2,518 matches
-
atenție, cineva foșgăia, undeva, aproape. — Ce vezi? Unde te uiți? La ce te holbezi, tinere? năvăli vocea groasă, din stânga, din dreapta, de pestetot. Nu clintise. Încă nu clintise. Nu se va mișca, nu va ceda. Răbdare, răbdare și curiozitate și concentrare. Nepăsare, doar astfel... Atenție, multă atenție, simțire, maximă simțire. Așa vine somnul, visul, așa, ca un leșin, somnul. Nepăsare, nesimțire... — Cu ce te ocupi? Cu ce? Reveni, autoritară, vocea de bas. — Păi... se auzi răspunsul. — Bine, bine, am înțeles. Eu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
din stânga, din dreapta, de pestetot. Nu clintise. Încă nu clintise. Nu se va mișca, nu va ceda. Răbdare, răbdare și curiozitate și concentrare. Nepăsare, doar astfel... Atenție, multă atenție, simțire, maximă simțire. Așa vine somnul, visul, așa, ca un leșin, somnul. Nepăsare, nesimțire... — Cu ce te ocupi? Cu ce? Reveni, autoritară, vocea de bas. — Păi... se auzi răspunsul. — Bine, bine, am înțeles. Eu sunt Tizian, continuă vocea, stânga dreapta oriunde. Totul se tulbură, se limpezi: nimic. Nu era nimic, nimic, doar nepoftitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
înseamnă și... — Nici un nume în alegorie. Dar latina, dar motoul? EX PRAETERITO... PRAESENS PRUDENTUR AGIT... NI FUTURA ACTIONE DETURPET. V-amintiți? Din experiența trecutului, din trecut, adică, acționează prezentul. Acționează cu prudență. Cu pru-den-ță, așa ați scris. Cu prudență, cu nepăsare. Prudență, nu nepăsare. Prezentul acționează cu prudență, să nu prejudicieze viitorul. V-amintiți? Alegoria prudenței, ăsta e tabloul... Poate într-o primăvară ca asta, făcut... Erați un prudent, maestre? — Ce-i cu scrisoarea, de ce o ascunzi? continuă maestrul. Ți-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
nume în alegorie. Dar latina, dar motoul? EX PRAETERITO... PRAESENS PRUDENTUR AGIT... NI FUTURA ACTIONE DETURPET. V-amintiți? Din experiența trecutului, din trecut, adică, acționează prezentul. Acționează cu prudență. Cu pru-den-ță, așa ați scris. Cu prudență, cu nepăsare. Prudență, nu nepăsare. Prezentul acționează cu prudență, să nu prejudicieze viitorul. V-amintiți? Alegoria prudenței, ăsta e tabloul... Poate într-o primăvară ca asta, făcut... Erați un prudent, maestre? — Ce-i cu scrisoarea, de ce o ascunzi? continuă maestrul. Ți-o fi scriind scârboșele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Colecția domnului Francisc Howard. Vândut apoi lui Legatt. Deci, un bătrân privind spre stânga. Apoi, în centru, un bărbat la maturitate, văzut din față. Apoi, profilul imberb, din dreapta. Tinerețe, maturitate, senectute. Viitor, prezent și trecut. Mai ales, Prudența. Prudență, nu nepăsare. — La portrete nu am egal, să știi. Încă din timpul nesfârșitei mele vieți, eram maestrul câtorva generații. Acum, ce mai contează... Am 99 de ani, ți-am spus. Am să mor, m-am molipsit. Nimeni n-o să mă regrete. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Care te-a împins să mă gonești din acel colț stingher. Nu mi-ai arătat că era pasiune dar am simțit-o; Acum am ajuns să nu mai știu ce vreau, ce să ofer... De la incertitudine ai ajuns repede la nepăsare Și sper să nu fi uitat măcar vorbele de dor. Acum când ele se șterg și sunt lăsate în uitare Vor lăsa peste soarele nostru un întunecat nor... II Negru în alb Absurd de ambiguu O lume călătorind prin amar
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
mai era cazul, de importanța acelor noi - luăm din timp unele măsuri preventive. Și de poziționare, cum ar fi. Că altfel... Se opri, studiindu-l îngândurtat pe fostul „istoric“. Afinoghiu îl urmărea și el concentrat, dar cu un fel de nepăsare în priviri. - Poate sunteți la curent, prin sursele matale, că se pune acuma la ordinea zilei și de un fel de democrație, ca pă vremurile pă care le-ați trăit. Nu la noi, prin alte părți. Deocamdată. Cu partide istorice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
toate Apele mării. De-al meu propriu vis, mistuit mă vaiet, Pe-al meu propriu rug, mă topesc în flacări... Pot să mai re-nviu luminos din el ca Pasărea Phoenix? Piară-mi ochii turburători din cale, Vino iar în sân, nepăsare tristă; Ca să pot muri liniștit, pe mine Mie redă-mă! {EminescuOpI 200} IUBIND ÎN TAINĂ... Iubind în taină am păstrat tăcere, Gândind că astfel o să-ți placă ție, Căci în priviri citeam o vecinicie De-ucigătoare visuri de plăcere. Dar
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
