23,409 matches
-
învățau multe. Ghiceam acum de ce sărbătorile de iarnă erau străbătute întotdeauna, în familia noastră, de un fior de neliniște, asemenea unui curent viclean care trântește ușile într-o locuință goală, la ceasul înserării. În ciuda veseliei tatălui meu, în ciuda cadourilor, a zgomotului pocnitorilor și a scânteierii bradului, neliniștea aceea impalpabilă era prezentă. Ca și cum, în mijlocul urărilor, al pocnetelor dopurilor și al râsetelor era așteptată venirea cuiva. Cred chiar că, fără să și-o mărturisească, părinții noștri primeau liniștea înzăpezită și banală a primelor
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
lovit de patul surorii lui. Nici Charlotte nu dormea. Era culcată, cu ochii deschiși în întuneric, încercând să înțeleagă de unde venea zumzetul compact și monotom care părea să impregneze pereții cu vibrații surde. Și-a simțit trupul, capul trepidând în zgomotul acela lent și vâscos. Copiii s-au trezit și au alergat la fereastră. Charlotte a auzit strigătul mirat al fiicei sale: - Ah! Toate stelele astea! Dar mișcă... Fără să aprindă lumina, Charlotte s-a dus lângă ei. În trecere, a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
prea ordonate, se afla, de fapt, într-o paranteză fulgurantă între război și pace. Era deja aproape imposibil să părăsești casa. Pământul se legăna, țiglele, șir după șir, alunecau de pe acoperiș și se sfărâmau cu un trosnet sec pe trepte. Zgomotul exploziilor învăluia gesturile și vorbele, asurzindu-le. Charlotte a reușit în cele din urmă să-i împingă pe copii afară, a ieșit și ea, ducând un cufăr mare, care îi atârna greu de braț. Clădirile din față nu mai aveau
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
de până ieri prăbușindu-se într-un trecut fără întoarcere. Doar zidul fațadei mai stătea în picioare și, prin orbitele goale ale ferestrelor, se vedea cerul palid al dimineții... Noutatea repetată de sute de guri a răzbătut, în sfârșit, prin zgomotul bombelor. Ultimul tren spre Est tocmai plecase, respectând cu o precizie absurdă orarul obișnuit. Mulțimea s-a lovit de ruinele gării, a încremenit, apoi, covârșită de urletul unui avion, s-a risipit pe străzile învecinate și pe sub copacii dintr-un
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
dintre visele acelea, Charlotte a început brusc să recunoască toate constalațiile de ochi. Da, le văzuse deja, într-o zi, într-un alt oraș. Într-o altă viață. S-a trezit, surprinsă că nu mai aude nici cel mai mic zgomot. Tancurile părăsiseră strada. Liniștea asurzea. Și, în întunericul acela compact și mut, Charlotte revedea ochii răniților din primul război mondial. Perioada spitalului de la Neuilly s-a apropiat dintr-o dată. „Parcă era ieri”, s-a gândit Charlotte. S-a ridicat și
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
printre paturile înghesuite unele lângă altele... În noaptea următoare, Charlotte, fără să vrea, l-a surprins pe rănit. Toate infirmierele purtau încălțăminte cu tocuri care umpleau coridoarele cu un țăcănit grăbit. Dar Charlotte, în șoșoni de pâslă, se deplasa fără zgomot. El nu o auzise intrând. A pătruns în sala întunecată, s-a oprit lângă ușă. Silueta soldatului așezat pe pat se decupa clar pe geamurile luminate de zăpadă. Charlotte a avut nevoie de câteva secunde ca să priceapă: soldatul își freca
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Cu stupoare, descopeream că a vorbi era, de fapt, cel mai bun mod de a tăinui esențialul. Pe când, pentru a-l spune, ar fi trebuit ca vorbele să fie articulate cu totul altfel, să fie șoptite, să fie țesute în zgomotele înserării, în razele asfințitului. Din nou simțeam în mine misterioasa gestație a acelei limbi atât de diferite de cuvintele tocite de întrebuințare, o limbă în care aș fi putut spune încet de tot, întâlnind privirea Charlottei: - De ce mi se strânge
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
suspendată de zâmbetul celor trei cochete. M-am pomenit în atmosfera aceea cu miresme de toamnă, nările mi-au fremătat, atât de pătrunzătoare era aroma amăruie a frunzelor. Am clipit din ochi în soarele care străbătea printre crengi. Am auzit zgomotul îndepărtat al unui faeton înaintând pe pavaj. Apoi șuvoiul încă neclar al câtorva replici amuzate, schimbate de cele trei femei înainte de a încremeni în fața fotografului... Da, intens, pe deplin, trăiam timpul lor! Efectul prezenței mele în dimineața aceea de toamnă
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
pe care tocmai o încercasem parcă mi-a scăpat din nou. Memoria mea, fără să știu, a reînviat cu totul altă imagine din trecut. Am văzut un bărbat frumos, îmbrăcat în negru, în mijlocul unui birou luxos. Ușa se deschidea fără zgomot, o femeie cu chipul ascuns sub un voal pătrundea în încăpere. Și, foarte teatral, Președintele își înlănțuia iubita. Da, era scena surprinsă de o mie de ori, a întâlnirii secrete dintre îndrăgostiții de la palatul Élysée. Convocați de amintirile mele, s-
