile, bilețelele strecurate În cărțile de gramatică sau pe sub bănci, șoaptele omniprezente, imposibil de localizat și de pedepsit. Se așeză și privi meniul, fără să vadă ce citește. Da, nu m-ar deranja să fiu eu evreul acela, se gândi domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
izbucnească în hohote de râs. Era ca o fantomă, acoperită din cap până în picioare cu un cearșaf vechi, căruia îi tăiase o gaură ca să-și poată scoate capul; o sperietoare autentică plină de pete de grăsime și de petece, o caricatură jalnică a fetei din reclamă. Făcu eforturi să se stăpânească și reuși să evite râsul. Îi fu milă de ea și simți chiar și o anume tandrețe. Simți ceea ce simțea pentru Tom-Tom când se târa la picioarele lui, scâncind pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]