2,284 matches
-
reală, PCI a polarizat În jurul său un cortegiu de savanți și scriitori care confereau politicii de partid o aură de inteligență, responsabilitate și chiar spirit ecumenic. Dar, după divizarea Europei, strategia lui Togliatti a devenit problematică. Criticile adresate PCI de către Soviete la prima Întâlnire a Kominformului În septembrie 1947 au dovedit hotărârea lui Stalin de a-i controla mai ferm pe comuniștii italieni (și francezi): tacticile lor politice urmau să fie coordonate de Moscova, iar toleranța culturală - Înlocuită cu rigida teză
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Mișcarea pentru pace organizată de Moscova cu un an Înainte, Congresul a coincis cu Începutul războiului din Coreea, ceea ce sporea Însemnătatea gestului. Inaugurarea la Berlin - și nu la Paris - a fost premeditată: din start, Congresul intra În luptă culturală cu Sovietele. Congresul pentru Libertatea Culturii a fost fondat sub patronajul lui Bertrand Russell, Benedetto Croce, John Dewey, Karl Jaspers și Jacques Maritain. Dacă vârstnicii confereau inițiativei respectabilitate și prestigiu, entuziasmul politic și energia intelectuală veneau de la o generație sclipitoare de intelectuali
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Îi afecta pe poeți și pictori, intelectualii occidentali s-au dezis constant de Moscova - Însă chiar și aici opoziția lor era estompată, de teamă să nu Încurajeze „propaganda” americană 13. Pe de altă parte, În lupta pentru simpatia maselor occidentale, Sovietele pierdeau teren cu repeziciune. Pretutindeni În afară de Italia scorul comuniștilor a fost, de la sfârșitul anilor ’40, În declin constant, iar - dacă e să ne luăm după sondajele de opinie - simpatizanții comuniști vedeau În propriul vot un protest simbolic sau expresia solidarității
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
radical. Mihail Gorbaciov era un apparatcik tipic. El urcase treptele ierarhiei partidului, fiind pe rând prim-secretar al Tineretului Comunist din regiunea Stavropol În 1956, secretar regional al comitetului organizațiilor de partid din fermele de stat și membru ales al Sovietului Suprem În 1970. Noul lider Întruchipa sentimentele multor comuniști din generația sa: fără a critica vreodată fățiș partidul sau politica acestuia, el a fost profund afectat și stimulat de revelațiile anului 1956; mai târziu, și-a văzut așteptările Înșelate de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de alegeri libere În anul următor pentru un Congres al Deputaților Poporului. În octombrie 1988, el i-a Îndepărtat din funcții pe câțiva dintre principalii săi oponenți - printre care vechiul său adversar Igor Ligaciov - și a fost ales președinte al Sovietului Suprem (adică șef de stat) În locul lui Andrei Gromîko, ultimul dinozaur. În interiorul partidului, Gorbaciov avea Încă de Înfruntat o puternică opoziție din partea vechii gărzi, Însă În țară popularitatea sa era la apogeu, ceea ce i-a permis să forțeze continuarea reformei
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Letonia reflectau acum modelul lituanian, declarând deschis că scopul lor era independența națională, confruntarea cu Moscova părea inevitabilă. și totuși, ea s-a produs extrem de lent. În 1989 mișcările pentru independență din țările baltice au Încercat marea cu degetul. Când sovietele supreme din Lituania și apoi din Letonia, Înclinând acum spre independență, au Încercat să imite o lege estonă din noiembrie 1988 care autoriza privatizarea Întreprinderilor de stat locale, Moscova a anulat decretele, așa cum respinsese Înainte și inițiativa estonă; În rest
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Încurajat de victoria electorală a grupării Sajüdis, de faptul că Gorbaciov convinsese Comitetul Central Sovietic să renunțe la garantarea prin constituție a „rolului conducător” al Partidului 9 și de negocierile În plină desfășurare ale grupului „4+2”, pe 11 martie Sovietul Suprem lituanian a aprobat independența națională cu 124 de voturi pentru și 0 Împotrivă, reinstaurând simbolic „Constituția statului lituanian” din 1938 și declarând nulă autoritatea Constituției Uniunii Sovietice În Republica Lituania. Instabilitatea anului 1990, când Însuși guvernul Republicii Ruse și-
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Sovietică. În mai puțin de o săptămână, peste 150.000 de oameni s-au adunat la Moscova pentru a protesta Împotriva omorârii civililor. Boris Elțîn, prim-secretar al Comitetului de partid al orașului Moscova și - din mai 1990 - președinte al Sovietului Suprem Rus, s-a deplasat la Tallinn pentru a semna un acord de recunoaștere reciprocă a „suveranității” Între Rusia și republicile baltice, peste capul autorităților sovietice. În martie 1991, referendumurile din Letonia și Estonia au confirmat că și acolo electorii
