3,603 matches
-
striată spastică, sedative, tranchilizante, analgezice, diminuă tonusul mușchilor scheletici printr-un mecanism de deprimare a neuronilor intermediari spinali și mezencefalici, fiind utilizate pentru combaterea spasmelor musculare produse prin iritație, inflamație, traumatisme sau reflexe segmentare provocate de stimuli patologici viscerali sau somatici. Sunt deci eficiente în tratarea contuziilor, tenosinovitelor, artritelor, mialgiilor, contracturilor cronice de origine piramidală sau de altă etiologie (lumbago, torticolis, contracturi ischemice). Au însă ca efecte secundare tulburări digestive, vizuale, neurologice (Clorzoxazona, Mefenezina, Clormezanona și Carispodolul), parestezii, mialgii, ataxie, tremor
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
majore În ceea ce privește consumul de canabis au demonstrat că, În cazul dozelor mici comportamentul agresiv este fie neafectat, fie diminuat determinând un comportament docil și senzația de plutire, iar În cazul dozelor mari acesta inhiba comportamentul de atac. Pe langă efectele somatice ale consumului de amphetamine că: tahicardie, hipertensiune, reducerea apetitului, creșterea frecventei respiratorii, pupile dilatate putându-se ajunge pana la febră, transpirații, cefalee, privire Încețoșata, amețeli, dificultăți de coordonare În cazul consumului unei doze mai mari pot apărea chiar la o
BULETIN DE PSIHIATRIE INTEGRATIVĂ 2003, an IX, volumul VIII, numărul 1 (15) by Ilona Troiceanu, Alexandru Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/574_a_1466]
-
halucinații, distorssiuni vizuale, pierderea percepției timpului și a identității.. În cazul consumului de ketamine cu alcoool pot apărea dificultăți În funcționarea motorie, probleme respiratorii potențial fatale, convulsii și delir. Cercetătorii au semnalat În cazul consumului de steroizi, pe langă efectele somatice semnificative datorate perturbării sistemului endocrin, consumatorii pot suferi de gelozie paranoidă, iritabilitate extremă, iluzii și afectarea judecății determinată de sentimentele de invicibilitate. Efectele consumului pe termen scurt al cocainei conduc la simptome că: pupile dilatate, creșterea temperaturii corpului, tahicardie, hipertensiune
BULETIN DE PSIHIATRIE INTEGRATIVĂ 2003, an IX, volumul VIII, numărul 1 (15) by Ilona Troiceanu, Alexandru Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/574_a_1466]
-
tulburările de dispoziție, ostilitatea, confuzia, anxietatea, depresia, ideația paranoidă și suicidara, alterările memoriei și judecății, iluziile și halucinațiile) pot genera cu ușurință comportamente agresive. Un alt aspect important și declanșator de comportamente agresive este perioada de sevraj În care starea somatica alterată și/sau dependența psihologică manifestată prin nevoia impetuoasa de a consuma ‘o altă doză’, precum și imposibilitatea financiară a individului de a-si procura doză necesară, poate determina individul să recurgă la acte agresive sau violente, intrând de cele mai multe ori
BULETIN DE PSIHIATRIE INTEGRATIVĂ 2003, an IX, volumul VIII, numărul 1 (15) by Ilona Troiceanu, Alexandru Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/574_a_1466]
-
atribuie lui însuși sau atribuie celuilalt calități exagerate. 24) Ipohondria (G.V.): transformarea reproșurilor ce trebuie făcute celorlalți (decurgând din necazuri sau pulsiuni agresive) la început în reproșuri adresate propriei persoane, și mai târziu în invocarea unor dureri, a unei boli somatice, a unor idei de suicid sau a unei neurastenii. Ipohondria nu constituie o încercare de a obține beneficii secundare decurgând din rolul de bolnav; ipohondrii se plâng, dar resping ajutorul celorlalți. În centrul ipohondriei se află un reproș mascat. 25
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
