2,784 matches
-
hidroxid: respectiv reducerea inilor metalici din soluție, în cealaltă semipilă, implicit trecerea sării (metalului din electrolit) în acid: Evident, acidul poate provoca și la acest electrod o coroziune, de această dată chimică. În zona anodică, cu concentrație anionică mică, apare oxidarea, iar în zona catodică, cu concentrație anionică mare, apare reducerea. Este vorba în principiu de concentrații care stimulează, la limită - a metalului în zona anodică, respectiv a anionului în zona catodică -, procesele caracteristice - de ionizare în zona anodică, respectiv de
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
fi stimulat atât prin consumul biologic de electroni cât și prin consumul chimic de Fe2+ în reacția sa cu S2- eliberat de heterotroful din preajmă și prin trecerea sulfurii în hidroxid: La catod, hidrogenul este consumat de către heterotrof, evident prin oxidare la apă, având drept consecință reducerea unui sulfat - de Fe ori altceva - aflat în soluție la sulfură, sursa de S2- pentru consumul Fe2+ de la anod. Procesul catodic este astfel stimulat, atât prin consumul biologic de H, cât și prin acela
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
fierului în forme exclusiv insolubile, un ultim mijloc de limitare a feed back-ului. Un astfel de depolarizator catodic microbian este acel Desulfovibrio ([116], citat de [16]); același autor confirmă experimental și stimularea, desigur de către partenerul de biocenoză, a procesului de oxidare anodică. 2.3.4.4.6. Mecanismul chimic (electrochimic) Fouligul biologic poate promova forme de coroziune chimică și electrochimică ca urmare a eliminării în mediu a unor cantități importante de electrolit, fie acesta acizi (organici și anorganici), săruri (rezultate din
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
prin recircularea timp de șapte zile a unei soluții de 1/3 000 ETA-75 (16 litri de „zestre“) printr’un duș. Evoluția rH-ului soluției în acest timp este prezentată în figura 75. În urma recirculării, cu aerarea aferentă, se remarcă oxidarea puternică a soluției, deci pierderea caracterului său inhibitor. Cele arătate explică, teoretic și experimental, ineficiența în sistemul industrial concret a biocidului, lucru remarcat și care a determinat recomandarea altui biocid (Biostop-121). În cele ce urmează îl vom analiza și pe
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
s’au indus în zona membranei diferite valori rH, situate în întreg domeniul de definiție al noțiunii) a demonstrat că transferul transmembranar al bismutului are loc în câteva domenii distincte de rH al mediului, de stabilitate a diferitelor forme de oxidare ale sale: − un domeniu extrem reducător (rH cca. 2) neîntâlnit însă în natură, evidențiat atât de conductivitatea electrică cât și de rH-ul soluției; − un domeniu mai larg, începând cu rH cca. 20, alcătuit din trei subdomenii (rH 25, 32
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
algelor, întreaga biocenoză este inhibată. Mai mult, condițiile extrem oxidante induse în apa de răcire conduc la o coroziune accentuată a instalației. Un eventual contraargument invocând faptul că sinergismul modulării oxidative a rH-ului apei de răcire cu tendința spre oxidare a acesteia datorată aerării în turnul de răcire este de preferat antagonismului dintre modularea reductivă a rH-ului apei de răcire și efectul aceleiași aerări, nu poate fi luată în considerare, întrucât ambele tipuri de modulare (oxidativă, respectiv reductivă) scot
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
la valori tot mai reducătoare (22,0 la două zile, respectiv 20,2 la trei zile). La nivelul zonei de contact dintre anodul de sacrificiu cu metalul de protejat apare, așa cum este binecunoscut, o pilă, fapt care este evidențiat prin oxidarea survenită în stratul laminar deasupra anodului (rH 19,6), respectiv reducerea deasupra metalului de protejat (rH cca. 14); excepția observată la timpul de contact de o zi, în sensul rH-ului de deasupra anodului de sacrificiu mai reducător decât cel
