2,464 matches
-
perfidia Apelor ce năboiseră în galerii, neaducându-și sufletul în starea de a răbda asuprirea Sorții, a frigului și a întunericului, Pamfil Duran încercase a-și scurta zilele și a-și curma viața ce-i fusese dăruită Ci noi, așa slăbiți și aproape neputincioși, cum ne aflam, nu ne-am lăsat până nu l-am tăbârcit pe geamblacul sondei, unde l-am așezat cât mai potrivit și vânt i-am făcut, ca să-i aducem aer și procedeul de respirație gură la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Zmeoaică, de Mărgica cucului sau de altfel de Somnoroasă, am simțit că am plumb în vine, iar pleoapele mi-au căzut peste ochi, grele ca obloanele de fier, cufundându-mă în neștirea somnului Că ajunși de aerul cel curat și slăbiți fiind, ne-am îmbătat de tăria acestuia, ca de un vin înșelător și toți am adormit, ca trunchiul Și noi nu ne-am trezit, nici când s-a auzit strigându-se, chemându-se și întrebând lângă noi Zicându-ni-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
faptul că acceptasem această stare de spirit ca pe ceva intim ființei mele. De cealaltă parte a străzii erau aliniate unul după altul adăposturi primitive pentru vagabonzii dependenți de alcool din zonă. Cerșetorii care se zăreau din loc În loc păreau slăbiți din cauza vântului tăios. Cu tot frigul, un miros specific plutea pe străzi, printre clădiri. Era un miros de gunoi intrat În putrefacție În plină vară, prin care roiau viermii. Am traversat strada de-abia ținându-mă pe picioare și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
aceste vaste domenii își păstrează coeziunea artificială - artificială, pentru că verdictul: istoriei părea mereu să-l aducă la câteva sentințe semnificative: "noul șef nu avea înțelepciunea tatălui său" - "ridicarea maselor" - "Statele cucerite, mult timp asuprite, se revoltă cu succes împotriva imperiului slăbit." Se dădeau chiar și motivele slăbirii fiecărui stat în special. Amănuntele nu continuau. Nu era nimic stupid în fondul ideii unui stat universal, dar oamenii cu gândire ta-lamică nu vor reuși niciodată să creeze decât aparența exterioară a unui asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
domnule director, toate cele bune, Așa cum stau lucrurile, nu mai știm ce e bine și ce e rău, Aveți dreptate, Apropo, ce mai face tatăl dumneavoastră, La fel, domnule director, de suferit, nu pare să sufere, dar e tot mai slăbit, se stinge, e deja de două luni În acea stare, și, având În vedere ceea ce se Întâmplă, n-am decât să aștept să-mi vină și mie rândul să mă Întindă Într-un pat alături de el, Cine știe, spuse directorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
știu că-i găsesc mirosul. Pentru că ea mi-a intrat în sânge. Ochii ei plutesc în venele mele, două găuri luminoase ca ochii unui caiman în noapte. Primele zile au fost mai puțin grele. Eram, desigur, rănit în manieră vizibilă, slăbit, terminat fizic. Dar mai mult decât orice îmi trăgeam sufletul. Am început să mă îngrijesc, să iau vitamine, să mănânc mai puțin dezordonat. Șchiopătatul sufletului, mă gândeam, s-ar fi vindecat de la sine, cu timpul. Și într-o bună zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de dormit? Putem dormi aici? Femeia a privit-o pe Italia mai mult decât ar fi trebuit. Câte nopți? Italia a mâncat doar câteva linguri de supă. Îi priveam întunecimea părului tuns scurt, cu care nu mă obișnuisem încă, chipul slăbit, făcut din scobituri și mici umbre, și rochia bleumarin, pe gât; părea o călugăriță fără văl. Îi turnasem un pahar plin cu vin și o obligasem să ciocnească, la care ea răspunsese apropiind paharul de al meu fără să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
în care trăise în timpul săptămânii, această zi era ca o reînnoire. Rieux, el însuși liniștit de o scrisoare a soției sale, coboară voios la portar. Și, într-adevăr, dimineață, temperatura scăzuse la treizeci și opt de grade. Întins pe pat, slăbit, bolnavul zâmbea. ― Îi e mai bine, nu e așa, domnule doctor ? spune nevasta. ― Să mai așteptăm. Dar, la douăsprezece, temperatura urcase dintr-o dată la patruzeci de grade, bolnavul delira fără încetare și vărsăturile reîncepuseră. Ganglionii gâtului erau dureroși la atingere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
