3,080 matches
-
umfla luând-o pe sus. În rest, noaptea se înălța mereu și ultimii trâmbițași ai exodului uitați pe câmp, greierii, își începuseră cântarea magică. Lungi poteci și cărărui tainice, abia ghicite cu simțul ei noctambulic de orientare, întretăiate de dârele răscolite-n țărână de vietățile și gângăniile nopții, străbăteau grânele ruginii, înfundându-se în jungla păpușoaielor întunecate, năpădite de buruieni, înecate-n mohor și pălămidă țepoasă crescută fără preget, ca o hălăciugă, însuflețind colinele spre ținte îndepărtate. Făgașele uscate ale apelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
dilatată și întunericul se prăvăli iarăși peste ea. Tom, unde ești? șopti, și-și dădu seama că-l strigase cu numele lui bărbatu-său. Îl auzi mișcându-se liniștitor, în ceață, venind spre ea parcă de departe, de la capătul pământului răscolit de bombe, stând din clipă-n clipă să se surpe și el odată cu pământul. Când se opri și-i zări fața ascuțită și bărbătească smulsă negurilor și spaimei de vâlvătaia rece a lunii, un sentiment brusc de recunoștință o năpădi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
spirituale, lăstărind în el un nou om, bărbatul. Întreprinde inima sa acum un galop, și acest galop îi produce un atac de dragoste. Da, sunt atacuri, explozii de dragoste, dragoste pătrunzătoare, accese care îi relevă în orice loc amoroasa imagine, răscolindu-i viața. Da, trebuie să trăiești, trebuie să trăiești și ceilalți sunt șmecheri" îi spune tatăl vieții. Deja are Apolodoro cu ce să facă tainicile sale escapade în trista grădină a desfătării. I se deschide o lume. E necesar să
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
al scriiturii. Mai mult decât atât, expeditorul îi reproșează la un moment dat destinatarului, pe un ton patetic, că nu primește de la el scrisori la fel de înflăcărate: " Foc supărat, întristat, indignat, revoltat, amărât, cătrănit, mâhnit peste măsură, cu sufletul acrit și răscolit de stilul ultimei tale scrisori - circumlocuțional, simandicos, obsecvios, fastițios, năzuros, meandric, contabilicesc și, în general, cu totul lipsit de prietenie - de parcă nu mi-ai scrie mie, ci nu știu cărui ștab ori șefuleț, lui Pavel Apostol poate, lui Petroveanu, lui Aurel Baranga
Expeditor: N. STEINHARDT by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17104_a_18429]
-
la noi, muzica o anunță sau o însoțește, sînt istoriile de mahala, de la Foc în hanul cu tei la Domnișoara Nastasia. Literatura noastră n-a crescut, se vede, cu Muzicanții din Bremen. Recuperările nu sînt, totuși, puține, iar sistematizarea lor, răscolind anticariatele după partituri e, fie și pe sărite, un efort necesar, poate nu avant toute chose dar, în orice caz, la urma urmei.
Sunetul muzicii by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/9194_a_10519]
-
și la femei. Dar e la fel de adevărat că Audrey Hepburn își ținea, dacă se poate spune asta, „misterul la vedere.” Era în felul ei de-a fi, în construcția spiritual-motrice a ființei sale ceva ce te izbea. Ceva care te răscolea și provoca dependență. Dar era nevoie și de-un ochi tulburat pentru a capta chimio-fascinația împrăștiată cu dezinvoltură de tânăra care tocmai pășea din zona minoratului artistic în spațiul succesului planetar: „ Totul părea atât de magic și, într-un anumit
Mic-dejun cu Audrey (I) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/5898_a_7223]
-
cartierul". Sau: "își înhăma țîțele în cordeluțe de dantelă. ea/ flueră prin subterane strălucitoare înecîndu-se în frumusețe/ zeu împrăștiat pe-o stradă. sînt prea înfiorat/ pariez că la tine sub chiloți se petrec minuni și cînd/ nu-i scoți". Sau: "răscolesc în această femeie ca într-o carte plină/ de labirinturi/ iubita mea locuiește într-un reflector de alcool" (ibidem). Aci încap diverse interpretări. Ori muza dicteului automat, sălășluind între "fantasmele inconștientului", pomenite de poet, e o mijlocitoare a harului dumnezeiesc
O poezie religioasă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9705_a_11030]
-
plăgi tăiate la nivelul gâtului. Victima avea mâinile și picioarele legate. Se pare că între ea și ucigaș s-a dat o luptă. Femeia locuia singură și primea în mod regulat pachete de la fiica sa stabilită în S.U.A. Casa fusese răscolită: din verificări a reieșit că lipseau o sumă de bani în valută și mai multe bunuri. Una peste alta, prejudiciul se cifrează la 50 milioane de lei. Anchetatorii timișeni au stabilit că suspectul numărul unu în cazul omorului săvârșit cu
Agenda2003-42-03-21 () [Corola-journal/Journalistic/281602_a_282931]
-
