3,866 matches
-
falie al menhirului, deși un asemenea simbolism este atestat în anumite culturi. Ideea primă și fundamentală era "transmutarea" strămoșilor în piatră; fie prin intermediul unui menhir "substitut al corpului", fie integrând în structura însăși a construcției un element esențial al mortului: scheletul, cenușa, "sufletul", în ambele cazuri, mortul "însuflețea" piatra, el sălășluia într-un corp, mineral, deci imperisabil. Prin urmare, menhirul sau mormântul megalitic constituia un rezervor inepuizabil de vitalitate și putere. Grație proiecției lor în structurile pietrelor funerare, morții deveneau stăpâni
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
individului 36. După căderea Ierusalimului începe o nouă perioadă în misiunea profetică a lui lezechiel, caracterizată prin speranța în răscumpărarea lui Israel. Pentru Dumnezeu, nimic nu e imposibil. În extaz, lezechiel vede un "câmp plin de oase"; atinse de duh, scheletele "au înviat și mulțime multă foarte de oameni au stătut pe picioare". Așa va face Dumnezeu cu casa lui Israel (37: 1-14). Altfel spus, deși mort, Israel ar putea fi înviat de o minune dumnezeiască, într-un alt oracol (cap
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
strămoș al deratizatorilor de azi, îi alungă din oraș cântându-le. Orice om are o muzică a lui pe care trebuie să și-o întrețină. Cel mai bine putem vedea asta în cazul scriitorilor. O muzică interioară a frazei. Un schelet pe care, dacă-l intuiești, apăi n-ai decât să așezi cuminte cuvinte, un fel de anagrame să faci. Ca mai înainte. La unii se aude o muzică sfredelitoare, sofisticată, delirantă sau calmă. La alții, trompete isterice și vreun țambal
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
descopere, la Universitatea Yale, arhiva Dr. Charles W. Goff referitoare la Cristofor Columb, documentele concluzionând că atât resturile de la Santo Domingo, cât și cele de la Sevilla sunt ale lui Cristofor Columb, la 1795, la transferul de la Santo Domingo la Havana scheletul Amiralului fiind practic "divizat"! Ca și cum această "divizare în două" nu ar fi fost de ajuns, aveau să apară susținători ai teoriilor că "moaște" ale Amiralului ar exista și în Venezuela, în Porto Rico și Italia la Genova și Pavia, lovitura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
sensul giratoriu de la Castelul de apă, n-am putut să nu opresc la situl arheologic de la Săbăoani. În timpul liceului contribuisem la descoperirea acolo, într-un șantier arhelogic ad- hoc, a unor vase ceramice pline cu scoici și a unui schelet intact. Multe urme ale tecutului fuseseră risipite, fiindcă nimeni nu-și dăduse seama de descoperire. De fapt noi eram acolo la muncă patriotică, trebuia să săpăm niște canale aductoare de apă. În stânga, spre Ceahlău, cerul negru parcă se unea cu
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
stare de spirit am intrat în "sat”. Satul era o pădure adevărată, prin care drumul brăzdat de urmele neuniforme și adânci ale roților de căruță, era un chin și pe lângă bicicletă. Pe margini zăream cocioabe cu garduri (mai degrabă schelete de garduri) din leațuri strâmbe din loc în loc, întărite de unul-doi copaci, dar și ăia cu frunzișul rar. Mergeam la deal. La o adică, n-aș fi putut fugi nici înapoi, la vale, din cauza neregularităților drumului, de aceea salutam (cu
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
de pe acoperișurile caselor se învârtejeau haotic purtate sus, tot mai sus de forța năprasnică a unui crivăț înnebunit, gata să îndepărteze stratul protector și așa anemic, lăsând să se vadă căpriorii dezveliți și astereala sărăcăcioasă și insuficientă asemenea unui uriaș schelet de balenă, eșuat la țărmul ucigaș. Văzduhul clocotea într-un vârtej de proporții ciclopice, dislocând într-un iureș irezistibil straturile de zăpadă, îngrămădindu-le în troiene uriașe peste acoperișurile caselor, înțepenite sub căciulile de paie, smulse cu răutate de crivățul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
de la o moarte inevitabilă a suportat același regim de maximă austeritate ca noi. Avea o crăticioară unde mama îi punea zilnic rația de boabe, precum și un vas mai mic pentru apă. Se împuținase la trup. Jigărit și mititel, ajunsese un schelet care asista neputincios și înfricoșat la niște evenimente care-l depășeau și pe care nu le înțelegea. Ieșise și el odată cu noi pe hol, să se bucure, să vadă minunea care se întâmplase, privind lumina rece și leșioasă prin care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
justifică, adăogându-i calitatea de filozof. De altfel, Dostoievschi nu a revoluționat psihiatria, nici un personaj nu este simplu, nici sistematizat; or, nebunii, dincolo de ornamentația de suprafață, tocmai asta sunt, oameni schematizați, copaci cărora, prin frunzele agitate de furtună, li se întrevede scheletul, arborescenta. Dostoievschi dă lecții de sociologie patologică. El însuși, răvășit de căutări, angoase, fantasme, le trece în operă așa cum sunt. Este o capodoperă de suferință. Aici se ghicește autorul, cu mizeriile, promiscuitățile, problemele, dilemele, dar și înălțările lui extatice. La
