2,985 matches
-
rămas același intelectual viu, atent la ce se întâmplă în domeniu și continuând să-și aducă el însuși contribuția. Când a simțit că vremurile tind să i-o ia-nainte, pe la vreo 78 de ani, și-a înfrățit „tăblița și condeiul” (sintagma e a sa, dând titlul unei cărți) cu tastatura de PC, pe care-și grafiază articolele și recenziile destinate revistelor „Apostrof”, „Ex Ponto” și încă altele. Nu știu dacă e un tastator de cursă lungă; nu cunosc, vreau să
Al. Săndulescu 85 by Nicolae Mecu () [Corola-journal/Journalistic/2470_a_3795]
-
pe care le izvodește de la o vreme. Căci în ultimii ani Al. S. s-a revelat și ca autor de literatură, dând la iveală o memorialistică cu totul remarcabilă, în cărți ce se numesc Efectele dosarului „dalmațian” și Tăblița și condeiul, remarcate de comentatori de talia Martei Petreu și G. Dimisianu. Și, mai nou, scrie scurte proze de ficțiune, alimentate subteran tot de talentul și bagajul „referențial” al memorialistului. Nu miră deloc aceste târzii făptuiri literare ale unui istoric literar, care
Al. Săndulescu 85 by Nicolae Mecu () [Corola-journal/Journalistic/2470_a_3795]
-
--- Scriitoarea poloneză este unul dintre condeiele cele mai interesante și mai apreciate ale generației sale. Născută în 1962, debutează în 1993 cu volumul Călătoria oamenilor cărții, cunoscut astăzi și cititorilor români prin traducerea și prefața semnată de Constantin Geambașu (Ed. Polirom, 2001). I-au urmat romanele
Olga Tokarczuk () [Corola-journal/Journalistic/14912_a_16237]
-
nici de linia iraționalist-autohtonistă a unor Hasdeu, Blaga sau Mircea Eliade, exegetul nostru optează pentru îmbrățișarea punctului de vedere al lui G.Călinescu. Portretul cvasidesființator semnat de Divin este reluat cu suficientă fidelitate, prin amănunțirea și îngroșarea liniilor cu un condei malițios. Din sămînța călinesciană crește un arbust cu frunze toxice. Să-l urmărim pe Alexandru Dobrescu. În ochii d-sale, Titu Maiorescu n-ar fi ilustrat decît un cumul de defecte care i-ar fi alterat caracterul, i-ar fi
Un duel cu aerul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7732_a_9057]
-
cratițăť , poate să audă vorbe de mare bun-simț și de mare profunzime". Estet veritabil, chiar dacă aproape mereu moralizat, cu antenele întinse spre bolta umanului integral, Al. Paleologu se răfuiește și cu estetica, în felul în care o poate face un condei foarte avizat. Arta apare egalizată cu viața, nici superior-arbitrar abstrasă din viață, nici vasală acesteia: "Nu-mi plac estetizanții în artă tocmai fiindcă nu înțeleg arta. Arta este fenomen estetic, dar nu este estetistă. Frumosul și arta sunt valori supreme
Recitindu-l pe Alexandru Paleologu (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7015_a_8340]
-
omniprezenți, sînt convinși că au și prestigiu. Nu numai reputație. Or, prestigiul este dat, în primul rînd, de viața trăită frumos, cum zice, concis, Cicero. Scriitorul talentat, care a creat și opere valabile în timp, dar care și-a mînjit condeiul cu laude pentru un dictator, care și-a atacat mîrșav colegii de breaslă în revista pe al cărei frontispiciu numai că nu scria că este a Securității, care turna la "organe" pe orice adversar, real sau imaginar, acel scriitor poate
Cumințenia prestigiului și guraliva notorietate by Vasile Iancu () [Corola-journal/Journalistic/7355_a_8680]
-
A doua cercetare privește activitatea editorului, care are sub control întregul text. Activitatea sa pornește de la simplu către complicat și complex. Intervine, corectând în text, dar reproduce în subsol forma greșită din manuscris; corijează nume când, dintr-o scăpare de condei sau poate confuzie (greșeala se repetă), Bălcescu scrie în loc de "Doamna Stanca" soția lui Mihai, "Doamna Florica" în realitate fiica voievodului, "Munții Alpi", în loc de "Carpați", localitatea "Piatra", în loc de "Baia"; semnalează lipsurile, cât și fragmentele tăiate de autor cu creionul, autorul fiind
