2,374 matches
-
Apoi, pentru mine importante mai rămîn trimiterile la spectacole și interpreți, flashurile profunde ale cărții, nu giubușlucurile copilărosului memorialist. Spre exemplu, un blitz-portret Îi face Teodosiu, marelui George Constantin („CÎnd apărea se rupea scena-n două.[...] A murit un unicat!”); emoționantă este și vizita lui la casa lui Dostoievski („eram Înspăimîntat: dacă-mi deschidea? Cine-i spuneam că sunt? Svidrigailov? Teodosiu?”); sau revederea Micului infern, pentru a -a oară, fascinat de longeviva Silvia Dumitrescu-Timică; ori chinuitoarea sarcină de a-i da
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
mai prosper. Dar despre viitor...nu pot vorbi, fiindcă nu-s futurolog, nici profet mincinos... Revista ComunIQue: Cum vedeați Răsăritul Înainte de 1989? Bogdan Ulmu: Răsăritul (precizare importantă: de soare) a fost, pentru mine, Întotdeauna, unul dintre cele mai frumoase și emoționante momente ale zilei. Deși, recunosc, Îl apucam cam rar...Și acum, cînd am șansa să-l prind, Îmi provoacă aceleași impresii... Revista ComunIQue: Ce sentimente și ce presimțiri vă produce avalanșa nonvalorii și a kitsch-ului? Bogdan Ulmu: Nonvaloarea & kitschul
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
plece și eu am insistat să rămână? Nu te gândești că ce-o crede despre mine? Eu am insistat să nu plece, să vadă și el secvența când sărut mâna papei! Și-acuma, când am promis o chestie atât de emoționantă, să-mi facă țărănoii ăștia figura? Emilian Țongu era director comercial la TRC-VAK. Trecuse de anii pensiei. Rămăsese să lucreze în continuare. Călătorise mult. Ajunsese și la Roma. Se lipise de delegația aceea când i-au dus papei bradul. Au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
este scopul AA. Davey merge în spate și se așază lângă mine, în timp ce aplauzele devin din ce în ce mai puternice. Îl îmbrățișez. Fac un efort să nu plâng, deoarece Davey a fost așa de sincer și povestea lui a fost de-a dreptul emoționantă. Tipul din spate îl bate pe umăr. Situația devine puțin cam stranie. Cine e acest bărbat? —Rebecca, șoptește Davey, ca și cum mi-ar fi citit gândurile, el e Jake, salvatorul meu. Datorită lui sunt aici. Jake îmi devine antipatic instantaneu. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
gonește spre ei, sunt hotărâtă. De data asta o să fie mai bine. Zilele trecute m-am uitat la o emisiune de-a lui Cindy Blaine, despre fiice și mame care se reîntâlnesc după mult timp și a fost atât de emoționantă, că mi-au dat lacrimile. La sfârșitul emisiunii, Cindy a ținut un mic discurs despre cât de ușor uităm să acordăm atenția necesară propriilor familii, care ne-au dat viață și despre cum ar trebui să ne bucurăm Împreună. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
lespezi de piatră și ne rugăm împreună ”Vesperele” în limba italiană. La sfârșit, fiecare dintre noi își prezintă propriile intenții ce-l aduc pe acest drum: pentru copii, pentru familie, pentru sine, pentru toți pelerinii prezenți pe camino. Este chiar emoționantă această rugăciune și o simt în adâncul inimii. Chiar și soarele participă la ruga noastră și ne mângâie obrajii cu lumina și căldura lui. Mă întorc la albergue, unde în sala de mese un grup mai măricel de tineri mănâncă
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
și pescuia Arnold Landin, aplecat peste parmalâcul podului. Era 24 august. Atunci a început de-adevăratelea, ca să spun așa, viața mea de necunoscător într-ale cititului și scrisului. Chiar în prima zi am primit cărțile. Era un moment solemn și emoționant. A trebuit să ne ridicăm în picioare și să stăm în poziție de drepți lângă băncile noastre - eu și ceilalți unsprezece copii. învățătoarea ridica în aer fiecare carte, așa cum face preotul cu împărtășania, iar noi ne primeam fiecare exemplarul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
împreună un psalm, preotul plin de cicatrice și eu, așezați pe patul din casa pentru needucabili. Eu îl știam, de bună seamă, pe de rost. S-a dovedit că el era complet afon. Dar notele false din cântecul nostru erau emoționante și frumoase. „Cuvântul pe care l-am învățat din pruncie, o, fă ca el să ne dea roade în lupta și înfruntarea vieții!“ Astfel a trecut, plin de grijă și cumva pe nesimțite, la chestionarul propriu-zis al confirmării. Deși într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
