3,748 matches
-
lui, alcătuit doar din personal feminin. Prezentată de directoare cu respect, îndelung aplaudată de asistență, bătrâna doamnă mustăcioasă ținu, rămânând așezată, cu mâinile împreunate pe baston, un discurs al cărui mesaj stătea în trei cuvinte: credință, patrie, război. La prezentarea elevelor celor mai merituoase și a buchetelor de flori, Nel ieși din sală ca să se ducă, clătinându-se, la infirmerie. Se afundă într-un pat și dormi câteva ceasuri. Când s-a trezit, s-a întors în clasă, unde colegele ei
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
ei. Într-o zi, când cei doi musafiri veniseră mai devreme, atât de tare se grăbise Hector, Silvia, în timp ce o aștepta pe Nel la secretariat, avu ideea s-o întrebe pe secretară dacă știa ce se întâmplase cu fosta lor elevă, Dorina M. "Da, am trimis o copie după situația ei școlară la institutul Notre Dame de Sion. Un institut catolic, se pare că asta nu-i deranjează pe părinții ei." Catolică sau nu, pe Silvia n-o interesa asta: "Hai
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Hector, cu chiu cu vai, de grilaj, contând mai degrabă pe inteligența lui decât pe trăinicia nodului. În fine, Silvia a trebuit să explice încă o dată ce scop, aparent simplu, avea vizita lor: Nel, aici de față, fiind foarte legată de eleva Dorina M., dorea să-și vadă prietena. Călugărița le ascultă, cu o expresie concentrată, solicitarea, care părea să-i pună serioase probleme de înțelegere. La sfârșit, le rugă să aștepte și dispăru îndărătul ușii înguste care ducea spre interiorul propriu-zis
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
o singură frază, cel mult de un rând. Fie pentru mai multă solemnitate, fie din lipsă de memorie, avea de altminteri un aer cam buimac, femeia o citi subliniind cuvintele cu degetul: doar rudele apropiate sunt autorizate să facă vizite elevelor. Palidă, Nel întrebă pe un ton puternic și limpede: "Și prietenele?" Călugărița își încrucișă brațele, ascunzându-și mâinile în mânecile hainei, discuția se încheiase. Silvia o luă pe Nel pe după umeri și ieșiră fără o vorbă. Al doilea calculator, un
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Dar iată textul: Tânărul preot, cu privire aprinsă și bărbuță neagră, conturând fin un obraz palid, împinse aminul până la pierderea răsuflării și, cu un pas sprinten, dispăru în spatele iconostasului. Slujba se terminase. Îndreptându-și spatele cu un suspin de ușurare, elevele se puseră pe șușotit și chicotit. Directoarea se închină pioasă și trecu printre rânduri. Abia ieșise din capelă, că supraveghetoarele luară poziție ca să împiedice busculada și manifestările zgomotoase între aceste ziduri sfinte. Doamna Dunin, superioara, se apropie de Gabriela care
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
puseră pe șușotit și chicotit. Directoarea se închină pioasă și trecu printre rânduri. Abia ieșise din capelă, că supraveghetoarele luară poziție ca să împiedice busculada și manifestările zgomotoase între aceste ziduri sfinte. Doamna Dunin, superioara, se apropie de Gabriela care, ca elevă în ultima clasă, ajuta la menținerea ordinii, și îi spuse în franțuzește: "Ieși astăzi, copila mea?" "Nu, doamnă." " Atunci treci pe la mine după masa de prânz. Vom lua ceaiul împreună." Și silueta lungă a supraveghetoarei șefe, suplă în pofida vârstei, se
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
supraveghetoarei șefe, suplă în pofida vârstei, se depărtă în unduiri de mătase neagră și cenușie. Gabriela ieși ultima, după ce-și îndeplinise, distrată, dar până la capăt, misiunea. Clădirea trepida de sus până jos: libere în sfârșit să dispună de timpul lor, elevele profitau după pofta inimii. Era clipa cea mai plăcută a zilei: prânzul venea abia peste o oră, duminica își ținea încă toate făgăduielile. Traversă coridorul și întârzie o clipă în pragul ușii ca să privească grădina. Colegele ei de clasă se
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
să se plimbe singură, risca privirile ironice, ba chiar și zeflemelile colegelor ei. Mai rău decât "nouă", era o intrusă. Spiritul casei, cu regulile lui nescrise și întorsăturile lui de frază, îi lipseau, iar franceza ei nu era fluidă. Majoritatea elevelor se exersau în asta din grădiniță, avea oare impresia că poate recupera întârzierile doar în cursul ultimei clase? Apoi, sosirea ei tardivă într-un institut cu taxe atât de ridicate nu putea să nu suscite întrebări. Tatăl ei o fi
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