impactul deplasării. 39) Somatizarea (V.; DSM III-R): între definiția dată în glosarul din DSM III-R și cea din lista lui Valenstein se observă un dezacord: în DSM III-R se vorbește despre un mecanism prin care persoana se preocupă de simptomele somatice în mod disproporționat la orice vătămare fizică reală; în lista lui Valenstein este însă vorba despre o conversie defensivă a derivaților psihici în simptome fizice. În această a doua definiție se face referire la termenul „conversie”, care desemnează un mecanism
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
în simptome fizice. În această a doua definiție se face referire la termenul „conversie”, care desemnează un mecanism de formare a simptomelor constând într-o transpunere a unui conflict psihic și într-o încercare de rezolvare a acestuia prin simptome somatice, motorii și senzitive. 3. Clasificăritc "3. Clasificări" Annei Freud (1936/1993) îi datorăm o încercare de clasificare a mecanismelor de apărare în funcție de situațiile particulare de angoasă care le suscită. Astfel, refuzul ar fi utilizat în relație cu amenințări legate de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
dintr-un comportament motor ce servește drept prototip pentru apărarea în cauză (vezi Greenacre, 1958; Knapp, 1967; Spitz, 1965). Pentru Spitz (1966), precursorii sunt funcții psihologice arhaice care, la început, asigură adaptarea. În viziunea acestui autor, prototipurile apărărilor sunt funcții somatice înnăscute, proprietăți, moduri de funcționare existând la naștere ca atare sau ca potențialități. Prototipurile servesc drept model mecanismelor de apărare ulterioare. Concepția lui Spitz cu privire la prototipurile fiziologice ale mecanismelor de apărare se inspiră din teoria lui Freud 24 potrivit căreia
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
un mecanism de apărare, ci mai degrabă un mod fundamental de funcționare a inconștientului. El exclude astfel din studiul său formațiunea reacțională, sublimarea și intelectualizarea (vezi tabelul 2), pe motiv că aceste trei mecanisme nu ar avea, de fapt, prototipuri somatice și că ar aparține „unei serii de dispozitive psihologice care se dezvoltă la un nivel de complexitate mai ridicat și se bazează pe dispozitive psihologice instituite anterior”. Potrivit lui Spitz, prototipul intelectualizării apare între 12-18 luni și stadiul următor, deci chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
care dorește să înțeleagă mai bine evoluția pacienților săi. Valoarea predictivă a funcționării defensive - aspect pe care l-am discutat deja în capitolul precedent - sporește importanța evaluării sale pe perioada programului psihoterapeutic sau, așa cum am arătat mai sus, în medicina somatică și în psihologia muncii. CAPITOLUL 6TC "CAPITOLUL 6" Perspective: pentru o abordare integrativă a proceselor psihologice de adaptaretc "Perspective\: pentru o abordare integrativă a proceselor psihologice de adaptare" În paralel cu interesul crescând față de mecanismele de apărare, cercetătorii și practicienii
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
subiectul să nu devină cu totul confuz și să nu încalce spațiul de libertate al celuilalt. Un alt exemplu de activism îl regăsim, așa cum am semnalat mai sus, la membrii personalului medical din spitale, confruntați cu angoasa cauzată de patologia somatică sau mentală a pacienților lor. Echipele însărcinate cu administrarea de medicamente paliative, care trebuie să efectueze un dificil efort de adaptare în raport cu muribunzii (Hennezel, 1991), se surprind uneori „reacționând” în loc să-i asiste pe pacienți. În acest caz, se pune problema
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
1965) a evidențiat rolul benefic al exprimării sentimentelor, el a insistat în mod logic și asupra pericolului reprezentat de tăcerea forțată. Atunci când ieșirea pe care o oferă o comunicare verbală este blocată, există riscul unei conversii a excitației în fenomen somatic, care poate fi una din cauzele isteriei de retenție 42. Astfel, a-ți interzice să răspunzi la o ofensă este ca și cum ai înghiți ceva nociv, gâtul având de suferit și într-un caz, și în celălalt. În sprijinul acestei idei
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
