2,907 matches
-
înțelegeam mai nimic, și problemele americanilor mi se păreau mofturi... Admiram pubelele pe care scria: hârtie, sticlă, plastic, precum și pioșenia conformist-ecologistă, dar mă umfla nițel râsul, amintindu-mi de cei trei R (recuperare, reciclare, refolosire). De planul la sticle și borcane, maculatură și dopuri de plută. Nu, nu puteam încă să ne cumpărăm de bunăvoie pubele. Nu, nu puteam da încă importanță mediului. În prima zi aici, m-am simțit ciudat să împart traiul meu la colegiul St. Hilda cu două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
-l trântesc pe pâine. În clipa în care încep să-l întind pe prima felie, pâinea se rupe în două. Fuck. O să le lipesc eu cumva. N-o să observe nimeni. Deschid ușa de la bufet și încep să caut furibundă printre borcane cu muștar, sos de mentă... gem de căpșuni. Am să fac sandvișuri cu gem. Meniu clasic, englezesc. Pun gem din belșug pe o felie de pâine, mai întind niște unt pe cealaltă și le pun una peste alta. După care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pe-afară, până a acoperit totul în jur. — Ce faci, dă-l la o parte de pe foc ! exclamă Nathaniel. Apucă de cratiță și o mută de pe foc. Ce naiba ai pus în ea ? — Nimic ! zic. Doar ingredientele obișnuite... Nathaniel a remarcat borcanul de pe bufet. Îl ia și se holbează la el uluit. — Praf de copt ? Ai pus praf de copt în sos ? Așa te-au învățat la... Se oprește și miroase atent aerul. Ia stai așa. Arde ceva ? Îl privesc neajutorată cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
în direcția pasarele, lăsându-l pe Kane în grija "autodocului", și pe acesta în grija lui Ash. 8 Cafeaua le desfătă stomacul, nu creierul. În jurul lor, Nostromo funcționa, nepăsător la soarta Străinului al cărui corp neînsuflețit se odihnea într-un borcan. Prin pasarelă pluteau mirosuri familiare. Dallas recunoscu unele dintre ele, caracteristice anumitor membri ai echipajului. Departe de a bănui pe cineva, amușină de două ori în semn de complicitate. Deodorantele nu erau excepționale pe o navă de mărimea lui Nostromo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
bine coordonați. Mișcarea mâinii până la gură fusese săvârșită instinctiv, pe negândite. Deși plăcută, situația era ridicolă. Trebuia să fie ceva anormal la el. ― Mai! făcu Kane, acționând în continuare ca un om în posesia tuturor mijloacelor sale. Ripley găsi un borcan, îl umplu ochi și i-l dădu. El îngurgită lichidul repede, de parcă ar fi petrecut zece ani în deșert, apoi se culcă pe platformă. ― Cum te simți? se interesă Dallas. ― Teribil. Ce s-a întâmplat cu mine? ― Nu-ți aduci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
de pepperoni de toate soiurile: red, mild și light. Stimulează consumul de alcool de nu se poate. În Bulgaria, înțărcăm copiii cu pepperoni: nu mai pun gura pe lapte toată viața. Te trec cu ceva? — Trece-mă cu douăzeci de borcane de red, cinci de mild și cinci de light. Ai și picante? Fără filtru îmi vin săptămâna ailaltă. — Să trăim până săptămâna ailaltă. — Să trăim, de ce să nu trăim? Ia o mostră pentru Clovis. Kiril scoate din geanta de sub masă
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
țigări, mai ales Marlboro. Oficial, se ocupa de importul de murături bulgărești. Fusese însă prins, în urmă cu doi ani, cu un camion de ardei capia umpluți cu varză roșie - după cum scria în documentele vamale -, dar cartoanele, sub stratul de borcane de la suprafață, erau umplute cu cartușe de Marlboro fără filtru. A plătit un avocat ca lumea și a scăpat doar cu o amendă pentru fals în declarații, o expulzare par avion și o interdicție de-a intra în Franța în
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
clienți. Lionel asistă stupefiat la toată scena. Claude se simte dator cu o explicație. — Ascultă, Roman. A fost pe-aici, acum doi ani, un bulgar pe care, dacă mi-amintesc bine, îl chema Metodiu, dar s-ar putea să-ncurc borcanele. De pepperoni, comentează Lionel, gândindu-se la altceva. — Făcea contrabandă cu țigări, continuă Claude. Di granda: camioane de Marlboro red, mild și light, cu filtru sau fără filtru. Cel puțin așa se vorbea în târg. L-au arestat și l-
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
