6,028 matches
-
de limbaj, aprecierile ridicole, suficiențele de autodidact. „Ian mai terminați, bă, odată, cu labagiul ăla de Kierkegaard!”, i-ar fi admonestat autorul romanului Groapa pe unii care se entuziasmau de opera filosofului danez. Altădată, transcriind din Psaltirea scheiană, ar fi exclamat „Ce nume (propriu) frumos e «giurelu»!”, adică forma rotacizată a cuvîntului junelu, care înseamnă tînăr, june. În Princepele (pronunțat de Profesor: „Prin-cépele”!), cineva - „să te crucești, nu alta!” - mănîncă testemeluri, așadar basmale. Tot acolo [observația a fost reluată ulterior și
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și nesiguranță. Cu numai cinci minute înainte de a porni către „locul de execuție”, m-a tras deoparte și mi-a cerut să-i confirm că pronunță „suficient de corect” numele lui Dilthey, Louÿs, Troeltsch și al altora. „Impecabil, maestro!”, am exclamat eu, negăsind alt îndemn mai potrivit ca să-l scot din starea de ușoară panică în care intrase. Pentru numărul restrîns al celor ce l-am însoțit, sala senatului părea copleșitor de largă. Ascultîndu-i (auto)referatul, am reflectat, inevitabil, la „densitatea
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Toți apreciem raportul ca pe un document de mare valoare care se va înscrie în istoria noastră. Și acest lucru s-a întîmplat”. Hop așa! Cît e de sigur pe istorie!.. *„Am trăit s-o văd și pe asta!”, a exclamat, lîngă mine, Constantin Azoiței, corespondentul „României libere”, om cu părul alb. Era, pur și simplu, uluit de afluența neobișnuită a publicului la lansarea volumului Inel, inel de aur... de Domnica Gîrneață, dar mai ales de faptul că „temutul critic” Al.
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
dacă nu s alege cu nimic din toate împărțirile! *În prima versiune tipografică, numărul 1/1983 (omagial) al revistei era așa fel alcătuit încît i-a suprins neplăcut și pe cei de la Consiliul Culturii. Ecaterina Țarălungă, „cititoarea” noastră, ar fi exclamat că, pur și simplu, n-a mai văzut niciodată o pagină întîi atît de deșănțat colorată, ca aceea pe care i-a prezentat-o Genoiu. Ulterior, numărul a fost „ajustat”, dar în esență a rămas tot bălțat și encomiastic. Ciudat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Sp. „politică” o dimineață întreagă. Am pornit de la știrea asasinării Indirei Ghandi. Apoi am trecut în revistă alte atentate (asupra dnei Thatcher, a Papei, a președintelui Regan, a lui Mohamed Anwar Sadat, a preotului Jerzy Popieluszko etc.). Sp. ofta și exclama din cînd în cînd: „Doamne, ce lume!” Ne-am întins cu vorba și asupra altor chestiuni. Dintr odată m-a cuprins îngrijorarea că „mi-am cam dat drumul”. C., care a stat în tot acest timp (cum singură zice uneori
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
program”. Prin ele vrea să demonstreze - întrucît presupune că unii s-ar mai îndoi de asta - că e „fată deșteaptă”, independentă, emancipată, puternică. în biroul nostru, telefonul e pe masa mea. Luni, după ce a încheiat convorbirea cu bărbatu-su, a exclamat, bineînțeles, teatral: „Actoraș nenorocit! Pînă adineaori îl iubeam, acum să nu-l mai văd! Da’ ce crede el?” Sporici, care nu a dat atenție scenei, a ridicat ochii din ziar, spunînd: „Ascultați ce păreri au tinerii de azi despre virginitate
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
deoarece Natalia Jipa, secretara cu propaganda, a lipsit, „a ieșit scandal”; că sora lui de la Roman „a făcut observația” că aceasta e cea mai bună piesă pe care a scris-o; că tovarășul Micu (de la Casa de Comerț „Mercur”) a exclamat într-o pauză a spectacolului: „Ce curaj! Ce curaj!” Aflat într-o bună dispoziție, Nanianu a apelat la caietul său cu glume, în care ultima notată era aceea că la bătaia în ușă, cînd s-a întors de la premieră, nevastă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
atît de bun! Exasperați, vecinii îl alungă. Povestește tatălui această nouă pățanie și primește din nou sfaturi cum trebuie să se poarte. La cea de a treia vizită vecinii tocmai curăță de omizi grădina. Mereu în urmă cu lecția tînărul exclamă: - Ce bogăție! Vă doresc ca toate aceste animale să se înmulțească pe pămînturile voastre! Să nu vă lipsească niciodată! Bineînțeles, e alungat din nou. După această a treia încercare neizbutită, tatăl îi porunci fiului să construiască o colibă. Acesta se
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
