3,724 matches
-
rușină de propriile sale Îndoieli și se retrase spre un colț al Încăperii. — Faptul că sunt singurul dintre numeroșii vasali ai seniorului meu care e martor al celui mai important dans din viața lui este o fericire mai presus de umila mea poziție. Totuși, aș cere permisiunea să-mi intonez și eu cântarea de rămas bun față de lumea aceasta. Știi să cânți? Bravo. Sai, de la Început. Doamna de onoare, tăcută, Își plecă puțin capul, odată cu toba. Nagato Își dădu seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
doamna de onoare: — Sai! Sai! Înainte de orice, o baie! Și puțin păsat de orez. Când ieși din baie, stabili recompense pentru mai mult de o sută douăzeci de oameni care luptaseră bătălia din ziua aceea. Nici chiar faptele celor mai umili soldați nu scăpaseră ochilor lui Nobunaga. La sfârșit de tot, spuse: — Inuchiyo are voie să se Întoarcă. Vestea ajunse la urechile lui Inuchiyo chiar În aceeași noapte căci, după ce toată armata intră pe porțile castelului, numai el mai rămăsese afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
verbal. Nu, nu. Ar fi nepoliticos. Adu-mi călimara. Mataemon puse penelul pe hârtie și redactă răspunsul pentru mesager. Okoi, Însă, se simțea neliniștită În privința conținutului. Era extrem de neobișnuit ca vărul Seniorului Nobunaga să trimită o scrisoare acasă la acest umil vasal. Iar aceea sosise direct prin mesager. Despre ce-o fi vorba? Întrebă ea. Nici chiar Mataemon nu știa, Întrucât scrisoarea nu conținea decât amabilități. Nu găsea nimic care ar fi putut să treacă drept un mesaj secret sau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se trezească, răspunsese cu vorbe așa de mari și cu un asemenea spirit bătăios, Încât cu toții se Întrebaseră cine putea să fie. La lumina felinarelor ținute de soldați, văzuseră că nu era decât un băiat ciudat la Înfățișare. Tokichiro vorbi umil, fără a părea să facă vreo deosebire Între starea sa din trecut și cea prezentă: — Ei, am fost cam neglijent de când am plecat. Mă bucur să văd că ești bine sănătos, ca de obicei. Pun prinsoare că domnișorul Kameichi a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
asta vrea să spună. Deci, așează-te un moment, pleacă-te În fața adevărului și ascultă cu atenție ceea ce are de sus acest mesager. După aceea, poți hotărî dacă e drept să-l alungi sau să-i primești cererea. Aceasta e umila mea părere. Koroku era departe de a fi un bandit neînvățat și fără școală. Avea unele studii de literatură japoneză și cunoștea tradițiile naționale, precum și Întreaga descendență a familiei sale. — Vă cer iertare. Nu are nici o importanță cine vorbește; e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
intențiile dumitale. În privința acelei chestiuni, refuz categoric, Întocmai cum am scris În răspuns. Mi-ai citit scrisoarea sau nu? i-o tăie scurt Koroku. Am citit-o. Când văzu cât de neînduplecat era oponentul lui, Tokichiro lăsă capul În piept, umil. Dar Gonzo a adus o scrisoare de la mine. Azi, aduc cererea Seniorului Nobunaga. — Nu are nici o importanță cine cere, n-am de gând să sprijin clanul Oda. Nu e nevoie să scriu două răspunsuri. — Ei bine, atunci, plănuiești să conduci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se mulțumi să asculte, zâmbind misterios. Cu toată iscusința sa de vorbire, Hideyoshi Își simțea puterea vlăguită În fața unui asemenea oponent. Omul era ca o salcie În vânt. Nu-ți puteai da seama dacă te ascultă sau nu. Tăcând, așteptă umil răspunsul lui Hanbei, purtându-se, până la capăt, ca o foaie albă de hârtie și Întâmpinîndu-l cu nici o stratagemă sau afectare. În acest timp, o briză slabă venea dinspre evantaiul din mâna lui Hanbei. Pusese mai-nainte trei cărbuni Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-o, stăpâne, m-am gândit că s-ar putea să fi sosit momentul, așa că, mi-am părăsit refugiul de la munte și am coborât, din nou, printre oameni. Vreți, vă rog, să-i primiți pe acești trei rătăcitori printre cei mai umili dintre vasalii dumneavoastră? Hideyoshi făcu o plecăciune, cu mâinile pe genunchi, răspunzând: — Ești mult prea modest. Dacă mi-ai fi trimis un mesaj dinainte, aș fi venit personal la munte să te Întâmpin. — Cum? Ați fi ieșit să salutați un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui, nu poate lăsa zilele să treacă trîndăvind. De-asta mi-a trimis scrisoarea, Întrebând ce politică să urmeze. Planuri de viitor, alianțe cu vecinii - cred că momentul actual oferă un prilej perfect pentru așa ceva. — Și? insistă Hideyoshi. — E doar umila mea părere, fiindcă mai degrabă dumneavoastră, nu eu, sunteți cel despre care se spune că e capabil de lucruri foarte diferite. Mai Întâi, răspundeți doar cu o singură frază: „Fii un vecin prietenos; fă planuri de viitor.