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
o necesită soluția adăugării în apa de răcire a biocizilor. Or, s’a demonstrat supra că biocizii utilizați în prezent au același mecanism de acțiune (crearea unui rH reducător în apa de răcire). Ca substanțe reducătoare, ei sunt consumați prin oxidare la nivelul turnului de răcire și, întrucât este ignorată necesitatea compensării continue a biocidului oxidat, soluția nu este eficientă. Mai mult, se pune problema protecției mediului, context în care orice aport de substanțe nocive (iar biocizii sunt puternic iritanți și
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
expuse în continuare. a. În cazul argintului (fig. 109) se constată o coroziune puternică în zonele extreme de rH, în zona reducătoare formându-se produși solubili, iar în cea oxidantă insolubili. Metalul fiind monovalent, se constată un singur domeniu de oxidare la rH > 39. În zona de rH 10-39, incluzând și domeniul curent în mediul acvatic, metalul prezintă o stabilitate manifestată prin modificarea redusă de greutate înregistrată în această zonă. b. Cuprul se comportă similar argintului, cu deosebirea atacului mai slab
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
complementară, astfel încât biocenoza se poate conserva indefinit, mai mult evolua, în detrimentul biotopului, care suferă un proces de degradare; include trei funcții: producătorul primar, care fixează chimic, prin reducere, în substanțe macroergice, energia primară, întotdeauna un autotrof; consumatorul care folosește, prin oxidare, substanțele macroergice excedentare; descompunătorul care mineralizează, prin oxidare, substanțele de catabolism ca și biomassa moartă, creând substratul propriu producătorului primar; ultimele două funcții sunt susținute de organisme heterotrofe, dar succesive ca nivel de oxidare a substanței organice folosite ca hrană
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
mult evolua, în detrimentul biotopului, care suferă un proces de degradare; include trei funcții: producătorul primar, care fixează chimic, prin reducere, în substanțe macroergice, energia primară, întotdeauna un autotrof; consumatorul care folosește, prin oxidare, substanțele macroergice excedentare; descompunătorul care mineralizează, prin oxidare, substanțele de catabolism ca și biomassa moartă, creând substratul propriu producătorului primar; ultimele două funcții sunt susținute de organisme heterotrofe, dar succesive ca nivel de oxidare a substanței organice folosite ca hrană biocid - substanță care produce moartea - prin varii mecanisme
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
un autotrof; consumatorul care folosește, prin oxidare, substanțele macroergice excedentare; descompunătorul care mineralizează, prin oxidare, substanțele de catabolism ca și biomassa moartă, creând substratul propriu producătorului primar; ultimele două funcții sunt susținute de organisme heterotrofe, dar succesive ca nivel de oxidare a substanței organice folosite ca hrană biocid - substanță care produce moartea - prin varii mecanisme - unui organism; a se deosebi de biostatic, care doar inhibă, până la blocare, metabolismul biotop - componenta abiotică a unui ecosistem, un spațiu acvatic sau terestru, delimitat geografic
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
de baltă briozoar - reprezentant al unei clase din încrengătura Lophophorata de animele mici, nevertebrate, marine sau mai rar dulcicole, sedentare și coloniale, unii cu exoschelet calcaros comun; dintre ei fac parte coralii C - concentrație catabolism - latură a metabolismului care, prin oxidarea substanțelor macroergice eliberează energia necesară organismului, proces însoțit de eliberarea în mediu a produșilor de reacție cenobiu - colonie de organisme unicelulare neseparate prin membrane celulare, ci doar printr’un perete „colonial“ comun; poate fi asociată, la prima vedere, cu o
