8,487 matches
-
Dacă nu a putut împiedica moartea lui Paris și distrugerea Troiei, în schimb, salvarea lui Aeneas se datorează Afroditei, care l-a ajutat să ajungă pe țărmurile Italiei. Tot datorită acestui fapt, zeița era socotită, sub numele de Venus, drept divinitate protectoare a Romei. Afrodita avea sanctuare celebre la Paphos, Cnidos, Delos, Sicyon etc. Cultul ei era celebrat în întreaga lume helenică, cu precădere în insulele Cipru și Cythera. Afrodita în artă
Afrodita () [Corola-website/Science/298221_a_299550]
-
Covorul a îndeplinit întotdeauna în Orient o funcție dublă, practică și simbolică, al căror sens se pierde uneori în actualitate. El constituie un spațiu magic unde marginile reprezintă elementele terestre realizate pentru apărarea câmpului, locuit de către sfera universului și de divinitate. Una dintre decorațiile cele mai comune este arborele, "arborele vieții", care reprezintă fertilitatea, continuitatea și servește drept legătură între subpământesc, pământesc și divin. Acest motiv datând din perioada preislamică este reprezentat adesea pe covoarele de rugăciune persane. Norii, care într-
Covor persan () [Corola-website/Science/306410_a_307739]
-
fertilitatea, continuitatea și servește drept legătură între subpământesc, pământesc și divin. Acest motiv datând din perioada preislamică este reprezentat adesea pe covoarele de rugăciune persane. Norii, care într-o formă foarte stilizată se pot transforma în trefle, simbolizează comunicarea cu divinitatea și protecția divină. Medalionul central reprezintă soarele, divinul, supranaturalul. La anumite covoare, colțurile reiau motivele medalionului central; aceste patru elemente au atunci semnificația de porți de apropiere și de protecție al centrului divinității. Grădina, asociată paradisului (cuvântul derivă de fapt
Covor persan () [Corola-website/Science/306410_a_307739]
-
pot transforma în trefle, simbolizează comunicarea cu divinitatea și protecția divină. Medalionul central reprezintă soarele, divinul, supranaturalul. La anumite covoare, colțurile reiau motivele medalionului central; aceste patru elemente au atunci semnificația de porți de apropiere și de protecție al centrului divinității. Grădina, asociată paradisului (cuvântul derivă de fapt din limba persană veche, unde "pairideieza" semnifică « grădină », « cercado », care a dus la termenul de "pardis" în limba persană) dă loc unui tip de compoziție care apare începând din secolul al XVII-lea
Covor persan () [Corola-website/Science/306410_a_307739]
-
trupul lui țestoasa gigantică, care îi susține pe cei patru elefanți, care la rândul lor suportă lumea. În mitologia aztecă, zeul suprem Quetzalcoatl este înfățișat uneori sub forma unui uroborus. Șerpii sunt animale sacre în religiile vest-africane, cum este Ashanti. Divinitatea Aidophedo are înfățișarea unui șarpe care își mușcă singur coada.