putea să se descurce în momente dificile, să arunce un apropo potrivit. Putea conversa onorabil cu nunțiul papal, cu un arheolog, cu un filolog și cu atât mai mult cu un militar sau un diplomat. Când nu-l ajutau cunoștințele, răscolea cronica de familie. Astfel, nunțiului papal îi spunea: "Monseniore, știi că în familia Hangerliu tradiția catolică e destul de puternică? Uite, o vară a tatii s-a convertit la catolicism, măritîndu-se cu ducele d'Albufera, nevastă-mea e catolică" etc. La
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mai demult pe suflet. . - Cunoști pe Munteanu? . - Cine e ăsta? . - Nu știu, el se ocupă cu tot ce privește manifestarea de artă. . - O fi Munteanu, șoferul lui Gaittany, identifică ironic Pomponescu. - Așa ceva. E foarte tare. Și Indolenta emise o gamăfurtunoasă, răscolind totodată cu degetele dinții pianului. Apoi se opri. N-ai putea să intervii la el? Pomponescu surâse cu amărăciune. . - Nu am nici o relație cu acest domn, dar te poți adresalui Gaittany. - Este o idee, recunoscu Indolenta. Așa am să fac
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
vorba chiar de a-i asigura această preponderanță, creând pentru negoțul ei o anume gură a Dunării, din banii noștri, din sudoarea aceluiași țăran pe care d. C. A. Rosetti se preface a-l iubi atât. Pe când țara întreagă e răscolită de patimi escitate în mod artificial, ceea ce se tratează în acest moment și ceea ce se precupețește e Dunărea. Comedia revizionismului, cu păpușile ei și cu panglicarii ei politici, e în față scenii; îndărătul acestei scene se pierde Dunărea. De mult
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
fanate cu colțurile dantelate și rupte, cu date și texte scurte scrise pe spate cu creion chimic, stângaci și strâmb, monezi ieșite din circulație, o cruciuliță de botez, o floricică albă de la vreo nuntă... Vărsăm în pat conținutul genții și răscoleam totul fără să știu ce mă interesa să găsesc. Dădeam peste câte un film developat, înfășurat în hârtie, îl desfăceam și priveam în lumină scene de familie în cadre fotografiate când pe lung, când pe lat, cu oameni având invariabil
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un chenar de argint, zăpada. În bătătura din fața bisericii, unde duminicile satul ieșea la horă, se adunară, pîlcuri-pîlcuri, morții, scurgîndu-se de pe toate ulițele. Căci prin toate crăpăturile din pereții bătrâni răsufla mireasma dulce a cărnii de om viu și teafăr, răscolind poftele neamului de sub țărână. O rămășiță a satului se adunase în sfântul lăcaș, unde ședeau în genunchi și, cu ochii strânși și degetele-mpreunate, treziți deodată din beția macului celui vânăt, spuneau rugăciuni către Maica cea milostivă. Popa, singurul din sat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
afară. Căci Bucureștiul era învelit acum într-o primăvară fierbinte și parfumată, cu bălți reflectând cerul azuriu, cu muguri pe crengile negre ale arborilor înșirați de-a lungul bulevardelor și cu ferestre scânteietoare de o lumină albă, egală și intensă, răscolind pulsiuni și amintiri. Răbufniri de vânt cald agitau părul și balonzaidele trecătorilor la intersecții, trozneau steagurile roșii arborate pe fațade (căci se apropia ziua de 1 Mai), zburau pălăria câte unei femei mai elegante în râsetele grupurilor de ucenici. Strângând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-o, de mână cu mama, pe stradelele liniștite-ale cartierului, trecând pe lângă alimentara din capătul străzii noastre, unde mă trimiteau să cumpăr câte ceva cu bani potriviți, prin fața frizeriei unde mă rătăcisem cândva și urlasem până la-nvinețire, am luat niște mașini și, răscolind zone de neînțeles ale orașului, am ajuns în fața unei enorme zidiri. Nu știam că aveam să petrec o săptămână în spatele fațadei cu mii de ferestre, după care nu mă voi mai reîntoarce niciodată-n apartamentul nostru din vilă, ci voi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
după câteva clipe de tăcere: "Ai auzit de Joop Spintecătorul?" Bineînțeles, Maarten auzise. În doi ani vreo douăzeci de femei. Numai prostituate. Erau găsite tăiate-n bucăți, risipite, plutind pe apa canalelor. Niciodată nu putuseră reconstitui un cadavru întreg. Poliția răscolise în câteva rânduri orașul, mai ales cartierul roșu, adunând un milion de indicii și nici unul. "Ei, se spune că Joop le vrea, de fapt, oasele. Anumite oase... Că face ceva cu ele, că are un fel de fetiș al lor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care o lasă un conducător. Am putut compara din ambele perspective întîlnirea noastră. Pentru mine a însemnat cel mai important moment din viață, întîia dată în care am ajuns să cred în ceva, să aparțin cu adevărat unui grup... Am răscolit nopți întregi amintirile lui Johansson. Nici măcar nu m-a remarcat în grupul acela de recruți. De aceea îți spun. A fost o mare păcăleală pentru mine... Durdrin își trecu mâna peste spatele încordat al femeii simțindu-i mușchii fermi, de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