se întoarse pe călcâie. Ușor agasată de invitația doamnei Dunin, o luă pe coridorul întunecos, irizat de scânteierea depărtată a zilei, supraveghind geometria dalelor: vârful piciorului trebuia să depășească la fiecare pas conturul cuștilor lor. În fața ușii secretariatului, stăteau multe eleve nerăbdătoare, în așteptarea corespondenților, care trebuiau să le scoată în oraș. Ea nu avea o asemenea grijă, nimeni nu va veni s-o caute înainte de sfârșitul anului, și nici în vacanță. Își făcu drum prin îmbulzeala lor, fără a pierde
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
mesei domnea un fel de așteptare. Și-a ridicat capul. Fetițele se uitau la ea cu o expresie bucuroasă: între ele, numeroase locuri goale. Le-a permis să se regrupeze, ceea ce făcură sărind repede, și în pofida bunelor manierl, peste bănci. Eleva de serviciu aduse supiera. Gabriela luă polonicul. Cu ochii pironiți pe cer, fetițele încetară să șușotească: "Așa, al cui e rândul?" O fetiță durdulie, cu niște ochi mari, albaștri, nu prea vioi, își răsuci palmele: "Al Cristinei, dar lipsește!" "Să
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
trecură una alteia, cu expresii comic temătoare, farfuriile pline, fără să le verse, și, cu ochii țintă la ea, așteptară. Gabriela își duse lingura la buze, atunci se repeziră toate pe mâncare. După masă, tânăra fată plecă din refectoriul unde elevele de serviciu strângeau vasele și se opri în fața peretelui de sticlă care dădea direct spre frunzișul auriu al arborilor, perforat de mari goluri. Toamna era târzie. Timpul trecea, iar vremurile se schimbau; răbdare. Se smulse din gânduri și urcă scara
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
aștri luptase doamna Dunin cu valurile și de care stâncă i se izbise barca? Glezna fină se balansa sub voalul negru al ciorapului, în raza filtrată prin perdelele, croite pesemne pentru alte ferestre, mai înalte și mai largi. La început, elevele noastre trec prin unele dificultăți. Nu te simți prea singură? Nu mi-e greu în mod special să fiu singură, doamnă. Mâna care atârna pe brațul berjerei schiță o mișcare ascendentă, parcă îngreuiată de povara inelelor: "Nu ești niciodată singur
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
larg deschisă a refectoriului scăpa cacofonia bucuriilor de duminică. Intră și se așeză într-un colț. Vecina ei de pat, o prăjină, care în fiecare dimineață își trăgea îndelung ciorapii, mândră de picioarele ei, zdrăngănea la pian un tango, iar elevele din clasele superioare, neținând seama de izurile de bucătărie, dansau. Câteva perechi evoluau strâns înlănțuite, fără a-și vorbi, într-o ciudată încordare. Puștoaicele se ciondăneau pe sub mesele trase deoparte sau se distrau grozav, maimuțărindu-le pe cele mari și
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
a se reculege în capelă, totul era bun ca să scurteze vizita. Doamna Dunin se ridică să caute în dulap o adorabilă cutie cu fundă. Scoase din ea o bucată de hârtie care, pentru că trecuse prin mâinile mai multor serii de eleve, se ferfenițise ca o cârpă: " Uite acul, copila mea. Dar te rog, nu-l pierde, țin mult la el, îl am de la Paris." Fata jură pe zeii cei mari să aibă grijă de el ca de lumina ochilor și, tot
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
fundă. Asta-i tot! O rafală de vânt, încărcată de praf și frunze moarte, mătura refectoriul, stârnind damfurile bucătăriei. Ploaia se apropia, amenințând să rupă zăgazurile cerului. Nu sunt chiar așa de neroade. "Ba da! N-au inventat nimic! Prima elevă care a înlocuit acul, acum mult, mult timp, îl pierduse într-adevăr sau îl rupsese, în orice caz, o făcuse ca să scape de reproșurile doamnei Dunin, ba chiar de o pedeapsă, având grijă ca dublura să fie conformă cu originalul
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Nel, se va duce să-l vadă ca să-i spună: "Ascultă, G., știi bine că presa pe care ați înființat-o voi e un rahat, n-o citește nimeni. Îți cer ritos să numești în fruntea direcției generale o fostă elevă de-a mea, care ar ști să pună lucrurile în ordine, nu se mai poate continua așa, am ajuns deja de râsul lumii!..." Hârtiile nu încetează să-și avanseze pionii conform unui proiect rațional clasificarea -, care însă nu face decât
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Modelul este Lamartine, din care a tălmăcit Lacul. F. este și autoarea unor vodeviluri care s-au jucat pe scenele bucureștene (Un cap romantic, La sânul mamei, 1875). Piesele Post scriptum, Copila schimbă dinții, Cireșica în închisoare sunt prelucrări. Pentru elevele Azilului „Elena Doamna” din București, unde a fost un timp profesoară de declamație, a scris mici scenete cu teme morale. A tradus din E. Scribe comediile Rebeca, Armele femeii, Ministromania. Limbajul său e greoi, cu multe franțuzisme și barbarisme. SCRIERI