era vestală promovând dragostea liberă așa cum Epictet promovase stoicismul. Toate justificate de forța cu care cucerise cetățile masculine, pentru care s-ar fi sinucis adolescentele și ar fi invidiat-o soțiile ignorate, meticulozitatea delicată cu care insista afișând o falsă nepăsare, un dezinteres pentru bărbați, o ignorare graduală a avansurilor ce îi sălta cota la rangul de mister feminin, tăcerea ei era interpretată de bărbați nu ca timiditate, ci ca o afirmație mascată, păstrată în găoacea bulbului floral atât cât era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Mamă. Atunci, mori! Și cea mai grea moarte pentru o Mamă e uitarea. Și-i reamintea existența măritându-se cu un alt bărbat. Era uitată într-o cușcă, Mioara amintindu-i mereu că e uitată prin orgiile expuse în fața ei, nepăsarea fiind arma eliminării definitive a conceptului de Mamă, a Mamei Postulat. Devenită o Mamă oarecare, amintirea avea să-i ofere aceeași destinație. De ființă oarecare, care a avut scopul de a o aduce pe lume și atât. Din ou a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
limpede, cuvintele îi înfloreau pur și simplu pe buze, venite de niciunde, vorbea hotărât, frazând cu dicție logica propozițiilor retorice, punctate cu zicale și proverbe, deschizând drum imaginilor proiectate de însăși înțelepciunea lor, lipsite de sens pentru cei dotați cu nepăsarea nemuririi, cu atât mai înțelepte pentru cei sortiți cu moartea, cuvinte-imagini, cuvinte-cântece, cuvinte-cheie, lacăt și zid, cuvinte care simfonizau uluitor de rapid trecerea. O tânără goală cu nuferi în păr se ghemui la picioarele lui nea Costică, udând podeaua cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
luat închipuirea în brațe și-am stăpânit-o într-un lung sărut. Nu mai eram singur. Frumoasa Închipuită tremura spre dezintegrare. Am tras-o de păr sălbatic, topind-o în brațele mele. Pereții s-au diluat, privirile au dispărut în nepăsarea mea. Obsesia Închipuitei tindea spre materializarea ei. Fir cu fir, celulă cu celulă, bucată cu bucată, frumusețe pusă una lângă alta. Cel mai șarlatan adulter, înșelarea propriei mele rațiuni. Și pentru că Any Palade era seacă și urâtă, i-am suprapus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Any mulatră cu mâini de ouvrier și pe deasupra foarte alintată. Uneori, ațipea și după minutele de toropeală, vioi, picta ceartă, deși îndrăgostiții se sărutau lung, desena ochi cu stări în privire, de pândă, de deochi, de curiozitate, de invidie, de nepăsare, de poftă, de dezgust și cei doi luau atitudine, sfidând toate privirile prin îmbrățișări mai fierbinți și mângâieri mai dulci. Singurul lucru pe care Hugo n-a reușit să-l picteze vreodată a fost secretul! Nu putea și pace! Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ce vroia el, mi-a permis și mie să-i analizez mai bine trăsăturile și îmbrăcămintea. Se întoarse după o secundă și spuse: Veniți după mine! La început nu vroiam să-l urmez, dar văzându-l pe Vladimir cu câtă nepăsare venea după cel care ieșise înaintea noastră, m-am răzgândit. Ceva mă împingea să merg mai departe! Aveam motive serioase să nu vreau să-l urmez. Pe sub mantia sa se vedeau straiele militare ale Serviciului Permanent de Securitate, iar rombul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
căci era nesigur, iar eu le acceptam, căci oricum eram condamnat la moarte. Eu și ceilalți colegi ai mei, chiar și George, iar ceea ce știam eu avea să știe în curând tot colectivul școlii. Cenușiul ochilor mei oglindea pasivitatea și nepăsarea ca răspuns la privirea sa sfredelitoare și cercetătoare. Și atunci ce facem ? Intrăm în școală și o luăm cu forța de la Inspector și de la profesori. Înăuntru sunt cel mult douăzeci de Gardieni, minții eu, căci știam că erau mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Omul trebuie să știe să muncească și cu burta goală ca să mănânce o pâine. Așa zicea tatăl meu, spuse el enunțând parcă o lege. Îmi era milă de el într-un fel. Îi plăcea să înjure și să vorbească cu nepăsare celorlalți, crezând că el e singurul care are mereu dreptate și de care lumea trebuie să asculte. Am avut o dorință imensă de a-l vedea pe tatăl său, de a ști ce îl făcuse atât de crud și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
timp? Am să mă gândesc la asta, își spusese tânăra, acuma, n-am timp de cărți. Loredana nu prea citise în viața ei de până acum, dar asta n-o împiedica să se uite liniștită la lume, cu o senină nepăsare, privea în ochii tăi fără să clipească, fără vină și fără rușine, era pur și simplu senină. Îi intrase un anumit teatru în sânge. Sau se născuse cu el. Cum își încarcă oamenii mintea cu toate astea, oare de ce?, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