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Pe câmp se înșiruie, în dezordine, ceea ce a rămas nefurat în decursul anilor: câte o roată ruginită care nu mai poate sluji la nimic, grămezi de petece putrezite, cutii de tablă, prin care zbârnâie seara vântul ca într-o scoică, schelete de umbrele, resturi de găleți și lighene fără fund, capace de plastic, sticle sparte și altele de acest fel, ba chiar și fragmentele dezarticulate ale unei macarale, care au fost galbene după câte se pare, și acum, pe jumătate îngropate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
de acest fel, ba chiar și fragmentele dezarticulate ale unei macarale, care au fost galbene după câte se pare, și acum, pe jumătate îngropate în pământul calcaros, cum este terenul pe acolo, par a fi resturile unui uriaș mamut, un schelet uriaș, îngălbenit de ani, osos. Puține semne de viață sunt pe aceste câmpuri periferice. Nici măcar șobolani nu se mai văd; după ce au mâncat tot ce se putea, au părăsit locurile. Nici câini vagabonzi, nici motani, noaptea, nici bufnițe. A crescut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
între linii înfloresc o mulțime de maci sălbatici. Pe câmpia în dezordine, roți ruginite, zdrențe, câte un șobolan obraznic... Vântul șuieră rostogolind butelii de plastic, zbârnâind printre fragmentele ruginite ale unei foste macarale; de departe, pare a fi un exotic schelet de mamut. Încolo, nimic, un peisaj arid, nici câini maidanezi, nici bufnițe noaptea, nici pisici, numai bulgări de pământ calcaros, uscat și, între pietre, o tufă de bostan care înflorește galben. Odată, pe câmpia aceasta, a fost un foc mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mea să rostească: „Cred în Fericire ca într-unul Dumnezeu...“ Inima a ostenit să spere, Mâinile să clădească, sufletul să zboare mereu către o Fericire care logic, practic, biologic nu poate fi! Optimismul de paradă a îmbătrânit de tot și scheletul său, ros de viermele nimicniciei, se fărâmițează în pulbere și neant: moare! și eu voi muri curând, știu, peste un an, peste zece, o sută, dar până atunci aș vrea totuși să mă odihnesc puțin, atât de tare m-a
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
și electropneumatică, moduli senzori, 5 calculatoare cu programe specifice de mecatronică, rețea de internet; · Laborator de electronică și tehnică de calcul cu un bogat material didactic demonstrativ; · Laborator de biologie dotat cu microscoape, truse de biologie și aparatură specifică, mulaje, schelete, preparate microscopice, retroproiector. · 2 Laboratoare AEL moderne, echipate cu: 27+25 de calculatoare client-server, modem, laptop, videoproiector cu ecran, 1 scaner, 1 imprimantă multifuncțională XEROX, toată rețeaua de calculatoare 34 fiind conectată la INTERNET. Laboratorul este dotat cu toate pachetele
Jurnal de bord by Vasilescu Roxana Violeta () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1689_a_2946]
-
din Chile. Diplomat, diplomat, dar zilnic mă opream și eu pe la cozi să văd dacă s-a mai "băgat" ceva și mă îngrozisem într-o seară, ieșind de la minister, să văd, la Hala Unirii, coadă la "carcasă de pește", respectiv schelete întregi cu cap, coadă, coaste mai puțin carne parcă evadați de la Muzeul Antipa! Așa că, bine intenționat, l-am întrebat pe tovarășul ministru: "Și cu peștele prins ce facem?". Îl congelăm, facem conserve și asigurăm desfacerea "în zonă!"". Eram eu "socialist
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
botezată de el "Estrecho de todos los Santos" strâmtoarea tuturor sfinților astăzi purtându-i numele. Se spune că în dreptul actualei localități Punta Arenas un grup de marinari a coborât pe țărm, unde au întâlnit o balenă eșuată și 200 de schelete umane legate de pari. Oripilat de spectacol, amiralul a părăsit locul "în mare viteză" și nu s-a mai oprit până la ieșirea din strâmtoare, în "ape liniștite", pe care el le-a botezat "Oceanul Pacific". Magellan a mai rămas în folclorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
în cutiile sicrielor încă întregi, tefere... * Să instalezi într-un coșciug un aparat ultraperfecționat, rezistent, capabil să transmită în direct întregul proces de descompunere al unui cadavru, până ce din acesta - peste șapte sau nouă ani - nu va rămâne decât un schelet curat. * Dialog. „ - Mă aflu în al treilea an al descompunerii mele... - Morale? - Nu, fizice!” * Suspans. „Mă scot sau nu mă scot? Mă îngroapă sau nu mă îngroapă?” (Lenin) * La câteva luni după moartea scriitorului, Dostoievski bolborosind, din ce în ce mai stins: „Bo-bok, bo-bok
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
