11,725 matches
-
ca domnitor în Țara Românească. Așa s-au unit Moldova și Țara Românească și s-au născut Principatele Unite. Deși Unirea din 1859 era recunoscută doar pentru perioada domniei lui Cuza, șirul de reforme inițiate de acesta și venirea pe tronul Principatelor Unite a domnitorului Carol de Hohenzollern-Sigmaringen, care se bucura atât de sprijinul Franței cât și cel al Prusiei a făcut ca actul de la 1859 să fie ireversibil. Din 1866, potrivit Constituției promulgate la 1 iulie, Principatele Unite încep să
Principatele Unite ale Moldovei și Țării Românești () [Corola-website/Science/305565_a_306894]
-
gheață și foc" a scriitorului american George R. R. Martin. Inițial, "" trebuia să fie titlul celui de-al doilea roman al seriei pe vremea când Martin avea în plan doar o trilogie. Unele dintre primele ediții americane ale romanului "Urzeala tronurilor" (1996) prezentau "" ca următorul volum al seriei. Antologia din 1998 intitulată "Legends" - în care apărea nuvela "The Hedge Knight" aparținând aceluiași univers - prezenta "Dansul dragonilor" ca a treia carte a unei tetralogii. La fel ca cele două volume anterioare din
Dansul dragonilor () [Corola-website/Science/327684_a_329013]
-
Pentos, unde primește adăpost în locuinșa magisterului Illyrio. Trimis spre sud, Tyrion află că Varys și Illyrio l-au ascuns pe prințul Aegon Targaryen, fiul lui Rhaegar, despre care se credea că e mort. Ei vor să-l pună pe tronul Westerosului, fiind înaintea lui Daenerys în linia succesiunii și l-au încredințat spre creștere și educare lui Jon Connington, fosta Mână a Regelui Aerys și bun prieten cu prințul Rhaegar, exilat de Aerys pentru că nu reușise să pună capăt rebeliunii
Dansul dragonilor () [Corola-website/Science/327684_a_329013]
-
Daenerys. Plecarea reginei lasă cetatea în mâinile lui Hizdahr, dar Ser Baristan îl arestează pentru tentativa de otrăvire a lui Daenerys și pentru complotul pus la cale cu Yunkai și Volantis de a reintroduce sclavia în Meereen, abolită de moștenitoarea tronului Targaryen. După arestarea lui Hizdar, Ser Baristan se lovește de reluarea ostilităților atât cu armatele din afara cetății, cât și cu organizația mafiotă care ucide oamenii reginei în Meereen. După ce a străbătut jumătate de lume ca să se căsătorească cu Daenerys, onorând
Dansul dragonilor () [Corola-website/Science/327684_a_329013]
-
prin căsătoria lui Ramsay cu Arya Stark. Theon își dă seama că fata nu este de fapt Arya, ci cea mai bună prietenă a Sansei, Jeyne Poole, dar Boltonii vor să păcălească celelate Case pentru a-și legitimiza pretenția la tronul Nordului. Nunta are loc la Winterfell, spre care se îndreaptă armata lui Stannis. Aflând că acesta a ajuns la porțile cetății, Theon o salvează pe Jeyne și evadează, alăturându-se armatei Regelui Stannis, unde-și întâlnește sora, pe Asha. Înrăutățirea
Dansul dragonilor () [Corola-website/Science/327684_a_329013]
-
a spus că lucrul la mansucrisul "Dansul dragonilor" a depășit deja 1.100 de pagini cu capitole finalizate, plus „multe alte bucăți, fragmente și ciorne.” El a observat că asta face ca romanul să depășească în lungime cărțile anterioare "Urzeala tronurilor" și "Festinul ciorilor", fiind aproape la fel de lung ca "Încleștarea regilor". Pe 2 martie 2010, Martin a anunțat că a ajuns la 1.311 de pagini de manuscris, ceea ce aducea "Dansul" pe locul doi ca lungime în cadrul seriei, fiind devansat doar
Dansul dragonilor () [Corola-website/Science/327684_a_329013]
-
al Greciei, precum și consoartele Spaniei, Greciei și Marii Britanii fac parte din această casă. Aceasta a crescut în importanță atunci când Contele Cristian I de Oldenburg a fost ales rege al Danemarcei în 1448 și al Norvegiei în 1450. Casa a ocupat tronul danez încă de atunci. Căsătoriile conților medievali de Oldenburg au pavat calea pentru moștenitorii lor, pentru a deveni regi în diferite regate scandinave. Prin căsătoriile cu un descendent al Regelui Valdemar I al Suediei și regelui Eric al IV-lea
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
Oldenburg au pavat calea pentru moștenitorii lor, pentru a deveni regi în diferite regate scandinave. Prin căsătoriile cu un descendent al Regelui Valdemar I al Suediei și regelui Eric al IV-lea al Danemarcei, a fost creată o cerere la tronul Suediei și Danemarcei în 1350. La acel moment, concurenții săi au fost succesorii Margaretei I a Danemarcei. În secolul al XV-lea, moștenitorul Oldenburg care era pretendent s-a căsătorit cu Hedwica de Schauenburg, un descendent al Eufemiei din Suedia
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