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287018_a_288347]
-
care s-a trimisă o parte iar restul din care sunt deja gata, urmează a se trimite. Dna învățătoare este secretară a Căminului Cultural din localitate, care are o frumoasă activitate. Conduce și corul bisericescă format din foștii elevi și eleve de la aceast coală. Apreciez activitatea doamnei învățătoare Maria Păvăluță cu calificativul „Foarte bine”. Subinspector școlar (ss) I. Dospinescu 000 Proces-verbal „Astăzi 4 Decembrie 1940, am inspectat școala primară mixtă din satul Lunca, comuna Filipeni, jud. Bacău. coala funcționează cu 5
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
Gheorghe și Vasile Boca, precum și din alte mărturii mai vechi și mai noi, am selectat pe unii luncași care au îndeplinit funcții importante. Menționăm că „fabrica de învățători” creată de învățătorul Gheorghe Postoi a continuat, mulți, foarte mulți elevi și eleve din Lunca optând pentru Școala Normală (Liceul Pedagogic), care pot fi cuprinși într-o scriere specială despre Școala din Lunca. Cu siguranță, nu toți cei ridicați din satul Lunca spre posturi și funcții au putut fi cuprinși aici; unii, probabil
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
școlile de prin locurile megieșe. III. După amiază la orele 18, se va da la Teatrul "Eminescu" un MARE FESTIVAL. a. Dl. Const. I. Mighiu, decanul baroului, va vorbi despre: Fondul optimist al poeziei lui Mihai Eminescu. b. Elevii și elevele Școlilor secundare din Botoșani, membrii Ateneului popular Sf. Nicolae și ostașii Reg. 37 infanterie vor recita și vor cânta bucăți din Opera Marelui poet. Între pauze muzica Reg. 37 infanterie va cânta din Poeziile cântate ale lui Mihai Eminescu. Suma
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
trăit peste 100 de ani fiindcă organismul era perfect sănătos. Dar, există un dar, căruia nu ne putem sustrage nimeni. Noi Îi vom păstra În suflet imaginea ei ce ne-a rămas scumpă. Soția mea a fost cea mai dragă elevă a D-sale cu care a ținut o legătură strânsă până la despărțirea aceasta incredibil de nedreaptă. Cu cele mai alese sentimente, Maria și Paul Mănescu, str. Zizinului Nr. 33, Brașov, 2200. </citation> <citation author=”MIHĂESCU Florin ” loc="București" data =”10
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Cred că scrisorile (...) I. Roman, nu pot figura, cred că tot la mine s-ar cădea să rămâie... Ce ziceți? N-am dreptate? Această frumoasă monografie mi-a fost cerută pentru a fi citită, de foste colege și de foste eleve de aci. Nu știu cum să procedez cu spațiile rezervate fotografiilor (...). Lucrarea va fi tipărită, sau va rămâne În stadiul actual? N-aș vrea să vă dau prea mult de lucru. Pentru toate vă mulțumesc din suflet și vă doresc cu cea
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
o va păstra „ca pe ochii din cap!!”. Voi duce-o eu personal cu vreo ocazie. Mi-e teamă să nu se strice. Multă lume de acolo mi-o cere. C.P. este a surorii violonistului Botez. Ea Însăși o fostă elevă a mea la Fălticeni și bună prietenă cu Nuța Vasiliu . Mama este soția șefului de gară din Fălticeni și a fost membră În comitetul școlar. Peste tot aceeași vreme de primăvară, fără zăpadă și cu ploaie. Chiar acum la noi
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
n.n.), frate cu Dr. Ion (Nicu) Tănăsescu de la Iași. Îmi spunea că anul trecut a trecut prin Fălticeni și s-a mirat de marea schimbare În bine. Doresc mult să-mi revăd și eu orașul natal, depinde de fosta mea elevă, când va fixa ea. Am arătat lui Tănăsescu Monografia. S-a bucurat când În ea a regăsit fotografia mătușei lui (Adela Scriban) și i-am spus că la Muzeu se găsește și fotografia mamei lui (...). Aștept zilele următoare pe Mărioara
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
un scris ieroglific! Timpul trece și bătrânețea se accentuează tot mai mult, Încât ar trebui să mă grăbesc să vin. Vremea Însă nu ne iartă, tot mai rece și mai ploioasă. Apoi drumul mi se pare lung! Promisiunea fostei mele eleve se menține (...). Nu știu cum ar ajunge bustul „Apașul”, dar mai bine zis „Muncitorul” acolo? Aștept sugestii și de la D-voastră (...). Vreau să măresc fotografia bunicului meu (Johann Singer, n.n.) și să fac un mic panou, să existe și el printre cei
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]