2,918 matches
-
sus: Père Goriot, Eugénie Grandet, Illusions perdues etc. Balzac rămâne, ca specie, cel mai mare dintre scriitori, cu toate că el nu ne cutremură nicăieri ca în Moartea lui Ivan Mei, a lui Tolstoi. E și firesc: creația trebuie admirată. Dacă ne cutremură, curând nu ne va mai cutremura. Dar dacă o admirăm, o vom admira din ce în ce mai mult... Și iată și un român cu o viziune grandioasă: omul, după el, este o ființă care, trăind pe lângă lacuri, în păduri și pe dumbrăvi, se
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
perdues etc. Balzac rămâne, ca specie, cel mai mare dintre scriitori, cu toate că el nu ne cutremură nicăieri ca în Moartea lui Ivan Mei, a lui Tolstoi. E și firesc: creația trebuie admirată. Dacă ne cutremură, curând nu ne va mai cutremura. Dar dacă o admirăm, o vom admira din ce în ce mai mult... Și iată și un român cu o viziune grandioasă: omul, după el, este o ființă care, trăind pe lângă lacuri, în păduri și pe dumbrăvi, se amestecă împreună cu animalele și păsările, fără
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
CĂ ÎN CELE DIN URMĂ AVEA SĂ FIE DIN NOU LIBER. SIMȚI CUM ÎL CONDUCEAU SPRE UȘĂ. În acea clipă îi ajunse la urechi un sunet înfundat, dar șocul care îl provocase trebuia să fi fost teribil, fiindcă Adăposturile se cutremurară. Marin mai auzise acest fel de zgomot în filmele vechi sau atunci când se încercau armele noi. Întâi simți un fior, apoi refuză să creadă, însă în final nu mai avu nici o îndoială. Pe undeva prin apropiere intră în funcțiune un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
bine geamul din bucătărie. La Întoarcere va aduce pe o tavă două pahare cu ceai cu lămâie și o farfurie cu portocale curățate. O lampă de perete mică va revărsa peste amândoi un cerc maroniu-roșcat, de strălucire domestică. Fima se cutremură În Întuneric, căci În afara durerii și a dorului de Yael, imaginile acestea Îi treziră o senzație ciudată de dor de el Însuși: de parcă una din ferestrele luminate ascundea Îndărătul ei un alt Fima, real, nu gras, nu pisălog, nu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
erau prea preocupați de alegerea cuvintelor. Se rotesc cocorii. Și se duc. Traversând strada auzi un scrâșnet ascuțit de frâne. Șoferul unei camionete Îl Înjură pe Fima și țipă: —Ești În toate mințile? Fima medită o clipă la asta, se cutremură cu Întârziere și mormăi prostește: —Scuze. Îmi pare rău. Iartă-mă. Șoferul strigă: Idiot afurisit, ai mai mult noroc decât minte. Fima cugetă și la asta, iar când ajunse pe celălalt trotuar era deja de acord cu șoferul. Și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
o lamentație pe note joase? În timp ce cântau, își îndoiau genunchii, apoi îi întindeau pentru a-și înclina corpul înainte. Și mișcarea îmi era familiară, deși nu puteam rivaliza cu ei. Gândul că era posibil să o am în sânge mă cutremură. Asta le dovedea că aveau dreptate. Dar nu pentru asta mă aflam aici? Unul dintre bărbați se desprinse de grup și începu să se apropie cu spatele, pe coridor, spre mine, aplecându-se, legănându-se și cântând. Când ajunse lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
a băut cu înghițituri mari, de parc-ar fi fost suc. Când Mary a început să vorbească, a închis ochii. I-au tremurat mâinile. Dumnezeule, am făcut un bărbat să-i tremure mâinile ! Ați simțit vreodată că tot universu’ se cutremură și că bărbatul ăla e singurul lucru care vă menține echilibrul ? Pe plajă, Drew a dat drumul la radio și-a început să dea din cap, pe ritm, în vreme ce spăla vasele. Unde se dusese Naji ? De ce Mary trebuia să atragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
să scriu. Ascultă ! Locul ăsta e altfel. Tu n-ai simțit ? Aici sunt mult mai multe lucruri care contează. Gândindu-te la ele, uiți de tine. Nu poți decât să te lași purtat de curentul gândurilor astea. Alice a fost cutremurată de-un fior și-a realizat că era udă leoarcă. Nu se transformase într-un pește, dar râul tot venise să pună mâna pe ea. Acum, după ce se întorcea acasă, era posibil să fie nevoită să se mute mai aproape de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
crezut că moartea avea să fie o toamnă eternă - totul cade, totul se risipește și putrezește - dar, în loc de asta, s-a trezit c-a venit iarna. Zăpada căzută până în fața ușii avea șaizeci de centimetri, iar corpul lui s-a cutremurat de frig și și-a revenit. Cabana s-a umplut cu fum și Zach a realizat, cu mare regret, că, de fapt, nu era mort deloc. La trei luni după ce fusese târât înăuntru, bărbatul a ieșit din cabană cu pași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
