6,679 matches
-
să iasă și să strig, să urlu, dar mă opresc la timp pentru că știu că vor veni să mă ia și să mă închidă pentru a-mi da calmante, pentru a-mi spune că nu trebuie să strig și să urlu, pentru că „asta nu se face”. Mă mulțumesc să-mi presez nasul de geamul dând înspre lume, respirând foarte puternic și foarte repede pentru a crea o brumă, pentru ca trecătorii să nu vadă din mine decât nările. Voi deveni un maestru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
rămân decât cadrele unei mari consumații onirice! Bietul de mine! Cât timp va trebui să trăiesc în vis cu tine și prin tine? Uneori am impresia că nu mai pot: că absența ta îmi este insuportabilă, că îmi vine să urlu noaptea și ziua. Îmi spuneai în ultima scrisoare un lucru care m-a emoționat: ești iubitul de origine, visat când aveam cinci ani! Ți-aș spune aproape același lucru. În afară de faptul că am fost mai puțin precoce decât tine și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
pe cap. Ochii mi s-au umplut brusc și fără motiv de lacrimi. Mi-am dat seama că aveam nevoie de o inimă iubitoare și de o privire prietenoasă în acea zi cenușie și prea liniștită de decembrie. De ce ai urlat toată noaptea, l-am întrebat mai mult din nevoia de a vorbi cu cineva. Mi-a răspuns printr-un scheunat, apoi s-a lungit la picioarele mele. Ochii îi erau triști și parcă umezi, dar plini de acea afecțiune sinceră
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
se părea că urma să aflu răspunsul la întrebarea îndrăzneață din liceu. În sfârșit vine curentul. Dăm drumul la televizor, iar apelurile repetate ale crainicului, la calm și la ordine, mi-au accentuat starea de neliniște. Afară, în curte, Miki urla a pustiu, alături de alți câini care răspundeau prin urlete mai slabe. Se pare că există un soi de comunicare între patrupede în anumite momente doar de ele știute. În pauzele dintre urletele câinilor se auzea cucuveaua de pe acoperiș, aproape, tot
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
face auzit mai bine. Azi nu-i zi de târg și nu se intră până-n ora a treia. Trage-te cu pungașii tăi departe de ziduri, că de nu, ies cu straja să-ți mângâiem ciolanele. - Blestemat fecior de cățea, urlă Dante descălecând mânios, cu repeziciune. Mișcarea neașteptată și strigătul speriară calul, care se smuci Într-o parte brusc, făcându-l să piardă sprijinul scării. Ateriză cu toată greutatea În noroi, ridicând stropi și abia mai izbutind să se țină pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
păruse că auzise ceva despre un templu... - Aha, atunci o fi altcineva, pufni interlocutorul său, mângâindu-i din nou grumazul. Dante se retrase din instinct, Îndepărtându-i mâna cu un gest furios. Probabil că Îl lovise cu putere, fiindcă acesta urlă, adresându-se celorlalți comeseni și cerându-le ajutor, cu ochișorii aprinși de o ură neașteptată. Atrase de tămbălău, privirile Începeau să se Întoarcă spre poet. În fundul sălii, câțiva comeseni se ridicaseră În picioare. - I-o trage pe cocoașă lui Teodolino
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
piatră ascundea complet catedrala Santa Reparata și nici măcar un slab reflex al torțelor aprinse În piață nu ajungea până acolo. Dante aștepta de mai bine de un ceas. Un strigăt se repeta la intervale regulate, poate un bolnav care Își urla angoasa. Ori poate cineva se zvârcolea sub loviturile demonilor. Încetul cu Încetul, se lăsase să alunece pe zidul construcției, până când se așeză pe călcâie. O moleșeală pricinuită de zăpușeală și de oboseală punea stăpânire pe dânsul. Își simțea mintea legănându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
ai vrea ca eu, vechiul tău prieten, să fiu cel care-ți dă cărțile pe față? - Asta știi să faci cel mai bine, mi se pare. - Oho, la trișat nici ție nu ți-o ia nimeni Înainte! - Cine e, Cecco? urlă poetul, Înșfăcându-l de gât și scuturându-l cu violență. - Arrigo, chelălăi sienezul, căutând să se elibereze din strânsoare. Dante Îl strânse și mai abitir. Sub mâinile lui, fața trăsnitului său prieten Începuse să se Înroșească. Simțea pe figură stropii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