mai mult treaba altora decât a lor. Astfel, crampa devine o formațiune de compromis în care participarea corporală constituie un simptom de conversie, „dar și o organizare defensivă în care recurgerea la clivaj organizează apărările într-un mod operatoriu, manifestarea somatică având funcția de a exclude afectul și reprezentările legate de acesta”. Multe cazuri de inhibiție intelectuală selectivă țin de o astfel de „aservire” a unor sectoare ale eului clivate până la pierderea libertății, alături de o funcționare pe care am putea-o
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
manifestările lor morbide, stările interioare ale unui mare număr de persoane, și nu doar ale lor, ei pot suferi, într-un fel, pentru o mulțime de oameni și pot juca singuri toate rolurile unei drame” (Freud, 1900/1967). Simptomul, „disponibilitatea somatică”, realizează inconștient capacitatea de a se proiecta într-o situație identică; el nu constă în imitarea, ci în aproprierea, în realizarea scenei sexuale. Cealaltă formă de identificare patologică atașată melancoliei (Freud, 1917b/1968) se înscrie și ea într-o problematică
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Se poate ca, o dată corpul perceput ca periculos, rău, bolnav, subiectul să-și proiecteze, de pildă asupra medicului generalist consultat, părțile bune ale sale pentru a le pune la adăpost (Begoin-Guignard, 1991). De asemenea, este posibil ca, o dată cu instalarea vindecării somatice și întreruperea relației medicale, ceva din aceste aspecte bune atribuite celuilalt să rămână exclus în mod fantasmatic, blocând evoluția favorabilă și antrenând o nouă cădere, ca în exemplul lui Jack (Gamill, 1992). Intelectualizaretc "Intelectualizare" Definițietc "Definiție" Recurgerea la abstracție și
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
1894 și 1927, în raport cu acest concept de proiecție văzut sub aspectul său defensiv. Freud (1894/1974) introduce termenul „proiecție” în legătură cu nevroza de angoasă. Această stare morbidă, în care rolul factorilor actuali ar trebui să fie dominant, este însoțită de manifestări somatice multiple ce s-ar datora faptului că „psihismul se comportă ca și cum ar fi proiectat excitația în exterior. Se înregistrează astfel o recanalizare spre lumea exterioară a excitației sexuale resimțite ca periculoasă”. Autobiografia președintelui Schreber îi dă lui Freud (1911/1979
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
și, cu siguranță, pe fondul unei vulnerabilități a persoanei (Freud, 1894/1974). Asemenea efecte morbide sunt în special simptomele isterice. Freud a subliniat în mai multe rânduri relația strânsă dintre refulare și isterie. În isteria de conversie, caracterizată de simptome somatice lipsite de o bază organică și simbolizând reprezentările refulate, se poate spune că, într-un anume fel, refularea a reușit, întrucât orice angoasă a dispărut, dar se înregistrează totodată și un eșec, de vreme ce simptomul isteric îl invalidează pe pacient. Widlöcher
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
suficientă pentru a drena conflictul” și că, de altfel, personalitatea subiecților pare a fi normală, la fel și răspunsurile lor la probele proiective. Ei nu sunt isterici, în sensul caracterial al termenului. În schimb, caracterele isterice fără semne de conversie somatică manifestă alte consecințe ale refulării: scotomizarea realului, lipsă de atenție, blocaj în verbalizare, lacune de memorie etc. O refulare care eșuează poate deci să provoace la fel de bine simptome somatice (descrierile primelor paciente ale lui Freud ne oferă în această privință
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
caracterial al termenului. În schimb, caracterele isterice fără semne de conversie somatică manifestă alte consecințe ale refulării: scotomizarea realului, lipsă de atenție, blocaj în verbalizare, lacune de memorie etc. O refulare care eșuează poate deci să provoace la fel de bine simptome somatice (descrierile primelor paciente ale lui Freud ne oferă în această privință un vast „catalog”) sau simptome psihice. Un alt simptom somatic frecvent este o oboseală continuă, întrucât „eul se epuizează în acțiuni de apărare” (Freud). Fenichel (1945/1953) a făcut
