25,230 matches
-
urma urmei, care trebuia să fie o perioadă specială, și simți un fior de panică la gândul că Ben ar putea vrea să aibă o discuție despre vreo problemă de importanță capitală, cum ar fi ce se putea face pentru salvarea stratului de ozon. Jack spera doar că, orice ar fi fost, ar fi în stare să înjghebe un răspuns care să satisfacă exigențele adolescentine ale lui Ben. Nimic nu se compara cu zâmbetul disprețuitor din colțul gurii care însoțea cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
mine curioasă, temătoare, a dat din cap și a ieșit pe ușă cu spatele. Am auzit-o alergând pe stradă. Ce-o fi alergând ca o nebună? m-am întrebat. Peste un timp, m-am pomenit cu o mașină a Salvării care a venit să mă ia. Am zăcut la spital câteva săptămâni. Întors acasă, am găsit ușa încuiată și cheia pusă sub o cârpă. Livia dispăruse, luîndu-și toate lucrurile. Se speriase, probabil. Nici n-am mai văzut-o vreodată. Sincer
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
întrebat: "Ce ai, puișor?" Proasta! Crede că sufăr de gelozie. 14 ianuarie Noi îi spuneam "Zerou". Făcuse nu se știe ce ispravă, iar prenumele său începe cu Z. L-am întîlnit azi. Mi-a explicat: "Îmi ador neputința. Ea e salvarea mea, mă scutește de regrete. Îmi zic -"nu pot" și cu asta am terminat, nu mai am nici un reproș să-mi fac. Sânt omul cu cele mai puține dezamăgiri, pentru că am evitat să am speranțe. Îi las pe alții să
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
istorie a credințelor e volens, nolens, și o istorie a cimitirelor; acolo trebuie să-i căutăm pe cei care au fost de altă părere. Dar, în acest caz, întrebam eu, nu e oare adevărat că ereticii s-au sacrificat pentru salvarea credinței pe care o combăteau? Au hrănit-o cu sângele lor, deoarece o credință care n-are nici o îndoială nu mai respiră, se înăbușă și moare; au provocat-o să supraviețuiască. Fără ei, templele ar fi putrezit în picioare. Mă
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Dinu rămânea în limite de înțeles, care nu supărau pe alții, al meu era mai ambițios. Nu mă atrăgeau problemele altora decât în măsura în care mă atingeau și pe mine și n-am fost dispus să mă înscriu pentru nimeni în armata salvării. Îmi făcusem chiar un principiu, încă în perioada studiilor de la Belle Arte, destul de clar formulat, deși, ca să nu pară cinic, îi dădusem o nuanță ușor golănească: fiecare să-și rezolve singur neplăcerile, să nu împută aerul din jurul lui. Ascultam necazurile
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
teama de a nu-l expune persecuției politice. A murit în 1988. Suferea de o banală flebită pe care o trata cu neglijență. Un cheag de sânge i s-a urcat la inimă, care, nonșalantă, s-a oprit înainte de sosirea Salvării. Nu-i plăcea să calculeze, nici să agonisească. Toată viața a fost un risipitor. A murit cu zile... Cotidianul, 12-13 ianuarie 2002 Unde-s bancurile de altădată?! În ce privește umorul, se poate spune că populația României era mult mai înzestrată în timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
nu-ți este. Iar tu continui să-l socotești prieten, să te bizui pe el. Aliatul nu te uită, interesul îi ține memoria trează. Mai bine un aliat care știe ce vrea decât nu știu câți prieteni uituci. Cotidianul, 16-17 martie 2002 Salvarea culturii Înainte de ultimul război mondial, cultura română părea un vapor, modest, ce-i drept, dar comparabil cu alte vapoare din aceeași zonă sud-est, europeană. Ba chiar ceva mai acătării după ce la Versailles căpătase dreptul să ia pasageri și din ținuturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
sacrificării vieții personale. El obține ce dorește stăpânind impecabil talentul negocierilor. Ca un contrapunct al acestei imagini, un capitol tratează despre nihilism și despre sinucidere: "lumea japoneză a cultivat suicidul ca o metodă de evitare a oprobriului public sau de salvare in extremis a respectului personal". De aici, trecem pe nesimțite la registrul modestiei și la codurile de relaționare umană: japonezul nu spune niciodată "nu", evită să-l bruscheze pe celălalt și acceptă să se situeze pe o poziție de inferioritate
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