Istorie și literatură by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14493_a_15818]
-
viața mea dacă nu-l voi lua". "Disperării" cioraniene ori de altă sorginte i se opune un program "sănătos", nu prea mult deosebit de cel al rețetelor optimiste din presa de tip magazin (încă o probă a faptului, defel liniștitor pentru condeiele cu har eseistic, că subțirimile speculative se pot trezi lesne alipite la reflecția curentă, pragmatică): "1) să ne trăim sejurul acesta impus făcînd, clipă de clipă, lucruri cît mai plăcute, capabile să ne umple de bucurie; 2) să ne construim
Dincolo și dincoace de Noica by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7475_a_8800]
-
de necontaminare politică și dau o idee despre ce se întîmpla în sistemul literar dincolo de pojghița festivismului politic patriotard. Doar că acest festivism patriotard se bucură în continuare de cea mai mare vizibilitate publicistică, fiind servit de cele mai ilustre condeie. Gazeta literară de joi 3 septembrie 1964 are pe prima pagină, la loc de cinste, cunoscuta poezie „Mamă țară” de T.Arghezi, datată 23 august 1964. Mai interesantă însă decît datarea cu parfum politic, este mențiunea locului în care fusese
Să ne cunoaștem trecutul by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/4942_a_6267]
-
Severin, e una din victimele Gulagului românesc care n-au pregetat a depune o mărturie asupra lumii sale monstruoase. Cu toate că există deja o literatură bogată pe această temă, fiecare piesă a sa, mai cu seamă cînd e slujită de un condei evocator, ne oprește în loc, producîndu-ne o stare emotivă ce transcende simpla confruntare a paginii scrise cu realul. Căci dincolo de faptele consemnate se profilează un teribil arhetip, cel al coborîrii ad inferos. Bolgiile pe cît de numeroase, pe atît de variate
în Infernul cu prelungire by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10174_a_11499]
-
public larg, căci era o vreme în care cultura se consuma în masă. Iar vărsătorilor de venin ce-și revărsau sufocat și agramat frustrările în revistele literare ale vremii, le dădea insomnii și sudori reci. Pamfletul politic și literar transformă condeiul în floretă, care, mânuită cu o desăvârșită știință, decapitează, dintr-o singură mișcare stilistică, hidra comunistă. Cronicile Monicăi Lovinescu sunt sublime când admiră, necruțătoare când demască minciunea generalizată, ironice când se joacă cu prada ca pisica cu șoarecele, nostalgice când
Aici Radio Europa Liberă by Cristina Cioabă () [Corola-journal/Journalistic/8359_a_9684]
-
înfățișare de om inaparent, care se prelingea de-a lungul zidurilor, care „pusese baze” în peste trei sute de cârciumi bucureștene și trăise în promiscuitate cu numeroase pisici, într- o casă ce se delabra. Avusese servicii penibile, la Agerpres aducând din condei, pe placul partidului, știrile venite de la agenții, la Lumea inventând știri, mai târziu scriind elogii lui Ceaușescu sub pseudonim. Și toate astea fără să-i pese, fără să-i pese de ce se întâmpla în jurul lui, spunând acum că toate astea
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/4311_a_5636]
-
neprecizat în 1999, a mai publicat și în Orizont, revista de la Timișoara. Autorul ne trimite de la Iași o carte de proză scurtă, căreia îi semnalăm cu plăcere apariția și calitatea. Sunt texte bune, amuzante, ironice și trăznite, scrise cu un condei exersat, precum este și stilul. Autorul face "exerciții de perspectivă", se joacă cu ordinea lucrurilor și întoarce pe dos toată realitatea cu un apetit nebun pentru luat în râs. De exemplu, aerul condiționat din mașina unui ministru de Finanțe îi
