2,785 matches
-
chiar acela al mișcării, care conține amândouă momentele (a spațiului și timpului), presupun ceva empiric, e clar că estetica transcendentală nu poate conține decât aceste două elemente, adică spațiul și timpul. Căci mișcarea presupune percepția a ceva mobil. În spațiu, privit ca atare, nu e însă nimic mobil; drept care mobilul trebuie să fie ceva ce se poate afla în spațiu numai prin experiență, prin urmare un datum empiric. Tot așa estetica transcendentală nu poate număra între datele ei apriorice noțiunea schimbării
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cu totul imposibile. Ș-aicea-i necesar de a se înțelege asupra aceea ce pricepem sub espresia unui obiect al reprezentațiilor. Am zis mai sus că fenomenele înșile nu-s nimic decât reprezentații sensibile care astfel dar, în sine înșile, nu trebuiesc privite ca obiecte (dincolo de puterea reprezentativă). Ce pricepem deci când vorbim despre un obiect care corespunde cunoștinței și care deci e deosebit de ea? E evident c-un asemenea obiect va trebui să se cugete ca ceva în genere = X, căci afară de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
relație c-un obiect. Această relație nu este însă nimic alta decât unitatea necesară a conștiinței de sine, prin urmare unitatea sintezei celor diverse prin funcția comună a sufletului de a le împreuna într-o reprezentație. Fiindcă această unitate trebuiește privită ca apriori necesară (căci altmintrelea cunoștința ar fi făr-de obiect, referarea la un obiect transcendental, id est realitatea obiectivă a cunoștinței noastre empirice, se va-ntemeia pe o lege transcendentală care va suna: Toate fenomenele, întru cât prin ele sânt
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
în spațiu, și anume în așa mod că pentru această lucrare n-avem nevoie de nici o experiență; dar cu toate acestea o asemenea cunoștință n-ar fi nimic, ci numai ocuparea cu o fantasmagorie goală daca spațiul n-ar trebui privit ca o condiție a fenomenelor cari constituiesc materia experienței exterioare. Drept aceea acele judecăți sintetice curate se raportă, deși numai mediat, la o experiență posibilă sau, mai bine zicând, la însăși posibilitatea experienței, întemeindu-și pre aceasta valabilitatea obiectivă a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și începem de la punctul unde rădăcina comună a puterei noastre de cunoștință se împarte și face două trunchiuri, din cari unul e rațiunea. Pricep aici sub rațiune întreaga facultate superioară a cunoștinței și contrapun cele raționale celor empirice. Daca, obiectiv privit, abstrag de la tot cuprinsul cunoștinței, atuncea subiectiv toată cunoștința este sau istorică sau rațională. Cunoștința istorică este cognitio ex datis, cea rațională însă cognito ex principiis. O cunoștință, fie ea primordial dată de unde a vrea, totuși la cel ce o
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
ale dezvoltării inteligenței, și îndeosebi cu a științei. - După aceea noțiunea culturei mai însamnă și un mod anumit al acțiunii, conduitei și-a manierelor; cu deosebire cerem de la un om cult împlinirea celora ce pretinde moralitatea de la om; cultura e privită ca un izvor deosebit al moralității și ca motiv propriu al simțămintelor (convicțiunilor), totodată însă ea cere multe în privirea împlinirei chemării noastre omenești cari sânt străine sau indiferente pentru etica și religiozitatea pură. Acest al doilea element al culturei
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
nu își dă seama că tot ceea ce posedăm nu este decât un capital de ne-ființă. Și totuși, bună parte din gesturile sale dezvăluie un spirit demonic. Demonic fără să o știe. Este un destructor obnubilat și sterilizat de Bine." Privit însă mai îndeaproape, demonismul său îmbracă forma unui fanatism cultural. Noica crede în cultură fără rest. Cu alte cuvinte, el nu poate accepta că aici nu este vorba până la urmă decât de crearea unei diversiuni menite să ne ascundă pateticul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și nu destrămarea mea. De aceea ies din timpul acesta fericit și fără regrete. A fost un timp plin. Nu l-am ratat. Pe acest model "clepsidric" și "urcător-coborîtor" poate fi privită în chip exterior viața fiecăruia dintre noi. Și privite așa, toate viețile sânt la fel: intrăm în viață, "mușcăm" din primele ei zile ca dintr-un bun care de-acum începe să fie consumat, ne așezăm apoi temeinic la acest ospăț cu timpul, începem să înghițim zilele și să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
