2,992 matches
-
cu buzele strânse și o lucire mînioasă În ochi. Apoi, probabil că i-a trecut altceva prin cap pentru că s-a Întors spre Asya și Își miji ochii. — Ți-e teamă că a otrăvit cineva tortul? Asya a privit-o uimită. După atâta timp și atâta experiență directă, nu fusese Încă În stare să-și elaboreze o strategie, acea strategie de aur, să rămână calmă și să-și păstreze cumpătul În fața izbucnirilor mătușii Feride. După ce navigase cu credință prin „schizofrenia hebefrenică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
s-a amestecat În discuție mătușa Surpun cu o nuanță ștrengărească În glas. Așa că te-am servit cu ekmek khadayif. În felul ăsta respirația o să-ți miroasă a fistic. De ce și-ar dori cineva să miroasă a fistic? a Întrebat uimită bunica Shushan fiindcă pierduse prima parte a discuției, nu că ar fi avut vreo logică pentru ea oricum. — Nu vreau să miros a fistic. Armanoush a deschis larg ochii, cuprinsă de disperare și s-a Întors spre taică-său, trimițând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
bordel și că nu aduc puicuțe aici. Vin aici doar ca să beau, să desenez și să mă deprim, să mă deprim, să desenez și să beau și, uneori, să desenez, să mă deprim și să beau... Asta-i tot... Profund uimită, Asya a pus mâna pe clanță și a rămas o clipă nemișcată În prag. Neștiind ce să facă cu mâinile, le-a vârât În buzunarele fustei și a dat peste ceva care la atingere semăna cu niște firmituri. A scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
System of a Down ne urăște? Armanoush a clipit, neavând nici cea mai vagă idee despre ce vorbea. O privire rapidă a fost deajuns ca să o facă să-nțeleagă că nu era singură În uluiala ei, mătușile păreau și ele uimite. — E o formație rock care Îmi place foarte mult. Tipii sunt armeni și circulă o groază de legende urbane despre cât de mult Îi urăsc pe turci și despre faptul că nu vor ca vreunui turc să Îi placă muzica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Asya știa că maică-sa se uita fix la ea. La Început a bănuit-o pe mătușa Zeliha că Încerca să-i transmită să cenzureze povestea pe măsură ce o traducea. Însă apoi și-a dat seama că ceea ce lucea În ochii uimiți ai maică-sii era doar interesul pentru povestea lui Armanoush. Poate că se Întreba și ea cât din toate astea era dispusă fiica ei rebelă să le traducă femeilor din familia Kazanci. — Fratelui cel mare al bunicii Shushan i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
care trăiseră odată În apele alea Înotau Împreună cu ei În azurul dens, vâscos al mării. Când s-a terminat cântecul ajunseseră deja la țărm. Câțiva dintre pasageri au sărit jos Înainte ca feribotul să ajungă la doc. Armanoush a privit uimită acest spectacol de acrobație, admirând nenumăratele talente pe care istanbuliții le dobândiseră pentru a face față ritmului orașului. Un sfert de oră mai târziu, ușa șubredă de lemn de la Café Kundera se deschidea cu un scârțâit strident și Înăuntru pășeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Vest a descoperit o mumie. Aparținea unei prințese egiptene. Numele ei era Amunet. Și ia ghiciți? Avea un tatuaj. Ghiciți unde? Acum Asya s-a Întors spre scenarist și l-a privit drept În ochi. — Pe buric! Scenaristul a clipit, uimit să vadă cât era de informată. Noua lui prietenă părea la fel de impresionată când a Întrebat: — De unde știi toate chestiile astea? — Mama ei are un salon de tatuaj, a intervenit Caricaturistul Alcoolic fără să-și desprindă ochii de la Asya. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
acceptat bucuroasă darul, și-a pus brățara la mână și cu niște degete ale căror unghii aveau o manichiură perfectă, roșu aprins a ridicat o cutie de Cola dietetică, de parcă ar fi toastat pentru Asya. Urmărind scena cu niște ochi uimiți, Armanoush se Întreba ce ar scoate Jean Genet din ea. Cola aia dietetică cu aromă de cireșe și vanilie, brățările cu mărgele, mirosul acru de spermă și bucuria copilărească puteau coexista pe o stradă ordinară din Istanbul? Cârciuma era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