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
drept un bețiv și l-au dus la dezalcoolizare. Abia a doua zi dimineață aveau să-și dea seama de greșeală... Din nou, viața reală, cu forța ei arogantă, a venit să-mi înfrunte himerele. A fost de ajuns un zgomot: trupul neînsuflețit fusese transportat într-un furgon cu prelată unde era la fel de frig ca afară; și, pus pe masă, a sunat ca un bloc de gheață izbit de lemn... Nu puteam să mă mint pe mine însumi. În hățișul foarte
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
căruța lui l-au înjunghiat ca pe un miel. Atunci, „ca la noi”, știi... - Nu, ascultă, dar tu vorbești acolo despre vremurile de odinioară, a intervenit Dimitrici. Și au continuat să discute, bând votcă, mâncând. Dincolo de fereastra deschisă se auzeau zgomotele pașnice din curtea noastră. Aerul serii era albastru, blând. Vorbeau fără să observe că, înțepenit pe scaunul meu, nu mai suflam, nu mai vedeam nimic, nu mai pricepeam sensul replicilor lor. În cele din urmă, pășind ca un somnambul, am
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Am deslușit mai întâi un nor cenușiu care se umfla la orizont. Apoi, o vibrație puternică s-a răspândit în talpa încălțămintei noastre. Pământul se zguduia. Și norul, devenit galben, s-a înălțat până la soare și l-a eclipsat. Toate zgomotele au pierit, acoperite de vacarmul metalic al șenilelor. Primul tun a străpuns zidul de praf, a apărut brusc tancul comandantului, apoi al doilea, al treilea... Și, înainte de a se opri, tancurile descriau o curbă strâmtă pentru a intra în rând
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
a răzgândit. M-am ridicat, grăbit să mă întorc pe Muntele de bucurie... Deodată, prietenul meu m-a tras cu putere de mânecă, ca să mă facă să mă așez și, șoptind nervos, a anunțat: - Așteaptă! Sosesc! Atunci am auzit un zgomot de pași. Mai întâi, plescăitul tocurilor pe lutul ud de pe mal, apoi un ciocănit metalic deasupra noastră, pe puntea șalupei... Și, deja din măruntaiele ei au ajuns la noi niște voci înăbușite. Pașka s-a ridicat cât era de lung
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
se profilează clar pe fundalul cerului. Se simte dintr-o dată ciudat de singur: el, deșertul în lumina serii, femeia muribundă. Scuipă de ciudă, lovește cu cizma lui ascuțită în trupul inert și, cu sprinteneala unui râs, sare în șa. Când zgomotul copitelor piere, femeia, încet, deschide ochii. Și începe să respire șovăitor, ca și cum ar fi pierdut acest obicei. Aerul are gust de piatră și de sânge. Vocea Charlottei s-a contopit cu foșnetul ușor al sălciilor. A tăcut. M-am gândit
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
fost desprinse dintre podoabele de promoroacă. N-am mai văzut o frumusețe atât de fragilă. Da, ca o icoană desenată pe gheață... Am mers multă vreme în tăcere. Stepa se întindea încet înaintea noastră în țârâitul răsunător al greierilor. Dar zgomotul acela sec, căldura aceea nu mă împiedicau să păstrez în plămâni aerul înghețat din izba mare și neagră. Vedeam fereastra acoperită cu promoroacă, scânteierea albastră a cristalelor, femeia cea tânără cu copilul ei. Charlotte vorbise franțuzește. Franceza pătrunsese în izba
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
alung senzația de regăsire pe care atunci nu o consideram decât ca pe sfârșeala sentimentală a unui vagabond. Viața s-a consumat rapid. Timpul a stat în loc, perceptibil de acum înainte numai după uzura tocurilor pe asfaltul ud, după succesiunea zgomotelor, în curând știute pe de rost, pe care curenții de aer le târau de dimineața până seara pe culoarele hotelului. Fereastra camerei mele dădea spre o clădire în demolare. Un zid acoperit cu tapet se înălța în mijlocul molozului. Atârnată pe
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
termin cu viața aceea, să sfarm puținul care mă lega încă de zilele de toamnă, de oraș, să mă omor poate - până și un astfel de gând a devenit în curând un obicei... Și când, într-o dimineață, am auzit zgomotul sec al unei surpări și, dincolo de perdele, în locul zidului, am văzut un gol fumegând de praf - gândul acela mi-a părut ca o minunată ieșire din joc. Mi-am amintit asta câteva zile mai târziu... Eram așezat pe o bancă
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