îngrijim de oameni. Eu promit să fac tot ce pot pentru a mă îngriji de voi toți. Când ceilalți au plecat și am rămas singuri, m-am dus la ea și i-am spus: A fost un discurs frumos și emoționant. Ar fi putut să fie un extras din Biblia lui Doré. A, mi-a spus ea, n-a fost nimic. în mare, am citat doar din memorie părți din programul partidului. în orice caz, a fost frumos, am zis. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
spunând: Aici, pe această placă, se poate citi următorul text: Iosif se face cunoscut fraților săi. Pictură de Bernardo Cavallino, Neapole, mijlocul secolului al XVII-lea. Cavallino a fost unul dintre cei mai importanți elevi ai lui Caravaggio. Cele mai emoționante motive Cavallino le află adesea în Vechiul Testament. Aici Iosif își lasă frații să bănuiască și să înțeleagă cine este, dar o face într-o formă simbolică. Nu renunță la situația lui înaltă și la măreția sa, ci rămâne cel ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
doctor n-a reușit să-i vină de hac. Tot revenea febra. Îmi plăcea de elevi. Țineau la mine. Eram tânără și, pentru ei, am purtat o vreme bijuterii (ieftine). Prin clasa a zecea, majoritatea fetelor se măritau. Scriau compuneri emoționante, cu multe greșeli de ortografie. I-am învățat să țină jurnal, să scrie acolo despre ei. Cei mai buni primeau multe pagini rupte din revistele lucioase pe care le aveam de la rudele noastre din străinătate. Fetele primeau poze cu modă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
numai în această „copilărire„ nu poți minți. Cel mai sever și mai atent ”critic literar” este micul cititor. El nu poate fi în nici un fel amăgit. Marian Malciu reușește să-și atragă de partea sa acest sever cititor, prin povestirile emoționante din această carte, să-i redea suavitatea, emoția și mai ales candoarea de care mereu are nevoie micul cititor, cel cu sufletul mare cât un univers, cât un tărâm al marilor iluzii și aspirații. Marian Malciu e un « », așa cum reiese
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
îndoială, o figură mai impozantă. Eventual era posibil să vedem în el un nou Prometeu. Era poate aici prilejul de a oferi o versiune modernă a eroului care pentru binele omenirii se expune chinurilor celor damnați. Întotdeauna e un subiect emoționant. Pe de altă parte, i-aș fi putut găsi motivația în influența relațiilor conjugale. Există zeci de feluri în care pot fi puse în pagină acestea. Un talent mocnit se poate dezvălui când cunoști pictori și scriitori a căror societate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
când vreau? Și dumneavoastră care vă îndoiți de posibilitățile mele, cu o fină și reținută ironie... Cred că vă aduceți aminte în ce împrejurare, nu? Ei bine, v-am dovedit-o acum cu vârf și îndesat. Sînteți satisfăcută?" Din pricina acestei emoționante destăinuiri nu mi-am găsit astâmpărul toată ziua. În sfârșit, mă felicitase Mihaela! Și plânsese pentru ea, pentru tot ceea ce pierduse ea! Deși o durea, desigur, succesul meu, ținuse totuși să mă felicite. Mie îmi ajungea numai să fi știut
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Văd că ți-aum dat emoții. Îmi pare rău. — Oricum, cerul ne-a binecuvântat, ajutându-ne să fim, din nou, împreună Pentru mine, e o reală bucurie. Dar cine era celălalt om, mai vârstnic, care privea în tăcere, nedorind să tulbure emoționanta revedere a celor doi prieteni? În sfârșit, Kanbei îl rugă să se prezinte. Cred că nu e prima oară când ne întâlnim, domnule. Și eu sunt în serviciul Seniorului Hideyoshi și v-am văzut de la distanță, de multe ori. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
castelului îi compătimeau pe locuitori. Atât oamenii din castel, cât și cei de-afară fuseseră soldați sub comanda clanului Oda și nu exista nimeni care să nu cunoască trecutul lui Katsuie. Fie și numai din acest motiv, situația era profund emoționantă. În castelul Kitanosho, avea loc un banchet final. Participau peste optzeci de persoane - întregul clan și vasalii superiori. Soția lui Katsuie și fiicele ei stăteau așezate sub lămpile luminoase, în mijlocul grupului, pe când armata inamică aștepta afară, la foarte mică distanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
timp am dat un telefon la mine acasă, în Londra. Ocupat Ocupat... Din câte am înțeles de la Fielding, Caduta avea nevoie de garanții. Eu urma să-i ofer, bucuros, câteva Cel puțin așa speram. Mai aveam câteva disponibile. Ieri, după emoționanta reîntâlnire cu valiza mea, am încercat să restabilesc cu negrul de aici relația avută cu Felix. De ce? M-am gândit. E nevoia de contactul uman, de contact. La urma urmei, nu suntem cu toții decât ființe umane și am putea avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
