3,004 matches
-
vreau, de fapt, să spun este că filmul te lucrează, te face să redescoperi ce bogată în sensuri e tăcerea, ce bine te exprimi când nu vorbești. Nu e un film mut. Toate celelalte personaje vorbesc, chiar prea mult. Iar eroina scoate o singură propoziție, la final. Ce mai e frumos în acest film ciudat și inegal e că autorul său nu face nici un efort să fie logic sau echilibrat. Un fel de roadmovie modern Printre alte filme ale lui Kim
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
debutant Juan Antonio Bayona face după un scenariu original, care urmează fidel regulile filmelor cu case bântuite de fantome, un film discret dar puternic, propunându-și nu să te sperie cu trucuri fizice (spirite care apar și fac buhuhu în spatele eroinei, când aceasta se spală pe față), ci să-ți explice cum între viață și moarte granița e ca o perdea. Cu Belén Rueda în rolul mamei, regizorul și-a luat o grijă de pe umeri, căci actrița dă impresia unei femei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
de aparatul nervos sau aparatul digestiv, a dus-o până la capăt fără să omită nimic, fără să producă nici un fel de ilaritate. De ce oare psihicul nostru rănit nu reacționase și atunci .Dimpotrivă, toți o priveam cu admirație, ca pe o eroină. Chiar dacă avea ea legături mai serioase în afara școlii, Lili nu se putea lipsi de un prieten din clasa noastră. Acesta era Colorado, un băiat foarte înalt și cu o față roșie, pentru care își primise și porecla. El o conducea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
din basm sau a neofiților în riturile de inițiere e însoțită de interdicția râsului. Întoarcerea lor la viață este legată de obligația râsului. Râsul ritual e prezent în misterele eleusiene, unde râsul zeiței Demetra semnifica întoarcerea primăverii. În basme, zâmbetul eroinei face să crească florile. În Evul Mediu este cunoscut așa-zisul risus paschalis : în zilele de Paști era permis să se spună de pe amvon glume pentru a stârni râsul mirenilor, considerat o renaștere veselă după zile de tristețe și de
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Hristea Diana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107370]
-
aleile albe, nefiresc de albe. Porneau din capătul celălalt al parcului și se adunau în fața terasei. Erau ca niște șerpi fosforescenți. Se așeză în fotoliul de răchită. Îi zvâcneau tâmplele de atâtea gânduri. Într-un târziu își spuse, ca o eroină de roman americană: "mâine e o nouă zi. Am să văd ce-o să fac mâine!" Când se trezi, își luă cheile și plecă în oraș. Merse pe străzi și bulevarde, când la dreapta, când la stânga, fără noimă, aiurea. În timp ce mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
metode și procedee: invita la ședințele de pozare muzicanți, artiști, bufoni. Scopul era de a obține pe chipul Monei Lisa cele mai variate nuanțe emoționale, dintre care a ales-o pe cea, care a armonizat cel mai bine cu vârsta eroinei, - cu timpul. În figura 1 este redată copia capodoperei „GIOCONDA”, iar în figura 2 este redat procesul creării lucrării printr-o oscilație complexă. Pulsația ABC' caracterizează modelul și datorită mărimii acestei amplitudini a fost atrasă atenția pictorului, după care urmează
Revela?ia Eminescu ?ienigma "DA VINCI - CIURLIONIS" by Zaharia Don?u () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83666_a_84991]
-
superioară romanului, cu tot cadrul ei restrâns. De sine stătător ar trebui să apară La mormântul Irinei, ca o continuare a romanului O moarte care nu dovedește nimic. Unii au protestat: aceleași personagii! Nu sunt în stare să-mi schimb eroina de fiecare dată, și s-o cheme, pe rând, Casandra, Maria sau Elena. De altfel, aici am încercat alte sentimente și o concentrare cu mult mai mare”<footnote Anton Holban, Pseudojurnal, Corespondență, acte, confesiuni, Editura Minerva, București, 1978, pp. 185-186
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
teoriei lui Michel Leiris, autoficțiunea recuperează și înregistrează eul în succesiunea sa psihologică, în transformarea și devenirea lui, întotdeauna altul și mereu același. În trilogia lui Sandu, doar personajul feminin este de fiecare dată altul, deși, cum demonstrează Nicolae Manolescu, eroina se definește și printr-o relație didactică. Doar Irina, Ioana și Dania întruchipează de fiecare dată altă personalitate, Sandu se află doar în diferite etape ale maturizării. Gerard Genette, unul dintre teoreticienii sceptici cu privire la autoficțiune, o admite doar ca strategie
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