dispărut. - Așa e, dar ele continuă să zboare, undeva, în niște țări îndepărtate, numai că noi, cu vederea noastră prea slabă, nu putem să le vedem. Așa e și cu cei care mor...»” Prin somn, mi se părea că deslușesc zgomotul crengilor, care era mai puternic și mai persistent ca de obicei. Ca și cum vântul nu ar fi încetat, nici o clipă, să bată. Dimineața, descopeream că era zumzetul oceanului. În ajun, obosit, mă oprisem, fără să știu, la hotarul unde pădurea se
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
pacienții vârstnici. Ritmul cardiac este tahicardic, comparabil cu al tânărului, dar tensiunea arterială (TA) sistolică crește semnificativ statistic cu vârsta. Semnele de insuficiență cardiacă Killip III sunt mai frecvente, scorul GRACE fiind direct proporțional cu vârsta (14-16). Ascultația cordului obiectivează zgomotul 1 frecvent diminuat, expresie a disfuncției sistolice globale. Zgomotele 3 și 4 apar mai frecvent, consecința disfuncției ventriculare stângi preexistente sau instalate acut. Prezența unui suflu sistolic sau a frecăturii pericardice, expresia complicațiilor infarctului de miocard, se obiectivează cu o
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Cătălina Arsenescu Georgescu, Liviu Macovei () [Corola-publishinghouse/Science/91935_a_92430]
-
tânărului, dar tensiunea arterială (TA) sistolică crește semnificativ statistic cu vârsta. Semnele de insuficiență cardiacă Killip III sunt mai frecvente, scorul GRACE fiind direct proporțional cu vârsta (14-16). Ascultația cordului obiectivează zgomotul 1 frecvent diminuat, expresie a disfuncției sistolice globale. Zgomotele 3 și 4 apar mai frecvent, consecința disfuncției ventriculare stângi preexistente sau instalate acut. Prezența unui suflu sistolic sau a frecăturii pericardice, expresia complicațiilor infarctului de miocard, se obiectivează cu o frecvență asemănătoare la vârstnic față de pacientul tânăr cu STEMI
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Cătălina Arsenescu Georgescu, Liviu Macovei () [Corola-publishinghouse/Science/91935_a_92430]
-
mult sau mai puțin dăunătoare pentru om și pentru componentele biotice și abiotice din sistemele ecologice ca rezultat a introducerii în mediu a poluanților. Poluanții reprezintă elemente sau compuși chimici de diferite naturi (solizi, lichizi, gazoșiă, emisii de energie (căldură, zgomote, radiații ionizanteă sau compuși biologici (germeni patogeniă introduși artificiali de om în sistemele ecologice naturale sau antropizate sau care există în condiții naturale și care prin prezența si acțiunea lor au impact negativ asupra mediului. Pentru a fi considerați factori
CONSERVAREA MEDIULUI ŞI A BIODIVERSITĂŢII by Dana Popa Răzvan Al. Popa () [Corola-publishinghouse/Science/739_a_1106]
-
pe sub malul surpat, mestecenii canadieni șuierau deasupra. Stuful se apleca peste apa verde. Pe un tăpșan - un crucifix din lemn de mesteacăn, lăsat de cercetașii care își ridicaseră cortul acolo. Copacii răspândeau raze lungi și roșii. Aerul vuia de un zgomot sălbatic, un zgomot fără păsări, un cântec tomnatic de jale al copacilor. Nu mai știu ce am strigat. Mă împleticeam pe drum, intrasem în stuf până la glezne, îmi înghițeam lacrimile. Vestea - în sfârșit! - mi-a ajuns la inimă"8. Cs
[Corola-publishinghouse/Science/84986_a_85771]
-
mestecenii canadieni șuierau deasupra. Stuful se apleca peste apa verde. Pe un tăpșan - un crucifix din lemn de mesteacăn, lăsat de cercetașii care își ridicaseră cortul acolo. Copacii răspândeau raze lungi și roșii. Aerul vuia de un zgomot sălbatic, un zgomot fără păsări, un cântec tomnatic de jale al copacilor. Nu mai știu ce am strigat. Mă împleticeam pe drum, intrasem în stuf până la glezne, îmi înghițeam lacrimile. Vestea - în sfârșit! - mi-a ajuns la inimă"8. Cs. Szabó a plecat
[Corola-publishinghouse/Science/84986_a_85771]
-
linguriță de ghimbir proaspăt. Adăugați 1 cană de apă fiartă. Lăsați la infuzat 15 minute, apoi strecurați. Îndulciți cu miere și beți ca pe un ceai. Controlează amețeala, greața și răul de mare cauzate de tulburările urechii interne. Tinitusul sau zgomotele din urechi Tinitusul (țiuitul din urechi) are mai multe cauze. Cea mai întâlnită este folosirea prea des a aspirinei sau a altor medicamente. De multe ori apare în timpul unei boli a urechii externe, mijlocii sau interne. Dacă nu luați în
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
Vorba ceea :,,Milă mi-e de tine, dar de mine mi se rupe inima’’. - după cuvinte care anunță explicații sau exemplificări la ceea ce s-a spus mai înainte: Scrie cuvinte din două silabe. Model: masă. - După cuvântul care redă un zgomot sau un sunet: Din iarbă se auzea un țârâit plăcut: cri ! cri ! cri Semnele ortografice se învață din clasa I. Între ortografie și ortoepie există un raport de reciprocitate. Ortografia fixează în scris ortoepia, dar și imaginea grafică a cuvântului
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]