devenit din ce în ce mai tensionată. M-am întors la mama. Am născut un copil mort. M-am îmbolnăvit și am zăcut la pat. Relațiile cu soțul meu, Yamaki, au luat sfârșit. Simțindu-se oarecum vinovat pentru divorțul meu, Naoji a început să urle că se omoară. Era desfigurat de plâns. L-am întrebat cât îi mai datora farmacistului. A menționat o sumă care mi s-a părut exagerat de mare. Apoi am aflat că Naoji mințise, că nu avusese curajul să-mi spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
nu se auzea nici măcar ecoul, oricât aș fi strigat. Să fie oare „dezamăgire în dragoste“? Mă întrebam dacă eram sortită morții, înghețată în roua nopții, singură în deșert, după ce-au dispărut și ultimele raze ale soarelui. Îmi venea să urlu. Fără lacrimi. Îmi tremurau umerii și pieptul și mă înăbușeau suspinele. Nu mi-a mai rămas decât să merg la Tokyo, cu orice preț, să-l văd pe Uehara. Ancora trebuie ridicată și corabia lansată la apă. Nu mai am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
foarte trista dragoste împlinită! Uehara m-a luat în brațe, cu ochii închiși. — Am greșit. Doar sunt fiu de țăran, nu? N-am să-l părăsesc niciodată. Sunt fericit acum. Chiar de-ar fi să aud toți cei patru pereți urlând de furie, fericirea care mă învăluie e maximă. Ce bine că am putut strănuta! Uehara pufni în râs. — E târziu! S-a înserat. — E dimineață! În dimineața aceea s-a sinucis fratele meu, Naoji. VII Scrisoare de adio Kazuko, Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
rânjesc pe la porți, Ce vremuri de zbucium, ce vremuri-mirări, Rămân, prin eșecuri, ignobile stări, Copiii se nasc predispuși la blestem, Cu gândul la toate, pe tine te chem, Ce vremuri de jale, ce vremuri de uri, Te-aș pune să urli, ți-aș cere să juri Că viața aceasta e-un simplu coșmar, Dar gustul trăirii rămâne amar, Ce vremuri de ceață, ce vremuri de chin, Mă caut prin mine, spre tine mă-nchin, Îmi tună în suflet, îmi fulgeră mult
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
și te-nvăț. 24 iulie 2011 Îmi plouă cu tine, îți ninge cu noi... Ce lume absurdă, ce lume de foc, Eu iau doar prin tine nesomn și noroc Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Ce tragic îmi pare același consemn, Rămâi amănuntul, durere și semn, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Vom sparge pahare, vom rupe dureri, În tine sunt mâine, în tine sunt ieri, Îmi
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
prin tine nesomn și noroc Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Ce tragic îmi pare același consemn, Rămâi amănuntul, durere și semn, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Vom sparge pahare, vom rupe dureri, În tine sunt mâine, în tine sunt ieri, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Miracol continuu, dezastru iubit, Un plus către minus, cerșind infinit, Îți plouă
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
și semn, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Vom sparge pahare, vom rupe dureri, În tine sunt mâine, în tine sunt ieri, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Miracol continuu, dezastru iubit, Un plus către minus, cerșind infinit, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Din toate se moare, din toate trăim, Aici și acolo, concret, ne iubim, Îmi plouă cu
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
sunt mâine, în tine sunt ieri, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Miracol continuu, dezastru iubit, Un plus către minus, cerșind infinit, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Din toate se moare, din toate trăim, Aici și acolo, concret, ne iubim, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Venim și ne ducem, zâmbim și forțat, Ce dulce trăire, ce vis repetat
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
minus, cerșind infinit, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Din toate se moare, din toate trăim, Aici și acolo, concret, ne iubim, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Venim și ne ducem, zâmbim și forțat, Ce dulce trăire, ce vis repetat, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Eu sunt o nălucă, tu ești ideal, Ne doare același ciudat areal, Îmi
