6,372 matches
-
de rupere a negocierilor, francezul a vorbit ironic despre un „navicert“, un permis de navigație pe timp de blocadă, de care consilierul și cu mine am avea nevoie pentru a părăsi orașul pe mare. Auzind acest cuvânt, am încercat o comică mândrie de copil, căci termenul îmi era cunoscut datorită lui Loti, iar tonalitatea sunetelor a adus în atmosfera sufocantă a încăperii atât briza oceanică a romanelor sale, cât și răcoarea unei seri lungi, cu ninsoare, ritmată de foșnetul paginilor. Din
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
S-a făcut îngrămădeală. Vorbea un om pe care nu-l puteam vedea pe deasupra capetelor, vorbea ca un șarlatan care-și laudă marfa, într-o germană sacadată, care te ducea cu gândul la limba vorbită de militarii nemți în filmele comice despre război. Ne-am amestecat ușor în mulțime și l-am văzut pe omul care arăta publicului un titirez mare. Explicațiile lui stârneau deja râsete. — Sovieticii produc chestia asta în uzinele lor de armament. Ceea ce le permite mai întâi să
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
proclama binefacerile noului regim... Întorcând ușor capul, vedeam mâinile care băgau într-un sac un tranzistor, o haină și chiar și lampa înșurubată de marginea mesei și pe care i-ai ajutat s-o desfacă, izbutind să nu trădezi latura comică a participării tale. Știai că o infimă schimbare de dispoziție putea provoca mânia gata coaptă și scuipatul scurt al unui automat. Soldatul care a scos lampa și-a însușit și bancnotele etalate pe birou. Și cum gestul ăsta aducea mai
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
primelor picături peste un acoperiș din tablă ondulată (într-o zi, occidentalii s-au năpustit spre avioane tocmai sub o aversă cu picături mari și calde, iar teama de gloanțele care atingeau deja împrejurimile aeroportului s-a confundat în mod comic cu dorința de a se apăra de tromba de apă). Au fost vapoare care făceau manevre greoaie în golfuri prea înguste și se îndreptau spre larg cu o asemenea încetineală, încât ni se părea că ghicim supărarea pasagerilor: de pe punte
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
Uneori, înainta câte un singur om lipit de ziduri, cu arma ațintită înainte, iar noi, din refugiul nostru de sticlă, îl vedeam pe dușmanul său mergând tiptil, pe după colțul casei. Războiul văzut de sus își dezvăluia întreaga natură de joc comic și nemilos. Urmăream apropierea celor doi soldați care încă nu se vedeau, știam ce avea să se întâmple, și atunci poziția noastră și acea preștiință supraomenească ne îndurerau ca o prerogativă uzurpată... În zare, la câțiva kilometri de orașul aflat
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
a fost cel care ne-a împiedicat să înțelegem. M-am auzit atunci exclamând, încă străin parcă de mine însumi: — Fă-le mai întâi pe gărzile dumitale de corp să tacă! Te-am văzut zâmbind, mi-am dat seama de comica absurditate a situației, am râs și eu. Acel bodyguard îmi scăpase. Mai târziu, ni s-a întâmplat adesea să ne închipuim acea noutate militară: vajnicul războinic american, flancat de vreo zece gărzi de corp, noua metodă de a face război
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
absența ta, cu imposibilitatea de a te regăsi undeva, în lumea asta, cu infinitul acestei absențe. Șah simțise, desigur, și el, unitatea asta de măsură infinită, care este moartea. Vorbindu-mi despre cel care te trădase, a dezvăluit un amănunt comic, dar a redevenit imediat serios. „Locuiește la Destin, în Florida, spunea el. Un astfel de nume, sper că tipul nu vorbește franceza, te face să devii superstițios...“ Tăcu, regretându-și intonația și termină sec: „De altfel, biroul lui se află
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
intenția de a-și concura strămoșii neolitici. Succesul a fost rapid. Experimentat în realizarea unor expresii datorită „tradiției” de mascagiu, Niculae Popa reușește dintr-o dată să intre în esențialul formei, să croiască în piatră caractere și să alcătuiască o lume comică și arhaică în același timp, parodică și hieratică, expresivă nu prin virtuozitatea cu care știe să prelucreze forme ci prin desăvârșita ignorare a detaliilor nesemnificative, prin siguranța cu care „materializează” noțiunea de sculptură. Lucrările lui în piatră nu prezintă etape
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
editat de Centrul Județean pentru Conservarea și promovarea Culturii Tradiționale Botoșani, Ed. Axa, Botoșani, 2008, pag. 74. Lucrări în instituții: Galeria de Artă Naivă a Muzeului Județean de Artă, Argeș, Pitești; Muzeul George Apostol, Bacău. „În creația lui Calistrat Robu comicul și gravul, firescul și grotescul, în fine, realul și imaginarul se opun și se împacă în cele din urmă în plăsmuirile insolite ale artistului care, ispitindu-ne parcă cu o anume malițicitate ne invită să participămla un ritual păgân, desfășurat