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
un sprijin considerabil, mai ales În orașele importante și din partea comuniștilor reformiști șaizeciști, dar, spre deosebire de mișcările pentru independență din zona baltică, ea nu a primit automat sprijinul maselor și nu a reflectat o coalizare a sentimentului național. La alegerile pentru Sovietul Suprem ucrainean din martie 1990, comuniștii au obținut o majoritate clară; RUKH a câștigat mai puțin de un sfert din locuri. Drept urmare, inițiativa le-a aparținut nu naționaliștilor ucraineni, ci chiar comuniștilor. Ei au votat la 16 iulie 1990 proclamarea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Înăbușită În fașă de birocrația de partid și de stat, a avut inteligența politică de a se reinventa ca politician rus: remarcându-se mai Întâi ca deputat reprezentând Federația Rusă după alegerile din martie 1990 și apoi ca președinte al Sovietului Suprem rus (Parlamentul rus). De pe această poziție influentă și vizibilă, Elțîn a devenit primul reformist al țării, părăsind demonstrativ Partidul Comunist În iulie 1990 și folosindu-se de baza sa electorală din Moscova rusă pentru a-i ataca pe foștii
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
tactică a lui Gorbaciov În afacerile interne a fost să Încurajeze apariția unei legislaturi naționale cu vizibilitate la nivel național, puteri reale și o independență considerabilă. Elțîn și susținătorii lui ruși au realizat mult mai repede decât Gorbaciov că noul Soviet ales prin vot liber va deveni un forum pentru exprimarea nemulțumirilor de orice fel; Elțîn a devenit expert În alinierea intereselor Rusiei cu cele ale diverselor națiuni și republici din URSS. Gorbaciov a sesizat că astfel de alianțe puneau În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
să fie restabilită. Între timp, pe 12 iunie 1991, Elțîn, care Îl Întrecuse de mult pe Gorbaciov ca popularitate, a fost ales președinte al Republicii Sovietice Ruse - primul lider al Rusiei ales pe cale democratică 16. Luna următoare, pe 12 iulie, Sovietul Suprem al Uniunii Sovietice a votat În favoarea unei noi Uniuni: descentralizată și acordând o libertate considerabilă statelor membre aflate În dezacord. Acest lucru, alături de succesul lui Elțîn (acum declarat anticomunist) În alegeri, a Înclinat În sfârșit balanța. Conservatorii din partid
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
KÎrgîzstan, Gaidar Aliev din Azerbaidjan sau Stanislav șușkevici din Belarus s-au distanțat abil de vechea lor afiliere de partid și s-au repliat la conducerea statelor proaspăt formate, având grijă să naționalizeze rapid toate bunurile partidului local. Gorbaciov și Sovietul Suprem din Moscova nu puteau decât să accepte realitatea, să recunoască noile state și să propună iar o „nouă” Constituție care ar fi cuprins republicile independente Într-un soi de aranjament confederal. În acest timp, la câteva sute de metri
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
independente, fie desființate: pe 24 octombrie KGB-ul și-a Încetat existența. Când Gorbaciov a propus un nou „Tratat asupra Comunității Economice a Statelor Suverane”, cele mai multe republici independente au refuzat pur și simplu să semneze. La ședințele din octombrie ale Sovietului Suprem al Uniunii Sovietice, reprezentanții republicilor din partea de vest au absentat. În cele din urmă, pe 8 decembrie, președinții și prim-miniștrii din Rusia, Ucraina și Belarus - principalele state slave din imperiul sovietic - au fost de acord să se Întâlnească
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
traduction des œuvres. 5. 1. La traduction en Roumanie dans leș années '50 L'activité de traduction dans la Roumanie des années '50, au début de l'installation du régime communiste, est analysée par Sean Cotter dans son article " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ".949 L'auteur présente le phénomène de la russification de la Roumanie à travers la politique de l'État qui visait l'alignement de la société aux standards du communisme soviétique : We may call the
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
new Romanian regime initiated a massive project of translation, both technical and literary, and coupled it with a politics of language and an ideology of reading, all of which was meant to bring the new România into line with the Soviet Union. The translation project was the cultural counterpart of power consolidation and național modernization, a golden age meant to usher the luminous dawn of communism.950 Dans cette période du communisme naissant, la traduction est devenue un outil de manipulation
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
