8,487 matches
-
vechi cult umbric, cu zeul etrusc Maris și cu zeul grec al războaielor, Ares. Până la cristalizarea acestui sincretism caracteristic mitologiei române, "Mavors" era invocat că protector al muncilor câmpului și chiar mai tarziu, când se consolidează cultul lui Marte, noua divinitate e venerata mai ales tot că ocrotitoare a activităților agricole, personificând totodată renașterea periodica a naturii. Problemele de delimitare a terenurilor agricole și de apărare a gospodăriilor și recoltelor contra incursiunilor de prădăciune îl investesc pe același zeu cu atributul
Marte (zeu) () [Corola-website/Science/296591_a_297920]
-
în fruntea poporului dac („Epiphania”) pentru o ultimă izbândă („Furtuna cu trup de balour”), iar în final trăiește în amintirea tot mai confuză a muritorilor („Călătorul prin nori”, „Epilog”). Zalmoxe apare atât ca zeu htonic („Peștera”, „Epilog”), cât și ca divinitate a cerului („Călătorul prin nori”, „Epilog”). Un alt personaj, „călătorul prin nori”, îi reprezintă pe șamanii dacilor, eventual legați de cultul lui Zalmoxe („"de-i solul lui Zalmoxe, de-i solul nimănui, (...) ce-i pasă lui, călătorului?"”); sintagma parafrazează traducerea
Zalmoxe (album) () [Corola-website/Science/317849_a_319178]
-
în evul mediu. Cauza fundamentală a fost distanța dintre funcționarea bisericii și idealul cristic. Modalitățile de reacție ale bisericii au fost cooptarea și represiunea. De-a lungul evului mediu au fost numeroase mișcări eretice, precum cea a catarilor care susțineau divinitatea duală. Astfel, Jan Hus (1369 -1415), a contestat dogma papală și a fost ars pe rug, fiind judecat drept eretic. La fel făcuse și înaintașul său, Francisc de Assisi (cca1181/1182 - 1226), dar, întrucât el a acceptat să îi fie
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
om ca individ, și mai puțin ca membru al unei colectivități. Religia trebuia să fie interiorizată, să fie adresată omului ca individualitate și nu ca membru al unei colectivități bisericești. Se preconizează ideea eliberării individului, creând premisele unui contact cu divinitatea fără medierea bisericii. Funcțiile bisericești erau cumpărate, prelații acumulau mai multe funcții bisericești pe care nu le îndeplineau, dar din care obțineau beneficii materiale. Mulți membri ai înaltei ierarhii bisericești preferau să rezideze la Roma, fiind centrul de putere și
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
la fiscalitate excesivă și la "indulgențe" pentru a finanța artiști, generând urmări negative asupra bisericii, ca opoziție și contestări. Adepții reformei vor fi iconoclaști, privind arta ca pe un lux inutil, un obstacol în calea comunicării directe dintre credincios și divinitate. Biserica era criticată și pentru bogăția excesivă și pentru luxul personal al prelaților. Biserica susținea bipolaritatea culturală și sexuală pentru a motiva superioritatea clerului. Vârsta de căsătorie a fost ridicată la 30 de ani, obligând membrii societății să trăiască în
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
au cristalizat idei reformiste, precum cele afirmate cu forță de Luther, ce susținea ""sola fide"" (mântuirea prin credință), sacerdoțiul universal (orice creștin era un preot, nu mai era necesar rolul de mediatori al clericilor și al bisericii dintre umanitate și divinitate) și ""sola scriptura"" (autoritatea bibliei, care reprezenta unică sursă a credinței). Martin Luther (1483-1546) a intrat în viață monahală în 1505, în urma unei experiențe personale, fiind surprins de o furtună și a promis că se va călugări dacă va scăpa
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
lucrări, ca "Apelul către nobilimea creștină de națiune germană" sau "Captivitatea babiloniană a bisericii" prin care predica deschis împotriva unor practici ale Bisericii Catolice. A afirmat că este suficientă doar credința pentru mântuire și contactul direct al oricărui creștin cu divinitatea fără intermedierea bisericii. În 1520, papa Leon al X-lea l-a excomunicat, dar Luther, susținut de partizani, a ars bula de excomunicare și alte lucrări ecleziastice. S-a declanșat un conflict deschis îndelungat, care va marca evoluția viitoare a
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
putea părăsi principatul. Astfel, reforma a avut succes în sud-estul Germaniei, în zona renană, diviziunea religioasă fiind durabilă. Faptele pioase, participarea la slujbele religioase, pomenile, pelerinajele, cumpărarea indulgentelor, sfintele taine (cu excepția botezului și împărtășaniei) nu mai erau necesare. Legătura cu divinitatea nu mai era stabilită de intermedierea bisericii și a preotului. Credinciosul avea acces la biblia tradusă în limba sa, interpretând de unul singur scrierile sfinte, putea deveni preot și nu era necesar decât să aibă credință, prin "sola gratia, sola
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