place, fie că nu. Nu suntem ca germanii; ăștia Îi dau pe copii afară din casă la paisprezece ani. Noi avem valori familiale solide. Nu ne Întâlnim doar o dată pe an ca să mâncăm curcan... — Ce tot vorbești acolo? a Întrebat uimită Asya, Însă Înainte să rostească Întrebarea, a ghicit oarecum răspunsul. Te referi la americani și la Ziua Recunoștinței? — Mă rog, a concediat mătușa Feride informația. Ce vreau să spun e că Vesticii nu au familii solide. Noi nu suntem așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Sunt negre deoarece captează toată lumina. Găurile negre au o gravitație atât de mare Încât atrag totul Înspre ele, ca niște aspiratoare: tot gazul stelar Înconjurător, praful, chiar și lumina. Pur și simplu o absorb În Întregime. Absorb lumina? făcu uimit Norman. Îi venea greu să conceapă așa ceva. — Da. — Și atunci, de ce erați așa de entuziasmați cu calculele alea? — Ei, e o poveste lungă și e doar o speculație, spuse Harry cu un căscat. Probabil că oricum n-ar fi dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
impresionând puternic colegii și profesorii de la Școala de pictură pentru copii, de la Colegiul Republican de Arte Plastice "Alexandru Plămădeală" și de la Institutul de Stat de Arte, până ajunge profesor la Academia de Muzică, Teatru și Arte Plastice din Chișinău. Acum, uimit, stau și mă întreb: când realizează decorurile și costumele pentru atâtea și atâtea piese de teatru, sau scenografiile pentru filme? Când are timp pentru deplasări în străinătate, vernisaje, cursuri la Facultatea de Arte Plastice? Când mai este tată și soț
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
din buza dealurilor, unde templele și amfiteatrele sunt simboluri ale timpurilor străvechi, când un popor simplu lăsa văile să afle vântul, să atingă izvorul. Acum stăm ca ciulinii în mijlocul melcilor, cu cochilii ca niște conuri lungi, sucindu-se în spirală, uimiți de ce și cum astă urcare și astă coborâre. PARADISUL PISICII Omul se joacă cu pisica, sau pisica se joacă cu omul? MONTAIGNE Când prima pisică binișor-binișor a urcat pe o stâncă din Paradis, a băgat în seamă toate ființele din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
dar uită-te la mine. Nu-ți ieși din fire; chestia cu druzii e Încurcată, Însă, dacă nu te-a luat la ochi vreun scârța-scârța pe hârtie de la 18, poate că-ți mai poți salva pielea. Molinari l-a privit uimit. Apoi și-a amintit că o foiță lipsită de scrupule - foarte diferită, fără doar și poate, de dinamicul ziar din Cordone, unde el realiza rubricile de sporturi elegante și football - Îi legase numele de misterul de la quinta lui Abenhaldun. Și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ține la Îndemână porțelanurile hărăzite ceremoniei ceaiului, poate ajunge să o știe ca pe propriul său buzunar. S-au scurs nouăsprezece ani de când o Întâmplare odioasă a șubrezit temeliile lumii, iar unele ecouri ale ei au ajuns până În negrăit de uimitul nostru oraș. Limba mea, care pare mai curând făcută din cărămidă, a mai pomenit de furtul talismanului Zeiței. În inima Yunnanului e un lac de taină; În miezul lui, o insulă; În buricul insulei, un sanctuar; În sanctuar strălucește idolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
bine prezentate; adio orchestrării cras pragmatice a proteinelor, vitaminelor și altor fecule. Vechile și ancestralele savori ale mânzatului, somonului, peștelui, porcului, cerbului, oii, pătrunjelului, tapiocăi și ale unei omelette surprise, exilate de crudul tiran Praetorius, se Întorc la cerurile gurilor uimite, În chip de - nici un fel de pact cu plastica! - masă mucilaginoasă cenușie, pe jumătate lichefiată. Comeseanul, emancipat În fine de cele cinci mult trâmbițate savori, poate comanda, după propriu-i chef, o tocăniță de găină sau un coq au vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
el nu prea înțelegea în totalitate cum devine cazul, darămite tîrgoveții din Vladia!), și de astfel de dezordini este responsabil Radul Popianu. Așa că îi "propunea" să-și bage mințile în cap binișor. Iar tîlharul și le băga, palid la față, uimit că adjutantul Popianu știe nu doar ceea ce s-a petrecut ori se petrece în Vladia, ci și ceea ce ar putea să se petreacă! Ori dădea de urma unuia care pusese cam mult ochii pe femeia altuia. Știa bine că urmau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ceașca la loc în farfurie, un foșnet, și-a aranjat rochia albastră, trosnetul nuielelor uscate, s-a așezat mai bine, lăsîndu-și, probabil, brațele să se odihnească pe spetezele arcuite, ușor tocite. "O alianță, domnule adjutant, o alianță !" S-a întors uimit. La multe s-ar fi putut gîndi, e drept, n-a făcut-o, dar la așa ceva, nu. S-a întors greoi, a ridicat sprîncenele roșcovane a mirare. "Alianță? Ce fel de alianță, domnișoară? Și cu ce scop?" Domnișoara K.F. avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
