2,374 matches
-
ureche, iar acesta, la rândul lui, făcu la fel cu vecinul său. Ca urmare a acestor șoapte și murmure neclare întinse în tot hangarul, în fața pământenilor începură să sosească, dați din mână în mână, zeci de ardei iuți. Înaintea acestei emoționante dovezi de simpatie, comandantului Aciobăniței aproape că-i dădură lacrimile. „Măcar dac-am fi avut niște pixuri sau niște brichete, să le dăm și noi”, gândi el cu amărăciune. — Suntem de-a dreptul copleșiți... nu trebuia... - spuse încet Aciobăniței către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
ce să vadă? o umbră? - apoi să sigileze sicriul și să permită accesul celor din azil. Privind doar capacul sicriului își puteau imagina orice. Le ajungea atât ca să se închine. Pentru mine am rezervat obligația de a ține un discurs emoționant. După înmormântare am luat-o pe Moașa de mână, îndreptându-ne spre azil. În sala cu oglinzi m-am dus singur. Păzit de Francisc, m-am privit din fotoliul de răchită al Bătrânului multă vreme. Apoi l-am trimis pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
părut complet neinteresantă de n-ar fi fost sculpturile. Sculpturile erau hidoase. Asta nu pentru că ar fi fost grotești, fiindcă și grotescul, măiestrit lucrat, devine frumos. Nu pentru că subiectele lor ar fi fost hidoase - chiar și capetele urâte pot fi emoționante atunci când sunt lucrate cum trebuie. Sculpturile erau pur și simplu - și fără urmă de îndoială - extrem de urâte, părând să nu aibă nici un sens și nici un scop estetic în afară de acea de a face ca lumea să pară urâtă și demnă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
un albastru turcoaz. - Pentru că simt că aveți nevoie de o îmbrățișare. Și pentru că nu m-ați certat cum ar fi făcut altcineva dacă ar fi fost în locul dumneavoastră. Și i-a dat voie să o îmbrățișeze. O strângere delicată, caldă, emoționantă. Ochii Karinei se scăldau în lacrimi, în lacrimile de care avea atâta nevoie. Ochii aceia mari, de un turcoaz sfidător, nu îndrăzniră să o mai privească. Se rușinară parcă de faptul că îndrăznise să-i ceară un lucru atât de
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
-i plac ei, precum lecțiile de balet și vacanțele. Pentru că mami este bună În meseria pe care o face și pentru că e foarte important pentru femei să lucreze la fel ca bărbații. De fiecare dată discursul atinge un punct culminant emoționant - trompete, coruri și comunitatea feminină În lacrimi fluturând stegulețe - când eu o asigur pe Emily că va Înțelege toate astea când va crește mare și va vrea să facă la rândul ei lucruri interesante. Din păcate, pledoaria pentru șanse egale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
cu un megafon În mînă, antrena o echipă de Înotătoare În stilul fluture. Alerga de-a lungul bordurii, zbierînd neobosit instrucțiuni către muieretul de treizeci de ani care se bălăcea Într-un haos acvatic. Dăruirea lui era de-a dreptul emoționantă, de parcă ar fi crezut sincer că fiecare dintre Învățăcelele lui avea capacitatea de-a ajunge campioană olimpică. — Asta-i vocea lui Bobby Crawford, spuse Paula, venind lîngă mine la balustradă. Acu’ ce mai pune la cale? Mă obosește omul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
se legăna cumva în ritmul muzicii, dar când am încercat s-o ating, mi-a luat mâna și mi-a pus-o la loc în poală. Nici măcar nu m-am putut apropia de ea atunci. Vizibil afectat de această confesiune emoționantă, Hugo își scosese limba și se schimonosise de parcă i s-ar fi făcut greață. Nu l-am băgat în seamă, dându-mi seama că era un fel de comportament de macho parodiat: ia uitați colea, mie de fapt nu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Hiba începu să vorbească. Mă descrise ca pe un important personaj din Fès, versat în cunoașterea Legii și a literaturii, povesti în ce împrejurări îmi fusese dăruită de seniorul din Uarzazat și purcese la o istorisire plină de culoare și emoționantă a viscolului care îmi pricinuise ruinarea. După care încheie cu aceste vorbe: — În loc să mă vândă vreunui negustor aflat în trecere, omul acesta a ținut să mă readucă în satul meu. I-am jurat că n-o să-i pară rău. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
araba, ebraica, greaca, germana din Saxonia, italiana, franceza, castiliana, turca și multe altele. În ce mă privește, m-am angajat să furnizez părțile arabă și ebraică pe baza unei lungi liste de cuvinte latinești. Tipograful se exprima cu o ardoare emoționantă: — Fără îndoială că acest proiect nu va vedea niciodată lumina zilei, cel puțin nu cât trăiesc eu și sub forma pe care o visez. Cu toate astea, sunt gata să-i consacru viața și banii mei. A face în așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