putut să-l aducă pe Zach acasă. Jina l-a luat în brațe și s-a lipit strâns de ele ca să-și oprească tremurul corpului. Tremura la fel de tare ca după ce-l născuse pe Danny. Maxilarul îi trepida, trupul i se cutremura sub impulsul adrenalinei, din cauza șocului a ceea ce pierduse și a ceea ce câștigase ca urmare a pierderii. Jina ? a spus Zach strângând-o în brațe. Probabil că-i simțise lacrimile pe piept. Barbatul și-a plimbat mâinile pe spatele ei, crezând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
lui Rim. Ca să stabilească legătura, doctorul zise grațios: - L'Ange gardieni Cum străina nu-i plăcea, Mini adoptă numai o jumătate din calificativ: Nu pleacă gardista asta!" își zise. Sia. făcând tocmai o mișcare mai vioaie ca de obicei, care cutremură scaunul lui Rim, și cerând voie profesorului: - Pot lipsi puțin? - ieși grăbită cu ochii pe fereastră. Mini se uită mașinal prin geam și văzu pe trotuarul 135 din față un tânăr cu pălărie de paie, care se înălța în vârful
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
În America, pe șefa bucătă reselor. Cinci imagini Îmi mai stăruie În minte din poveștile ei bucureștene: iarna atît de grea, Încît Îngheață și crapă pompa de apă din curte; lampa care se leagănă În plafon cînd Începe să se cutremure pămîntul; dulăul fugărit de hingheri, atît de mare, Încît, dînd năvală prin tarabele de pe Calea Moșilor, răstoarnă toate gălețile cu bragă; tramvaiul tras de patru cai zdraveni, versurile și melodia cu „Un’ te duci tu, mielule? Recomandat de arhitectul său
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
de azi, vă îndemn la un exercițiu de examinare a propriei persoane, că oricum vă gândiți mult prea mult la ce se întâmplă în lume și prea puțin la restul. N-am pregătit un test, dar am câteva întrebări: vă cutremură figurile de ceară, filmele de groază, porumbeii striviți pe șosea, vi se pare că lingurițele vorbesc, pisicile visează, manechinele din vitrine se holbează, arabescurile de pe linoleum dansează și salata cu ton are viermișori (s-a spart rima!Ă? Întotdeauna, uneori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
vătămat simțea presiune. Aerul fu despicat. Pe o parte zgândăreală, pe cealaltă un curent solitar, o strălucire insidioasă de primăvară. Vuind, strălucind, galben limpede, culoarea ciocului de pasăre, avionul Cessna mai făcu o voltă, mai jos, asupra casei. Copacii se cutremurară sub el. — O să se prăbușească. Data viitoare o să lovească acoperișul. — Nu cred că poate să se apropie și mai mult de casă În timp ce face poze, spuse Emil. — Cu siguranță că zboară mai jos de limita admisă. Avionul, Înălțându-se În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
să-l viseze căpitanii de oaste și boierii Sfatului domnesc, cei care fuseseră alături de voievod În fiecare zi a apropierii urgiei. Cea mai mare armată a Asiei și Europei nu putea fi Înfrântă la Vaslui, Își spusese fiecare din ei, cutremurându-se la gândul morții apropiate, dar luminat de flacăra curajului și a Împăcării cu sine. Dacă aici trebuiau să moară, aici vor muri. Dar iată că nu toți erau sortiți morții pe Valea Bârladului. Iată că cerurile se clătinaseră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
trebuit copiat, pentru a fi afișat și În alte piețe ale orașului. Trebuie să recunosc, Gianluca are un talent deosebit În a descrie scenele de luptă, mai ales că le-a trăit el Însuși. Am citit totul și am fost cutremurat. Victoria de la Vaslui este mai mult decât Îți poți imagina acum. Ea va trece prin timp și va spune enorm despre Moldova acestor ani. Poate că, Într-un fel, ea va intra În definiția acestui ciudat popor de sorginte latină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Dimpotrivă, atentatul s-a produs, cum Înțeleg eu, chiar asupra voastră, a Apărătorilor. Voievodul Moldovei - vocea lui Ștefan deveni aspră, ca un tunet care sosea În depărtări - nu pleacă nicăieri! Poruncile mele sunt următoarele: căpitane Petru! Știu că ai sufletul cutremurat de vestea aceasta! Ia-ți luptătorii și pornește spre conacul Brăneștilor! Fă ce crezi de cuviință, dacă se mai poate face ceva, pentru salvarea căpitanului Oană! Spătare Mihail! Ai curierii la scară? - Pregătiți de drum, măria ta! -Trei curieri cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