Uroborus () [Corola-website/Science/303047_a_304376]
-
Dumnezei, despre care ei susțin că ar fi ori simple creații omenești (monoteismul exclusiv), ori alte forme ale Dumnezeului lor (monoteismul inclusiv). În anumite cazuri se poate detecta o evoluție de la un cult enoteist, în care credincioșii acceptă existența unor divinități inferioare celei principale, pe care ei o venerează ca fiind adevăratul lor dumnezeu, la cultul monoteist. Iudaismul a fost prima religie monoteistă de succes (care a supraviețuit fondatorului și vremii), deși unii susțin că însuși animismul ar fi o formă
Monoteism () [Corola-website/Science/296673_a_298002]
-
că însuși animismul ar fi o formă de monoteism. Poporul Israel se consideră de la un anumit moment al istoriei sale "poporul ales al singurului Dumnezeu", acel Dumnezeu care le-a revelat cartea sfântă - Biblia. În creștinism, unicitatea lui Dumnezeu include divinitatea Fiului său și divinitatea Duhului Sfânt, aspect exprimat în doctrina trinitară, definită ca atare în secolul IV, în urma controverselor cu arianismul. Viziunea trinitară nu o întâlnim la mormoni și la Martorii lui Iehova, care au doctrine diferite: în cazul mormonilor
Monoteism () [Corola-website/Science/296673_a_298002]
-
fi o formă de monoteism. Poporul Israel se consideră de la un anumit moment al istoriei sale "poporul ales al singurului Dumnezeu", acel Dumnezeu care le-a revelat cartea sfântă - Biblia. În creștinism, unicitatea lui Dumnezeu include divinitatea Fiului său și divinitatea Duhului Sfânt, aspect exprimat în doctrina trinitară, definită ca atare în secolul IV, în urma controverselor cu arianismul. Viziunea trinitară nu o întâlnim la mormoni și la Martorii lui Iehova, care au doctrine diferite: în cazul mormonilor triteismul, în timp ce Martorii lui
Monoteism () [Corola-website/Science/296673_a_298002]
-
sau de pe pamânt întrucât el are 10.000 de ochi și 1000 de urechi. El este înarmat cu o măciucă de lemn ferecat cu care alungă demonii (alegorie pentru nori) ce năvălesc spre el. În Iranul arhaic, Mithra era o divinitate de prim rang. Îi erau consacrate ca simbol și emblemă crizantemele, trandafirii și era zeul suprem al oștirilor. La inițiere novicele era adus în mod ritual legat la ochi și de mâini apoi legăturile erau tăiate, semnificând eliberarea față de influențele
Mithra () [Corola-website/Science/302118_a_303447]
-
loc o eclipsă de soare, zeița Sunna era pe cale să fie prinsă de Skoll. Zeul Mani, fratele Sunnei, este personificarea lunii și, la fel ca sora sa, este urmărit de un lup, Hati, în timp ce trece peste bolta cerului. O altă divinitate celestă este Svalin care protejează pământul de căldura puternică a soarelui. După credința scandinavică, nu soarele emana lumină, ci coamele cailor de la caleașca acestuia, Alsvid și Arvak. Panteonul nordic este alcătuit din trei grupuri de zeități: Aesir, Vanir și Jotun
Mitologia nordică () [Corola-website/Science/297539_a_298868]
-
este o influență provenind din mitologia romană, anume cea a luptei dintre romani și sabini. Mircea Eliade și J.P. Mallory au fost de părere că diviziunea Aesir/Vanir nu este decât o expresie a tendinței generale indo-europene de a împărți divinitățile în două grupuri, ca în cazul titanilor și olimpienilor, din mitologia greacă și a epopeii indiene "Mahabharata". Zeii Aesir și Vanir sunt de obicei dușmani cu giganții (singular: Jotun, plural: Jotnar; în engleza veche, Eotenas sau Entas). Giganții din mitologia
Mitologia nordică () [Corola-website/Science/297539_a_298868]
-
nord a Imperiului roman”. O istorie interesantă a avut-o templul zeului Liber Pater, care a suferit mai multe transformări în timp, în funcție de credința locuitorilor din municipiu. Situat în marginea drumului roman ce făcea intrarea în castru, sanctuarul este dedicat divinității arhaice din Italia centrală care impreună cu perechea sa Libera erau protectori ai viței de vie și ai fertilității ogoarelor. Conform datelor publicate de N. Gudea în cartea: “Sanctuare și militari la Porolissum”, templul, de formă patrulateră, a fost construit