iarbă, masă lungă, cu de toate, plus un taraf. Iar în jurul mesei, în loc de scaune ori lăiți, strane de biserică! „Nu vă vine să credeți? Da, fraților, datorită lui C.S., am chefuit o zi în strane sculptate cu chipuri de sfinți!”, exclamă S. Se rîde din inerție, fără remușcări... * Credința e încă unul din secretele mele. Pînă a pleca la Liceul Militar, mă închinam ori de cîte ori treceam prin fața bisericii din sat. Duminicile mergeam la slujbă, fără părinți, singur. Odată, împins
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
De pildă, de unde i se trage boala lui cutare? Ce simplu e de răspuns că de la o răceală, de la băutură, de la fumat, de la mîncare multă sau prea puțină, de la statul pe loc, de la nesomn etc. *„Simt că mă encanaillez!,” a exclamat C. mușcîndu-și o gheruță. „Nu pot să cred una ca asta: tu doar ești puternică”, i-am răspuns. „O, dacă ai ști ce tristă-i această putere...” Apoi a trecut la „subiect”, care se pare c-a luat-o din
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cu cele de la posturile naționale și televiziune iese următorul „buletin informativ”: - „Românii suferă de malnutriție și hipotermie” (REL, 7 ianuarie 1989); - „Cîrmaciul iscusit veghează / Noi frumuseți prefigurînd” (TV, 8 ianuarie 1989). Literatura bate realitatea? * Cînd a apărut pe ușă, am exclamat într-un fel care m-a surprins pe mine însumi: „A venit limbiotul!” Am vrut să sune a glumă, dar a ieșit un sarcasm. Porecla mi-a sugerat-o el însuși, vorbind cu o încîntare suspectă de cinism despre „trasul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ai gîndit ce le dai?” Dureros, răspunsul decurge din cele de mai sus. Discuția ar putea să se încheie aci. Tovarășa mea de viață (mai degrabă la rău decît la bine) îmi lasă o scurtă pauză de meditație, după care exclamă: „Ciudat, cum de unora le merge mereu din plin, iar nouă parcă numai ne crapă!” Nu comentez, pentru că acest gen de comparații nu intră în preocupările mele. Simt însă că încearcă să repereze o vină, din trecut sau în prezent
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
a pus la fiecare pe scaun câte o pioneză mare și ascuțită. A venit Jivkov, a văzut pioneza și s-a așezat fără să spună nimic, la fel Husak, Gierek, Honecker. Kadar a văzut pioneza, s-a așezat și a exclamat "Au!". Doar Ceaușescu, cu un gest vizibil, a măturat cu palma pioneza de pe scaun și apoi s-a așezat satisfăcut!) În afară de statele socialiste, în perioada menționată RDG începuse sa încropească relații cu state occidentale, în Berlin apărând și primele reprezentanțe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
la comun, veneam din centru acasă cu mașina 42, cu "burduf", veșnic aglomerată, care, înainte de stația mea, ocolea cimitirul. Trecând într-o seară, pe scară, cu autobuzul, unul din vecinii mei de locație văzând multe lumânări aprinse în cimitir a exclamat: "Io-te, bă, ce iluminație!". La care un amic, în stilul Mitică, a răspuns, spre hazul celorlalți pasageri: "Or fi locatarii acasă!".). La minister mi-am reluat vechile preocupări, trecând prin mai multe servicii expoziții, carte, film și în final
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
de el și care, întors în Brazilia, s-a sinucis în 1922, dezamăgit de utilizarea avioanelor ca unelte de ucidere în masă în primul război mondial! Se spune că văzând cascada Iguazu prima doamnă a Americii, Eleanor Roosevelt, ar fi exclamat: "Sărmana Niagara"! Reușisem să văd Niagara cu ocazia trecerii pe la Buffalo a frontierei dintre SUA și Canada, în 1991. Iguazu aveam s-o văd mulți ani mai târziu și nu o dată, ci de două ori. Prima, cu prilejul vizitei la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
revenindu-i fără îndoială Ministerului Afacerilor Externe, care, prin direcțiile specializate și Direcția de spațiu "Țări NATO, UE și AELS", a fost decisiv și meritoriu implicat în acest maraton de 17 ani, la capătul căruia, spre deosebire de eroul grec, am putut exclama "Am învins!", fără să fi murit! Nu știu dacă ați privit cândva un tablou al lui Sisley sau Seurat, sau al altui "pointilist", unde imaginea este formată din mii de puncte de diferite culori, care se constituie într-un tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
îmi spunea -, avea niște ochi fermecători și era multă ispită în vorba lui. Într-o zi, mi-a propus să-mi dăruiască o masă de toaletă din porțelan ca aceea pe care o avea Doamna de Pompadour. «Vai, sire - am exclamat - , va fi numai bună să mă ascund sub ea!»“ Printr-o întâmplare curioasă, am găsit masa aceasta de toaletă la marchiza de Coningham, la Londra; o primise de la George al IV-lea și mi-o arăta cu o amuzantă simplitate