carbon în atmosferă. Terenurile afânate din regiunile de stepă, în perioadele lipsite de precipitații, pierd partea aeriană a vegetației și rămân expuse acțiunii de eroziune a vântului. Vânturile continue de durată ridică de pe sol o parte din particulele ce formează scheletul mineral și le transformă în suspensii subaeriene, care sunt reținute în atmosferă perioade lungi de timp. Depunerea acestor suspensii, ca urmare a proceselor de sedimentare sau a efectului de spălare efectuat de ploi, se poate produce la mari distanțe față de
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Dimofte Rodica () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1201]
-
trecut, ale unor prieteni și prietenii, ale unor trăiri afective sau angajamente sociale etc., totul cu acribia unui arheolog care caută a reconstitui, din imaginație, după frânturi de ziduri, cetatea de odinioară, sau mai bine, a unui antropolog care, descoperind scheletul unui animal preistoric, caută să pună pe acesta carnea și blana/pielea potrivită pentru a obține (?!) imaginea de autenticitate a acelui exemplar, poate unic. Carnea pe care o confecționează romanciera, având la bază scheletul ființial ale vieții eroului ei, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
bine, a unui antropolog care, descoperind scheletul unui animal preistoric, caută să pună pe acesta carnea și blana/pielea potrivită pentru a obține (?!) imaginea de autenticitate a acelui exemplar, poate unic. Carnea pe care o confecționează romanciera, având la bază scheletul ființial ale vieții eroului ei, chiar dacă nu corespunde întru totul realităților cunoscute deja, răspunde imaginii de autenticitate pe care ea însăși și-a făcut-o, luând cunoștință de tot ce s-a scris și s-a spus, în lumina documentelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
un crustaceu care își pune la adăpost abdomenul moale în cochilia unui gasteropod"). El dezvoltă ideea, de mai demult, a lui Vladimir Streinul, după care poezia trebuie apropiată de condiția scoicii, în care ideile trăiesc sub platoșa fantastică a unui schelet extern. Așa încât Ioan Derșidan susține demersul nevoii de a decortica coaja pentru a ajunge la miezul adevărat al acesteia. Numai așa se poate ajunge la relevarea "spiritului eminescian" care "contemplă depar tele stelar al imaginației cosmice". Studiul lui Ioan Derșidan
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
Poetul național" devine astfel pretextul major al unei campanii concertate de culpabilizare globală a trecutului românesc". În sfera acestei campanii s-a plasat și intervenția lui Horia Roman Patapievici, care în volumul Politice, definea poporul român ca "o umbră fără schelet, o inimă ca un cur, fără șira spinării" ș.a.m.d., Eminescu reprezentând "cadavrul din debara" al culturii noastre, de care trebuie să ne debarasăm cât mai curând pentru a putea să intrăm în Europa. La vremea respectivă, Răzvan Codrescu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
grupe mici(“STAD-Student Teams Achievement Division”), metoda “turnirului între echipe”(“TGT Teams/Games/Tournaments”), metoda schimbării perechii(“Share-Pair Circles”), metoda “Piramidei”, învățarea dramatizata b) Metode de fixare și sistematizare a cunoștințelor și de verificare : hartă cognitivă / conceptuală, matricile, ”Lanțurile cognitive”, ” Scheletul de pește”, diagramă cauzelor și a efectului, ”Pânză de paianjen”, ” Tehnică florii de nufăr”, ”Cartonașe luminoase” c) Metode de rezolvare de probleme prin stimularea creativității: ”Brainstorming”, ”Explozia stelara”, ”Metodă pălăriilor gânditoare”, ”Caruselul”, ”Multi-voting”, ”Masă rotundă”, interviul de grup, studiul de
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Pop Diana () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1165]
-
irita ochii și semăna cu unduirea unor petale în bătaia vâtului cu sclipiri purpurii. Privindu-le cum se întrec în arderea lor, Julia făcu repede o comparație: la vremea tinereții suntem asemenea acestor bețișoare, apoi ne uscăm, ne transformăm în schelete uscate lipsite de mireasmă. Sau suntem ca florile care înfloresc, apoi se scutură în vânt rămânând fără petale, fără viață. Nicky interveni, întrerupându-i aceste gânduri care conduceau spre tristețe. - Îmi doresc să rămâi aici pentru totdeauna, să nu mai
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
cai zdraveni și înăuntru un butoi mare cu păcură (un lichid vâscos, negru sau brun-închis, rămas de la distilarea țițeiului). Păcura, ca să nu fie atinsă de intem perii, era protejată de un coviltir, adică un acoperiș la căruță, făcut dintr-un schelet de nuiele curbate, peste care se întindea rogojini sau pânză groasă. Păcurarul stătea pe un jiț vechi, în față-și mâna caii. Atârnate, pe ambele părți ale căruței erau două găleți de păcură sau chiar un butoi (când aveau casă
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]