panaș de identificare, către o recuzită specifică, vestimentară, gestuală sau verbală. Intelectualul umanist face tot ce poate pentru a obține, mai cu seamă când e fotografiat sau filmat, o aură inconfundabilă. Fiind cabotin prin esența lui, megaloman și crezîndu-se mereu privit și admirat, el este în permanență în căutarea unei atitudini: fie își sprijină bărbia în palmă, fie se joacă cu ochelarii, pe care îi scoate și îi pune la loc după o regie bine studiată (alteori, absorbit fiind de o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sonore, o atmosferă blîndă se așternea În Încăpere, ca și cum cele dintîi zgomote ale dimineții ar fi trezit În sufletul tuturor nesfîrșite posibilități de duioșie. Lui Julius Îi venea greu să stea liniștit, Vilma și Celso zîmbeau, Susan mînca știindu-se privită, admirată, adorată, părea pe deplin conștientă de ceea ce putea să dezlănțuie cu micile sunete pe care le producea. Din cînd În cînd Își ridica ochii și privea zîmbitoare ca și cum ar fi Întrebat: „Vreți și alte sunete? Să ne jucăm de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Părul ei strălucea tot timpul, mulțumită balsamului de păr care nu se spală, fixativului împotriva firelor rebele și faptului că era uscat de către un profesionist. La unu fără zece, taxiul lor a sosit, iar ea și Jack au plecat împreună, priviți insistent de întregul birou. Lisa era încântată să îl aibă doar pentru ea, atât de aproape, și plănuia să folosească spațiul mic din mașină pentru a-și lipi picioarele fine și slabe de ale lui. Dar, de cum au urcat, telefonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
prima oară, un pachet de soluții legislative (cel al Comisiei Prezidențiale) propune un ”trunchi comun” - Educația permanentă, în jurul căruia se structureză arhitectura a două legi sectoriale (Legea învățământului preuniversitar și Legea învătământului universitar) - înseamnă că Învățământul, Educația în România, trebuie privite atât sincronic, cât și diacronic, într-o dinamică firească a parcursului educativ al ființei umane. Pachetele legislative sunt diferite și, în aceleași timp, congruente, regăsindu-se definite două dintre conceptele fundamentale cu care operează școala și universitatea - și anume, modelul
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
acestei cărți, comunicarea culturală, este încă denumită comunicare de masă” (15). Modele de comunicare și infrastructura lor instituțională În lucrările ulterioare întâlnim trei accente care dezvoltă și întregesc viziunea despre comunicare. Este vorba, în primul rând, de importanța acestei activități. Privită mult timp ca un late comer, comunicării nu i s-a perceput de la bun început semnificația. Într-o filiație de netăgăduit cu Școala de la Chicago, autorii studiilor culturale britanice dezvoltă ideea importanței cardinale a comunicării într-o societate modernă. În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
le-a ferit adesea de orice necesitate de evaluare; timpul și costurile, aferente oricărui demers evaluator; incompatibilitatea acestor instrumente cu un fenomen - comunicarea - considerat nemăsurabil, pentru că ar fi irațional (Tixier, 1996); ideea, larg răspândită, că suporturile produse sunt citite, ascultate, privite aproape în întregime de către fiecare salariat; absența sancțiunii imediate în caz de decalare față de așteptările publicului-țintă; teama directorilor de comunicare de a nu-și vedea puterea și creativitatea 10 limitate de dezvoltarea obiceiului de a ține cont de părerea salariaților
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
de iubire sau de moarte, căci și așa nimic nu se alege de tot! Întreaga morală n-ar vrea să facă din această viață decât o sumă de ocazii pierdute. Moment Și eternitate Eternitatea nu e inteligibilă decât dacă e privită ca experiență, în funcție de o trăire subiectivă. Conceptul obiectiv al eternității n-are nici un sens pentru individ, deoarece finitatea lui temporală elimină posibilitatea de a trăi o infinitate temporală, o veșnicie, ca durată infinită, ca proces nelimitat în timp. Experiența eternității
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
împart în două categorii: în aceia pentru care lumea oferă prilejuri de interiorizare și aceia pentru care lumea rămâne exterioară, obiectivă și nesemnificativă. Toate obiectele lumii fizice și toate formele naturii sânt lipsite pentru om de orice semnificație dacă sânt privite ca atare, în ele însele. Semnificația lor se dezvăluie numai unei intense trăiri subiective, care tinde să le asimileze și să le însumeze în subiectivitate. Atunci cresc în noi și nu numai că le determinăm, dar ne determină și ele
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