bine textul. Privi caracterele cuneiforme care, chiar și într-un context atât de banal ca acesta, continuau să îl entuziasmeze. Simpla idee a unei consemnări scrise care mergea cu mai bine de cinci milenii în trecut, era pentru el extrem de emoționantă. Ideea că sumerienii își păstraseră în scris gândurile, experiențele, chiar și frivolitățile cu trei secole înainte de Hristos, iar asta chiar aici, pe tăblițe nici mai mari, nici mai impozante decât aceste plăcuțe de lut, era revigorantă. Se imagina în postura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și mai vârtos sub Republică. În sfârșit, apar "convertiții" - os adhesivos, cum li se spune. Șefii partidelor monarhiste își autodizolvă grupările și redau foștilor membri toată libertatea de acțiune. Atâta așteptau credincioșii sfetnici, senatori și deputați ai Monarhiei. Prin declarații emoționante, publicate în loc de cinste în toate ziarele republicane, oamenii vechiului regim își mărturisesc totala lor "adeziune" la revoluția triumfătoare. Unii o fac ca să-și păstreze posturile câștigate sub Monarhie; alții ca să dobândească locurile de frunte care le fuseseră interzise sub vechiul
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
bolnavă: " - Știi, mamă? îmi cer să mă duc la Lisabona ca să fiu ministrul Finanțelor. Dar mi-e foarte greu să te las așa. Nu știu ce să fac... Maria do Resgate își privește fiul cu dragoste. Se face în jurul lor o tăcere emoționantă. După o clipă, mama răspunde cu hotărâre și energie. - Acceptă, nu te neliniști de mine. Dacă au venit aici înseamnă că au avut nevoie de tine. Trebuie să accepți. Du-te, fiul meu... Sâmbăta următoare, după cinci zile de alternative
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
sosit pe viscol și În dimineața următoare am luat nord-expresul care sosea În mare viteză de la Paris. Peste douăsprezece ore ajungea la granița rusă. Pe fundalul iernii, ceremonia schimbării vagoanelor și a locomotivelor căpăta o nouă și stranie semnificație. Sentimentul emoționant de rodina, „patrie“, se Împletea pentru prima dată În mod organic cu zăpada scârțâind plăcut, cu urmele adânci lăsate pe ea, cu luciul roșu al coșului locomotivei, cu stiva Înaltă de bușteni de mesteacăn acoperită și ea cu zăpada transportabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
cea mare” - în esență, un text absolut autentic despre convertire, dar mai ales, un text, care descrie bucuria curată a copiilor care trăiesc intens Sărbătoarea Învierii Domnului, care vine cu alai de obiceiuri și tradiții. „Casa părintească” - răbufnire tandră, nostalgică, emoționantă. Iată, o descriere inegalabilă a casei părintești, a casei copilăriei: „Casa părintească nu e doar o casă, nu e doar un loc undeva, care poate fi vândut, dăruit, părăsit, uitat... pe care, cu timpul, vânturile și ploile o pot dărâma
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
toți unii pe alții, căci cuvântul spus are putere.”. Textul final al cărții, „Minunea”, zugrăvește suferințele îndurate de cei aflați departe de casă, temă și ea frecventată des de autoare, ca una care cunoaște foarte bine, din proprie experiență, aceste emoționante și dureroase trăiri. „Minunea” la care face referire autoarea este aceea a dragostei care unește o familie, care unește o mamă de copiii săi, un soț de soția și copiii săi, este puterea sacrificiului personal pentru binele aproapelui, este minunea
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Eu luasem păpușa, o cercetasem și apoi o strânsem tare la piept. Se renăscu bucuria pe chipul și în sufletul meu. Eram cea mai fericită!” (Păpușa). Stăpânid narațiunea și tehnica dialogului, Lidia Vrabie excelează în evocări, aducând în fața cititorului pagini emoționante, în care fiecare cuvânt din rostirea literară poartă sigiliul sincerității, precum și a nestrămutatei convingeri în puterea credinței strămoșești, care leagă indisolubil dăinuirea de capacitatea noastră de a iubi creația lui Dumnezeu. În „Părinții noștri - două candele” autoarea atinge înălțimi amețitoare
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
pune la cale cele mai neașteptate năzbâtii. Iar treburile astea sânt concomitente, înțelegi, le trăiește fără efort, flori gemene ale aceleiași tulpini. Paradoxul e încîntător, iar inocența, așa cum o desprinzi din ochii Melaniei, poartă în ea suflul tinereții. Deci însușire emoționantă și nu act de senilitate. Azimioară își săltă umerii masivi: ― Părerea mea ― dacă-mi permiteți ― e că nu-i normală! Spune-i cuiva că face conversație singură sau cu motanul. Nu cunosc un singur ins care n-ar lua-o