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
unisau pluricelulară, la organismele inferioare (bacterii, ciuperci, mușchi, unele protozoare) subclasă - v. sistematică subregn - v. sistematică substanță macroergică - constituient chimic celular, care prin schimbarea structurii sale chimice eliberează energie la locul folosirii, fiind apoi reconstituit pe baza energiei provenite din oxidarea hranei; exemplu: ATP (adenozintrifosfat) U ADP (adenozindifosfat) + H3PO4 + energie sursă de energie primară - punct de reverberare/alimentare energetică, în uzul biocenozei; întotdeauna este externă ecosistemului fie spațial (Soarele), fie ideatic (compusul chimic redus, care este întotdeauna străin circuitului de substanță
Coroziunea biologică : o abordare ecologică by Cristinel Zănoagă, Ştefan Ivăşcan () [Corola-publishinghouse/Science/745_a_1374]
-
ale compușilor care conțin grupa funcțională carbonil. Mecanisme de reacție. 4.3. Reacții de substituție la hidrocarburi. Mecanisme de reacție. 4.4. Reacții de substituție nucleofilă la compușii halogenați și la derivații funcționali ai acizilor carboxilici. 4.5. Reacții de oxidare ale hidrocarburilor. 4.6. Reacții de oxidare la funcțiuni organice. 4.7. Reacții chimice cu formare de compuși ionici. 5. Compuși organici macromoleculari, naturali și sintetici. 5.1. Compuși organici macromoleculari obținuți prin polimerizare și copolimerizare. 5.2. Compuși organici
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
Mecanisme de reacție. 4.3. Reacții de substituție la hidrocarburi. Mecanisme de reacție. 4.4. Reacții de substituție nucleofilă la compușii halogenați și la derivații funcționali ai acizilor carboxilici. 4.5. Reacții de oxidare ale hidrocarburilor. 4.6. Reacții de oxidare la funcțiuni organice. 4.7. Reacții chimice cu formare de compuși ionici. 5. Compuși organici macromoleculari, naturali și sintetici. 5.1. Compuși organici macromoleculari obținuți prin polimerizare și copolimerizare. 5.2. Compuși organici macromoleculari obținuți prin condensare și policondensare. 6
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
constatată prin invariabilitatea constantelor fizice. b) stabilirea compoziției pe calea analizei elementare calitative și cantitative c) stabilirea proprietăților prin metode fizice și chimice d) elaborarea unui model structural e) verificarea modelului structural Principalele metode chimice folosite pentru studiul proprietăților sunt: oxidarea, reducerea și hidroliza. Oxidarea este aplicată la unele clase de hidrocarburi, alcooli, aldehide, când se obțin cetone și acizi carboxilici cu același număr de atomi de carbon sau cu număr mai mic de atomi de carbon. Reducerea și hidrogenarea sunt
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
fizice. b) stabilirea compoziției pe calea analizei elementare calitative și cantitative c) stabilirea proprietăților prin metode fizice și chimice d) elaborarea unui model structural e) verificarea modelului structural Principalele metode chimice folosite pentru studiul proprietăților sunt: oxidarea, reducerea și hidroliza. Oxidarea este aplicată la unele clase de hidrocarburi, alcooli, aldehide, când se obțin cetone și acizi carboxilici cu același număr de atomi de carbon sau cu număr mai mic de atomi de carbon. Reducerea și hidrogenarea sunt aplicate compușilor nesaturați care
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
contact dintre cele două straturi apare o colorație albastră. Identificarea hidrogenului 1. Pe părțile mai reci ale eprubetei, de la experimentul 1 din cazul identificării carbonului, ca și pe traseul tubului, se depun mici picături de apă, ce se formează prin oxidarea hidrogenului din substanța organică. 2. Se amestecă într-o eprubetă puțină substanță cu o cantitate egală de sulf pulbere. Se acoperă gura eprubetei cu o hârtie de filtru înmuiată în prealabil în soluție apoasă 10% . Se încălzește eprubeta până conținutul