e a mamei sale. Xtyn se aruncă deodată la pământ. Lonis îl urmă imediat, dar Insa ezită câteva secunde, îndeajuns pentru ca străinul să-i observe. Văzîndu-se descoperit, Xtyn înaintă curajos, cu mintea la pândă. - Cine ești și ce vrei? De ce răscolești mormântul mamei mele? - Sunt Essen, din tribul Ulanni, și am tot dreptul să distrug arborele ăsta, rosti bărbatul arătând spre trunchiul firav al unui copac negru. Xtin privi mai atent. Copacul era doar închircit, rămăsese mic fiindcă fusese încercat de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
că scăpase cu mult noroc din atacul unor lentile. Probabil că barba îi luase foc și de aceea era acum spân. Pentru o clipă, Xtyn se cutremură, iar uimirea îi deschise mintea. O senzație incredibilă, de greață, începu să-i răscolească măruntaiele. Se simțea ca și cum ar fi înghițit flori cântătoare. Intestinele i se zbăteau de parcă prinseseră o viață a lor proprie și încercau să iasă, revărsîndu-i-se pe gură. Îi trebuiră câteva clipe bune până să înțeleagă că era atacat. Când realiză
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nici o ființă umană cu un potențial psi ridicat, fără ca de ea să afle și administrația imperială. Clonele găsiseră că regula era foarte bună și o păstraseră. - Omul de la bordul navetei a pretins că e Maestrul Ordinului quinților, iar voi ați răscolit jurnalele și v-ați dat seama că eu am fost odată operator pentru un quint. - Și c adevărat? - Da. Știți bine asta. Nu are sens să neg. - Nu spui niciodată minciuni..., zise Oksana pe un ton care ar fi putut
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
observase în tabăra imensă a dușmanului nici un semn că acesta ar fi avut de gând să ia în curând vreo inițiativă ofensivă. Și pe urmă... era în picioare încă din zorii zilei, fără o clipă de odihnă, inspectând, făcând cercetări, răscolind ulițe și taverne... făcuse, deci, tot ce îi stătea în putință, iar acum era obosit. în plus, se pregătea de plouă: greu de crezut că urma un atac la ziduri în acele condiții. Când ațipi, afară ploaia biciuia caldarâmul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de undeva de departe, iar un vânt ușor mângâia câmpia, aducându-i miresme străvechi, pline de viață - mirosul de pământ și de iarbă. în sfârșit, cucerit de un somn odihnitor, închise ochii și adormi. Nota autorului Evenimentele dramatice care au răscolit Galiile în primăvara-vara anului 451 au fost studiate atent de istorici și de arheologi și s-au scris multe cărți despre Atila, despre rivalul său, Flavius Etius și despre confruntarea uriașă în care cei doi au fost protagoniști, fiecare în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
închis plânsul Într-un zâmbet. Acum, Altcineva...sunt eu! TE ROG SĂ NU... Te rog să nu rămâi Doar o iluzie. Să nu rămâi suspendat Între da și nu... Să nu mă părăsești Înainte de a mă cunoaște! Cu ochii tăi, Răscolește-mi sufletul Și rămâi... Rămâi o secundă, Rămâi două, trei De ce nu milioane De secunde, Alături de mine Necunoscut, străin, Vis și coșmar! VINO! Vino cu mine în visul meu Să petrecem noaptea împreună Mi-e somnul ușor și dorul greu
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
de lumină. De ce plângi, Cati?! De ce plângi, Cati când îți amintești, când strângi pulberi de rouă ?! De ce plângi, când te doare?! De ce plângi?! BELETRISTICĂ Nu mai plâng de un secol de durere și de un mileniu de istorie. Nu mai răscolesc în Cenușa Imperiului în care am fost Prinț și Cerșetor. Nu am strivit minuni, nu m-am pierdut La Răscruce de vânturi, nu m-am înecat în Al Treilea Val. Nu am comis nicio crimă și deci nu am primit
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
Se-aduna ploi, balade, viseă Le-ating ușor, cu aripile-ntinse. TE ROG Te rog să nu rămâi Doar o iluzie. Să nu rămâi suspendat Între da și nu, Să nu mă părăsești Înainte de a mă cunoaște. Cu ochii tăi Răscolește-mi sufletul Și rămâiă Rămâi o secundă, Rămâi doua, trei. De ce nu, milioane De secunde Alături de mine Necunoscut, Străin, Vis și coșmar! DEDICAȚIE Se prelinge în valuri Sunetul unui pian, Mă cheamă într-un dans De care mi-a fost
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]