neputința resimțită de protagonist ca un complex psiho-social. Dania este bogată, călătorește în marile capitale europene, face risipă de lux, în timp ce Sandu se plasează în postura unei rude sărace, se crede în permanență umilit, intrus într-o lume pe care eroina o guvernează strălucit: „Dania este o fată foarte bogată. Prilej ca să mă consider mereu în inferioritate. Nu ține nici o socoteală la banii pe care-i are mereu la îndemână.(...) Nu-mi găsesc nici o valoare, mă doare bogăția ei, față de care
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pentru resuscitearea sentimentului. În mod paradoxal, finalul romanului și al relației, după o perioadă de tatonări, reveniri și sincope în comunicare, deși consfințește despărțirea, este o declarație de dragoste din care rezidă gustul amar al pasiunii neîmplinite și frustrarea. Profilul eroinei se conturează fragmentar și discontinuu, prin însumarea de notații și de reflecții, valorificând sugestia proustiană a semi-absenței, „o absență căutată și uneori provocată de autor, în mod inconștient; pentru creația sa literară va fi în cele din urmă propice o
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
bani. Am simțit- o că trăiește numai din gândul la mine, că singură s-ar usca întocmai ca o floare neudată.” Acest scurt fragment rostit de Sandu pe aleile gradinii parziene din Luxembourg, prezintă pe una din cele mai nedreptățite eroine ale literaturii române: Irina. Personajul definit prin categorii subiectivității negative bărbatului este jertfit misogin. pe altarul Literatura la persoana întâi oferă avantajul sincerității dar unul din efectele perverse ale metodei este cel al conferirii de puteri discreționare naratorului care nu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
asupra dragostei. Naratorul nu urmărește iubirea, ci posesiunea. Aceasta transformă ființa iubită într-un obiect, a cărui pierdere provoacă chinurile de nesuportat ale unei false gelozii pe care o întreține în jocul imaginației. În acest joc se lasă prinse și eroinele. Astfel, într-un orășel din Ardeal, Irina și Sandu aflați pe o bancă dintr-o grădină publică, asistă la o scenă între doi îndrăgostiți, fără să fie capabili să audă replicile, ca într-un film mut: “El - uscățiv, cu mustățile
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
la mărturisirile iubitei: “Insensibilitate? Nu. O simplă întâmplare, un capriciu al memoriei de a reține un lucru neînsemnat.” Romanul O moarte care nu dovedește nimic poate fi rezumat printr-o singură propoziție: “Romanul bărbatului care nu voia să ia pe eroină în căsătorie.” <footnote George Călinescu, op.cit., p.875 footnote> Bărbatul nu-i face daruri, în afara câtorva bomboane, cei doi plătesc nemțește, iar Sandu îi declară, meschin, că nu vrea să o transforme într-o femeie întreținută, oferindu-i doar “satisfacții
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
mă prezentam în fața Ioanei, dar ea era prea tulburată de fericirea ei ca să mă analizeze.” Ioana însă nu mai e o victimă sigură așa cum a fost Irina, căci bărbatul nu mai apare ca dominator. Fiecare aspect ce o privește pe eroină e însoțit de o expresie critică: “Ce rochie urâtă! E lipsită de logică după obicei, căci de atâtea ori a fost îmbrăcată cu gust.” În satul Cavarna, Sandu are posibilitatea de a analiza alte două tipuri feminine. Viky, sora Ioanei
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
ombre de jeunes filles en fleurs nu poate fi analizat decât pornind de la mesajul intertextual din titlu. Profesorul de franceză dă un test unei clase de eleve de liceu în care le cere să-și exprime preferința pentru cele două eroine ale lui Racine, Andromaca și Hermiona. Faptul că portretele eroinelor tragice îl au ca autor pe profesor, indică predilecția acestuia pentru personaje literare. Holban este primul scriitor român pentru care constructul livresc este mai important decât ființa concretă, cea din
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
decât pornind de la mesajul intertextual din titlu. Profesorul de franceză dă un test unei clase de eleve de liceu în care le cere să-și exprime preferința pentru cele două eroine ale lui Racine, Andromaca și Hermiona. Faptul că portretele eroinelor tragice îl au ca autor pe profesor, indică predilecția acestuia pentru personaje literare. Holban este primul scriitor român pentru care constructul livresc este mai important decât ființa concretă, cea din carne și oase. În O moarte care nu dovedește nimic
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
va crește în sufletul nostru inegalat de nobilă, de pură, de tristă. În lumea romanului modern, saturată de drame conjugale, gestul aparent fără motiv al posibilei sinucideri, în pura tradiție gidiană a actelor gratuite, o transformă pe Irina într-o eroină de tragedie. Femeia pe care o căutase se afla lângă el, și deși o prezintă ca fiind „fadă”, aceasta este capabilă de sacrificii, învățând de la Sandu să interpreteze partitura tragică a eroinelor lui Racine. Profesorul de franceză le ghicește fetelor
