2,430 matches
-
surd la ritmul solemn al imnului care anunța sfârșitul avântat al unei alte zile fără noimă, fericit că ține Între degete fructul acela catifelat ce păstrase doar pentru el parfumul unei lumi altfel inaccesibilă. Domnul Moduna sforăia Încetișor cu mâinile Împreunate pe burtă. Doamna Moduna Își privea fiul cu Încântare. Puțin Îi păsa că acesta curăța portocala ca pe un cartof. Teancul de farfurii puse la spălat În chiuvetă spunea oricui că petrecuseră o seară foarte agreabilă, chiar dacă exagerat de tăcută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
armăsari de montă. În momentele ei de reverie, i se părea că aude venind din pustă nechezatul lor de animale libere, care nu fac altceva decât să pască, să bea apă la fântâni din lemn cu cumpănă și să se Împreuneze când le venea sorocul. În cazul meu, recunoștea mândră Marta, sorocul pica În fiecare zi. Cine nu rezista, pleca. Lui Coriolan nu-i putea reproșa nimic. Nici măcar o scurtă dezertare. Când scăpa de la partid, recupera toate nopțile de absență precum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
erau în afara jurisdicției LAPD și țineau de zona LAPD, patrulată de oamenii șerifului, așa că, probabil, funcționau cu aprobarea lor - la un anumit preț. Dar nu jurisdicția mă preocupa pe mine în timp de mergeam spre Valley. Mă gândeam la femeile împreunate cu femei. Nu la lesbiene, ci la fetele blânde cu comportament dur, cum erau cele pe care le obțineam ca premiu pentru meciurile câștigate. Cum rulam pe Cahuenga Pass, am încercat să le împerechez una cu alta. Dar nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
trei zile pe Betty Short și cum ai tăiat-o după aia în două. Sears izbi în masă o dată, de două ori, de trei ori, apoi o azvârli cât colo. Roșcatul se sculă cu greu de pe scaun și îngenunche. Își împreună mâinile a rugă. — Dumnezeu este păstorul meu și n-o să mă lase să cad în păcat, murmură el, apoi începu să lăcrimeze. Sears se uită direct în fereastra-oglindă. Prin fiecare por al feței lui fleșcăite de bețivan răzbătea sila de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
și mi-am mijit ochii până ce-am fost răsplătit cu un chicotit. Pe când mă dezbrăcam, ochii mi s-au obișnuit cu lipsa de lumină și am văzut-o pe Madeleine - un nud luminos pe un petic de cuvertură. Ne-am împreunat atât de viguros, încât arcurile patului au izbit podeaua. Madeleine își croi drum între picioarele mele, podidindu-mă cu sărutări, mi-o întări și apoi se răsuci rapid pe spate. Am pătruns-o, cu gândul la Betty și la coloana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
din Salem să devină ca noi. Hai să-i punem să-și taie membranele și să le ridice atât de sus ca parul din cortul tatălui nostru, așa încât fiii lor și fiii noștri să facă pipi la fel, să se împreuneze la fel și nimeni să nu ne mai poată deosebi. Și astfel, tribul lui Iacob va crește nu doar cu generațiile care vor urma, dar chiar de mâine. Iacob a prins vorbele lui Iosif, deși ele fuseseră spuse în batjocora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
sacrifică pentru mine. Că de dragul meu, în interesul meu, se culcă cu el. O adevărată martiră, biata Augusta. Mi-a venit s-o pleznesc și să-i spun: „Du-te dracului cu G. cu tot. N-aveți decât să vă împreunați, dar, repede, până mă duc să iau puțin aer. Și să aerisești după aceea. Nu-mi place mirosul de cocină”. Dar nici de data aceasta n-am avut puterea să-i arunc adevărul în față. Îmi pare rău, nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Theodora Îl găsi apăsător În camera supraâncălzită, cu ferestrele bine Închise, și ședea pe jumătate Întinsă Într-un șezlong, fumând o țigară turcească dintr-un portțigaret. Theodorei, așezată drept, În cel mai puțin uzat dintre costumele sale taior, cu mâinile Împreunate În poală, Edith Wharton i se păru pe jumătate grande dame, pe jumătate grande courtisane, zvonurile despre neregulile din viața ei particulară cum nu se poate mai plauzibile. Doamna Wharton recunoscu imediat că nu avea nevoie de serviciile ei ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
din punct de vedere profesional. Și atunci, de ce avea atâtea emoții? Pentru că, oricât ar fi fost de atente pregătirile, nu puteai fi niciodată sigur că o piesă „merge“ până nu o scoteai În fața publicului. Se Întoarse pe spate și Își Împreună mâinile pe burtă, În poziția pe care o văzuse la o figurină sculptată de pe un mormânt dintr-o catedrală veche. Pe mormântul lui Fenimore nu erau statui, doar o cruce simplă. Îl vizitase, În fine, În mai, alungat din Veneția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