salonul de masaj, Charlie mi-a dat întâlnire la bar. În sfârșit, și-a dat seama că, după o sinucidere ratată, o fată n-are nevoie de morală, ci de șampanie. Mă simțisem destul de îngrozitor cu o zi înainte - îngrețoșată, slăbită și tristă - dar acum îmi mai revenisem. Aveam o nevoie disperată de ceva care să-mi distragă gândul de la ceea ce făcusem. Vreau să spun, eram jenată până peste poate. Totuși, când am coborât la bar, Charlie nici măcar n-a observat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
lămuriri. El plecat acum o oră cu fata cu bronz. Cum a putut să-mi facă una ca asta? Cum a putut și ea? Mai ales după ce am scris și articolul acela drăguț despre ea. Dintr-odată, m-am simțit slăbită și m-am clătinat: paharele acelea de Bellini de la du Cap își fac simțită prezența în cele mai nepotrivite momente. —Și eu cum mă întorc la New York? l-am întrebat. Fără nici o îndoială, pilotul acesta încântător o să mă plaseze în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Îmi pare rău. Nu pot s-o deschid. Trebuie să chem pe cineva de la pază. Mă întorc în cinci minute. A lăsat tava pe o măsuță de pe hol și a plecat. M-am uitat la ceas. Ora două. Obosită și slăbită, m-am prăbușit pe podea. Mi-am turnat o ceașcă de ceai ca să-mi omor timpul. Am luat o înghițitură. Grețos! Era călâi. Era absolut îngrozitor să fii singură cu o ceașcă de ceai rece, într-o liniște de mormânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
te întorci. Nu pot. Ridic tonul, supărată. Nu sunt în stare să dau ochii cu lumea. — Samantha, vino-ți în fire ! — Nu pot s-o fac ! Nu pot ! Am nevoie de timp... — Saman... Îmi pliez telefonul, închizându-l. Mă simt slăbită. Îmi plesnește capul. Trebuie să beau niște apă. Dar la pub nu pare să fie deschis, și nu văd nici un magazin. Îmi târșâi picioarele pe șosea până când ajung la doi stâlpi înalți sculptați, decorați cu capete de lei. Uite o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
S-a zis cu cariera mea. N-am nici o șansă să devin partener. Probabil că nu mai am nici slujbă. Din câte știu eu, totul s-a terminat. Într-un final, dau cearceaful la o parte și cobor din pat, slăbită și amețită. Ieri n-am mâncat nimic, îmi dau brusc seama, în afară de cei câțiva Shreddies de dimineață. Ieri la ora asta eram la mine în bucătărie și mă pregăteam să plec la serviciu, superfericită și fără să am nici cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de polița căminului, încercând să-mi îndrept capul. — Ar trebui să iei o pauză, spune Nathaniel ferm. Te-am văzut, ai muncit toată ziua. Ai mâncat ceva ? — N-am avut timp. Mă las să cad pe un scaun, brusc prea slăbită ca să mă mai pot mișca. Mă doare fiecare mușchi din corp, chiar și mușchi de care habar n-aveam că-i am. Mă simt de parcă aș fi alergat la maraton. Sau aș fi trecut înot Canalul Mânecii. Și încă n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Întinde cât e de lung, cuceritor cu respirația Întretăiată, gâfâind, supus, vrăjit, ea știe să-l ducă până la capătul plăcerii. Apoi, cu blândețe, degetele ei subțiri Încep să-i deseneze sprâncenele, pleoapele, buzele, lobii urechilor, liniile gâtului jilav; fiara e slăbită, toarce, se toropește, felină ghiftuită, surâde. Cuvintele lui Terken i se strecoară atunci În cutele sufletului, vorbește despre el, despre ea, despre copiii lor, Îi spune glume, Îi citează poeme, Îi murmură parabole bogate În Înțelesuri; el nu se plictisește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
să-l ierte! Bineînțeles, Își cunoștea soarta, nu poate surprinde decât Întârzierea În a-l executa. Mai bine de o sută de zile de la moartea șahului! L-au torturat, fără Îndoială, ca să-i smulgă mărturisiri. Djamaledin vorbea rar. Îmi păru slăbit, tras la față; chipul, de obicei atât de senin, era străbătut de ticuri care, pentru moment, Îl desfigurau, fără a-i scădea, totuși, magnetismul. Aveai impresia că suferea, mai ales atunci când Îl amintea pe Mirza Reza. — Nu reușesc Încă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ne prezenta, foarte ceremonios, câinele său pechinez pe care considerase potrivit să-l numească Sun Yat Sen, Într-un omagiu ambiguu față de izbăvitorul Chinei. Dar nimic nu reușea să-i descrețească fruntea lui Șirin. Seara, la cină, rămase tăcută; părea slăbită. Am considerat, așadar, prudent să renunțăm la promenada noastră rituală și am lăsat Manuscrisul În seif. Ne Întoarserăm să ne culcăm. Numaidecât, ea căzu Într-un somn agitat. În ceea ce mă privea, Îngrijorat din pricina ei și puțin obișnuit să adorm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