minorul. Unei ascensiuni frenetice nu-i priește decât modul major, în care respiră și ritmează toate aurorele. Până când va mai fi România aceasta prilej de tristețe teoretică? Atât de adânci sânt golurile ei, că seamănă unor ispitiri de abis. Așa privită, să fie România numai un pretext al tristeții mele? Toate posibilitățile de a crede în ceva le plasez în România, căci de aș da mână liberă amărăciunilor, unde aș mai descoperi-o? În infinitul tristeții, România este un punct pe
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
pot uita acel zâmbet plin de satisfacție de pe fața lui. Era convins că făcuse ce trebuie. Ei, securiștii, nu pot avea sentimente onorabile pentru că noi eram, pentru ei, simple ,,obiective”. Noi eram cobaii pe care ei făceau experimente. Nu eram priviți că oameni, ci că ,,elemente reacționare”. Și atunci cum să ai sentimente onorabile față de simple obiecte? Ați găsit În dosarul de la CNSAS elemente suplimentare față de ceea ce știați deja? Dimpotrivă, dosarul pe care eu l-am obținut de la CNSAS este Înjumătățit
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
anotimpul cel mai secetos? IV. Caracterizați pădurea de foioase din zona orașului Tg. Frumos precizând: 20 p. a. o caracteristică a acesteia; b. trei specii de arbori; c. trei specii de animale; d. trei motive pentru care pădurea trebuie ocrotită. V. Priviți harta României de mai jos și îndepliniți sarcinile cerute: 12 p. a. Colorați cu o culoare la alegere perimetrul județului Iași. b. Indicați printr-o altă culoare poziția orașului Tg. Frumos în cadrul județului. c. Ce reprezintă culoarea albastră de pe hartă? Ucraina
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
un lucru extrem de important, și un partid care ignoră agenda populației nu are niciun succes, dar un partid care nu are o strategie proprie, și deci nu are o agendă strategică, nu prea are succes. Așadar, aceste două chestiuni trebuie privite ca fiind la fel de importante... R.T. Dar tot nu înțeleg de ce este atât de grabnică, de necesară, de ce este atâta grabă în această problemă a fuziunii când noua guvernare abia a început, sunt mulți care vor zice „domnule, mai este timp
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
minute, va putea să confirme identitatea atacatorului. Atunci zări un teanc de haine bleumarin undeva la dreapta ei. Apoi, pentru o clipă, văzu lucirea unui fermoar de metal. Ar putea fi de la bluza treningului. În tot acest timp, se simți privită. Bărbatul o urmărea la rândul lui și înregistra fiecare mișcare. Aceea a fost o tresărire slabă? Așa i se părea, dar nu putea spune cu certitudine. - Domnule, spuse ea calm, până se calmează spiritele pe aici, va trebui să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
au fost deja plătite, după cum se menționează la pagina 65: ,,tata a dat gloabă pentru mine” și în plus ,,mi-a tras o chelfăneală”. A doua tentativă de furt, cum a fost calificată, cea a pupezei din tei, nu trebuie privită nici ea ca un furt premeditat. Iată ce grăiește textul: ,,Eu, atunci, să nu-mi caut de drum tot înainte? Mă abat pe la teiu, cu gândul să prind pupăza, căci aveam grozavă ciudă pe dânsa; nu numaidecât pentru pupat, cum
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
că existaseră și cazuri în care oameni cu afecțiuni psihice, auzind despre comiterea unor fapte grave, se prezentau din proprie inițiativă la autorități și declarau că ei sunt autorii acestora, deși erau complet nevinovați. Deci, și o eventuală recunoaștere trebuia privită, din start, cu anumite rezerve. Mai mult, se contura tot mai clar ideea că suspectul a acționat singur și după căderea întunericului, astfel încât posibilitatea existenței unor instigatori sau complici ori a martorilor oculari era aproape exclusă. Adăugați și amănuntul că
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
asta. M-am uitat spre Belinda. Stătea de partea cealaltă a tatălui ei, sporovăind cu el, cu privirea aprinsă și strălucitoare. Nu mâncase nimic și fusese pe la toaletă de două ori. Nu era greu de ghicit ce făcea. Mă simțeam privită și m-am întors să văd cine era. Capul auriu al lui Charles de Groot se aplecă brusc deasupra farfuriei. L-am privit gânditoare. Oare observase interesul meu pentru starea de agitație a prietenei lui? Sau se întreba dacă Bill
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
din calidor, de plecare. Ca și cum nici nu m-aș fi născut. Drept care ar trebui s-o iau de la capăt cu născutul cela - altfel, cum: atâtea fete, atâtea fete lăsa-te-n urmă, pe de lături, ne-cunoscute, ne-iubite, ne-privite, ne-nimite... Nu-mi aduc aminte nici timpul: plecasem, când, În care moment al zilei? Pe lumină? Pe Întuneric - pe ce? Și când anume umblam În urma carului: noaptea? Ziua? În ce anotimp, an? Fusesem mutat, din calidor, În drumul Chișinăului. Încremenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]