consecințele, mai ales pe cele care îl priveau anume pe el, îi dădea bătaie, băga cărbuni în cazane și nu-și dezlipea ochii de la ținta cuvenită. Dar asta a fost, vremea minunilor trecuse, lumea nu mai era tot atît de uimită, de zăpăcită, din pricina rapidității și îndrăznelii sale, deoarece chiar lumea însăși devenise mai rapidă și mai îndrăzneață. Chiar viața se trecea mult mai repede. Părea că în față se înalță o oglindă către care se îndreaptă cu pași din ce în ce mai mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
afară. O surpriză. O știm, zăpada, dar când o vedem din nou, albul ei parcă ne spală gândurile. Chiar dacă nu vrem, ceva alb pătrunde și în noi. Ne ninge; până și pe chipul omului murdar apare un surîs: ochiul lui uimit de întruchiparea a ceea ce e imaculat îl face să-și aducă aminte că și el a fost odată curat și e nedumerit că iată, poate fi din nou, cel puțin atâta timp cât de sus cade asupra lui, anume parcă pe căciula
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
dea apă, biciuindu-l să alerge după o femeie desfrânată care îl părăsise? Swift a fost primul care a imaginat o lume în care animalul om, numit Yahoo, are stări de suflet capricioase și inexplicabile, la care caii se uită uimiți și îl țin în grajd așteptând liniștiți să-i treacă isteria și țicneala... Un spirit turmentat, pe care nu trebuie să-l urmezi. Ești băiat tânăr, ai iluzii și idealuri, Swift te va turbura prea tare, nu-l citi... dar
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
lapte, îi întinse prompt zahărul și lăsă jos laptele. — Lapte, Ralph! zbieră Phyllis, făcându-i pe toți să se întoarcă. Laurence a zis că vrea lapte, nu zahăr. Nu mai poți să faci nimic ca lumea? Le înfruntă sfidătoare privirile uimite. — Ei bine, încercați numai să trăiți în aceeași casă cu el și să-l vedeți în fiecare zi punându-și pe el pijamaua dimineața și îmbrăcându-se în costum când merge la culcare și vedeți dacă voi vă descurcați mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
fără ca el să fie de față. Deodată simți că i se făcuse o foame de lup. Și era genul de foame pe care o putea potoli doar un baton de ciocolată sau o gogoașă cu unt. Așa, își dădu seama uimită se simțeau probabil femeile însărcinate. V-ați gândit la o dată pentru nuntă? Camilla își strânse picioarele lungi și grațioase sub ea, pe canapeaua acoperită cu creton, și scoase la iveală, de undeva din adâncurile acesteia, o agendă. — Vreau să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să închid ochii, amețit. Am înțeles! —Ai înțeles? zise greu Marin, răsărind lângă mine. Ochii rotunzi mă privesc și ard. Îi simt răsuflarea zgomotoasă. De ce mi-ai înșelat copila?... Eu, cu pușca în dreapta, cu stânga în lungul trupului, îl privesc uimit. Și ceva rece mă înfășură, ca un șarpe ce mi se încolăcește în jurul trupului. Mi-i gâtul uscat, limba grea. Nu pot rosti nici un cuvânt. Și înțeleg, înțeleg ce se va petrece! Îmi închipui și ce s-a petrecut. Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
nostru cel mare de la Cornul Caprei... Este acolo, zice, la hanul cel mare, o hangiță, măi Petrișor. Aș vrea, zice, să poposesc într-o noapte la hanul acela... Da’ bagă de samă la ungur, zice... Hangița zâmbi și Petrișor tăcu uimit. —Măi bădiță Petrișor, zise ea, ce are a face ungurul?... Slujbașul simțea că se desmeticește. Tăcu un timp, apoi vorbi, și despre ungur nu-și mai aducea deloc aminte: Apoi eu să-ți spun dumnitale. Boierul îmi zice: Măi Petrișor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Și de cu noapte mă scol, ca să mă duc să jupesc vitele la meserniță... Nici pe haham nu-l așteaptă cum mă așteaptă pe mine... Trebuie să muncească... Gândurile ei, ce folos mi-aduc mie? Mama și fata îl priveau uimite. De mulți ani nu rostise Leiba Sanis atâtea cuvinte. El știa atâta: când se înturna acasă de la abator, scotea de prin buzunări și de prin turetci bucăți de carne și le arunca pe leasa care aștepta sub tingirile de aramă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]