Iași by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/15149_a_16474]
-
lui. A dezarmat de unul singur un tren cu muniții în gara Comarnic. Povestea faptei lui are să v-o relateze atunci când vom sărbători victoria. Mi-ar fi teamă să nu-i stric efectul dacă aș face-o eu, cu un condei leneș și din fundul patului. Căci am febră, o febră inexplicabilă și care, cred, n-o să mă slăbească decât atunci când am să părăsesc această umbră a pădurilor în care mă apasă inacțiunea și singurătatea sau prostiile pe care vin să
Martha Bibescu - Scrisori inedite by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/11142_a_12467]
-
nici nu se referă, și că n-au nici o legătură cu stilul lui Alcibiade din „România Mare”. Titlul interviului lui Liviu Antonesei este grăitor pentru cum devine tânțarul armăsar în publicistica românească. Atâta lipsă de discriminare din partea unui om de condei ca Liviu Antonesei nu găsește în ochii mei nici o justificare. O fi un mod de a se solidariza cu Iulian Tănase, care declară, el, a fi demisionat din solidaritate (ah, clișeul ăsta!) cu Enache „în chestiunea Horia Hațieganu”. Faptul că
Ura noastră cea de toate zilele by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/5444_a_6769]
-
dar despre care puțini ar putea să spună de ce se numesc cum se numesc. Cine nu știe poate afla, oricum, consultând cartea lui Andrei Pippidi. Se va și amuza citind despre nume de străzi ciudate ca Duioșiei, Entuziasmului, Cretei, Tăbliței, Condeiului sau despre cum a evoluat numele altora potrivit „virajelor capricioase ale istoriei”. Astfel o mare piață bucureșteană a fost pe rând Piața Adolf Hitler, Piața Roosevelt, Piața Stalin și acum Piața Charles de Gaulle. Iar statuia care o priveghea a
Solidar cu Andrei Pippidi by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4294_a_5619]
-
rîu sub o pojghiță de gheață. Poezia devine un mijloc de-a o conserva, de-a o perpetua în chipul său special, trecînd-o într-un registru de semne, de sugestii, de ideograme morale, adică proiectînd-o într-o lume paralelă. Sub condeiul înfiorat de-un regret contras, de-o nostalgie abstrasă al lui Vasile Dan, referințele la copilărie abundă. Uneori e atinsă chiar coarda durerii: "țipătul unui copil înfipt ca un cuțit în sînge./ pielea celui adormit făcută sul./ ridicarea în capul
Efectul copilăriei by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13843_a_15168]
-
conștiința lui Sebastian prevala postura romancierului, aparent stînjenită de exercițiul critic deschis spre infinit, ca de o substanță informală, de un hybris ce s-ar opune creației obiective. N-ar fi nepotrivit a vedea aci un mic răsfăț al unui condei ce excelează tocmai în "observații critice", în "examene neîncetate". Poate că e însă și o saturație de sine, o insatisfacție a propriului discurs analitic, o tînjire a introvertirii către extrovertire. în orice caz, Jurnalul dă o satisfacție nescontată a unei
Centenar Mihail Sebastian by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9331_a_10656]
-
Metoda, demonstrația, viziunea îi aparțin, le știe, cu ce au rezistent și cu ce au șubred. Sunt la locul lor dintotdeauna. Nervul însă, acesta e sau nu e. În ce-l privește, nu încape ipocrizie, nu poate fi adus din condei, așa cum adesea se întâmplă cu speculația teoretică. (Un exemplu convingător și într-un sens, și în altul, îl reprezintă chiar Iluziile, în care vibrația extraordinară a paginii acoperă notele false ale interpretării.) Probabil că pe Negrici îl încântă cel mai