al V-lea al Danemarcei. Din moment ce descendenții care s-au situat mai bine în topurile genealogice au murit, fiul lor Cristian Oldenburg, a devenit regele celor trei regate din întreaga Uniune Kalmar. Casa de Mecklenburg a fost concurentul principal la tronurile din nord, precum și a altor rânduri cum ar fi Ducatul de Lauenburg. Diferite ramuri Oldenburgine au domnit în mai multe țări. ine a pretins pentru scurt timp tronurile din Anglia și Scoția, prin căsătoria prințesei Anna de Stuart cu prințul
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
din întreaga Uniune Kalmar. Casa de Mecklenburg a fost concurentul principal la tronurile din nord, precum și a altor rânduri cum ar fi Ducatul de Lauenburg. Diferite ramuri Oldenburgine au domnit în mai multe țări. ine a pretins pentru scurt timp tronurile din Anglia și Scoția, prin căsătoria prințesei Anna de Stuart cu prințul George al Danemarcei și Norvegiei. Cu toate acestea, după moartea timpurie a unicului lor moștenitor, Prințul William, Duce de Gloucester, linia de succesiune a trecut la Casa de
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
În iunie 1450, Consiliul suedez l-a forțat pe Carol să renunțe la cererea sa în Norvegia pentru regele Cristian. Problema succesiunii norvegiene a fost decisă între Danemarca și Suedia, precum și de Consiliul norvegian rămas cu un singur candidat pentru tron. În vara anului 1450, Cristian a navigat în Norvegia cu o flotă mare și la 2 august a fost încoronat regele Norvegiei în Trondheim. La 29 august, a fost semnat un tratat de uniune între Danemarca și Norvegia în Bergen
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
O particularitate, mai mult fatală pentru el, a fost gustul său pentru oamenii obișnuiți, care a crescut odată cu pasiunea lui pentru o fată norvegiană numită Dyveke Sigbritsdatter, care a devenit amanta lui, în 1507 sau 1509. Succesiunea lui Christian pe tron a fost confirmată de "Herredag" sau ansamblul de notabili din cele trei regate de nord, care s-a reunit la Copenhaga în 1513. Nobilii și clerul din toate cele trei regate au privit cu îndoieli grave un conducător care a
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
aplice autoritatea la marginile ei extreme. În 1523 "Kristianssen I", fiul său, numit Rege peste regatul Danemarca, Norvegia și cel suedez sub împrejurarea unei curți neloiale a fost silit să abdice, motiv pentru regele 'Frederic I' ca să ia pentru sine tronul. După numirea sa ca rege, tronul s-a mutat în cetatea Gottorf, actualul oraș Schleswig din "landul" Schleswig-Holstein (din Germania). După înlăturarea în siguranță a fiului său cu un an în urmă, Frederic I se confruntă în 1524 cu o
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
În 1523 "Kristianssen I", fiul său, numit Rege peste regatul Danemarca, Norvegia și cel suedez sub împrejurarea unei curți neloiale a fost silit să abdice, motiv pentru regele 'Frederic I' ca să ia pentru sine tronul. După numirea sa ca rege, tronul s-a mutat în cetatea Gottorf, actualul oraș Schleswig din "landul" Schleswig-Holstein (din Germania). După înlăturarea în siguranță a fiului său cu un an în urmă, Frederic I se confruntă în 1524 cu o serie de revolte ale țărănimii în
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
în siguranță a fiului său cu un an în urmă, Frederic I se confruntă în 1524 cu o serie de revolte ale țărănimii în regiunile Jutlandul de Sud și landul Skana (din Suedia) care voia reîntoarcerea lui Kristianssen I pe tron. Intrigile mereu crescânde îl forțează pe Severin Norby (n. 147 - d. 1530), duce de Von Gotland să invadeze regiunea Blekinge într-o încercare de a se schimba oridinea dela cetatea de Scaun din ținutul Gottorf. Adunând țăranii din regiunea guvernată
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
de Stat danez, dominat de episcopii catolici și de nobili, au refuzat să-l accepte pe Ducele Cristian ca rege și au apelat la contele Christopher din Oldenburg, în scopul de a-l restabili pe Cristian al II-lea la tronul danez. În opoziție cu regele Cristian al III-lea, Contele Christopher a fost proclamat regent la Adunarea Ringsted și la Adunarea Skåne la St. Liber Hill de la Catedrala Lund. Rezultatul a dus la un război civil timp de doi ani
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
Liber Hill de la Catedrala Lund. Rezultatul a dus la un război civil timp de doi ani, cunoscut sub numele de Feuda Contelui, între forțele protestante și catolici, război pe care Cristian al III-lea l-a câștigat și a ocupat tronul Danemarcei, iar forțele catolice din Danemarca au fost supuse. Pericolele care îl amenințau pe Cristian din partea împăratului Carol al V-lea și ale altor rude ale întemințatului Cristian al II-lea, l-a convins de necesitatea de a reduce numulțumirea