realizate de păstori, aleși de comunitate dintre cei instruiți în teologie ca să predice. Nu erau preoți, fiindcă orice creștin era preot datorită contactului direct cu biblia. Calvin a insistat pe ideea grației divine necesară pentru mântuirea personală. În viziunea sa, divinitatea era depărtată de om, care nu se mai putea mântui din păcatul originar prin propriile mijloace. Divinitatea decidea de la începutul lumii care oameni vor fi mântuiți și condamnați, omul fiind predestinat unui destin, fără să-l poată influență (dubla predestinare
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
orice creștin era preot datorită contactului direct cu biblia. Calvin a insistat pe ideea grației divine necesară pentru mântuirea personală. În viziunea sa, divinitatea era depărtată de om, care nu se mai putea mântui din păcatul originar prin propriile mijloace. Divinitatea decidea de la începutul lumii care oameni vor fi mântuiți și condamnați, omul fiind predestinat unui destin, fără să-l poată influență (dubla predestinare). Omul nu putea să știe dacă va fi pedepsit sau mântuit, dar era dator să aibă credință
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
centrul bisericii, și desigur, prin ornamentație deosebită. S-a stabilit Indexul cărților interzise, pentru a lupta împotriva răspândirii ideilor reformei. Este reorganizată Inchiziția pentru vânătoarea de eretici, adică reformații. Biserica catolică a pus accent pe interiorizarea credinței, pe dialogul cu divinitatea, prin intermediul preotului și bisericii. Creșterea nivelului intelectual al preoților și preocuparea pentru educarea populației a fost un răspuns la contestările reformate, producându-se o alfabetizare la scară largă a Europei occidentale. Prin intermediul măsurilor de reformă interioară, biserica romană și-a
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
30 de ani (1618-1648). În 1598 este promulgat Edictul din Nantes de către Henric al IV-lea al Franței, ce permitea toleranță religioasă între catolici și protestanți. Reforma a însemnat triumful individualismului, confirmat prin interiorizarea pietății, raportul direct al credinciosului cu divinitatea, meditația aprofundată asupra mântuirii și modalităților prin care putea fi obținută.
Reforma Protestantă () [Corola-website/Science/297535_a_298864]
-
ca un gigant gazos. Aceste planete sunt numite "corpuri joviane", însemnând "planete asemănătoare cu Jupiter". Saturn este numit după zeul roman Saturnus (care va denumi ziua de sâmbătă), echivalentul zeului grec Kronos (Titan și tatăl lui Zeus), babilonianul Ninurta și divinității Hindu Shani. Simbolul lui Saturn este coasa zeului Kronos (Unicode: Planeta este compusă din hidrogen și proporții mici de heliu și alte elemente. Structura internă a planetei constă într-un miez de piatră și gheață, înconjurat de un strat gros
Saturn () [Corola-website/Science/298210_a_299539]
-
a lui Nefertiti a fost numit Tutmose ("copil al lui Thoth"). Un număr copleșitor de mare de faianța și amulete de la Amarna, de asemenea, arată ca talismane ce cuprindeau numele de Bes Taweret, ochiul lui Horus, amulete și de alte divinități tradiționale, care au fost purtate în mod deschis de către cetățenii săi. Într-un mormânt a fost găsit și un inel care se referă la Mut, soția lui Amun. Astfel de dovezi sugerează că, deși Akhenaton a închis templele tradiționale, politicile
Akhenaton () [Corola-website/Science/303306_a_304635]
-
sau negativ cursul istoriei și soarta indivizilor. Obiectele caracteristice ale zeiței Tyche sunt "cornul plin cu flori" (simbolul norocului), "vâsle", "aripi" și o "cârmă" pe o "sferă" sau o "roată". Grecii antici din Antiohia și Alexandria adorau zeița ca o divinitate, patroană a orașului. Corespondent zeiței în mitologia romană este Fortuna iar la vechii germani era Heil. Din secolul V î.C. apare un cult (Agarhe) Tyche, în Antiohia pe sculptura lui Eutychides (vezi imaginea) apare zeița împreună cu "zeul fluviilor" Orontes
Tyche () [Corola-website/Science/304661_a_305990]
-
adică faptul de a avea clară și fără efort starea de fapt în fața minții. Conform convingerii sale evidența este constantă, nealterabilă în timp și spațiu nu aparține nici individului nici colectivităâii umane și își are originea în spiritul absolut al divinității. Din această cauză evidența este inatacabilă de către om. Evoluția cunoașterii umane și a practicii în special tehnice au infirmat valoarea acestei teze. În perioada contemporană dogmatismul s-a concretizat într-o altă concepție despre cunoaștere anume în pozitivismul logic. Acest
Gnoseologie () [Corola-website/Science/299396_a_300725]
-
hierocrație"). În Egiptul antic, ideile politice, juridice și morale sunt învăluite în precepte religioase. Gândirea politică antică egipteană rezultă din diverse tipuri de texte: Astfel procesele istorice erau nu numai o înfăptuire a voinței zeilor (orice abatere fiind pedepsită de divinitate), ci și acte împotriva sau pentru stăpânirea faraonului. Ideea originii divine a regulilor social-politice este prezentă în mai multe scrieri ca: "Povețele lui Ptah-hotep" (c. 2.800 î.Hr.), "Instrucțiunile lui Athoi către fiul său" (c. mileniul II î.Hr.), "Vocea lui