din oglindă, de ziua asta cumplită. — Ne... ne vedem mai târziu, murmur și, fără să mă uit în urma mea, mă îndrept spre ușă. Barul de la parter e luminat discret, liniștitor și anonim. Mă scufund într‑un scaun de piele somptuos, slăbită și tremurând, de parcă aș avea gripă. Când vine chelnerul, îi comand suc de portocale apoi, în timp ce el se îndepărtează, îmi schimb comanda, cerând coniac. Îmi este adus într‑un pahar uriaș, cald și revigorant și iau câteva guri, apoi ridic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
îngrijitoare, ci... Savanta! Făcu un semn, o invită înăuntru. — Aveți vreo problemă? Ce-ar fi putut să întrebe? Despre prietenii handicapați ai omului handicapat, mut, surd, surdomut? — Ce liniște aici! Câinii ăștia ca niște sfinți sunt muți? — Nuuu... moleșiți. Medicamentele. Slăbiți. Suferă. Avem ziduri groase. Nu se aude lătratul. Altfel arfi... Există și câini muți? Savanta își îndreptă ochelarii. O scrută, suspicioasă, pe nepoftita care avea chef de palavre. — De ce vă interesează? Irina se fâstâci, întârzie să răspundă și tocmai această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ta senină, Din ochiul tău senin. {EminescuOpI 21} Și te iubesc, copilă, cum repedea junie Iubește-n ochi de flacări al zilelor noroc, Iubesc precum iubește pe-o albă vijelie Un ocean de foc. Din ochi de-ar soarbe geniu slăbita mea privire, De-ar tremura la sînu-mi gingașul tău mijloc, Ai pune pe-a mea frunte în vise de mărire Un diadem de foc. {EminescuOpI 22} Și-aș pune soarta lumii pe buza-ți purpurie, Aș pune lege lumii rîzîndul
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
de spasmuri, și arsă de beție, Și seacă de amor. O, fiarbă-vă mânia în vinele stocite, În ochii stinși de moarte, pe frunți învinețite De sânge putrezit; Că-n veci nu se va teme Profetul vre o dată De brațele slăbite, puterea leșinată A junelui cănit. Ce am de-alege oare în seaca-vă ființă? Ce foc făr-a se stinge, ce drept fără să-mi miță, O, oameni morți de vii! Să vă admir curajul în vinure vărsate, În sticle sfărâmate
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
veci norocul meu - Redă-mi comoara unei clipe Cu ani de părere de rău! {EminescuOpI 213} DIN VALURILE VREMII... Din valurile vremii, iubita mea, răsai Cu brațele de marmur, cu părul lung, bălaiu - Și fața străvezie ca fața albei ceri Slăbită e de umbra duioaselor dureri! Cu zâmbetul tău dulce tu mângâi ochii mei, Femeie între stele și stea între femei Și întorcîndu-ți fața spre umărul tău stâng, În ochii fericirii mă uit pierdut și plâng. Cum oare din noianul de
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
mai lungă De-aici, pân-acolo și fu întreruptă. Cohorte întregi de urmași și de neamuri, Crezând că sunt unici, tineri și veșnici, În curând aveau să privească în urmă Ecoul a ceea ce fuseseră vârste. Copilul se-ntâlnea cu bătrânul slăbit, Bătrânul era un copil decrepit, Dar noi îi păzeam în tăcere, De ochiul cel rău al arșiței verii, De zgomot, de moarte, de noapte, de zi, De gâturi de gâște, De gâturi de gâște. Visurile caselor vechi din casele noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
le sclipeau de fericire amândurora. Inimile le băteau rapid. El se uita la ea și vedea numai ce dorea, iar ea se uita în ochii lui și vedea că nu mai trebuie să se ferească de ce simte. Își ridică mâna slăbită și o așeză pe obrazul său alb și îl mângâie suav. El făcu același lucru. Îmi pare rău că nu ți-am zis de tatăl meu... Te înțeleg. Nu-i nimic. Dar... Nu o lăsă să mai spună nimic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
scăldat în sudoare. — Aveați febră? — Așa am crezut. — Ați consultat un doctor? — Nu de la început, zise el. Am crezut că aveam gripă sau ceva de genul acesta. Dar transpirația nu înceta. După o lună, am început să mă simt foarte slăbit. Atunci m-am dus la doctor. — Și ce v-a spus doctorul? — A spus că aveam o excrescență în abdomen. Și mi-a recomandat cel mai eminent specialist de pe Coasta de Vest. Un profesor de la Centrul Medical al UCLA, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]