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
curtat-o pe Elisabeta I a Angliei, o inițiativă care i-a adus Ordinul cavaleresc al Jartierei (1578). Consilieri cu experiență ca Peder Oxe, Niels Kaas, Arild Huitfeldt și Christoffer Valkendorff au avut grijă de administrarea internă. A accedat la tron la vârsta de 11 ani, la moartea tatălui său la 4 aprilie 1588. În timpul minoratului său, cancelarul Niels Kaas și "Rigsraadet" (Consiliul de Stat) au deținut puterea. A primit o educație bună și a fost un student încăpățânat și talentat
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
fost una pașnică iar Danemarca a rămas strict neutră. În comerț și industrie, a fost o epocă de avansare, fiind fondate unele companii și bănci. Planurile sale de a-și face singura fiică Regian a Suediei în timpul alegerilor moștenitorului pentru tronul suedez vacant în 1742 - 1743, printr-un angajament cu Prințul de Zweibrücken-Birkenfeld, care a acționat în calitate de candidat al Franței, nu s-au îndeplinit niciodată. Cea mai importantă reformă internă a lui a fost abolirea în 1702 așa-numitului "vornedskab", un
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
regent. Această regență a fost marcată de reforme liberale însă și de începutul dezastrelor cauzate de războaiele napoleoniene. Frederic a fost încoronat rege al Danemarcei la 13 martie 1808. În 1809 după detronarea lui Gustav al IV-lea al Suediei tronul suedez devine vacant. Frederic a fost interesat și s-a prezentat drept candidat la succesiune. De fapt, Frederic a fost primul monarh al Danemarcei și Norvegiei descendent din Gustav I al Suediei cel care obținuse independența Suediei (1523) după o
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
Frederick al VI-lea), cu care s-a căsătorit la Schloss Augustenburg la 22 mai 1815, au trăit retrași. Până în 1831 bătrânul rege Frederick nu i-a acordat loc în consiliul de stat. La 13 decembrie 1839 a urcat pe tronul Danemarcei sub numele de Christian al VIII-lea. Partidul liberal a avut mari speranțe de la "dătătorul constituției" însă el și-a dezamăgit admiratorii respingând fiecare proiect liberal. Reforma administrativă a fost singura reformă pe care a promis-o. Atitudinea sa
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
fost singura reformă pe care a promis-o. Atitudinea sa a fost ezitantă și până în 1846 nu a sprijinit clar ideea că Schleswig este o zonă daneză. Când Frederic al VII-lea al Danemarcei i-a succedat tatălui său pe tronul danez în ianuarie 1848 el a fost imediat confruntat cu o cerere pentru o constituție a Danemarcei. Cetățenii din provincia Schleswig-Holstein doreau un stat independent în timp ce danezii doreau să mențină sudul Iutlandei ca zonă daneză. Curând, regele a cedat insistențelor
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
Lucările nu au putut începe din lipsa banilor, astfel încât prefectul Anton Mauro a fost nevoit să ceară hrisoave domnești de reconfirmare a dreptului catolicilor din Iași de a construi o biserică din piatră și domnitorilor care s-au succedat pe tronul Moldovei. Constantin Moruzi (1777-1782) a dat un astfel de act la 11 martie 1782 și Alexandru I Mavrocordat (1782-1785) la 9 octombrie 1782. Abia în toamna anului 1782 s-au început lucrările de construcție a lăcașului de cult romano-catolic. Lucrările
Biserica romano-catolică Adormirea Maicii Domnului din Iași () [Corola-website/Science/317386_a_318715]
-
al Greciei și al reginei Frederika. Sofia aparține Casei de Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg. Atât din partea tatălui, cât și din partea mamei, este strănepoată a reginei Victoria a Marii Britanii. Fratele ei este regele Constantin al II-lea al Greciei, care a fost deposedat de tron. După abolirea monarhiei, titlurile regale nu au mai fost recunoscute de Constituția Greciei. Prințesa Sofia și-a petrecut copilăria în Egipt și Africa de Sud, unde familia și-a petrecut exilul în timpul celui de-al Doilea Război Mondial. S-au întors în
Regina Sofía a Spaniei () [Corola-website/Science/309124_a_310453]
-
mai 1962 Prințesa Sofia a Greciei și Danemarcei s-a căsătorit la Atena cu Infantele Juan Carlos al Spaniei, pe care l-a întâlnit într-o croazieră în insulele grecești în 1954. Prin această căsătorie a renunțat la pretențiile la tronul Greciei și s-a convertit de la ortodoxism la religia romano-catolică. Transliterarea latină a numelui ei grecesc (Σοφία), „Sofia”, a fost atunci modificată în varianta spaniolă „Sofía”. Sofía și Juan Carlos au trei copii și opt nepoți: La 19 iulie 1969
Regina Sofía a Spaniei () [Corola-website/Science/309124_a_310453]