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
cartea, și că cel mai mare senior își pierdea dreptul la respectul meu dacă, într-o scriere publicată, formula propoziții, profesa principii și dezbătea maxime contrare ordinii stabilite și autorității legitime, idei favorabile răzvrătirii. La acestea Domnul de Pradt a exclamat: Greșiți! A repetat acest cuvânt de douăsprezece ori, ridicând glasul la fiecare exclamație, astfel că ultimul Greșiți! era cu șase octave mai sus decât primul. În sfârșit, dus a fost, lăsându-mi porunca să fiu pe viitor mai circumspect; dar
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
glasul la fiecare exclamație, astfel că ultimul Greșiți! era cu șase octave mai sus decât primul. În sfârșit, dus a fost, lăsându-mi porunca să fiu pe viitor mai circumspect; dar, când a văzut că îl conduceam până la scări, a exclamat din nou: „Politețe târzie! Politețe târzie! Întoarceți-vă, domnule!“, iar eu m-am supus. Oamenii din lumea latină nu-și cer sfat niciodată lor înșiși; ei nu se spovedesc decât altora, într atât sunt de sociabili. Ei se spovedesc: 1
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
stabilite În plan, a socotit că nu este necesar să scoată din ziar acea referire la Învățarea sau aprofundarea limbilor străine și că nu și-a dat seama că este restrictiv”. Probabil transpirat și-n fundul izmenelor, tov. cenzor a exclamat În scris: „PENTRU MINE PERSONAL ESTE UN CAZ NEOBIȘNUIT!”. Punându-și cenușă sub basca de fost comsomolist, corectorul ideologic luase taurul de coarne notând: „În toată această situație răspunderea o port eu (subl. În orig.) Întrucît mi-a scăpat din
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
atenție efectului prezenței copiilor în lumea adulților nu a fost într-un supermagazin, ci într-un templu al culturii, muzeul Rodin din Philadelphia. Mă plimbam printre sculpturile mari de bron, pierdut în meditație estetică și brusc am auzit o voce exclamând: „Uite, mami, un funduleț!”. M-am întors și am văzut priveliștea: un îngeraș de țânc care înhățase cu strășnicie posteriorul lui Balzac. Apoi m-am uitat prin toată sala și am văzut că erau urme de mâini pe toate statuile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
papuceii, s-a dat în jos pe fotoliu și apăsa butoanele de pe ecran cu degetele de la picioare. Următorul a luat jucăria de plastic tare pe care a primit-o odată cu meniul și a început să lovească în ecran. „Dumnezeule!”, a exclamat designerul, „ia uite ce face!” „Interacționează.”, i-a răspuns angajatul meu. Interacțiunea aceasta ne amintește și de o ușoară contradicție din lumea shopping-ului. Toată lumea știe că în viitor atenția comercianților va trebui să se axeze mai mult asupra persoanelor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
gropi și bălării, în vreme ce la doi-trei metri de noi exista un drum decent, dar... închis pentru cei care ar fi dorit să ajungă în insulă. Îmi amintesc și azi reacția fratelui Lucian Floricel. Când am intrat pe acel drum, a exclamat: ,,civilizație, ADIO!” Am reușit să ajungem într-o zonă de unde urma să luăm bacul pentru a trece dincolo de Dunăre. Dacă pentru potecă am folosit cuvântul ,,drum”, din păcate, pentru ceea ce ne-a transportat pe noi pe malul celălalt, nu există
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
care Satana poate profita... O casă învrăjbită împotriva ei însăși nu poate rezista. Învinuirile și reînvinuirile sunt repetate și înmulțite. Satana și îngerii lui lucrează în mod activ ca să asigure un seceriș bogat din sămânța astfel semănată. Lumea privește și exclamă batjocoritor: ,, Ia priviți cum se urăsc acești creștini unul pe celălalt! Dacă aceasta este religia, noi nu o vrem!” Literal s-au împlinit aceste cuvinte inspirate în Comunitatea Filadelfia! Dar am încredințarea că și celelalte cuvinte inspirate se vor împlini
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
spre Cotnari. Până la sosirea noastră fuseseră sacrificate 70 animale (tineret și adulte). După unele informații oferite de colegii localnici, am Început examinarea animalelor. Colega Olarian Elena de la Disciplina de Boli infecțioase, cu care eram În relații foarte bune, mai emoțională, exclama Încontinuu "ce frumusețe!" și mi arăta diferite organe modificate. La un moment dat, Directorul Hatmanu n-a mai putut suporta și a Început să strige disperat: Unde vedeți dumneavoastră frumusețe, când mie mi s-a distrus un efectiv de elită
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]