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
atenție, blocaj în verbalizare, lacune de memorie etc. O refulare care eșuează poate deci să provoace la fel de bine simptome somatice (descrierile primelor paciente ale lui Freud ne oferă în această privință un vast „catalog”) sau simptome psihice. Un alt simptom somatic frecvent este o oboseală continuă, întrucât „eul se epuizează în acțiuni de apărare” (Freud). Fenichel (1945/1953) a făcut aceeași remarcă: „Ea șrefulareaț presupune un consum constant de energie pentru a se menține, în timp ce elementul refulat încearcă în mod constant
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
multe dintre domeniile psihopatologiei în care primează acțiunea ar putea fi abordate, mai ales dacă avem în vedere faptul că lucrările recente arată legătura strânsă dintre participarea corporală și refuz. Ne gândim, de pildă, la pacienții victime ale unor maladii somatice grave (Revidi, 1994) pentru care refuzul realității reprezintă un mecanism operant în fața factorilor de agresiune reprezentați de boală sau de posibila lor moarte. De asemenea, distanțarea față de angoasa de moarte poate produce efecte de remisie sau chiar de vindecare, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
se dezagregă în cursul regresiei și este readusă la stadiul de materie primă”. Astfel, visul se vede înzestrat cu un rol defensiv protector, întrucât el este paznicul somnului. În „Complement metapsihologic la teoria visului” (1917a/1968), Freud insistă asupra dimensiunii somatice a acestei regresii: înainte chiar de a visa, cel care doarme trebuie să-și pună deoparte „protezele motorii și perceptive”. Aceasta e, de altfel, imaginea însăși a regresiei: adormit într-o poziție corporală numită fetală, subiectul se abandonează viselor, realizând
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
școlii de la Paris a fost Charcot. El a susținut ideea că starea hipnotică poate fi impusă numai persoanelor isterice. Pentru că, spunea el, isteria este o stare subiectivă maladivă nonsomatică, iar hipnoza de care se face dependentă corespunde unei manifestări patologice somatice, organice. Între cele două școli s-a iscat o dispută aprinsă, legată de natura fenomenului hipnotic. Timpul a dat dreptate școlii de la Nancy. Analiza faptelor aduse în dispută a fost însă benefică psihologiei. Între timp s-au acumulat tot mai
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
a psihologiei, cu deschidere spre toate metodele și tehnicile din științele naturii, cu deosebire spre biologie. Viziunea larg împărtășită era aceea că nu există structură somato-morfologică care că nu aibă corespondentul său comportamental, și viceversa. Celor mai diferite modificări corporale, somatice, umorale sau hormonale li se studiau efectele subiective directe sau indirecte asupra gândirii, emoțiilor, bucuriei sau tristeții, asupra senzațiilor, memoriei, etc, cu toate că la nivelul funcțiilor psihice superioare demonstrarea experimentală a acestui paralelism ridica de atunci cele mai dificile obstacole practice
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
necondiționat, al compensării, cu componente fiziologice distincte. Compensarea, la Adler, reprezintă un concept cheie, similar cu cel de refulare în sistemul psihanalitic al lui Freud. Cel mai important lucru în sistemul adlerian este argumentarea cu care se pleacă de la imperfecțiunea somatică a corpului. El arată că de la naștere individul poate avea unele caractere somato-morfologice deficitare, suficiente pentru evocarea instinctului de inferioritate. Cu acest punct de plecare se declanșează o serie de mecanisme compensatorii inconștiente, puse în funcțiune pentru a restabili echilibrul
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]