lumea romană, preocupată preponderent de ideea de existență în acord cu un cod al eticii, în interiorul căruia sacrificiul de sine nu era pus la index, lumea japoneză a cultivat suicidul ca o metodă de evitare a oprobriului public sau de salvare in extremis a respectului personal. Sociologul francez Émile Durkheim, în lucrarea sa de pionierat Sinuciderea: studiu sociologic, oferă o magistrală sistematizare a temei, grupând sinuciderile în funcție de motivul care stă la baza acestora. Astfel, primul tip este reprezentat de suicidul egoist
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
caută cu bucurie Ținutul Pur" (onri edo; gongu jyodo), s-au zăvorât de bunăvoie în bărci și s-au lăsat în voia valurilor oceanului. Scopul ultim al acestei călătorii era atingerea patriei mitice despre care se credea că reprezintă tărâmul salvării. Scriitorii par cei mai vulnerabili în confruntarea cu moartea, cei mai pasibili de accese aproape incontrolabile de "nihilism activ". Fără îndoială, chiar și în Apus, numărul celor care au ales să-și pună capăt vieții este relativ ridicat: de la Seneca
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
la capătul ei integrarea în ordinea sacră a naturii, japonezii, cu intuiția lor sensibilă, au realizat că jocul, ca epură a actelor antropice, trebuie să înglobeze substanța estetică și, prin transgresarea acesteia, să se sfârșească pur și simplu pe tărâmul salvării spirituale, dincolo de bine și de rău. Partea a treia OGLINDA Shiki sau cele patru anotimpuri Anotimpurile înfloresc și pier. Alfred Lord Tennyson Japonia este țara celor patru anotimpuri, ți se spune de la bun început. Cum este țara ta este frig
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
ieri prefigurează viitorul și asigură continuitatea comunității. Trasând, evident, într-o manieră simplificatoare, profilul a ceea ce îmi permit să numesc o "societate religioasă", se poate constata că atât raporturile sociale, cât și dezvoltarea internă a individului sunt guvernate de noțiunea salvării personale și colective, implicând, adesea, ideea unei recompense în viața de apoi, și de imperativul unei vieți trăite în acord cu legile divine. Prin contrast, societatea pragmatică modernă, care emerge în urma exploziei tehnologice, se definește prin ideea unei recompense imediate
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
între instanța transcendentă și arcanele sinelui în căutarea realizării spirituale. În replică, dezvoltarea individului din societatea de tip pragmatic s-ar înscrie pe axa orizontală: un traiect linear, țintind acumularea de bogăție materială, menită, la rându-i, să aducă o salvare provizorie, sub un cer devorat de vid. În perioada contemporană, statele islamice îmi par a incarna primul model, în vreme de Europa și America de Nord sunt emblematice pentru cel de-al doilea (în ceea ce privește Europa, momentul de cotitură este marcat de emergența
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
la exprimarea vocii lăuntrice. Avantajul acestui comportament rezidă, în principal, în funcția de protecție pe care o exercită în favoarea individului: spațiul interior, făcut inaccesibil de măști, poartă pecetea acestei rupturi, oferind în schimb posibilitatea unui refugiu și deci a unei salvări. Chiar dacă acest arhetip este, după Jung, o formă de răspândire universală, el ne apare cu totul reprezentativ în cazul niponilor, obsedați de ideile de aparență și de disimulare. Metafora grădinii închise (hortus conclusus) care nu putea să nu marcheze imaginarul
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
catolice sau budismului? Există oare secte privilegiate, apte să reclame drepturi speciale atunci când vine vorba admiterii în Câmpiile Elizee, în Paradis sau în Nirvana? Astfel, este infinit mai onest să admitem că respectăm, în egală măsură, toate religiile, dar că salvarea sufletelor noastre este o problemă care rămâne să fie dezbătută strict între noi și Divinitate. Pentru aceasta însă, avem permanent grijă să nu declanșăm neocruciade absurde, menite a recolta prozeliți, și să nu vă obosim pe dumneavoastră, lectori nevinovați, cu
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
s-a înălțat deasupra nesfârșitei întinderi de apă, peste care am zărit, la dimensiuni uriașe, nebănuite, infinite, podul peste râul meu, așa cum arăta atunci și cum este și astăzi. După o perioadă de zbucium, a apărut într-o barcă de salvare unchiul. Avea, evident, înfățișarea unui gigant căci, probabil, și în vis, proporțiile sunt respectate și păstrate. M-am trezit, apoi, și am înțeles ceea ce, de fapt, fusese totul. ...tic-tac, tic-tac, tic... Mi s-a întâmplat odată... hm!... Simpla retrăire a