conștientă că trebuia să-și aleagă cuvintele cu mare grijă, pentru că Sofia părea ajunsă deja în pragul nebuniei. Ar putea să-i vadă mai des... dacă băieții ar avea voie să doarmă peste noapte la noi. Niciodată, a răspuns Sofia împreunându-și brațele pe piept, într-un gest defensiv. Dacă vrea, Luca poate să meargă la tribunal și să te oblige să lași copiii să stea peste noapte, a continuat Alison, menținându-și tonul neafectat, în mod deliberat. Însă el a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
catalogată ca nefiind „o problemă așa de importantă“? E o problemă uriașă. Julia a ridicat din umeri. —Pentru mine nu e. —Grozav! Mă bucur să aud asta. Atunci când putem să începem să încercăm să facem un copil? a întrebat el împreunându-și brațele pe piept și privindu-și soția cu un aer sfidător. Julia nu voia să poarte discuția aia atunci. De fapt, nu voia să poarte discuția aia niciodată. Pentru că știa că tot ce avea ea de spus avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
domnul Jones. Ceața nu s-a ridicat. Cuvintele îi sunau prostește atunci când le rostea, dar Dolores nu arăta nici un semn de dezaprobare, ci stătea timidă în fața lui, cu o mână odihnindu-i-se pe jumătate întâmplător în locul unde i se împreunau coapsele. în întuneric părea mai puțin zbârcită, iar trupul ei cocoșat, mai puțin diform. Virgil întinse un braț, iar ea veni spre el, poticnindu-se, ca să ajungă pe pământ, să se întindă, să stea nemișcată, și totuși primitoare. El o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
vecinilor treziți din somn și a mamei mele, acoperită de groază și de rușine. Scotea niște sunete prelungi, de lup urlător la lună, după care un interminabil șir de “iartăăă-l, Doamneeee..., iartăăăăăă-l...” Apoi se covrigea la marginea patului, cu mâinile Împreunate peste cap, hohotind, și cădea, În cele din urmă, Într-un somn plin de angoase, acoperit de gemete și tremurături. Într-o dimineață de duminică, Înnegurat de mahmureală, tata Îi spuse mamei (care tocmai Îmi ștergea praful de pe umeri și21
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
pisica, de-a ascunselea... Ne-am jucat În câteva rânduri și „de-a moartea”. Era un joc inventat de ea. Ultima oară l-am jucat În grădina mare și neîngrijită din spatele cinematografului. Eu stăteam Întins, cu ochii Închiși și mâinile Împreunate pe piept, iar Neli mă acoperea cu flori și frunze de toate mărimile, prefăcându-se că plânge. De fapt, așa am crezut până atunci, până În clipa În care am simțit o fierbințeală pe obraz. Am deschis ochii surprins și am
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Cervantes - Don Quijote de la Mancha Pot spune că a fost o dimineață oribilă. Cu ceafa lui porționată În valuri de grăsime, șeful mi-a dat vestea concedierii În felul său foarte original, privindu-mă cu spatele, În timp ce mâinile sale, cu palmele Împreunate deasupra feselor mari, mișcau din degetele agitate continuu, ca niște viermișori colcăitori. Fără a se explica prea mult, a motivat că erau nenumărate inexactități În munca mea, că aveam un comportament necorespunzător (a apăsat cât a putut pe cuvântul acesta
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
cu domnul Cantemir, piciorul Îmi amorțise și mă săgeta dureros, iar nările purtau În ele miros intens de lumânări și de mort. În semiobscuritatea holului de la parter, În dreptul ușii mele, am zărit o umbră, cineva care stătea ghemuit, cu mâinile Împreunate În jurul gleznelor și cu capul pe genunchi. Era Melanie. Când am ajuns În dreptul ei, am atins-o pe umăr. A tresărit speriată, ca și cum nu m-ar fi auzit coborând. Am intrat repede Înăuntru și ea a alergat spre baie. M-
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
alb de nailon. Niciodată, Însă, nu urca foarte sus. Nu din timiditate, ci dintr un anume respect față de Lili. Deși eram convins că n-ar fi deranjat-o prea mult, chiar dacă obrazul Îi devenea purpuriu iar pleoapele aproape i se Împreunau. Cred că m-aș fi Îndrăgostit bine de ea dacă Într-o seară n-aș fi surprinso la colțul liceului, ghemuită și cu picioarele puțin desfăcute, ca o rățușcă. Se urina Încordată, rotindu-și mereu capul pentru a nu fi