Jac, Sălaj () [Corola-website/Science/301804_a_303133]
-
naturale de apărare, transpuse în plan spiritual. În alte culturi, mâna nu rămâne exclusiv un instrument de apărare, este instrumentul cu care acționează zeii și cu care se fac sacrificii în numele lor. Astfel simbolul mâinii devine prin excelență semn de divinitate sau intervenție divină. “Palma cu degetele întinse - și adeseori cu degetul mare în sus - este frecvent reprezentată în America Centrală precolumbiană, atât pe basoreliefuri cât și în glibtică. Primul ei înțeles, numeric, este 5. Ea este simbolul zeului zilei a cincea
Hamsa () [Corola-website/Science/329026_a_330355]
-
transplant de splina. Mort din punct de vedere clinic, el experimentează visul lucid și retrăiește ultimii șase ani ai vieții sale. În trecut, Herb a trait într-un dom izolat de pe o planetă îndepărtată din sistemul solar CY30-CY30B. Yah, o divinitate locală exilata de pe Pământ, îi apare într-o viziune că o flacăra, obligându-l să ia legătura cu o vecină bolnavă, Rybys Rommey, aflată în fază terminală a sclerozei multiple și însărcinată cu copilul lui Yah. Cu ajutorul sufletului nemuritor al
Invazia divină () [Corola-website/Science/320783_a_322112]
-
în pasajele care relatează zidirea Primului Templu de către regele Solomon. În schimb „Țara Moria” (Eretz Moria) este pomenită încă în Cartea Facerii din Biblie ca o regiune, în care se afla acel munte pe care Avraam a fost chemat de divinitate să-l jertfească pe fiul său, Isaac. Numele Muntele Templului (Har Habáit) apare pentru întâia oară în prorocia catastrofei a lui Ieremia din cartea prorocului Ieremia (26,18), pusă în gura prorocului Miheia (Miha), și care este citată și în
Muntele Templului () [Corola-website/Science/325011_a_326340]
-
Alexandriei și a revenit de îndată în Asia pentru a face ordine la Ierusalim. El a ocupat orașul, i-a schimbat numele în Antiohia, a jefuit tezaurul Templului și a transformat sanctuarul iudaic într-un templu al lui Zeus, impunând divinitatea grecească ca dumnezeu al evreilor. În cadrul ritualului păgân introdus în templu au început să se aduca și jertfe de porci, animale care erau considerate impure de către religia evreilor. Se consideră că acest eveniment a aprins scânteia revoltei în rândurile iudeilor
Muntele Templului () [Corola-website/Science/325011_a_326340]
-
istorisiri tradiționale (Hadith) adaugă detalii cu privire la acest eveniment. Ele menționează animalul miraculos Al Burak, pe care a călărit Mohamed în cursul călătoriei nocturne. Ajungand la Ierusalim, el a urcat șapte ceruri până la scaunul lui Dumnezeu (Allah) și a dezbătut cu divinitatea asupra numărului de rugăciuni cotidiene care vor deveni obligatorii pentru credincioșii musulmani. În acel timp, și de fapt, în tot cursul vieții lui Mahomed Ierusalimul nu avea locuitori musulmani. De aceea nu era posibil să existe acolo în vremea sa
Muntele Templului () [Corola-website/Science/325011_a_326340]
-
a fi luptători feroce. Majoritatea triburilor asture, precum Lugone, îl venerau pe zeul celtic Lugh, iar referințele altor zeități celtice, cum ar fi Taranis sau Belenos au rămas în zonele locuite de asturi. Este posibil ca aceștia să fi venerat divinitatea Busgosu. Asturii erau vânători și culegători viguroși care au percheziționat avanposturile romane în zona de câmpie, însă dovezile arheologice confirmă faptul că aceștia erau crescători de animale în pașunile montane și se ocupau de agricultură pe pantele și văile inferioare
Asturii () [Corola-website/Science/331901_a_333230]
-
dinamism) care e anterioară tehnicii cu care o execuți; este capacitatea de a crea ceva nou, în mod spontan, intuitiv, fără să știi dinainte regulile după care creezi. Pentru Aristotel, energeia în stare pură, fără dynamis, adică creativitatea pură este divinitatea. Omul în schimb se bazează întotdeauna pe o tradiție, pe o tehnică , însă, în vorbire, el întrece în permanență tehnica, creând fapte noi de limbaj. Humboldt afirmă că această energeia se întâmplă în fiecare cuvânt și e anterioară învățării după