Un prozator al criticii by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6590_a_7915]
-
mai fi citit, în schimb textele lui Călinescu despre el vor fi, și acest detaliu va fi îndeajuns ca să-i asigure posteritatea. E un privilegiu de rang providențial ca un povestitor rustic să aibă norocul de un critic al cărui condei să-l ridice pe muchia unei epopei biografice cu timbru irepetabil. În enumerarea amănunțită și riguroasă a opiniilor pe care succesivele generații de critici le-au rostit despre Creangă, Eugen Simion nu-și începe pledoaria cu Călinescu, ci cu junimiștii
O minune de povestitor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5268_a_6593]
-
bucurat mult să-l cunosc pe Nicu Steinhardt. Pe plan spiritual, ne e superior tuturor. E într-adevăr un miracol cum în preajma lui te simți dintr-odată mai bine". Circumstanță cu atît mai importantă cu cît cărturarul prodigios, omul de condei fin disociativ n-a fost din capul locului un homo religiosus, ci, aidoma monseniorului Vladimir Ghika, un monden, un ins ce se dorlota în postura de "gentleman". Slujin-du-se de fotografii, scrisori, pasaje cu iz retrospectiv din scrierile mentorului, Ioan Pintea
O evocare a lui N. Steinhardt by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8628_a_9953]
-
pe care o scria cu acribia cu care își compunea opera literară. Tot scriind corespondență, repet, cu aceeași artă că și în bucățile literare, cheltuind, deci, enormă energie, producția să beletristica s-a anemiat cu totul aproape, lipsindu-i convivii condeiul a rămas paralitic. Dar nu e această corespondență, aparent banală, o efectivă opera literară? Ce altă este decît mare literatura scrisoarea către Alecu Urechia în care descria vizita lui Delavrancea la Berlin, în drum spre Paris? E aici efectiv (mă
Istoria literară ca exegeză by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/18100_a_19425]
-
artistic, prin preocupările sale didactice și de autor de manuale, pe cînd Slavici era, la sfîrșitul anului 1869, cînd l-a cunoscut Eminescu la Viena, înstrăinat aproape, cum va mărturisi apoi. Poetul i-a relevat valorile culturii românești, punîndu-i efectiv condeiul în mînă. Nu voi spune că descoperirea a fost egală în valoare și importanță cu aceea realizată prin Creangă. Dar s-a demonstrat a fi o descoperire de seamă. Slavici nu este, se știe, un creator de înălțimea celor trei
Integrala Slavici (I) by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15871_a_17196]
-
nu demult, un astfel de „argument” menit să salveze, fie și în parte, aparențele unui sistem criminal, cum a fost acela comunist oriunde a existat el pe planetă? Credem a nu greși afirmând că am citit „argumentul” cu pricina sub condeiul unei tinere scriitoare și critic literar îngrozite de anticomunismul la modă (sic!) în România, care, Dumnezeule mare!, ne-ar fi condus la ignorarea lucrurilor bune făcute în trecutul regim. Îi sugeram o călătorie de informare în Rusia lui Vladimir Puțin
Rescrierea trecutului () [Corola-journal/Journalistic/3062_a_4387]
-
să le pese de interesul națiunii trădând jurământul făcut la învestire. - Tu taci; Asta se întâmplă astăzi, popor român, și - Tu taci; - (...)- Trezește-te popor român, trezește-te român adormit și nu lasă să se șteargă dintr-o trăsătură de condei tot ce ți-au lăsat părinții, nu îți lasă copiii pe drumuri, sclavi ai celor ce nici nu existau pe când tu știai să scrii. Pe langă adevărurile istorice scrise aici se simte inima curată a unui DAC ! Asta este părerea
Petiție pentru Dacia, în loc de România. Câți au semnat și de ce by Ion Voicu, ionvoicu () [Corola-journal/Journalistic/79547_a_80872]