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
a dat seama că mami, care nu e lângă el ziua, e disponibilă pentru giugiuleli nocturne. Creierul e dispus să se dea jos din pat, dar trupul refuză ca un adolescent morocănos. Lângă mine, Richard e pe spate, cu mâinile Împreunate pe piept, scoțând oftaturi impresionante. Doarme ca un bebeluș. (De unde dracu’ o fi venind expresia asta?) Urcând pe scări, mă simt ca și cum aș avea catalige prinse de picioare. De pe fereastra din dreptul platformei scărilor pot distinge terasele caselor din partea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
numărul de clienți străini pe care-i aveam? Desigur că nu. Nu am știut. În luna a opta, am fost la specialistul de la University College Hospital. O programare de rutină. Nu fusesem la ultima. (Geneva, conferință, ceață.) Specialistul și-a Împreunat mâinile ca un cardinal și mi-a spus că-mi dă concediu medical, deoarece mă aflam sub prea mare presiune În timpul săptămânilor cruciale pentru dezvoltarea creierului fătului. Am spus că nici nu se pune problema: Îmi planificasem să lucrez până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
apune greul soare-n văi de mite. Cu un roș fir de jeratic culmi de munte sunt tivite, Lunga lor fulgerătură în senin a-ncremenit. Marea aerului caldă, stelele ce-ntîrzii-line, Limba râurilor blândă, ale codrilor suspine, Glasul lumei, glasul mărei se-mpreună-n infinit. Codrii aiurează negri sub a stelelor povară. Râuri calde ca și sara apa-n arcuri o coboară, Prăvălind-o purpurie peste scările de stânci; În albastru-adînc, în marea cerului cea liniștită, Răpăd munții cu tărie fruntea lor încremenită
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
pălite, Ia una câte una o und-, o stea de foc Și toate sunt nimica... când toate la un loc Pot în tine visarea și cântul să-l escite, Mintea să-ți strice poate al razelor blând joc, Ce se-mpreună-n aer, care se sparg în nori, Care răsfrâng în valuri spumînzi și gemători". {EminescuOpIV 174} - "Și dac-ar fi, ce-mi pasă? Chiar pala nebunie Se poate că trezită, a-nfipt ochii cumpliți În fruntea-mi veștezită, în creeri rătăciți
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
perne, "Frumsețea ei privirilor așterne; Nu crede, tu, că moare vre o dată "Căci e ca umbra unei vieți eterne. "Iubirea ta-i viață - a ei iubire "E viață iar și iar de omenire. "Voința ei ș-a ta de se-mpreună Atunci e suflet în întreaga fire". {EminescuOpIV 218} PREOT ȘI FILOSOF Căci n-avem sfinții voștri, voi ne mustrați preoți, Deși de-a voastră tagmă suntem și noi cu toți... Și nouă vânătoarea de aur și mărire Ne-nsamnă-n astă lume
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
Multe fie, puțintele, Tot îi stă bine cu ele. {EminescuOpIV 524} Dulce mîngîiere-mi fuse Dar la rău mă mai aduse. Blestemat să fie locul Unde mi s-au aprins focul. Căci un cântec cât de mândru Ce cu glasul se-mpreună - El din gură de femee Înzecit de dulce sună. Cântec de zori Deșteptarea plăcerilor, Cântec de dor Amorțirea durerilor. Iar cântecul de dor Ți-aduce somn ușor. Cântecele mai mult aprind Durerile din dragoste Când făr-de veste te cuprind. Până
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
ziua reginei. Familia Hollinger dădea mereu petrecere pentru membrii clubului. Așa contribuiau ei la viața comunității - chestia asta are o nuanță de noblesse oblige, trebuie să recunosc, dar erau niște reuniuni mondene destul de drăguțe. Șampanie și gustări excelente... Mi-am Împreunat mîinile și am privit Îndelung spre Club Nautico, vizualizînd toată cohorta de membri care spălau putina, ducîndu-se să toasteze la conacul Hollinger. Incendiul a avut loc În seara petrecerii... de aceea era Închis clubul. De fapt, cîtă lume era aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
alcătuind dintr-un singur flash tăcerea studiată a unei umanități pe jumătate înghețate: copiii și mamele la picioarele taților sau doar fetele între ele, o mireasă cu mirele și nuntașii, în ordinea înălțimii, patronul și calfele, un mullah cu degetele împreunate pe burtă. Viața e întotdeauna în spatele acestei fotografii, îndrăzneață și vinovată, dar mereu liberă și de nestăpânit. Începuse să se preumble prin Yazd, încercând să își ia rămas-bun, dar părea ca și cum și-ar fi smuls suflarea din piept. Nu era
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]