A gustat Clovis? ironizează Lionel. Roman trage un pumn în masă de sar toate alunele din farfurioara de care nu se atinsese nimeni. — Deci Kiril, cu care am băut aseară la masa asta și căruia i-ai comandat douăzeci de borcane de Marlboro asortate, vreau să zic pepperoni, n-a existat? — Roman, cred c-ar trebui s-o lași mai ușor cu băutura. — De mâine. Didier, o vodcă dublă! — Polonezule, am o treabă pentru tine, își amintește Claude. Poți să-mi
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
municipal. — Cum se cheamă monumentul? — Monumentul Imigrantului Necunoscut. O să fie o statuie. S-a făcut un concurs de creație. A câștigat un proiect foarte frumos, am văzut macheta: un bărbat voinic, cu o ceafă groasă, având într-o mână un borcan de murături, gol, și în cealaltă o umbrelă, închisă. — De ce o umbrelă? — Ați uitat de umbrela bulgărească? Asasinarea lui Markov la Paris, de către un agent secret bulgar care a tras în el cu o armă camuflată într-o umbrelă? — Am
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Iese la ușă și anunță: — Îmi pare rău, nu mai am nimic de dat. Următorul la rând e Omar, marocanul care strânge gunoiul în Jardin des Plantes. — Domnule Bogdaproste, nu se poate să-mi faceți una ca asta, încurcă gunoierul borcanele. Sunt Omar, mă cunoaște madame Agnès. Stau de două ore la coadă. Accept orice, văd că aveți un lămâi, se uită el prin fanta de lumină dintre Lionel și tocul ușii. — Îmi pare rău, Omar, dar pe ăla nu-l
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
surpriză: deși la culcare lăsaseră un piedestal gol, acum un frumos cearșaf acoperă ceva care pare a fi un om. Demonstranții se opresc în fața monumentului. Francis și Didier - chelnerii de la bistroul imigranților fericiți - servesc toată adunătura cu pepperoni din două borcane mari, rămase de la ultima livrare a lui Kiril. Însărcinatul cu afaceri culturale al primăriei ține un scurt discurs plin de bun-simț: — Dezvelim, în această zi festivă, un monument dedicat imigranților care au căutat în Franța pământul făgăduinței și nu l-
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
primăriei, am reușit să facem un monument modest, dar semnificativ pentru solidaritatea dintre noi și ei. Trage de un șnur și cearșaful cade. Rămâne o statuie de bronz, care ține, ridicată spre cer, o umbrelă închisă și sub braț un borcan. Triplu Ve se simte atins de aripa inspirației și începe să peroreze pentru fidelii lui telespectatori: — După cum observați, francezii au un obicei foarte original la dezvelirea statuilor: servesc pepperoni din borcane mari. Poate o să învățăm și noi câte ceva de la această
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
spre cer, o umbrelă închisă și sub braț un borcan. Triplu Ve se simte atins de aripa inspirației și începe să peroreze pentru fidelii lui telespectatori: — După cum observați, francezii au un obicei foarte original la dezvelirea statuilor: servesc pepperoni din borcane mari. Poate o să învățăm și noi câte ceva de la această mare cultură. O să mă apropii și eu ca să gust. Îi face semn operatorului să se țină după el prin mulțime. Ajunge cu greu la Didier, își bagă mâna până la cot în
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
mari. Poate o să învățăm și noi câte ceva de la această mare cultură. O să mă apropii și eu ca să gust. Îi face semn operatorului să se țină după el prin mulțime. Ajunge cu greu la Didier, își bagă mâna până la cot în borcan și pescuiește un pepperone roșu. Mușcă din el. Îi ies ochii din cap ca la melc. Vrea să facă un comentariu, dar, pentru prima oară în glorioasa lui carieră, nu reușește să articuleze nici un sunet. Cel care coordonează știrile din
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
oară în glorioasa lui carieră, nu reușește să articuleze nici un sunet. Cel care coordonează știrile din studioul din România se orientează și bagă publicitate. Când îi revine vocea lui Triplu Ve, manifestanții sunt deja departe. În urma lor au rămas două borcane goale la picioarele statuii, în care s au strâns deja câteva monede aruncate de trecători miloși. Freneticul reporter se uită mai atent la statuie. Mutra imigrantului necunoscut i se pare cunoscută. Seamănă leit cu Sandu Mutălăul, mimul care făcea bani
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
clipise, nu respirase. Sau, cel puțin, nu se văzuse că respira. Se apropie de statuie și-i șoptește: — Sandule, tu ești? Hai, mă, că nu spun la nimeni. Statuia rămâne de bronz. Reporterului îi vine o idee. Se apleacă spre borcane. Are impresia că și statuia își apleacă ușor privirea. Triplu Ve se decide: ia cele două borcane cu bani și o rupe la fugă. Operatorul - după el. Sandu Mutălăul aruncă umbrela și borcanul și se ia după ei. Trecătorii din