Wilhelm von Humboldt () [Corola-website/Science/303504_a_304833]
-
un simbol principal în cultura Occidentului. Ea cuprinde oricare din marea varietate a practicilor spirituale care subliniază activitatea mentală. Meditația poate fi folosită doar pentru cunoașterea sinelui sau pentru echilibrarea minții asupra oricărui subiect, dar este adesea folosită pentru cunoașterea divinității (sau a unui aspect privitor la divinitate). Multe persoane practică meditația în scopul găsirii liniștei sufletești, pe când alții practică anumite exerciții yoga (asane, Hatha-yoga (Ha - forță pozitivă, tha - forță negativă)) care au în comun exercițiile de sport pentru încheieturi, mușchi-tendoane
Meditație () [Corola-website/Science/306735_a_308064]
-
cuprinde oricare din marea varietate a practicilor spirituale care subliniază activitatea mentală. Meditația poate fi folosită doar pentru cunoașterea sinelui sau pentru echilibrarea minții asupra oricărui subiect, dar este adesea folosită pentru cunoașterea divinității (sau a unui aspect privitor la divinitate). Multe persoane practică meditația în scopul găsirii liniștei sufletești, pe când alții practică anumite exerciții yoga (asane, Hatha-yoga (Ha - forță pozitivă, tha - forță negativă)) care au în comun exercițiile de sport pentru încheieturi, mușchi-tendoane și astfel toate ajuta la sporirea și
Meditație () [Corola-website/Science/306735_a_308064]
-
nu mai frecventa biserica locală. Duminicile, când familia mergea în lăcașul de cult, marele naturalist prefera o plimbare. Deși reticent în ceea ce privește opinia sa față de religie, în 1879, Darwin declară că niciodată nu a fost un ateu în sensul negării existenței divinității, ci mai degrabă agnostic. Darwin s-a născut în timpul războaielor napoleoniene iar tinerețea și-a petrecut-o într-o perioadă marcată de conservatorism, când partidul Tory domina întreaga viață politică engleză. Asistăm la o întărire a poziției Bisericii Anglicane care
Concepția despre religie a lui Charles Darwin () [Corola-website/Science/314698_a_316027]
-
declarându-mi credința în dogmele Bisericii Anglicane; cu toate acestea îmi surâde gândul de a fi preot de țară. În acest scop, am citit cu multă atenție "Exposition of the Creed" a lui John Pearson și alte câteva cărți despre divinitate și cum n-am avut niciun dubiu legat de cele scrise în Biblie. Și eu m-am convins că Mărturisirea nostră de credință trebuie aceptată în întregime. Darwin era convins de raționamentul reverendului John Bird Sumner în scrierea "Evidences of
Concepția despre religie a lui Charles Darwin () [Corola-website/Science/314698_a_316027]
-
pusese problema materialismului implicat în ideile sale, după cum vedem în notițele sale privind transmutația: ""Gândirea, mai bine zis dorința, fiind ereditare, este greu să ne închipuim altfel structura creierului, decât ca fiind ereditară, lucru dovedit și de analogii - iubirea efectului divinității asupra organizării, ah, materialistule!"" Darwin era interesat de legile care stabileau "armonia" în natură și efectua cercetări privind creșterea și mai ales evoluția animalelor. După ce, în noiembrie 1838, a citit a șasea ediție a lucrării "Eseu asupra principiului populației" a
Concepția despre religie a lui Charles Darwin () [Corola-website/Science/314698_a_316027]
-
unei specii, aduc îmbunătățiri în sensul evoluției acesteia. Teoria selecției naturale constituie pentru Darwin una din principalele explicații ale adaptării și îl îndepărtează de ideea unei voințe sau a unui scop divin. Marele naturalist consideră că este absurd conceptul unei divinități omnipotente, doar gândindu-se la modul cum se inmulțesc ihneumonidele, care își depun ouăle în trupul unor omizi ce vor servi drept hrană vie larvelor. În iunie 1850, fiica sa favorită, Annie, care avea 9 ani, se îmbolnăvește și, după
Concepția despre religie a lui Charles Darwin () [Corola-website/Science/314698_a_316027]