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
baza pe teama, frica în cadrul raportului dintre zei și oameni. Același sentiment trebuia să inspire și stăpânii către supușii lor, în contextul regimului brutal cu care erau tratați sclavii și prizonierii de război. Regele era și preot, deci intermediar între divinități și oameni, ordinele sale fiind considerate ca reflectând voința zeilor. Statul cel mai puternic s-a realizat sub domnia lui Hammurabi. Timp de peste un mileniu, acesta a reprezentat cea mai strălucită metropolă politică și culturală a Mesopotamiei și care a
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
vorbă cu mine însumi", Marcus Aurelius se definește pe sine ca împărat și realizează un jurnal de reflexie filozofică. Consideră libertatea ca o expresie a pasivității, a unei servituți absolute în raport cu destinul, iar regalitatea ca o imagine și emanație a divinității. Doctrina sa va fi în concurență cu creștinismul, față de care a avut o atitudine critică. Prin ideile sale despre libertate, egalitate și echitate, stoicismul avea să influențeze ideologia creștină. Comunitățile creștine timpurii au practicat un așa-zis "comunism creștin", în
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
militează pentru dependența puterii laice față de cea a clerului și fundamentează doctrina care va sta la baza Bisericii Romano-Catolice. Susține că statul a apărut datorită caracterului social al omului (cum susținea și Aristotel), dar acesta nu poate exista fără participarea divinității. De aceea ar trebui ca statul să fie subordonat Bisericii și trebuie să contribuie nu numai la asigurarea cerințelor materiale, ci și spirituale ale membrilor săi, astfel încât fiecare cetățean să fie un bun creștin. Mai mult, papa, ca reprezentant suprem
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
aceea ar trebui ca statul să fie subordonat Bisericii și trebuie să contribuie nu numai la asigurarea cerințelor materiale, ci și spirituale ale membrilor săi, astfel încât fiecare cetățean să fie un bun creștin. Mai mult, papa, ca reprezentant suprem al divinității, are dreptul să sancționeze monarhii, teză care avea să aibă o importanță deosebită în evoluția relațiilor politice medievale. În ceea ce privește individul, acesta trebuie să se supună legilor instituite de stat, legi care sunt de trei tipuri: Unele din conceptele lui Toma
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
în Extremul Orient, Africa Centrală, spațiul balcanic. Credincioșii se integrează într-o comunitate în care cetatea musulmană se prezintă ca o teocrație. Cartea de bază, Coranul, este și cod juridic. Puterea executivă, în același timp civilă și canonică, aparține doar divinității, față de care toți cetățenii sunt egali, deci doar teoretic există un fel de "democrație". Unul dintre primii mari filozofi arabi, Al-Farabi, a scris și câteva tratate de politică: "Despre concepțiile locuitorilor orașului virtuos", "Aforismele omului de stat", "Politica civilă". Orașul
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
celestă, deci de a fi asemeni unui profet, teorie care a avut un impact evident și în lumea europeană de mai târziu. Avicenna, regele filozofiei arabe și savant multidisciplinar, pe lângă conceptele sale filozofice, în care prima realitate se raporta la divinitate, în politică a considerat ca esență metodele de realizare a puterii și guvernării, în organizarea treburilor de stat. Ca și Platon, preconiza existența a trei categorii sociale (conducători, străjeri și lucrători), numai că situația lucrătorilor era mai bună decât la
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
Susținea ideea instaurării unei puteri supreme a poporului, deci programul său politic era asemănător cu cel al comunismului utopic. Fondator al calvinismului, Jean Calvin a transformat Geneva într-o adevărată republică teocratică. A susținut că salvarea omului depinde numai de divinitate. Totuși în această teză a predeterminării a introdus un element nou prin care a eliminat extremismul fatalismului, ceea ce reprezintă trăsătura definitorie a calvinismului: deoarece omul nu își poate cunoaște destinul, acesta trebuie să se comporte urmărind cea mai bună soluție
Istoria gândirii politice () [Corola-website/Science/337158_a_338487]
-
deși există și mărturii vedice și prevedice . Popularitatea sa a crescut repede și a fost inclus chiar în primele cinci divinităti venerate în (o denominațiune hindusă) în sec 9. O grupare de devoți numită , care identifică pe Ganesha cu suprema divinitate, a apărut în această perioadă. Principalele scripturi dedicate lui Ganesha sunt , , si . Ganesha este recunoscut și prin multe alte nume și epitete, "Ganapati" și "Vighneshvara" fiind două dintre cele mai cunoscute. Adesea înainte numelor este adaugată și formula folosită pentru
Ganesha () [Corola-website/Science/327311_a_328640]