fost chemate și plătite de tine; și, chiar dacă ai pune în fruntea lor pe un al treilea, el nu va putea să câștige atâta autoritate încât să poată să-ți facă rău. Pe scurt, armatele mercenare sunt mai primejdioase prin nepăsarea lor în luptă, iar cele auxiliare, prin vitejia lor. Astfel, un principe înțelept ocolește întotdeauna acest fel de armate și se servește numai de ale lui proprii: el preferă să piardă lupta cu soldații lui, decât să o câștige cu
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
celorlalte scene s-a realizat cu acordurile din „The Wall” de la Pink Floyd. „Prefer o nebunie care să mă înveselească,decât o experiența care să mă întristeze”. (W.Shakespeare) La final actorii ne-au anunțat că a fost ultima reprezentație. Nepăsarea autorităților i-a intristat... „Zi cu mai multe începuturi: cum din toate direcțiile ar veni cîte o iubită și tu nu ai decît o singură floare - în chiar ideea de perfecțiune...” (Aurel Ștefanachi) Dilemă Omul este ca un robot.Iși
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
zece zile au murit la Iași, care numără acum cel mult 30000 de locuitori, 800 de indivizi, iar ieri, printre alții, din vreo 280 de bolnavi au sucombat 155 [...] Cauzele bolii se datorează în primul rând hranei proaste, murdăriei și nepăsării locuitorilor". De aceea, președintele Divanurilor, generalul Kiseleff, a dat ordin să fie evacuate mahalalele cele mai populate și să fie transportați toți evreii și robii țigani pe dealurile din împrejurimi, unde să li se asigure hrana. O măsură asemănătoare a
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
negre? Fețele buhăite ale celor ale celor care de doi ani mănâncă numai cartofi, care zilnic coboară În adăposturi? Vezi cum se Înviorează fețele noastre, aruncate de-a valma, unele peste altele, vezi În ochii noștri licărul de fanatism, de nepăsare, de ură, auzi zvâcnetul sângelui În palmele noastre uscate, pregătite să se lovească unele de altele cu un zgomot asurzitor? Simți trepidația aerului, a asfaltului, auzi uruitul asurzitor al motocicletelor, vezi ochii noștri alunecând lacomi pe luciul căștilor, pe țeava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
dar cineva, poate chelnerul, poate vărul Victor, mi-a dus-o cu amabilitate la garderobă, de unde am și recuperat-o curând, pentru că fusese deschis geamul, ca să se aerisească sala. Se fumase Îngrozitor de mult, așa cum se fumează acolo, cu o totală nepăsare față de nefumători. Poate să fi răcit din cauza ferestrei deschise sau să se fi declanșat obișnuita mea rinită alergică din cauza fumului. Cred că pe drum, de la restaurant la hotel, am scos batista din buzunar, ca să-mi șterg nasul, altă explicație n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
nu vedea spaima cuibărită În ochii candizi ce s-au lovit violent de o lumină străină. A urmat așteptarea! Și, cum nimeni n-a auzit tainica-i chemare, s-a așezat pe bordură sperând! Pusă În fața vitregiilor vieții: frig, foame, nepăsare, a Învățat ce Înseamnă „bordura”... “Două lacrimi de cer”, rostogolindu-se din ochii mirați ce nu puteau Înțelege... Și cu toate acestea, visul n-a murit, crezând cu tărie că va ajunge În casa sufletului ce-a zămislit-o! Iat
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
nu trebuie să ne împiedice să ne dăm seama că o ardere trebuie deosebită de alta, o distrugere de altă distrugere. Să arzi cu indiferență nu este același lucru cu a arde cu simpatie sau cu pasiune. Arderile făcute cu nepăsare, nonșalanță sau cinism sunt o crimă împotriva umanității. Arderea pe care noi o avem acum în fața noastră trebuie s-o realizăm într-un mod care să fie pe măsura obiectelor arse. Trebuie făcută cu reculegere. O săvârșim în slujba spiritului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
perioadă de timp acele escapade în compania Iasminei. Mi-e sufletul rănit de cei pe care îi credeam cei mai buni prieteni. Mă frământă atâtea întrebări care își caută răspunsul, atâtea neliniști și teama aceea febrilă în fața enigmelor vieții. Ironia, nepăsarea și ușurința cu care trec majoritatea colegilor mei peste apostrofări și eșecuri mă uimesc! Eu mă blochez și nu mai pot rosti nici un cuvânt, îmi înnod degetele, brațele deodată sunt lungi și nu le găsesc locul, iar aerul devine greu
ANTOLOGIE:poezie by Denis David Damşa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_673]