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
actelor gratuite, o transformă pe Irina într-o eroină de tragedie. Femeia pe care o căutase se afla lângă el, și deși o prezintă ca fiind „fadă”, aceasta este capabilă de sacrificii, învățând de la Sandu să interpreteze partitura tragică a eroinelor lui Racine. Profesorul de franceză le ghicește fetelor „en fleurs” destinele și le analizează. Magda, premianta, cu „chipul ei net, perfecta ei cărare din mijlocul capului, cu silueta proporționată, care trăiește exact, fără nici o îndepărtare de a îndatoririle cele mai
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
care o face adunăturii de <<jeunes filles en fleurs>>, își închipuie că <<fiecare din fete tresărea, poate cu gândul la dragostea ce trebuia să vină și luase, pentru moment, aspectul meu>>.”<footnote Al. Călinescu, op. cit., pp. 64-65 footnote> Antonia este eroina unei posibile nuvele rusești, deși se regăsește prea puțină psihologie etnică în profilul ei de fată a unor ofițeri ruși. „Blondă, cu obrazul alb, de porțelan, cu ochii albaștri și surâs grațios”, fata îl atrage pe elevul de liceu îndrăgostit
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
o profundă umilință, încearcă să ocupe cât mai puțin spațiu: „părul negru, tras cuminte pe după urechi, fața i se prelungea fără nici o încrețitură revelatoare, ochii i se deschideau catifelați, pielea transparentă tremura ușurel” iar mâinile sunt așezate ca să nu incomodeze. Eroina, cu atitudinea ei retrasă și ceremonială, se transformă într-un haiku vizual: „japoneza se alipise de geam ca o petală.” Pe fața ei mobilă eroul citește un surâs tragic, poate o invitație, dar idila se sfârșește pentru că japoneza coboară în
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
p. 151 footnote> E de ajuns ca Irina să nu mai răspundă la scrisori pentru ca „ o neliniște bruscă” să pună stăpânire pe Sandu. Gravitatea romanului constă în intuiția plină de nuanțe a sufletului bărbatului. „Am citit o admirabilă carte și eroina seamănă mult cu Irina mea, eroul este mai calm decât mine: Deux ou trois Graces de sir Aldous Huxley.” Golul interior al Irinei este demonstrat prea puțin prin fapte, cât mai ales prin caracterizări indirecte, prelucrate de subiectivitatea lui Sandu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
și de timp, corespondentele unei culturi burgheze. Muzica simfonică, devenită personaj în romanul lui Proust, păstrează în cazul lui Holban o încărcătură puternică de snobism, fiind unul din motivele principale ale ascendentului pe care eroul masculin îl are asupra tuturor eroinelor sale. Nicolae Manolescu observa în Lecturi infidele că „ muzica aceasta a patefonului înlocuiește susurul izvoarelor din celebrele elegii eminesciene pe tema morții.”<footnote Nicolae Manolescu, op. cit., p. 35 footnote>, iar o asemea observație poate fi pusă pe seama avansului tehnic. Nuvela
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
emoție este însoțită de reflecția asupra ei. Muzica simfonică, devenită personaj în romanul lui Proust, păstrează în cazul lui Holban o încărcătură puternică de snobism, fiind unul din motivele principale ale ascendentului pe care eroul masculin îl are asupra tuturor eroinelor sale. Prozatorul este inconfundabil în cadrul noii orientări din literatura interbelică mai ales pentru că își propune analiza zonelor abisale, fără ca să se producă o schimbare la nivelul conștiinței personajelor. Întreaga literatură a lui Anton Holban este proiectul unei autoficțiuni avant la
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Mihaela Doagă La treizeci și patru de ani, Francesca Tayler, redactorul-șef al celui mai vechi și mai prestigios ziar din Woodbury, pare o femeie realizată, cu o viață tumultuoasă, pe care o împarte între muncă, familie și prieteni. Însă, ca majoritatea eroinelor lui Maeve Haran, are sentimentul că viața ei nu este împlinită fără un copil. Descoperind că a rămas însărcinată, Francesca se vede pusă în fața unei dileme cu atât mai dificile cu cât timpul o presează să ia o hotărâre: care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
Cavalerul și fata, își continuă Wirtanen povestirea, au început să nutrească unul pentru celălalt gânduri impure, îndreptându-se involuntar spre o situație care nu le-ar mai fi permis să aibă în vreun fel de-a face cu Potirul Sfânt. Eroina îl îndeamnă pe erou să fugă cu Potirul înainte de-a înceta să mai fie demn de el. Eroul jură că va fugi fără Potir, lăsând-o astfel pe eroină demnă de-a continua ea să-l păzească. Eroul ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]