présente leș travaux de la sixième édition du Colloque internațional Lucian Blaga, organisé par l'Ambassade de Roumanie en France le 24 mai 2003 à Paris, supplément à " Cahiers Bleus ", collection " Leș colloques internationaux Lucian Blaga ", Troyes, 2004. COTTER, Sean, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în Meta : journal des traducteurs/Meta : Translators' Journal, vol. 53, no. 4, 2008, p. 841-859, consulté le 12 juin 2011, URL : http://www.erudit.org/revue/meta/2008/v53/n4/019650ar.pdf
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
ont comme but l'analyse du corpus. 947 V. aussi Basil Munteano, " La poésie de Lucian Blaga... ", op. cît., p. 183. 948 Ionel Bușe, " Lucian Blaga : de la matrice stylistique à l'imaginal ", op. cît., p. 135. 949 Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în Meta : journal des traducteurs/Meta : Translators' Journal, vol. 53, no. 4, 2008, p. 841-842, consulté le 12 juin 2011, URL : http://www.erudit.org/revue/meta/2008/v53/n4/019650ar.pdf
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
âge d'or qui annonçait l'aube lumineuse du communisme. " Notre traduction. C'est nous qui soulignons. 951 V. Lawrence Venuti, The Translator's Invisibility : a History of Translation, Routlege, London/New York, 1995, p. 20. 952 V. Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 842. 953 À ce titre, Sean Cotter mentionne l'affirmation de Tudor Vianu : " O traducere trebuie să fie o călătorie într-o țară străină. " (" Une traduction doit représenter
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
într-o țară străină. " (" Une traduction doit représenter un voyage dans un pays étranger. " Notre traduction.) V. Tudor Vianu, Literatura universală și literatura națională, Editura de Stat pentru literatură și arta, București, 1956, p. 275. 954 V. Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 846-847. 955 V. Din lirica universală. Tălmăciri de Lucian Blaga, Editura de Stat pentru Literatură și Arta, București, 1957. 956 V. Lucian Blaga, Din lirica engleză. Tălmăciri, Univers
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
Notre traduction. C'est nous qui soulignons. Dans la vision de Sean Cotter, Blaga ferait allusion ici à la victoire de la traduction ethnocentrique, qui pouvait sauver la littérature roumaine qui était en danger de se soviétiser. V. Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 854. 1032 Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 851: " Blaga est le traducteur le plus important de cette
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
la victoire de la traduction ethnocentrique, qui pouvait sauver la littérature roumaine qui était en danger de se soviétiser. V. Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 854. 1032 Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 851: " Blaga est le traducteur le plus important de cette période, et să participation au projet național de traduction a apporté au projet respectif une grande crédibilité, et
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
seulement a réalisé une traduction extraordinaire, mais îl a démontré qu'il n'a pas fait recours aux documents de nature politique, socialiste et communiste et, pour cela, la Réaction le donne comme exemple. " Notre traduction. 1036 Sean Cotter, " The Soviet Translation : Romanian Literary Translators after World War Two ", în op. cît., p. 854 : " En effet, on peut affirmer que le travail des traducteurs comme Blaga a permis le développement de la culture roumaine multidimensionnelle, même dans leș conditions oppressives du régime
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
din 1949 până la numărul 3 din 1951, Petrea Cruceniuc, apoi Vladimir Galiț (până la numărul 12 din 1952), iar cu numărul 1 din 1953, Fiodor Ponomari. Pentru câteva numere din 1948 a semnat în calitate de redactor-șef Chiril Iliașenco, viitorul președinte al Sovietului Suprem al Republicii Socialiste Sovietice Moldovenești. Pentru o scurtă perioadă, între anii 1957 și 1959, care coincide cu „dezghețul” cultural, redactor-șef este numit George Meniuc. Odată cu numărul 10 din 1960 în postul-cheie se instalează Ion C. Ciobanu, căruia îi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285664_a_286993]
-
AFACERILOR INTERNE Cabinetul Afacerilor Interne Nr. 4599 30 iunie 1941 PREFECTURILE DIN MOLDOVA PREFECTURA POLIȚIEI CAPITALEI INSPECTORATUL GENERAL AL JANDARMERIEI DIRECȚIUNEA GENERALĂ A POLIȚIEI PREFECTURILE: PRAHOVA, BUZĂU, RÂMNICUL SĂRAT, TULCEA ȘI CONSTANȚA Din ordinul Domnului General Antonescu, se face cunoscut: Sovietele urmăresc să producă acte de sabotaj, dezordine și agresiuni în spatele frontului. În acest scop, lansează din avion spioni și agenți teroriști înarmați și adesea îmbrăcați în haine de femei. Acești agenți inamici iau contact ca agenți rezidenți din țară și
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]