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
Exemple de omonimie: bandă (de răufăcători) bandă (adezivă), crud (necopt, proaspăt) - crud (violent, necruțător), banc (glumă) - banc (de pești, de nisip), leu (animal) - leu (ban). Cele mai productive În haiku ( În sens larg, dar mai ales În senryu, haiku-ul comic) sînt jocurile de cuvinte realizate folosind cuvintele cu două Înțelesuri. Iar cele mai realizate sînt cele În care expresia care integrează cuvîntul cu două Înțelesuri are fluența și naturalețea necesară pentru a nu părea forțată sau trasă de păr atunci
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
-le când sânii, când coapsele, minunile, sfintele Întrebarea dacă este vorba de un haiku sau de un senryu nu poate primi un răspuns tranșant și nici nu e nevoie să decidem acest lucru totdeauna. Că e vorba de un haiku comic este evident chiar dacă n-ar exista cuvîntul șugubăț. Dar, dacă sîntem dispuși să simțim vîntul ca pe un kigo de toamnă, ironia poemului crește pentru că, În acest fel, supărările pe care ni le aduce vîntul toamnei sînt compensate de poznele
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
ar fi impus o ierarhizare valorică a operei poetei în contextul literaturii interbelice și contemporane. G. Topîrceanu, inedit (1997) nu este propriu-zis o monografie, ci o ediție a unor texte necunoscute (sau mai puțin cunoscute) ale poetului: studiul despre geneza comicului (scris în limbile română și franceză), Dicționarul de rime, variante ale unor poezii, participarea la editarea liricii eminesciene (alături de G. Ibrăileanu), toate fiind văzute drept contribuții necesare la înțelegerea unui autor considerat facil. Extrem de utile se dovedesc informațiile reunite în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289458_a_290787]
-
nu trebuie să o lase să-i scape. Trebuie să facă lucrul pentru care a venit. Trebuie să-l aducă pe tînăr acasă triumfător și să fie condus la altar în semn de recunoștință. Ea dă întregii povești o notă comică, însă din aceasta înțelegem tot ceea ce trebuie înțeles 104. Acest stil indirect liber, care predomină în întregul citat, cu excepția primei și ultimei propoziții, trimite la o sursă care este mai degrabă autorul decît personajul, cum se întîmplă în fragmentele corespunzătoare
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
comedii și vodeviluri, se săvârșește din viață aproape uitat. C., acest histrion prin vocație, nu a fost decât un dramaturg improvizat. „Canțonetele” sale, scrise în maniera celor ale lui V. Alecsandri, sunt rareori înviorate de nostimada unor situații de un comic autentic, precum și de un pitoresc mai ales verbal. Dacă imaginația e săracă, iar limba incoloră și fără miez, spiritul critic nu-i lipsește. El e oricând gata să ia poziție, fie satirizând cu îndrăzneală, fie făcându-și, solemn sau exaltat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286091_a_287420]
-
Din romantism reține doar puterea simbolului, iar din naturalism, elocvența detaliilor. Comparat cu modelele, cu avarii din literatura universală, de la Euclio al lui Plaut până la Grandet și Gobseck ai lui Balzac, Hagi-Tudose se individualizează printr-un tragism ce covârșește latura comică. Acest găitănar de mahala, fost băiat de prăvălie, care își adunase cu frenezie tăcută aurul, lipsindu-se de orice altă bucurie, își trăiește clipele din urmă într-o tensiune halucinantă, înspăimântat la gândul că averea i-ar putea fi micșorată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286716_a_288045]
-
o tensiune anticomunistă concretă) și, în sfârșit, a criminalilor de drept comun rămași până acum - și poate pentru totdeauna - fără nume (ca să creeze apoi o tensiune antifascistă). Eu știu numele persoanelor serioase și importante care se află în spatele unor personaje comice, precum generalul acela de la Garda Forestieră ce opera, un pic ca la operetă, la Città Ducale 1 (în timp ce pădurile italiene ardeau), sau în spatele unor personaje gri și cu rol pur funcționăresc, cum ar fi generalul Miceli 2. Eu cunosc numele
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
pur moral și ideologic -, iată că el devine, spre marea satisfacție a tuturor, un trădător. Acum, de ce nici oamenii politici ai opoziției, dacă au - și probabil că au - probe sau măcar indicii, nu dau numele responsabililor reali, adică politici, ai comicelor lovituri de stat și ai înspăimântătoarelor masacre din acești ani? E foarte simplu: nu dau aceste nume în măsura în care disting - spre deosebire de un intelectual - adevărul politic de practica politică. Prin urmare, e evident că nici ei nu-l pun la curent pe
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