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
șoptește: — Sandule, tu ești? Hai, mă, că nu spun la nimeni. Statuia rămâne de bronz. Reporterului îi vine o idee. Se apleacă spre borcane. Are impresia că și statuia își apleacă ușor privirea. Triplu Ve se decide: ia cele două borcane cu bani și o rupe la fugă. Operatorul - după el. Sandu Mutălăul aruncă umbrela și borcanul și se ia după ei. Trecătorii din Angers rămân statuie. E ora 12.10. Lionel reaprinde televizorul. Are un șoc: o vede pe Esmé
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
îi vine o idee. Se apleacă spre borcane. Are impresia că și statuia își apleacă ușor privirea. Triplu Ve se decide: ia cele două borcane cu bani și o rupe la fugă. Operatorul - după el. Sandu Mutălăul aruncă umbrela și borcanul și se ia după ei. Trecătorii din Angers rămân statuie. E ora 12.10. Lionel reaprinde televizorul. Are un șoc: o vede pe Esmé în prim-plan. Despre Esmé, totuși Esmé a fugit din țară prin anii ’70, după publicarea
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
bulgărești. Dacă mai trăiam măcar un capitol, aș fi putut aduce vorba și de cealaltă mândrie națională, parfumul de trandafiri. Când treceți prin Angers, nu uitați să puneți o floare la piedestalul statuii mele și să aruncați un bănuț în borcanul lui Sandu Mutălăul: mă interpretează la perfecție. Leka noșt. Părerea lui Roman În linii mari, ăsta am fost: un mălai mare. Bețiv, dar foarte îndemânatic. Autorul a insistat mai mult pe latura alcoolică a personalității mele, amintind doar în treacăt
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
au fost prezentate. Pe Kiril n-am știut niciodată că-l cheamă Kiril. Am crezut că e o poreclă, în limba bulgară. Toată lumea îl striga Bulgarule! Eu n-am cumpărat de la el decât pepperoni. Dar, ca orice bețiv, câteodată încurca borcanele și îmi livra baxuri de Marlboro. Dumneavoastră ce-ați fi făcut în locul meu? I le-ați fi dat înapoi, să l umiliți? Eu n-am avut puterea să fac una ca asta pentru că i-am tratat pe imigranți ca pe
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
ceai, măcar un ceai. Rusesc, chinezesc, englezesc saude mușețel, de mentă, de tei, de mătrăgună, ce-o fi. Distinsul oaspete nu se ridică, enervat, părăsind falsa cofetărie, în care nici bomboane, nici prăjituri nu erau, ci doar rânduri rânduri de borcane cu gem și aceleași vechi pungi obosite cu biscuiți. Nu cere condica de reclamații, nici să vină responsabilul. Dă din cap, politicos, la fiecare informație și fiecare refuz, mersi, nu avem ceai, mersi, nu avem cafea, nici lapte nu avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ăsta nu-i piper, astea-s pastilele verzi pentru somn și astealalte sunt pentru tremurătură și alelalte sunt pentru vise și alelalte pentru morți, lasă că știu eu, Rock Rock Rock again, se zguduie farfuriile și furculițele și cratița și borcanele și masa cu leacuri mirodenii siropuri pentru suferința cea mare, mare cât grădina lui Dumnezeu Nebunul, c-așa mi-a fost dat mie, puiule, să n-am liniște decât aici, la bunătatea lui don’ doctor, că tare-i cumsecade. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
concordiei universale, sacrificându-se pentru igiena socială, scriind petiții pentru îndreptarea administrației pe calea cea bună și studii istorice, pentru generația tânără, care ar trebui să fie însetată de adevăr, dacă nu ar fi însetată de mai urgente nevoi zilnice. Borcanul numit Veturia, grăsuța doamnă zâmbitoare, dintotdeauna căruntă, șchiopătând tandru pe partea stângă, se obișnuise, în cele din urmă, să uite vremurile de demult, cu lecții de franceză engleză germană pian broderie, resemnată la modestul post de laborantă, pe care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
anii când slugărise, tăcută și resemnată, pe cei obsedați de carieră și bani și ierarhie. La despărțire, oferise colectivului șansa de a lichida convenabil conturile. Fuseseră plăcut surprinși de inițiativă. O credeau împăcată cusine, picotind între dulapul de lenjerie și borcanele de murături. Se serviseră de ea atâția ani, fără menajamente, cu o tot mai uitată vină. Buna Veturia, tot ea le oferise prilejul generozității târzii, un fel de rapidă iertare a păcatelor. Un scurt gest convenabil, care nu deranja pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]