“ Apoi, Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și cu problemele provinciei. În acea perioadă, regiunea era tulburată, periodic, de răscoalele călugărilor-războinici din secta Ikko. Într-un an, când trupele clanului Asakura iernau pe câmp, În timpul unei campanii Împotriva călugărilor-războinici, Mitsuhide Îl Întrebă pe Ena: Nu e decât umilul meu gând, dar aș dori să prezint o strategie clanului Asakura. Cui credeți că ar fi cel mai bine să mă adresez? Ena Înțelese imediat ce avea În minte Mitsuhide. — Cel care te-ar asculta este Asakura Kageyuki. Mitsuhide lăsă școala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cer ajutorul. Oricât sunt de nevrednic, le voi acorda tot sprijinul de care sunt În stare. Mitsuhide se Înclină, răspunzând cuvintelor lui Nobunaga: — Riscarea neînsemnatei mele vieți pentru națiune a fost o misiune mult mai presus de propria mea poziție umilă. În cuvintele lui Mitsuhide nu era nici o urmă de falsitate. Sinceritatea lui Îl impresionă pe Nobunaga, la fel ca atitudinea și conduita sa, iscusința vorbirii și admirabila sa inteligență. Cu cât Îl privea mai mult, cu atât era Nobunaga mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
demnității construcției. — Pesemne că există mai multe stiluri de donjonuri. Am auzit că, În tinerețea ta, ai călătorit mult prin țară și ai dobândit o cunoaștere amăunțită a construirii castelelor. — Cunotințele mele despre asemenea lucruri sunt, de fapt, superficiale, răspunse umil Mitsuhide. Pe de altă parte, Ranmaru aici de față ar trebui să fie foarte versat În acest subiect. Când am cutreierat țara, n-am văzut decât două sau trei castele cu donjonuri, și chiar și acelea erau construite extrem de rudimentar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Mori În ciuda celor mai mari greutăți și chinuri și care tocmai Îi ceruse seniorului său să-și facă seppuku, preferă să nu-l urmeze În moarte. În schimb, capitulă și intră În tabăra lui Kikkawa Motoharu ca orice pedestraș, acceptând umilul statut al prizonierului de război. Inima omenească e de nepătruns. Shikanosuke fu criticat atât de inamici, cât și de aliați, care spuseră despre el că, indiferent cum se Învăluise În mantia loialității, când ajunsese În punctul fără Întoarcere, nu putuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
acea chilie, haina și armura lui arătau strălucitoare și impozante. Făcând plecăciuni din mers, Hanbei ocoli și se urcă pe verandă, unde puse o singură crizantemă albă Într-o vază de flori, tăiată dintr-o bucată de bambus. Se așeză, umil, lângă Hideyoshi, punând vasul de bambus În alcov. Hideyoshi Înțelese: deși patul de boală fusese Înlăturat, Hanbei se temea ca mirosul de doctorii și de mucegai din odaie să nu rămână În aer și, În loc de tămâie, Încerca să Împrospăteze aerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
acel moment, gândi că se sfârșise totul și-și dădu seama cât de caraghios părea, după ce căzuse În cursa Întinsă de Murashige. Se sculă, cu zâmbetul pe buze. Atunci, să mergem. Nu pot face nimic altceva decât să mă supun umil, dacă așa Își arată Seniorul Murashige curtoazia. Războinicii Îl escortară pe Kanbei prin coridorul central. Zăngănitul zgomotos al armurilor lor se combina cu tropăitul de pași. Coborâră mai multe scări și culoare Întunecoase. Kanbei fu silit să treacă prin locuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
făcut, dar, dacă v-am jignit cu ceva, stăpâne, pe dumneavoastră și pe ceilalți, nu sunt sigur Încotro să mă Îndrept. Vă rog, condamnați orice am greșit. Nu mă supăr dacă mă certați acum pe loc. Chiar În timp ce se scuza umil, rămase prosternat, se răsuci În loc și, cumva, se târî până pe veranda largă. Nobunaga Îl urmă. Întrebându-se ce s-o fi Întâmplat, oamenii care umpleau sala deveniră imediat serioși, simțind, deodată, cum li se uscau gurile. Când auziră de pe podelele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
la dispoziție tot ce putea oferi Castelul Azuchi, mai ales În materie de cazare, mobilier, ustensile, sake și mâncare. Dar ceea ce dorea, mai presus de orice, Nobunaga să-i dăruiască lui Ieyasu erau lucrurile care se puteau găsi În locuințele umile ale populației și În jurul vetrelor de la țară - prietenia și Încrederea lui. Aceste două lucruri asiguraseră supraviețuirea alianței lor. Iar Ieyasu, din partea lui, se dovedise, În repetate rânduri, un aliat de nădejde. Ieyasu știa foarte bine că propriile lui interese erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