minute, timp în care am fost bine pupat și mângâiat Dar nu era nimic sexual. Nu m-aș da niciodată la Caduta - nu, nu la Caduta - și dacă tu ai încerca, te-aș bate. Eram încă plin de sentimente răsunătoare, emoționante, când am ajuns la hotel. Cuvintele de despărțire ale Cadutei - le-a rostit ca logodnica unui soldat care pleacă la luptă sau ca o mamă, mergând alături de taxiul care se desprindea de bordură - au fost chiar așa: „Apără-mă, John
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ascunzându-l sub o grămadă de țigle. Sau, în vechea Velleia, în apropiere de Piacenza, o superbă statuie a Agrippinei, pe care Maria-Luiza de Austria, soția lui Napoleon, a găsit-o și a pus-o într-un muzeu. Cea mai emoționantă descoperire arheologică legată de această poveste este un cub de marmură gol pe dinăuntru. Făcea parte din monumentul funebru al Agrippinei și conținea urna cu cenușa ei, deoarece pe el se află o inscripție dictată, cu siguranță, de fiul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
de ea. - Sigur. E mai greu traficul acum? Par să fie de trei ori mai multe mașini decât erau înaintea accidentului meu. - N-am prea băgat de seamă. N-o să încerci să împrumuți mașina omului de serviciu? Îngrijorarea ei era emoționantă. De când cu accidentul, pentru prima dată de mulți ani, părea absolut în largul ei alături de mine. Accidentul fusese o experiență extremă de un fel pe care propria ei viață și sexualitate o învățaseră s-o înțeleagă. Corpul meu, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
Moreni“, publicat în nr. 96-97-98 al revistei: „Prietenul nostru F.T. Marinetti, creatorul artei futuriste și marele animator al modernismului, trimite României prin numărul de față al Contimporanului semnul amintirei sale și al dragostei ce-i păstrează, omagiul său călduros, în emoționanta lucrare ce publicăm, „Incendiul sondei din Moreni“. Contimporanul e fericit să înregistreze acest ecou al interesului pentru țara noastră pe care a știut să-l cultive printr-o activitate neîntreruptă, timp de 15 ani, de relațiuni și schimbări intelectuale cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în revista craioveană Radical, II, nr. 10, 1930, m.c. (Mihail Cruceanu) în Îndreptar, I, nr. 12, octombrie 1930. Un alt prieten și fost coleg de liceu - poetul „gîndirist” Vasile Voiculescu - îl va populariza pe 2 ianuarie 1932 prin intermediul unei emoționante conferințe radiofonice (pe atunci, autorul era director al emisiunilor literare la Radio; textul va fi publicat de Ion Apetroaie în Ateneu, X, nr. 10, octombrie 1973, și conține observații relevante: apropieri de Mark Twain și Alfred Jarry, amintiri despre colegul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Bruno Ammannati, teologul de la Studium? Întrebă Dante surprins. Și el sosise de peste mare, potrivit raportului pe care Îl citise. Da, chiar el. Ai ascultat vreodată o predică de-a lui, În biserica celor Patruzeci de Mucenici? Te asigur că sunt emoționante. Meșterul Ambrogio era și dânsul fascinat de ele. I-am văzut deseori Împreună, adânciți Într-o conversație aprinsă. Căpitanul zâmbi. — Poate că omul nostru din Como era un credincios. Cetatea voastră pare să atragă sufletele cuvioase, precum Angiolieri. Rostise ultimele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
mie. Am bolborosit un mulțumesc, iar el a clătinat din cap în semn de la revedere, după care s-a alăturat unui grup de colegi de canotaj care erau la masa de biliard din apropiere. Fără îndoială, acesta fusese cel mai emoționant moment pe care-l experimentasem în cei optsprezece ani de viață. Mă simțeam amețită și teribil de însuflețită - de fapt, eram încă mult prea buimăcită ca să mă iau la palme pentru inexistentele mele talente conversaționale. După ce am savurat și ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
studenți poartă ca pe niște icoane cărțile profesorului. Restul mulțimii universitare ține În mâini, În loc de flori, studii și articole publicate de profesor de-a lungul unei vieți. Toate cu dedicații. Cam aceleași formule. O operă impresionantă. Discursuri, elogii. Atât de emoționante Încât unora li se părea chiar că Îl mișcau și pe cel din sicriu. Altfel, lume distinsă, sobră, elegantă. Totul a decurs conform programului. Doar la groapă s-a Întâmplat ceva mai puțin obișnuit. Paginile cu dedicații au fost smulse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]