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
exista decât o singură soluție - exmatricularea, chiar dacă întreaga lui muncă și comportare pledau pentru contrariul. Dar stigmatul de a fi urmașul unui preot și, pe de-asupra, chiabur îl amenința implacabil. Se părea că nu mai există nici un liman. Însă salvarea veni exact de acolo de unde se aștepta mai puțin. Profesorul de matematici Constantin Apostol, care cunoștea și aprecia posibilitățile intelectuale ale elevului Nicolae Topor decide să facă gestul menit de a-l salva pe tânăr. Merge, la sârșit de săptămână
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
a făcut 40 cu 8.” “Până vin eu, roagă-l pe doctorul Voinea s-o vadă. Dă-i un telefon” “L-am sunat, dar azi e de gardă. Deci, nu poate părăsi spitalul. A spus că încearcă să trimită o salvare. Am vorbit cu el acum vreo douăzeci de minute. Ar trebui să fie cineva jos, să-i aștepte și să-i aducă până la noi, dar nu pot să plec, sunt numai eu cu copilul și nu pot să-l las
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mic necaz care te-ar fi putut proiecta pe un drum fără întoarcere. Te-ai culcat, ca tot omul liniștit și, ha!, ha!, ha!, era să te trezești... mort. Noroc de promptitudinea cu care am acționat toți: Ela, cei de la Salvare și, de ce să n-o spun, chiar eu. Plus telefoanele, căci, fără de ele, nu s-ar fi putut interveni la timp. Acum, se pare să ești în afară de orice pericol. Ți-am administrat un calmant căci, după cum cred că știi, somnul
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
pat. Îna inte să-i dau dosarul, o întreb: — Sângele ăsta e al meu? O să fii bine, îmi spune și întinde mâna cu gheare roșii să-mi ia dosarul pe care-l strâng la piept ca pe un colac de salvare. Ioana Chicet-Macoveiciuc Buddha locuiește la etajul șase Deschid furios ușa de la scara blocului, mai s o smulg din balamale. Din trei pași sunt la lift. Am umblat de ne bun o oră în jurul blocului așteptând-o pe femeia asta care
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
încețoșată de nervi și încă tremur, dar mă opresc și mă întorc către mama. Mă tem să nu aibă vreo contuzie. Tata strigă ceva la tipul care probabil e șoferul, pe urmă vine lângă noi. Îmi spune să sun la salvare. Două mașini opresc în apropiere. Îmi scot telefonul și încerc să-l deblochez, însă mâna îmi tremură și nu pot să nimeresc nici o nenorocită de tastă. Care dracu’ era numărul de urgență? De ce naiba nu pot face un lucru simplu
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
aud totul înfundat, de parcă aș fi îngropat la doi metri sub zăpadă. Aproape de noi văd o fată, probabil de vârsta mea. Ține în mână o plăcuță de înmatriculare, a fost în cealaltă mașină. Are câteva zgârieturi și nu spune nimic. Salvarea nu vine, o fi plecată să adune bețivi și babe nevrotice. Pe lângă locul accidentului trec mulți cunoscuți, am senzația că tot nenorocitul de sat a ieșit la plimbare. Mai oprește o mașină din care iese colega mea de bancă din
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
tot nenorocitul de sat a ieșit la plimbare. Mai oprește o mașină din care iese colega mea de bancă din generală. N-am mai văzut-o de cel puțin cinci ani. Mă întreabă dacă sunt OK, îi răspund da. Ajunge salvarea, mama primește primul-ajutor. Polițiștii discută cu tata și cu celălalt tip. Când au venit și ăștia? Șoferii sunt întrebați dacă au băut, nu fiole, nu nimic. Parcă mă uit la un banc pus în scenă de un scenarist începător. O
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
până la ea vreun zgomot, oricum n-ar fi pus ieșirile lui pe seama vreunei indispoziții. Fusese mai mult decât o indispoziție, iar dimineața nu mișca pentru că nu mai era în stare. A avut putere să ajungă până la telefon și să sune salvarea, dar nu auzea decât apelul ocupat. I-a telefonat Ioanei Sandi, spunându-i doar că îi e rău și să vină. În zece minute era la el, speriată și agitată până în clipa în care l-a văzut, pe urmă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și să vină. În zece minute era la el, speriată și agitată până în clipa în care l-a văzut, pe urmă a fost teribil de calmă, făcând metodic tot ce credea că trebuie. Nici ea n-a avut noroc cu salvarea. A sunat-o pe maică-sa la spital. Era greu să explici prin telefon. L-a ajutat să se îmbrace, n-ar fi fost în stare singur. A coborât să caute un taxi și a rugat-o pe șoferiță să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]