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
concret, ne iubim, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Venim și ne ducem, zâmbim și forțat, Ce dulce trăire, ce vis repetat, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Eu sunt o nălucă, tu ești ideal, Ne doare același ciudat areal, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. 24 iulie 2011 Bulimie din toate durerile omenești eu mi-am tăiat felia cea
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
trăire, ce vis repetat, Îți plouă cu mine, Îți ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. Eu sunt o nălucă, tu ești ideal, Ne doare același ciudat areal, Îmi plouă cu tine, Îmi ninge cu noi, În menghina lumii urlăm amândoi. 24 iulie 2011 Bulimie din toate durerile omenești eu mi-am tăiat felia cea mai groasă pe urmă am mușcat din ea cu poftă nu m-am săturat niciodată tot timpul spun mai vreau mai vreau mai vreau din
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
-un zâmbet, din vis strecurat. Sunt mari contradicții în lumile terne, Durerea din mine pe tine se cerne, Îmi vine să caut prin lună răspuns Și scârție cerul, de-o eră neuns. Mă mângâie toamna prin zilele sale, Femeile-și urlă tristeți abisale, Cearceafuri muncite de trupuri și chin, Un gust de cocleală, un gust de pelin. În stradă se strigă, se cere, se minte, Ne facem un scut din păreri și cuvinte, Mințim simultan, ne iubim contra cost, Petrecem impudici
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
că totul e bine, Că viața decurge firesc, Că-i vesel coșmarul grotesc Prescris de concerne străine. Mai spune-mi că timpul zâmbește Atunci când ne taie-n bucăți Prin zvonuri și prejudecăți, Iar noi lăcrimăm, omenește. Mai spune-mi să urlu la lună, Să fiu iarăși lup păcălit, Primește-mă-n prag, cherchelit, Vânat de beția nebună. Mai spune-mi de dor și iluzii, Declară-mi iubire, constant, Prin tine alerg, agasant, Plantând în tot trupul confuzii. Mai spune-mi că
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
fii mereu un al doilea eu, Spre a-mi da putere prin dezastre, Eu voi fi nebun, asta pot să spun, Vindecat de gândurile noastre. Absolut firesc, spun că te iubesc Cu o forță impresionantă, Chiar dacă acum, pe același drum, Urlă viața-n mine, disonantă. Toarnă în pahar, dă-mi mirări în dar, Fă-ți un șal din coadă de cometă, Îți promit să cânt și să te încânt Cu o piesă simplă, desuetă. Oamenii bat nuci, tu să nu te
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
bancheta din spate, în timp ce Dingbat ședea în față cu gâtul ăla al lui dement și mutilat, ținând strâns volanul, cu ukelele-ul și costumul de baie pe locul de lângă el; era împins de la spate de o poftă aprigă de sex, și urla, fluiera, claxona după orice pipiță, spre amuzamentul lui taică-său. Uneori veneau cu noi Clem sau Jimmy, sau Sylvester, proprietarul de cinema falimentar, care acum pica la cursurile lui de inginerie la Facultatea de Mecanică și care tot spunea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
necesar. Le făcea piqûres din orice, și le punea pe nota de plată. Spunea, „Cette chienne est galeuse - cățeaua asta are râie!“ și hop băga acul în ea. Mai mult, le dădea calmante celor mai răi ori de câte ori era amenințată ordinea, urlând: „Potaia asta o merită!“ Prin urmare, duceam acasă niște căței destul de leșinați și nu era deloc lucru ușor să mă car pe scări cu un boxer sau ciobănesc adormit și să explic bucătăresei de culoare că era doar obosit mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cu mine. Pe Padilla l-au apucat pandaliile când a auzit că-i dau cărți fără un sfanț în avans; am zis c-o să se repeadă la mine și-o să mă pocnească cu pumnul lui slăbănog, cu degete prelungi; a urlat la mine, „Bobo!“ și „nătărău de gringo!“ Și i-am spus că nu-i dau pe credit mai mult de douăzeci și cinci de dolari. Era o minciună, ca să-l liniștesc; tipul deja îmi datora mai mult de patruzeci. „La dracu! Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]