creștet până-n tălpi. În acea fracțiune de secundă, ienicerul Înțelesese că fusese urmărit de pictor, iar pictorul Înțelesese că fusese reperat de ienicer. Doar ei doi știau că În palat avea să se petreacă ceva neobișnuit. Dar nu asta Îl cutremurase pe Alexandru. Ci privirea ienicerului, care, nu mai avea nici o Îndoială, era unul și același om cu cerșetorul. O privire pătrunzătoare, rapidă, atentă, plină de tensiune și de inteligență. Un chip zguduitor de apropiat, o față frumoasă, tânără, luminată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
spahiilor din mica escortă a lui Ali beg ca să le Îngroape În pădure. Fierul se apropie de umărul prizonierului, așteptă o clipă, apoi se lipi de rană, cu un sfârâit. Fără să vrea, Oană Încercă să se smucească. Durerea Îl cutremură. În sală se răspândi mirosul de carne arsă. Fierul se Îndepărtă, apoi se lipi iarăși de umăr. Partea sensibilă a trupului i se Încordă, iar ascuțimea durerii Îl duse până la leșin. Dar nu leșină. Rămase În starea aceea, vecină cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
venețiană la douăzeci de grade tribord! Patru galere și două fregate, În desfășurare de escortă! Abia terminase anunțul, că cele șase nave de război deschiseseră focul simultan, cu toate tunurile de la bord. Lui Alexandru i se păruse că marea se cutremură de puterea de foc dezlănțuită de venețieni asupra galerei turcești, care virase scurt și ridicase toate pânzele ca să scape de urgie. Navele se apropiaseră de fregata moldoveană cu steagurile alb și cel galben, de pace și protecție, arborate imediat dedesubtul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
se apropie și Îi mângâie fruntea. Ochii Îi erau umezi. - Tată... Rănitul nu răspunse. - Uneori doarme, uneori e pur și simplu inconștient... șopti Erina. A suferit enorm. Nu știm ce se poate vindeca și ce nu... Alexandru rămase tăcut. Era cutremurat de această Întâlnire tristă, parcă neverosimilă. Tatăl lui fusese Întotdeauna cel puternic, cel care Îi ajuta pe ceilalți. Cel care le salva viața. Iar acum, era doar un neputincios care se zbătea Între viață și moarte. - Rănile? - Îngrozitoare... spuse Erina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de sultan. În urma lui, la doar câteva ore de marș, soseau luptătorii Îngrozitorului Dracula, pe care Mihaloglu Îl cunoștea din campania anului 1462, când toți marii viziri fuseseră ridicați În țepi, pe drumul Bucureștiului. Și când Mahomed Însuși se retrăsese, cutremurat de curajul sau de furia nebună a acestui voievod crud, trist și fără seamăn. Era o confruntare stupidă, la care nici unul dintre ei nu se aștepta. Era o luptă pentru nimic. Dar o luptă care trebuia câștigată, cu orice preț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
retrage Își struniră caii și făcură câte un semnicerc pe ambele laturi, dezlănțuind un atac rapid pe flancuri. Surprinși de iuțeala execuției ienicerii din primele careuri fură dați peste cap. Strategia „cascadei” era reluată, cu o amploare sporită. Munții se cutremurară sub bubuiturile artileriei. De dincolo de creastă țâșniră zeci de explozii. Ienicerii ținuți În rezervă de Mihaloglu se năpustiră dincoace de creastă, dar fură Întâmpinați de valurile de săgeți ale Cuceritorilor. - Excelent... spuse din nou Angelo. Omul acela mi-a intuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Amir. Și, deodată, lângă umărul lui drept, vocea pe care și-o imaginase de mii de ori, pe care n-o auzise niciodată dar ar fi recunoscut-o prin vis. Vocea calmă, curată, luminoasă, spunând: - Alexandru... Se Întoarse. Se simți cutremurat de lumina ochilor albaștri și de o bucurie care Îl cufundă În el Însuși, În speranțele lui și În lacrimile lui și În așteptările lui. Era el. Nu putea fi decât el. Nimeni. Umbra. Fratele lui. Ștefănel. Simți Îmbrățișarea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
necruțători sau inexpresivi. Ochii aceia Îl căutară Întâi pe Alexandru. Buzele rostiră câteva cuvinte. Alexandru Întoarse și el calul și Îl urmă pe tânărul luptător. Apoi ochii albaștri se rotiră asupra pădurii, Întâlnind ochii albaștri ai lui Oană. Căpitanul fu cutremurat. Era ca o Întâlnire cu el Însuși. Ștefănel avu o ezitare, dar se stăpâni repede. Privirea lui deveni fixă, ca un mesaj. Iar mesajul veni. Pădurea deveni roșie ca sângele. Primejdia era aproape și era reală. Ștefănel o simțise primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]