2,282 matches
-
-i ochii. (Nu-l poți trage la răspundere pe cel care nu prezintă un discernământ al faptelor sale: „Bate toba surdului, dă oglinda orbului”.) Chelului Îi trebuie scufie de mărgăritar. (Este cunoscută situația prostului, al cărui orgoliu Îl face să tânjească după onoruri care contrastează izbitor cu condiția lui intelectuală. La fel și În cazul altor incompatibilități: „N-are după ce bea apă și se scobește Între dinți”; „După ce că are chelie, mai vrea să-și facă și cărare”; „Păcat de mărgăritar, că
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
pe care îl capătă simbolul copilăriei, în interiorul poeticii Anei Blandiana, va ajuta la o ulterioară încercare de reconstrucție a sieși, în vârste, prin reasamblarea elementelor acelui timp. Totuși, reasamblarea în sine devine din ce în ce mai grea, dacă nu chiar imposibilă, deși autoarea tânjește spre o reîntoarcere. Copilăria edenică de atunci devine copilăra neînțeleasă de acum, deși poeta e de accord că "inocența devine calea întoarcerii spre esențe, spre Adevăr"107: "Neînțeles, cum numai lucrurile copilăriei pot fi,/ Definitiv întinerit prin plecare./ Câte secunde
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de indivizi izolați, după cum constată Peter Sloterdijk, nu mai poate redeveni colectivitate decît sub imperiul unui șoc permanent dincolo de baierele bunului-simț, vorbelor frumoase, dincolo de orice esopism. Bădăran, Michel Houellebecq constată că În Occident bădăranul a dispărut și că desigur mulți tînjesc după el. În epoca cinismului generalizat sau, dimpotrivă, a prudenței exsangue, pentru a fi perceput, un mesaj nou trebuie vehiculat de seisme. Numai hecatombele mai conving În epoca postavangardelor, numai turpitudinea hiperbolizată extrage individul din indiferența față de spațiul public, numai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pentru ca apoi să se refacă relația cu ideea sau cu sentimentul la care se raportează. De exemplu, papura și salcia surprinse în amiază, într-un timp când, cum spune Ion Barbu, ceasurile sunt încolăcite, îi creează o stare de oboseală: "Tânjind în orizontul nostru mic,/ suntem sătui de dragoste și moarte/ și n-așteptăm nimic". Doinaș creează eroi fantastici, pantagruelici, cum ar fi negustorul de zăpadă, prin al cărui ochi stâng trec lebede cu sănii și prin cel drept stânci de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ziua nașterii mele, morții mele." În volumul " Edenul de piatră" rămâne un dezrădăcinat, și făpturile grațioase Isus, îngerii, arhanghelii, existente și în celelalte volume apar în procesiuni dimensionate apocaliptic, desacralizând universul: "Îngerii mor,/ și cad pe acoperișuri". Poetul rămâne să tânjească după golul pur al câmpiei veșnice, iar casa pe care o tot invocă este undeva într-un "Eden de piatră", peste acoperișul căruia cad și se zdrobesc îngerii. În volumul "Gloria lacrimii" (1971) continuă să trăiască sentimentul de singurătate, de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ce vrea să fie iar/ șoptește, Limpezimea Ta, pronunță/ acel cuvânt originar!". În poemul "Instanță" este bolnav de cunoaștere și este chemat la judecată în fața absolutului. Simte nevoia unui abis justițiar. Divina comedie este divina aventură "Rai altoit pe iad tânjind spre purgatoriu/ Ce însemnăm în jocul de forțe ce-și bat joc?/ Trăim râzând și naștem, pe dealul iluzoriu,/ diverse lumi de ceară de geniu și noroc." Ideea ne amintește de "Memento mori" al lui Eminescu. Ca și altădată, poetul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
sâmbătă seara, adulmeca cu nesaț duhoarea furată de la oamenii grotei... Eu comandam pentru acasă cele mai fine specialități, ajunsesem să primesc mâncare par avion de la firme pariziene de catering, doar-doar va fi mulțumit, iar el tot la mâncare de cazan tânjea. Cine să-i mai înțeleagă pe bărbați? Ce am făcut eu? Cel mai înțelept lucru cu putință! Nu meritam să-l pierd, un amant așa de bun încă nu întâlnisem. Am pus din nou stăpânire pe bucătărie și am trecut
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
perișoare și cea de plachie, să vezi cum le-ar mai devora lumea în metrou dimineața, la prânz și seara... Alta în locul meu s-ar fi mulțumit cu finalul apoteotic de la petrecere, dar eu, ambițioasă și dornică de afirmare, nu. Tânjeam să provoc în realitate ceea ce văzusem până atunci numai în filme: un licăr de satisfacție în ochii unui bărbat doar pentru că i-am pus în față o farfurie cu mâncare gătită de mine... Toți cei cu care intram în contact
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