spiona „public” poliția din închisori în materie de comportament sexual al încarceraților, și deci de a o îndemna să mărească supravegherea și represiunea. În plus, îi constrânge pe sărmanii deținuți sau la abstinență monahală, sau la masturbare. Toate acestea sunt comice; dar și tragice. Este tragic, de fapt, ca un intelectual ce se consideră avansat, cult, uman, să nu înțeleagă că singura soluție a problemei era, înainte de toate, să o dedramatizeze. Este tragic că nu înțelege - într-un mod atât de
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
teoretic și „îndepărtat” aportul unor culte anterioare la un catolicism care a fost întotdeauna religie de clasă etc. etc. Acel ceva „diferit din punct de vedere corporal” ce definește o persoană din popor este complet refulat, sau acceptat la nivel comic. Artiștii „naivi” pot, într-un anumit sens, să acrediteze asemenea echivocuri burgheze privind cultura populară și să constituie o confirmare a relației corecte de superioritate, paternalistă, cu cei ce aparțin clasei populare. În realitate, artistul „naiv” realizează o ingenuă operațiune
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
de servitute față de o cultură oficială despre care el știe doar că există. Acest lucru implică o subordonare față de acea figură apriorică pe care clasa dominantă o are despre el și vrea să continue să o aibă. Este o „figură comică”. De aici urmează o atenuare voluntară a trăsăturilor ireductibile ale unei persoane ce trăiește cultura, „diferită” și profund „străină”, a clasei sociale dominante. Dar există și alți scriitori „populari” care nu prea sunt niște artiști „naivi”. De exemplu, cei ce
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Contrareformei. Este adevărat, proza sa este bazată în întregime pe reguli ce nu pot fi încălcate, cu caracter profund medieval: ars dictandi a sa pare aplicată cu șablonul, iar în materie de cursus este atât de tipică, încât alunecă în comic. Amintind anumite ritmuri mai degrabă „goliardice” decât „religioase”, acești cursus denunță întru câtva degenerarea și codificarea lingvistică a acestora din urmă. Textele religioase ale Evului Mediu timpuriu sunt întotdeauna foarte poetice, chiar și atunci când sunt tânguiri umile pentru niște oameni
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
o clasă inferioară” (fiul țăranului ce se face popă) au ceva teribil de pragmatic. Amintesc regulile medicale ale doctorilor din Salerno, de exemplu. De aceea, a te ruga sau a te teme de Dumnezeu se situează pe același nivel, vag comic, cu mâncatul sau căcarea. Mi se pare, în concluzie, că mitica Imitație în chestiune ar trebui măcar publicată în antologie (deși cartea se datorează unui singur autor, este un compilator ce manipulează, fără deosebire, un catehism curent momentului redactării și
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Caragiale. K. nu caută însă efecte speciale rezultate din îmbinări sau deformări de cuvinte, el apelează la conversația comună, căreia îi relevă înțelesuri și virtuți neașteptate. Firescul, umorul, pretențiile personajelor, păstrate într-o zonă a mediocrității culturale, mută în registrele comic și ridicol chiar cele mai puțin vesele situații. Piesa este o dramă în fond, prezentată într-un înșelător înveliș al contemplării amuzate sau al maximizării, ceea ce face comicul monstruos și melodramaticul grotesc. Cariera scenică a lucrării este remarcabilă. Un al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287715_a_289044]
-
episoade din istoria națională, cu utilizarea, de preferință, a versului de factură populară (Voievodul Ștefan, Vlad Țepeș, Moartea lui Decebal). Patriotismul autorului era real, însă convenționalismul naiv al personajelor istorice, dilatarea hiperbolică a portretelor duce, fără intenție, chiar la efecte comice. Mai interesantă ar fi drama Radu de la Afumați (1897), scrisă într-o limbă românească îngrijită, mlădioasă, în care precumpănesc reminiscențe din Shakespeare. În 1897 lui N. i s-a jucat la Teatrul Național din București comedia Un singur amor. SCRIERI
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288423_a_289752]
-
în „Neuer Weg” (1960). După mărturia târzie a lui Dieter Schlesak, din pricina prozelor sale satirice devine indezirabil pentru regim, este arestat și suferă o condamnare de șapte ani. Marcat de această experiență, se sinucide. Prozator pe deplin stăpân pe procedeele comice, P. izbutește să creeze o foarte personală „saga” umoristică. În Orbit de prea multă dragoste (1972), prima sa carte, personajele sunt membrii familiei Mirmidon: capul familiei, personaj- narator în mai multe proze, Florentina, soția sa, Marius, fiul cel mare. Lor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288626_a_289955]