spiritul moralei și al justiției și Încă nu le trecuse prin minte că inamicul putea fi Nobunaga. Cinstitul și Îndărătnic spirit al clanului Akechi, devotat simțului de dreptate, fusese transmis de la comandanții de companii, prin eșaloanele inferioare, până la cel mai umil infanterist sau purtător de sandale. — Priviți, se luminează de ziuă. — În curând se vor arăta zorii. Ajunseseră În zona dintre Nyoigadake și lanțul muntos. care delimita marginea răsăriteană a orașului Kyoto. Tivul masivului de nori scânteia roșu viu. Dacă oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nu-i cerem tânărului domnișor să se retragă, Înainte de a Începe această Întrunire? Nu ești de acord, Senior Hideyoshi? Hideyoshi era lipsit de distincție, chiar și În kimonoul de gală. Când apărea printre ceilalți, nimic nu-i mai ascundea originile umile. Cât despre rang, primise un număr de titluri importante cât Nobunaga fusese În viață. Își demonstrase pe deplin adevărata putere, atât În timpul campaniei din apus, cât și cu prilejul victoriei de la Yamazaki. Dar, Întâlnindu-l pe Hideyoshi față În față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ar fi putut spune că oamenii prezenți la Kiyosu În ziua aceea erau cârmuitorii țării. Iar Hideyoshi făcea parte dintre ei, indiferent de felul cum arăta. Hideyoshi Însuși era conștient de măreția rangului colegilor săi și se comporta discret și umil. Nu se mai vedea nici urmă din aroganța sa de după victoria din bătălia de la Yamazaki. Încă de la Început, fusese extrem de serios. Chiar și În replică la cuvintele lui Katsuie, păstra o rezervă respectuoasă. Se părea, Însă, că nu mai putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu răbdare, ca modestia tăcută a grupului să treacă drept exact ceea ce era. Poate că prevăzuse acea evoluție a evenimentelor. Deliberat, vorbi pe un ton demn: Dacă nici unul dintre dumneavoastră nu are o părere aparte, pentru moment, vă voi prezenta umila mea opinie de vasal superior. În acel moment, Nobutaka, care stătea așezat pe locul de onoare, se schimbă brusc la față. Katsuie se uită la Hideyoshi, care, la rândul său, Își muta privirea de la Takigawa, la Nobutaka. Acele mișcări subtile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a rata o asemenea ocazie. Cercetându-și opțiunile, lui Katsuie aproape că-i lăsa gura apă, iar Genba se Înroșise la față. — Shogen, Începu În cele din urmă Katsuie, dacă ai vreo strategie de propus, te rog să vorbești deschis. — Umila mea părere este că n-ar trebui să pierdem această ocazie, dar ar trebui să atacăm cele două fortărețe inamice de pe Muntele Iwasaki și Muntele Oiwa. Am putea acționa concertat cu Seniorul Nobutaka, chiar dacă Gifu e departe, mișcându-ne la fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întâmplări „tari” se petrec în decoruri pe măsură: cimitire, ruine, locuri tainice, stânci ascuțite, mări furioase, spații tensionate de voci și spirite misterioase. În altă categorie de povestiri autorul își recrutează personajele din zonele sumbre ale vieții, din rândurile celor umili, infirmi sau apăsați de nenorociri, convins că senzațională este însăși viețuirea la limita condiției umane. Principalele lui motive, atitudini și posibilități narative se regăsesc în romanul Cel din urmă erou (1943), care urmărește relevarea impactului dintre conștiința individuală (morală) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285845_a_287174]
-
Vala o așteaptă în umbrele grădinii ei." Cu pași sfioși pleca, si Enion, ca-mbujorata dimineață Cînd primăvară cea copilăroasa se-arată în boboci care mijesc și-n flori ce se deschid, Se trage îndărăt dup' al ei Val; acestfel Enion umilul cap și-ntoarse. 550 Dar Tharmas glăsui: "Vala te caută, dulce Enion, în umbre. Urmează pașii lui Tharmas, O tu, lumina a grădinii". El mîna-i lua șovăitor; ea îl urmă cu îndoieli copilărești. Astfel în veșnică Pruncie, printr-ale Valei
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
astronomic din 1666; este atestat din 1804 cu sensul figurat de "zenit", i.e. "cel mai înalt punct". [Cf. The Shorter Oxford English Dictionary on Historical Principles, 1970 (1933) și Brockhaus ABC der Astronomie, 1960]. 94 (ÎI, 279) Humble înseamnă și "umil"; cf. lat. humilis = de jos; humus = pămînt, țarina, huma. 95 (ÎI, 283) Scalen: Gr. skalēnos = inegal, neregulat. Despre un triunghi, care are trei laturi inegale (cuvînt atestat în engleză din 1642: "scalene"). În pitagorism, scalenul era conceput că "jumătate" din
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]