ce eu atîta iubeam odinioară: A codrului tenebră poetic labirint "(s. n.) Așadar, în lumea copilăriei sale, plină de amăgeli, el a transfigurat natura, ne mai păstrînd aproape nimic din culoarea locală. Și vom înțelege de aici cît de mult a tînjit el după viața liberă din sat, cînd i-a venit vremea să plece la școala din Cernăuți. ANII DE ȘCOALĂ La 16 august, 1857, Gh. Eminovici a cerut un pașaport pentru cei patru copii pe care îi avea de dus
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
de frunte al epocii lui, iar celălalt un înfocat idealist care s-a sinucis la 28 de ani sunt de asemenea splendid descriși în detaliu. Dar mama vitregă Fernande, sora lor mai tânără, este o creatură lugubră și patetică care tânjește sincer după moarte. Pe scurt, argumentul sună că Yourcenar ar fi o femeie care este bărbat. "Fiind Hadrian" i-ar fi putut servi drept epitaf. Cu toate acestea, recent, lucrurile au început să ia o altă întorsătură. Noi o surprindem
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
nomadă după moartea lui Grace dovedește tocmai acest lucru. Grace dispunea de ceea ce Yourcenar avea nevoie când au devenit un cuplu în anii '40, nu în ultimul rând de bani. Marguerite era efectiv fără adăpost (Michel falimentase moșia familiei) și tânjea după cineva, deși nu neapărat un partener conjugal de același sex, care să poată transforma slăbiciunea ei pentru seducție și călătorie în disciplina necesară pentru a deveni scriitor. În 1949 Marguerite era dispusă; 30 de ani mai târziu, în 1979
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
pesimist prin temperament era destinat să ajungă a fi atras de moarte. Marguerite a fost prinsă în ghearele ei mult timp. Cu cât moartea o vâna mai mult cu atât mai mult lucra la perfecționarea meșteșugului ei de scriitor și tânjea după un stil clasic, care să supraviețuiască după moartea ei. Într-un anume sens fundamental, ea s-a perceput ca fiind în viață numai prin principalii ei protagoniști, Hadrian, Zenon, Alexis. Îi menționa pe aceștia și vorbele lor ani întregi
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
contrapunct la săptămânile de scris intens, drept întrerupere a singurătății. Asta era valabil în Europa, înainte de a emigra în America; obiceiul s-a intensificat în Maine. Pe la mijlocul anilor '50 călătoriile regulate deveniseră un mod adânc înrădăcinat de viață, după care tânjea ca și când ar fi fost o toxicomană. Acesta este motivul pentru care a călătorit în ultimul deceniu de viață, din anii '80. A nu fi călătorit era echivalent cu moartea. Și-a transpus plăcerea de a călători în lucrările ei literare
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
pederastul Cyprien, unul din asistenții lui Zenon din Piatra filozofală. Scriitoarea este acea femeie ciudată care nu-și găsește locul și care pare să se imagineze în compania lor ca un alt bărbat. Gustave Flaubert în tinerețe: "Sunt zile când tânjești să fii femeie". Gustave la maturitate: Madame Bovary sunt eu". Julian Barnes, Papagalul lui Flaubert 15 Doamna noastră își dorea cu înflăcărare contrariul: Hadrian sunt eu. Yourcenar a scris ceea ce în analiza contemporană se numește adesea narațiune-travesti, în care scriitorul
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
am cunoscut niciodată tinere asemănătoare decât acasă. Alexis 29 Yourcenar s-a ferit să menționeze geneza lui Alexis până la sfârșitul vieții 30, dar opera a fost mai mult autobiografică decât filosofică sau științifică. Când Alexis declara "Pe când eram copil am tânjit după glorie" el vorbește și în numele Margueritei care nu a renunțat niciodată la acest vis de măreție. Povestea își are rădăcinile într-un anumit episod din viața Margueritei. În timpul vacanțelor de vară Michel și copilul Marguerite întâlniseră o familie olandeză
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Gide, și citise despre călătoriile lui exotice. Dacă ar fi călcat pe urmele lui, medita ea, ar fi putut să dobândească înțelepciunea care îi lipsea. Frecventele călătorii în Italia îi deschiseră noi perspective: cu cât mergea mai mult cu atât tânjea să se întoarcă. Atâta timp cât pe parcursul anului 1928 Alexis rămânea neterminat, Yourcenar fusese ținută temporar pe loc și de faptul că tatăl ei era suferind la Lausanne. După moartea tatălui ei din ianuarie 1929 nu a mai avut proiecte majore de
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
relații apropriate cu dramaturgul homosexual Jean Cocteau, cu care a colaborat mai târziu și a cărui biografie a scris-o. În timpul acestor ani apatici (1931-1936) a descoperit Grecia pentru prima dată. Michel n-o luase niciodată acolo, dar imaginația ei tânjea s-o vadă. Când s-a ivit ocazia nu avea să fie o călătorie solitară ci una în care va fi însoțită de doi bărbați amândoi purtând numele de André și a căror amintire stăruitoare Marguerite nu va putea niciodată