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
fi formulate astfel: Se formează amestecuri de produși. Reacția de inserție a metilenului pe catena unui alcan La tratarea unui alcan cu diazometan, termic sau fotochimic se pune în libertate carbena [CH2 : ] și se formează un alcan superior. 58 c) Oxidarea alcanilor Arderea alcanilor (combustia) În prezență de aer sau oxigen la temperatură înaltă, toate hidrocarburile sunt oxidate la CO2 și H2O. Arderea hidrocarburilor este o reacție de mare importanță practică, deoarece se folosesc drept combustibili; reacția este însoțită de o
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
izolați numai hidroperoxizii terțiari, iar mecanismul reacției este homolitic înlănțuit. Promotorul reacției este HBr, ușor oxidabil care poate crea atomi liberi de brom și radicali Inițierea: Propagarea: Reacțiile de întrerupere sunt reacții normale de dimerizare sau recombinare a doi radicali. Oxidări parțiale Obținerea negrului de fum: Oxidarea la gazul de sinteză: Oxidarea catalitică a metanului Oxidarea alcanilor superiori(C20 - C30) Oxidarea alcanilor superiori se face suflând aer în parafină topită la temperaturi de 80120 0C, în prezența unor catalizatori, săruri de
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
reacției este homolitic înlănțuit. Promotorul reacției este HBr, ușor oxidabil care poate crea atomi liberi de brom și radicali Inițierea: Propagarea: Reacțiile de întrerupere sunt reacții normale de dimerizare sau recombinare a doi radicali. Oxidări parțiale Obținerea negrului de fum: Oxidarea la gazul de sinteză: Oxidarea catalitică a metanului Oxidarea alcanilor superiori(C20 - C30) Oxidarea alcanilor superiori se face suflând aer în parafină topită la temperaturi de 80120 0C, în prezența unor catalizatori, săruri de mangan, când se formează acizi grași
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
reacției este HBr, ușor oxidabil care poate crea atomi liberi de brom și radicali Inițierea: Propagarea: Reacțiile de întrerupere sunt reacții normale de dimerizare sau recombinare a doi radicali. Oxidări parțiale Obținerea negrului de fum: Oxidarea la gazul de sinteză: Oxidarea catalitică a metanului Oxidarea alcanilor superiori(C20 - C30) Oxidarea alcanilor superiori se face suflând aer în parafină topită la temperaturi de 80120 0C, în prezența unor catalizatori, săruri de mangan, când se formează acizi grași. Oxidarea enzimatică a alcanilor (C1
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
oxidabil care poate crea atomi liberi de brom și radicali Inițierea: Propagarea: Reacțiile de întrerupere sunt reacții normale de dimerizare sau recombinare a doi radicali. Oxidări parțiale Obținerea negrului de fum: Oxidarea la gazul de sinteză: Oxidarea catalitică a metanului Oxidarea alcanilor superiori(C20 - C30) Oxidarea alcanilor superiori se face suflând aer în parafină topită la temperaturi de 80120 0C, în prezența unor catalizatori, săruri de mangan, când se formează acizi grași. Oxidarea enzimatică a alcanilor (C1 - C8) poate conduce la
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]
-
liberi de brom și radicali Inițierea: Propagarea: Reacțiile de întrerupere sunt reacții normale de dimerizare sau recombinare a doi radicali. Oxidări parțiale Obținerea negrului de fum: Oxidarea la gazul de sinteză: Oxidarea catalitică a metanului Oxidarea alcanilor superiori(C20 - C30) Oxidarea alcanilor superiori se face suflând aer în parafină topită la temperaturi de 80120 0C, în prezența unor catalizatori, săruri de mangan, când se formează acizi grași. Oxidarea enzimatică a alcanilor (C1 - C8) poate conduce la alcooli. Amonoxidarea metanului este procesul
Chimie organică : suport pentru pregătirea examenelor de definitivat, gradul II, titularizare, suplinire by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/723_a_1371]