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
de gust, de ghiveciul ăsta de broderii, intuise obsesii de maniacă "nu intra încălțat", "nu pune degetele pe vitrină", "ai grijă, cade scrumul", "se roade covorul", "se strică perdeaua" etc. etc. etc. Acum odaia îl impresiona. Putea să ghicească eforturile emoționante ale Valericăi Scurtu ― o femeie urâtă ― de a-și încropi un trusou în speranța disperată că se va găsi un individ pe care să-l ademenească o expoziție de bulendre. Și mai cumpăra un vas, o scrumieră sau o carpetă
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Într-un ciclu repetitiv continuu pe care noi Îl consideram teribil de romantic, dar care l-ar fi Înnebunit pe un martor Întâmplător. Întotdeauna este așa când e vorba de a fi Îndrăgostit. Când ești tu În situația asta, este emoționant și pasionant, dar când tu ești doar cel care stă Într-un restaurant lângă cineva Îndrăgostit, este detestabil. Din fericire, rata de schimb a dolarului este atât de proastă, că nu sunt mulți americani la Paris În prezent, așa că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
robi ai marilor utopii. Pe ofilirea iluziilor se instalează bătrânețea. Există scriitori care speră să supraviețuiască doar prin agresivitatea titlurilor. Nu toți scriitorii găsesc socluri libere. Cu timpul, naivitățile devin iluzii. Speranța că rațiunea ar putea salva omenirea rămâne o emoționantă utopie. Dacă vrei să te gândești la fructul oprit, fă-te ascet! Ne acomodăm cu vidul? Perfect. Înseamnă că am devenit cosmici. Nu alerga după elogii. Ele îți vor aduce în grabă cohorte de denigratori. Dimensiunea cosmică a marilor artiști
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Cine a greșit, oare, în mariajul dintre om și tehnică? După palidele „mal du siecle” ale înaintașilor, nouă ne-a fost dat să trăim o sfâșiere de mileniu. Între buletinele de știri externe și creșterea colesterolului, continuă să existe o emoționantă tandrețe. Stresul reprezintă un perfid impozit pe dezvoltare. Pe oameni îi interesează pâinea de astăzi, nu soarta culturii de mâine. Nu murmurați, pământeni! Avertismentul transmis cândva atenienilor a devenit planetar. Trăim într-o lume a opțiunilor largi. Nici oamenii de
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
melodiei: "Nea Onuț, la mititica / Le-a arătat jucărica, / Într-o noapte, la taifas, / Fiind în pană de glas..." Când nea Onuț a sosit în mijlocul tablagiilor, la ceas frumos de seară, în celebrii lui papuci de lemn, clipa a fost emoționantă. Atunci când au dat tablagiii cioc, cioc, pentru a goli primele sticle de bere, cei de pe la ferestrele apartamentelor, care nu erau străini de surpriză, au început să bată din palme. Și unde nu ne-am făcut și noi apariția, grupul vocal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
comice sau grotești, dincolo de personaje normale sau sucite, și, până la urmă, dincolo de cuvinte. Lumea lui Slavic este o lume concomitent reală și ficțională, dură și suavă, clocotitoare și senină, logică și absurdă, sacră și profană, buimacă și armonioasă, tristă și emoționantă. Detectăm aici aceeași frenetică trăire a oamenilor simpli, care, fără să-și pună abisale întrebări ontologice, vibrează plauzibil, palpită în acord cu ritmurile canonice ale existenței, în imediat, în biologic și mult mai puțin în transcendent. Când Nietzsche a spus
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
jos, din oricare școală. Participanții se concurau cu elan, dârzenie și talent. Cu cât etapele se ridicau mai sus, cu atât rândurile celor care le populau, se răreau. Lupta pentru ajungerea în pisc era cuceritoare, înverșunată și, nu mai puțin, emoționantă. A participat și tineretul din România. La urmă de tot, în exigenxa sită a juriilor, au rămas două ființe: o fată - Mădălina Lefter, elevă în clasa a șaptea a liceului ’’ Costache Negruzzi’’ din Iași, și un băiat - ștefan Atârnovițoaie, de la
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
neîmpărțit e cu atât mai amar, argumenta celălalt, zâmbitor. Contează să îl prindem. Îi spunem lui Chimé?... Uriașul din Farepíti le mulțumi din tot sufletul pentru șansa pe care i-o ofereau, de a participa la o aventură atât de emoționantă, si se angaja să caute o piroga cu care să blocheze stâmtoarea Teavanuí. Întreaga insulă era complet înconjurată de o centură lata de corali și era practic imposibil că un om cu un picior zdrobit să poată țări o ambarcațiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]