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
pe spațiul ei interior și pe visare. S-a gândit că ea însăși nu era atât de departe de Zenon și Hadrian; era mistuită ca cel dintâi de dorul de ducă și, ca cel de-al doilea, marele împărat, încă tânjea după mai multă glorie și faimă. Cu toate acestea, nu s-a clintit din loc. Nici nu s-a întors în Europa și nici nu s-a angajat să facă turnee de conferințe în America. Nu a mai călărit, o
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
și viceversa, în 84 de ani care au fost binecuvântați de o zestre genetică superioară ce i-a permis să se bucure de sănătate și mijloace materiale, cât și de un refugiu în America unde să-și practice meseria. A tânjit după trei stări fundamentale: 1) libertatea de a iubi membri ai ambelor sexe; 2) libertatea de a explora laturile iraționale ale condiției umane în maniere variind de la mistic la ocult și spiritual, de obicei plasate în decoruri istorice; 3) posibilitatea
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
deseori întrebat ce simt eu în legătură cu faptul că am SLA (n.n. scleroză laterală amiotrofică)? Răspunsul meu este că nu simt prea multe. Încerc să duc o viață pe cât posibil normală și să nu mă gândesc la situația mea sau să tânjesc după lucrurile pe care boala mă împiedică să le fac și care nu sunt chiar așa de multe. Am avut un șoc foarte puternic când am descoperit că sufăr de maladia neuro-motorie. Am suferit de maladia neuro-motorie practic toată viața
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
gust de ou clocit. Gust de sânge; poate să nu apară la menstruație, dar este frecvent dimineața. Toate gusturile metalice să ne facă să ne gândim la tuberculinism sau un element luetic. Dorințe și aversiuni: Extreme: lucruri fierbinți sau reci. Tânjește după lucruri indigeste, cretă, var, ardezie, creioane etc. Dacă nu primesc, ei își doresc cu înfocare (este cu totul particular la pacienții tuberculinici - H. Choudhary); văzut mai des la fetele tinere, la copii și la femeile însărcinate. Ei râvnesc la
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
tuberculinici - H. Choudhary); văzut mai des la fetele tinere, la copii și la femeile însărcinate. Ei râvnesc la lucruri neobișnuite; sare și o vor mânca singură de pe farfurie. Ei vor mânca mai multă sare decât întreaga familie la un loc. Tânjesc după stimulante, bere, vinuri sau lucruri fierbinți, aromatice. Râvnesc cartofi și carne, sare, pește sărat, rece. Faptul că râvnesc să mănânce lucruri nenaturale, cu dorința pentru stimulente, ca: ceai, cafea, tutun ș.a. - își are deseori originea în miasma tuberculinică sau
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
Sunt frecvent acompaniate cu dureri de spate și vertij. Palpitațiile sunt agravate la tuse, când inspiră profund și în decubit lateral. Există o senzație ca și cum inima este atârnată de un fir. Pacienții sunt agravați noaptea, de care se tem și tânjesc după dimineață. Atenție la pacienții cu agravări nocturne, indiferent de patologia pe care o au. Lipsa de rezistență a țesuturilor, cele mai mici zgârieturi supurează; tendința puternică este către pustulizare; la fel putem spune despre expectorație - abundentă, cu aspect de
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
care eu l-am observat în special la pacienții în stări terminale. Chiar și pacienții cronici au o mare capacitate de speranță; ei cred cu putere că-și vor îndeplini dorințele. VIII. Dezordine emoțională - civilizat, - artistic, - conflicte culturale, - decent, - sobru, - tânjește după securitate, excitabilitate emoțională, - aventuros, - libertate emoțională, - pasiune sexuală crescută. Acest conflict se manifestă cuprinzător la nivel subconștient și, când există blocaje, este exprimată prin supărări, la cea mai mică provocare. Melancolic, neliniștit și stări alternante sunt alte trasături ale
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]
-
al depășirii limitelor (vezi Baudrillard, 1992Ă. Ceea ce poate fi numit identitate virtuală a ființei umane ca diferență și devenire, pentru acesta înseamnă o identitate indiferentă, „izofrenă” (în raport cu schizofreniaă, într-un context al valorilor răsturnate, cu computere autiste, „mașini celibatare” care tânjesc ele însele spre diferență în situația tautologică a propriului limbaj. Identitatea virtuală este condamnată la o lipsă acută de evenimente și de perspective, la o reluare inertă de sine și la un vid antigravitațional sau la o gaură neagră a
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]